รักแทบตายนายแวมไพร์สองบุคลิก Vampire I
เขียนโดย 
Aquamarine
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 12.35 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 11.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Super! [ Chapter 2 ]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากแนะนำตัวเสร็จแล้ว แล้วก็ล้างจานที่กองพะเนินเสร็จแล้ว พวกเราเลยมานั่งในห้องนั่งเล่น แต่ ..
" ... "
" ... "
ให้ตายเถอะ! จะเงียบกันทำไมล่ะนี่ ผมดันคุยไม่เก่งซะด้วยสิ -_-
" คะ คุณอาร์ " โซลพูดชื่อผมขึ้นมา เฮ้อ อย่างน้อยก็ไม่เงียบแล้วล่ะนะ
" ครับ? "
" ดูท่าทาง คุณอาร์จะอายุมากกว่าผมนะครับ " หมอนี่ทำไมชอบก้มหน้านักนะ ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆละ
" ครับ แต่ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ครับ สบายๆก็พอ ผมไม่เคร่งเรื่องนี้หรอก " ผมพูดพร้อมกับเดินไปเปิดทีวี อย่างน้อยมันก็จะได้ไม่เงียบจนได้ยินแต่เสียงแอร์ล่ะนะ
" อ๊ะ ครับ อาร์ ผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ พอดีเพิ่งทำงานเป็นครั้งแรก "
" ครับ ไม่ต้องห่วงหรอก งานง่ายๆ " เช่นลากผมกลับมาทำงาน ไปรับผมที่คลับ ทำให้ผมปั่นตั้นฉบับให้เสร็จทันเดดไลน์ ง่ายครับ จิีบๆ(?)
" ระดับ SS .. "
" หืม? เมื่อกี้ว่าไงนะครับ " จู่ๆหมอนี่ก็พึมพำบางอย่างออกมา ผมฟังไม่ทันด้วย พอดีกำลังจดจ่อกับรายการทีวีนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ เด็ดจริง อาหารตาชัดๆ -.,-
" อะ อ๋อ เปล่าครับ " โซลบอกปัดๆ ก่อนจะยกแก้วโกโก้ขึ้นจิบแก้เก้อ
ช่างเถอะ เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ -_-
ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง!
ใครมาอีกเนี่ย ขัดเวลาแห่งความสุขจริ้ง
" เดี๋ยวผมเปิดเองครับ " ผมบอกโซล แล้วลุกจากโซฟาเดินไปตรงประตู
แกร๊ก!
" พัสดุครับผม "
อ้อ พัสดุนี่เอง นึกว่าใคร เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ ปกติถ้ามีพัสดุจะต้องฝากไว้ที่รีเซปชันนี่ ทำไมขึ้นมานี่ได้ล่ะ
พลั่ก!
" เฮ้ย! จะทำอะไรวะ ปล่อยนะเว้ย! "
ขณะที่ผมกำลังคิด จู่ๆ ไอ้บ้านี่ดันผลักผมให้เข้ามาให้ห้องก่อนผลักผมให้ล้มลงแล้วคร่อมตัวผมเอาไว้ ก่อนจะรวบมือผมทั้งสองข้างไว้
" ฮืมมมม นี่เองหรอ ระดับSS ที่เขาว่ากัน แค่ดมกลิ่นก็รู้สึกดีแล้ว " ไอ้ประสาทนี่เอาจมูกของมันมาดมๆที่ซอกคอของผม ผมพยายามจะเรียกโซลแต่ไอ้บ้านี่มันดันปิดปากผมไว้ บ้าชิบ! แรงเยอะถึงขนาดที่ผมขัดขืนไม่ได้เลยหรอ เวรเอ้ย!
" อื้อ! อื้อ! " ผมพยายามตะโกน ก่อนผมจะคิดได้ แล้วกัดมือมันอย่างแรง
" โอ๊ะ! จะกัดหรอจ้ะ ขอโทษนะแรงแค่นั้นทำอะไรแวมไพร์อย่างฉันไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ " หา? แวมไพร์? มันพล่ามบ้าอะไรของมัน!
" ถ้าอย่างนั้น .. ฉันขอรับระดับSSนี่ไปล่ะนะ!! "
ชั่วขณะก่อนปากหมอนี่จะจรดลงกับคอของผม ผมเห็นเขี้ยวยาวสีขาว กระทบกับแสงในห้อง นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ยย!
ฟุ่บ!
พลั่ก!
ผมรู้สึกหลุดจากพันธนาการของไอ้ประสาทนั่น ก่อนจะปรับตาให้เข้ากับแสงโดยเร็ว เฮ้ย! โซลมายืนหน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่
" เฮ้ย! มึงเป็นใครวะ! " ไอ้หลอนนั่นหอบสังขารตัวเองลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะยืนชี้หน้าโซล
" ไม่มีใครเคยบอกหรอ ว่าอย่ายุ่งกับคู่ของคนอื่นน่ะ "
โซลพูดพลางปรายตามองมาทางผมที่นอนแผ่อยู่กับพื้น บ้าชิบ! แรงหายไปไหนหมด
หือ? ทำไม .. ทำไมตาโซลเปลี่ยนเป็นสีแดง!?
" เวรชิบ! เลือดบริสุทธิ์หรอ "
เลือดบริสุทธิ์?
" รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ " เสียงเย็นยะเยือกแบบนั้นคืออะไร?
" เหอะ เวรเอ้ย! " ไอ้บ้านั่นไม่วายสบถก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้อง
ตึก ตึก ตึก !
" อึก ซะ โซล .. " ผมเอ่ยปากเรียกโซล อ่า เจ็บชะมัดเลย ไอ้บ้านั่น ขาผมอ่อนไปหมด
" เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว " โซลว่าพลางนั่งลงพยุงผมเดินไปทางห้องนั่งเล่น ก่อนผมจะสังเกตเห็นว่า ..
แววตาเปลี่ยนเป็นแบบเดิมแล้ว!?
นี่มันอะไรวะเนี่ย!?
To Be Continue
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
