นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

ตึกร้าง เวลา 22.28 น.

    "น้ำหน้าอย่างมึงจะมากระทืบพวกกู มึงมันคนเดียวแต่พวกกูมี 7 คน" แป๋วพูดอย่างท้าทาย แต่ในใจก็หวาดหวั่นพอสมควร แต่ต่อหน้าลูกน้องจะมาทำกลัวไม่ได้ แต่แท็กที่อ่านใจแป๋วก็ทำหน้าเชิงดูถูกใส่

    "อย่าพูดมาก รำคาญจะเข้ามาก็เข้ามา" แท็กพูดอย่างไม่แยแสพร้อมทั้งท่่าต่อสู้ทันที

    จั๋วพยายามจะวิ่งล้อมไปข้างหลังของแท็กซึ่ง เขาที่อ่านท่าทางของการโจมตีอีกฝ่ายออก เขาวิ่งเข้าปะทะกับจั๋วตรงๆซึ่งฝ่ายจั๋วตกใจกับการเคลื่อนไหวของแท็ก แล้วหมัดแย็บซ้ายก็เข้าหน้าของจั๋วตามด้วยกำปั้นขวา กระแทกเข้าที่ชายโครงลำตัวเต็มแรงจั๋วอาเจียนอ้วกออกมา พร้อมกับทรุดลงแต่ไม่ยอมล้มจึงโดนกำปั้นของแท็ก ซ้ำเข้าที่หัวของจั๋วจนหัวของอีกฝ่ายกระแทกลงไปกับพื้น ย้งใช้ลูกถีบเข้าที่กลางหลังของแท็ก แต่แท็กไม่รู้สึกอะไรเพราะพลังเนตรฟ้าของเขา

    ย้งทำหน้าตกใจที่อีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านอะไร และแท็กหมุนตัวเหวี่ยงหมัดเข้าแก้มซ้ายของย้ง ทั้งฟันทั้งเลือดหลุดกระเด็นออกจากปากของย้ง และใช้หมัดอัปเปอร์คัตเข้าเสยที่ปลายคาง ย้งหงายหลังกระแทกกับพื้นสลบทันทีจั๋วที่ยังอุตส่าห์ลุกขึ้นมาได้ จับล็อตแท็กจากข้างหลัง ชัยกำลังจะวิ่งมาเล่นงานแท็กแต่เขาสวนหมัดใส่จั๋ว ด้วยแรงทั้งกำปั้นบวกกับแท่งเหล็กที่พันมือด้วย เลือดกระจายออกมาตรงจมูก เมื่อจั๋วคลายการจับของแท็กแล้ว

    ชัยเข้ามาเหวี่ยงลูกเตะเข้าที่ลำตัวของแท็ก เขาใช้แขนซ้ายล็อคขาของชัยไว้พร้อมกับใช้กำปั้นขวา กระแทกใส่ขาของชัยเต็มแรงจนชายหนุ่มรู้สึกถึงกระดูกขาหัก แป๋วพุ่งเข้ามากระโดดใช้ลูกถีบเข้าชายโครงของแท็ก ที่มั่วแต่สนใจเล่นงานชัยและยังตามมาแทงเข่าใส่หน้าท้องของเขา แท็กใช้กำปั้นซ้ายสวนเข้าที่ลำตัวทำให้แป๋วต้องถอย ไปตั้งหลักอยู่กับชัยที่ตอนนี้นอนชักดิ้นชักง้อ เพราะเจ็บขาที่โดนแท็กเล่นงานมา

    แท็กรู้สึกว่าความเจ็บปวดถูกรักษาอย่างรวเร็ว แป๋วทำหน้าตกใจไม่ใช่น้อยๆที่ทำไม ฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่แสดงอาการเจ็บปวดใดๆเลย สักพักแท็กเห็นเต๋าค่อยๆคลานออกมา จากซากรถตัวเองอย่าทุลักทุเลก่อนจะตามมาด้วย แมนและบึ๊กที่สะบักสะบอมไม่ต่างกัน แท็กไม่พูดมากทำเพลง พุ่งตรงเข้าไปเล่นงานเต๋าที่อยู่ใกล้สุดด้วยหมัดตรงซ้าย เข้าปลายคางด้วยด้วยหมัดอัปเปอร์คัต จากนั้นก็ใช้มือซ้ายคว้าคอเสื้อของแมน แป๋วรีบวิ่งเข้ามาเพื่อมาช่วยแมน

    ความโกรธที่ตอนนี้ไม่ต่างจากแรงพายุของแท็ก นั้นมันเริ่มรุนแรงมากขึ้นลมฝนเริ่มพัดแรงผิดปกติ บึ๊กที่ผลักร่างของแมนออกจากตัวก็ตะลึงที่เห็น แรงลมที่ผสมกับฝนนั้นมันวนรอบตัวแท็ก บึ๊กเริ่มหวาดกลัวอีกฝ่ายพอสมควรและพยายาม ที่จะวิ่งหนีแต่ทว่ามีหรือที่แท็กจะปล่อยให้รอด เมื่อเขาเห็นว่าแป๋วไม่สามารถลุกขึ้นมาเล่นงานตัวเองได้อีก คราวนี้แท็กก็ลงมือจัดหนักชะหน่อยเขาจับตัวบึ๊กที่ตัวใหญ่กว่า เหวี่ยงโยนลงจากด่านฟ้าเป็นภาพที่แป๋วกับชัย อึ้งไปตามๆกัน

    "ไอ้บึ๊ก! มึง! มึงฆ่าน้องกู" แป๋วตะโกนเสียงลั่นแข่งกับเสียงฟ้าร้อง ที่ร้องประสานกับเสียงฟ้าผ่า

    "ถ้ามึงแค้นกูมากก็ลุกขึ้น มาล้างแค้นให้พวกน้องของมึงดิ" แท็กกล่าวอย่างท้าทายก่อนจะจับร่างของแมน โยนลงจากด่านฟ้าต่อจากบึ๊กด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย แป๋วลุกขึ้นอย่างยากลำบากแต่ก็สามารถยืนขึ้นมาได้ พร้อมกับถุยน้ำเหลืองออกจากปาก แท็กยิ้มที่มุมปากเชิงเย้ยยัน

    "เอาจริงๆนะกูก็รอซัดกับมึงตัวต่อตัวพอดี แต่ลูกน้องของมึงแม่งโคตรเกะกะเลย คงไม่ว่ากันนะ" แท็กพูดจายั่วยวน พร้อมกับแกะแท่งเหล็กที่พันมือพันแขนของเขาออก พร้อมกับโยนออกไปนอกตึกเพื่อไม่ให้ใครใช้มาเป็นอาวุธ เขารอมาตั้งนานแล้วรอที่จะซัดกับแป๋วโดยวัดกันที่กำปั้นเปล่าๆ

    และแล้วแป๋วกับแท็กก็วิ่งเข้าปะทะกันตรงๆ แป๋วซัดกำปั้นซ้ายหมายจะให้เข้าหน้าของแท็ก แต่เขาหลบโดยการเบี่ยงหน้าแบบเฉียดหน้าไปนิดหนึ่ง ก่อนจะสวนกลับด้วยหมัดตรงเข้าหน้าอก ของแป๋วแต่ก็ไม่ยอมล้มนอกจากแค่เซไปข้างหลัง ซึ่งแท็กก็ตามไปซ้ำเติมด้วยการชกหมัดขวา-ซ้าย เข้าที่ลำตัวของแป๋วตบท้ายด้วยหมัดตรงเข้าที่หัวใจของแป๋ว แรงที่ซัดเข้ามาทำให้แป๋วสำลักเลือดออกมาจากปาก

    แป๋วตั้งหลักได้ก็ใช้ลูกถีบซ้ายเข้ากลางอกของแท็ก ซึ่งเขาก็กระเด็นหงายหลังไปแต่กระโดดขึ้นมาได้ ในความรู้สึกของแท็กนั้นคิดว่าคงเล่นมากเกินไป ได้เวลาจัดการแบบเด็ดขาดสักทีแล้วแท็กก็กำมือทั้งสองข้าง และปรากฎแสงสีเขียวขึ้นที่มือทั้งสอง แป๋วมีสีหน้าที่มึนงงหนักกว่าเดิม แป๋วไปคว้าท่อนไม้อันหนึ่งขึ้นมาเป็นอาวุธ แต่แท็กไม่ได้หวั่นเกรงอยู่แล้ว

    ฝ่ายแป๋วเป็นคนเริ่มโจมตีเข้ามาก่อนโดยหมาย จะฟาดแท็กที่กลางศรีษะของเขาแต่ทว่าแท็ก สวนด้วยหมัดตรงซ้ายเข้าที่ท่อนไม้จนมันหักเป็นสองท่อน และตามด้วยหมัดขวาฮุคเข้าที่ใบหน้าของแป๋ว เต็มแรงจนเลือดสาดกระเด็นปะปนกับสายฝน ร่างของแป๋วนั้นร่วงลงกับพื้นแต่มีรึที่แท็กจะหยุดแค่นี้ ภาพที่เขาต้องเห็นมธุกรต้องใช้ชีวิตแบบที่คนปกติตีตราว่า "บ้า" ภาพที่เธอต้องหวาดกลัวทุกอย่างเพราะเดนนรกตัวนี้

    แท็กจับแป๋วให้นอนหงายก่อนจะกระหน่ำซัดกำปั้นขวา เข้าที่ใบหน้าแบบไม่ยั้งเพื่อระบายความโกรธ และเพื่อระบายความแค้นแทนให้กับมธุกร ใบหน้าของแป๋วเต็มไปด้วยเลือดของตัวเอง เช่นเดียวกับกำปั้นขวาของแท็กที่มันซุ้มไปด้วยเลือด สักพักเหมือนมีคนพยายามดึงเขาให้ห่างจากแป๋ว เมื่อหันกลับไปมองอีกชัยที่คลานมาเพื่อเล่นงานเขา แท็กจึงหมุนตัวควงเหวี่ยงหมัดซ้ายเข้าที่ปลายคางของชัยเต็มแรง ฟันกับเลือดหลุดออกมาพร้อมกับชัยที่ลงไปนอนราบกับพื้น

    เขามองร่างของแป๋วที่แน่นิ่งไปแล้วแท็กหอบเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพบว่าย้งพึ่งได้สติกำลังพยายามพยุงตัวเอง แท็กเดินไปยกรถมาพร้อมกับฟาดใส่ตัวของย้ง เสมือนกับกำลังฟาดคนด้วยแส้แต่ประเด็นคือ เขาไม่ได้ฟาดรอบเดียวแต่ฟาดไปหลายทีจนแท็กเห็นว่า อีกฝ่ายไม่ขยับตัวแล้ว ตาสีฟ้ากลับมาเป็นตาปกติอีกครั้งมันทำให้เขาหอบกินพอสมควร

    แท็กเดินเข้ามาหาร่างอันไร้สติของมธุกรนี้คือสิ่งที่เขาอยากทำ เขายกร่างของเธอให้นอนที่ตักของตนเอง แท็กรับรู้ว่ามธุกรกำลังหวาดกลัวมาก แต่เมื่อมาอยู่กับเขาแล้วความกลัวของเธอกำลังลดลง แท็กหมดแรงที่จะเปล่งเสียงออกมาหลังจาก ปลดปล่อยความโกรธใส่ทั้ง 7 คนแม้ว่าจะเป็นแค่ในความทรงจำของมธุกรก็ตาม

     "ผึ้ง ไม่ต้องกลัวแล้วนะพวกมันทำอะไรเธอไม่ได้อีกแล้ว ฉันสัญญาจะไม่มีใครทำเธอกับแม่สรอีก กลับไปด้วยกันนะทุกคนรออยู่...สายป่านก็รออยู่นะ" แท็กพูดพร้อมกับลูบหัวมธุกรเบาๆ

     สักพักก็มีแสงสีขาวพุ่งตรงเข้ามาทางแท็กกับมธุกร มันแสบตาจนแทบมองอะไรไม่เห็นและแท็ก ก็สะดุ้งได้สติพร้อมกับอาเจียนออกมา แท็กรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นสมองจนแทบระเบิด จนเมื่อมีมืออันนุ่มนวลมาจับที่ไหล่ของเขาความเจ็บปวด กลับค่อยๆทุเลาลงอย่างน่าประหลาดเมื่อเขาหันกลับมามอง มธุกรกำลังสบตามองแท็กครั้งนี้ไม่ใช่สายตาของคน ที่เหมือนคนไร้สติแต่มันคือแววตาของมธุกรจริงๆ

     "อย่าผิดสัญญานะ" คำพูดของมธุกร ทำให้แท็กดึงเธอมาสวมกอดทันที

     "นี้คือแทนคำสัญญาของฉันเลย"

     จู่ๆก็เกิดเสียงดังลั่นโวยวายขึ้นภายในอาคาร พร้อมกับเสียงเตือนภัยและเสียงปืน แท็กรับรู้ถึงจิตสังหารที่อยู่ในอาคารได้ และเขารู้ดีด้วยว่ามันมาทำไม

                                                             ++++++++++++++++++++++++