The Beginnings of a Legend

แสงแดดอุ่นๆ ส่องกระทบบริเวณใบหน้าของชายคนหนึ่งเสียงนกร้องผ่านบานกระจกเบาๆ เป็นความรู้สึกผ่อนคลายเหมือนกับว่าอยู่บนสวรรค์ แต่แล้วเวลาก็ผ่านไปไม่นานนัก เสียงทุบโต๊ะได้ดังขึ้นจากข้างหลังศีรษะของชายคนนี้
 
“นี่ไอ้เวรนี่ แกจะแอบนอนไปถึงไหน คิดว่าตัวเองรับบทเป็นเจ้าชายอยู่รึไง ไปแซนวิชมาให้พวกเราเดี๋ยวนี้หรือไม่ก็แก้ผ้าเต้นตอนนี้ซะ”
 
ชายที่พูดขึ้นมาเขาคือมาร์วิน หัวโจกของห้อง รูปร่างที่ใหญ่โต นิสัยเกเร เขาคือคนที่ชอบสั่งให้คนอื่นทำตามในสิ่งที่เขาอยากได้และถ้าปฎิเสธมันพวกคุณก็น่าจะรู้กันอยู่
 
เด็กหนุ่มผมดกดำ ใต้ตาคล้ำ ร่างกายสูบผอม รีบสะดุ้งตื่นขึ้นทันที เขาคือเก็นจิ เก็นจิรีบเดินออกจากห้องเรียนท่ามกลางเสียงหัวเราะตลอดทางทันที เขาเอาแต่คิดในใจ วันนี้ก็เป็นแบบนี้อีกแล้วสินะ ระหว่างทางเดิน เก็นจิได้ยินเสียงนักเรียนห้องอื่นคุยกัน
 
“นี่นายดรอปได้ของแรร์ด้วยหรอวะ เจ๋งว่ะ”
 
เสียงพูดของเด็กนักเรียนข้างห้องดังพวกนั้นคุยเกี่ยวกับเกมซอฟต์เวิลด์แน่เลย แต่เก็นจิก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่คนพวกนั้นพูดเท่าไหร่ เพราะว่าเก็นจิแทบจะไม่เคยได้สัมผัสกับคำว่าเทคโนโลยีสมัยใหม่เลย เขามีแค่โทรศัพท์ปุ่มกด ที่บ้านก็มีแค่โทรทัศน์จอนูนเก่าๆ สำหรับสังคมพวกนี้แล้วชีวิตของเก็นจิแทบจะเป็นศูนย์เลยก็ว่าได้ เขาเข้ามายังร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อแซนวิซให้กับมาร์วินเก็นจิหยิบแซนวิซมาสามอันและเดินตรงไปจ่ายเงิน
 
เขาหยิบกระเป๋าตังตัวเองออกมาก็พบกับเงินที่ร่อยหรอก่อนที่จะถอนหายใจพร้อมกับจ่ายเงินออกไป
 
ในห้องเรียนนักเรียนมากมายต่างพากันพูดถึงซอฟต์เวิลด์ เพราะมันเป็นเกมที่นิยมมากในโลกนี้ไม่ว่าจะเป็นคนวัยทำงาน นักศึกษา หรือคนตกงานต่างพากันเล่นเกมนี้กัน เกมนี้เปิดตัวมาแค่8เดือน แต่ก็ทำยอดผู้เล่นสูงถึง1พันล้านคนพร้อมกัน ใครที่ไม่รู้จักจะถือว่าตกยุคและโดนหัวเราะเยาะเหมือนว่ามันเป็นเรื่องตลก
 
เก็นจิได้เดินเขาห้องเรียนมาพร้อมกับแซนวิซสามห่อ เขาได้ยื่นให้กับมาร์วินและขอเงินค่าอาหารคืน เนื่องจากเขาไม่มีเงินที่จะใช้ในอีกหลายวันข้างหน้า มาร์วินได้หัวเราะออกมาก่อนที่จะบอกว่า “ใครสนกันวะ” มาร์วินได้เปล่งเสียงดังออกมา
 
“เอ้ยนี่ใครก็ได้บริจาคเงินให้ไอ้จนนี่หน่อยว่ะ มันไม่มีเงินจะกินข้าวแล้ว สงสัยคงต้องไปคุ้ยขยะหาของกินกับแม่มันแล้วล่ะมั้ง ฮ่าๆ”
 
มาร์วินพูดจบลง เสียงหัวเราะในห้องก็ดังขึ้น ท่ามกลางเสียงหัวเราะเก็นจิไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อยู่ ความกดดันที่ครอบงำ  อีกทั้งแม่ยังโดนดูถูก เขาได้ระเบิดความโกรธออกมาก่อนที่จะต่อยไปที่ใบหน้าของมาร์วิน แต่ทว่าร่างกายที่สูบผอมจะไปทำอะไรคนที่มีน้ำมีนวลได้ มาร์วินโดนต่อยไปที่หน้าแต่ก็เหมือนกับหมัดมดมาสะกิด มาร์วินสวนกลับและได้รุมกระทืบเก็นจนเขาได้หมดสติไป
 
ดวงตาที่เริ่มลืมขึ้นก็ได้พบกับครูประจำชั้นเพราะเธอเป็นคนมาปลุก เก็นจิได้เล่าทุกอย่างให้ครูประจำชั้นฟัง แต่ครูประจำชั้นกลับไม่ทำอะไรเลย เธอให้เหตุผลว่า มาร์วินมีพ่อเป็น ส.ส ของที่นี้และถ้าฉันทำอะไรไปอาจจะโดนไล่ออกได้ ครูเลยให้เก็นจิกลับบ้านไปแล้วอยู่เงียบๆ ซะ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
 
เก็นจิที่ท้อกับการที่ไม่มีใครช่วยเขาสักคน เขาได้เดินขึ้นไปบนด่านฟ้าและไปยืนอยู่บนขอบของด่านฟ้าเหมือนว่าจะกระโดดลงมา ทำไมพ่อแม่เขาถึงต้องจนด้วย ทำไมชีวิตเขาถึงห่วยแตกขนาดนี้ด้วย ทำไมเขาถึงสู้ใครไม่ได้เลยสักคน เสียงที่ดังออกมาจากปากของเด็กหนุ่มพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา เขาอยากที่จะรีบๆจบชีวิตตัวเองเร็วซะ
 
“เฮ้อ หนวกหูซะจริงเลยคนจะหลับจะนอนถ้าจะมาระบายอะไรก็ไปไกลๆ ที่อื่น” เสียงของชายที่นอนอยู่หลังบานประตูทำให้เก็นจิไม่กล้าที่จะกระโดด และได้เดินออกไป เวลาถัดมาเก็นจิได้กลับมาบ้านก่อนเวลาเรียน ทำเห็นแม่ของเขานั้นกำลังนั่งนับขวดน้ำที่บ้านขาย
 
เก็นจิได้รีบวิ่งไปช่วยแม่ของเขาทันที และบอกให้แม่ไปพักที่เหลือเขาจะทำต่อเอง แม่ของเก็นจิได้ถามออกมาว่าวันนี้เลิกเร็วอีกแล้วหรอจ๊ะ เก็นจิยิ้มออกมาแล้วโกหกออกไป หลังจากที่เขานับขวดเสร็จ เขาจึงเอามันออกไปขายตามสถานที่รับซื้อใกล้ๆบ้าน เวลาได้ผ่านไปเขาได้ขายจนหมดแต่มันก็ใกล้มืดค่ำมากแล้ว เงินที่ได้มาไม่มากนัก เขาเลยคิดว่าจะหาขยะแถวนี้กลับบ้านไปสักหน่อย
 
เก็นจิเห็นกองขยะกองหนึ่งในซอยข้างถนน เขาไม่รอช้าที่จะเดินไปดูและเริ่มขุดคุ้ยขยะไปเรื่อยๆเพื่อหาอะไรที่มันพอขายได้ เจอกับบางอย่างที่ขายได้บ้างขายไม่ได้บ้าง แต่ก็ไปสะดุดตาเข้ากับสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นละม้ายคล้ายคลึงกับของที่เขารู้จักที่เห็นผ่านๆ จากคนในห้องเรียน มันเป็นเหมือนหูฟังครอบหูแต่ใหญ่กว่ามาก บริเวณที่สวมครอบคุมทั้งหัวได้หมด เขาได้หมุนสิ่งนั้นไปรอบๆ ก็พบกับข้อความข้างๆเขียนว่า Gear เขานั้นรู้ได้ทันทีว่านี้คือเกียร์ เครื่องเล่นเกมที่แสนจะโคตรแพง
 
“เชี้ยย เครื่องนี้มันขายได้เท่าไหร่กัน แล้วเราจะสบายไปตลอดช่วงนี้เลยมั้ยเนี่ย”
 
เขาได้ครุ่นคิดก่อนที่จะตัดสินใจเอากลับบ้านแล้วค่อยเอามาขายวันอื่น เมื่อถึงบ้านเก็นจิได้แอบเอาเกียร์ไว้ข้างหลังซ่อนแม่ของเขาแล้วรีบเข้าห้องทันที เขาได้นั่งขัดตะหมาดลงกับพื้นแล้วเอียงตัวดูรอบๆ ของอุปกรณ์ชิ้นนี้ และได้พบกับปุ่มเล็กๆปุ่มหนึ่งแถวๆที่ครอบหู เก็นจิได้ลองจิ้มดู เขาก็สะดุ้งทันที
 
ข้างหลังของเครื่องได้เปิดฝาบางอย่างออกและมีสายไฟไหลออกมา มันคือสายชาร์จแบตนั้นเอง เก็นจิไม่รอช้าเขาได้เสียบสายชาร์จทิ้งได้ครู่หนึ่ง คิดแล้ววคิดอีกว่าเครื่องนี้มันใช้ยังไง แล้วมันเป็นอันตรายรึเปล่า และแล้วเวลาได้ผ่านมีไฟสีเขียวเล็กๆเด้งขึ้นมาข้างหูครอบ 
 
“เหมือนว่าแบตจะเต็มแล้วสินะ ลองดูก็ไม่เสียหาย เอาล่ะ”
 
“เหม็นจังแฮะ ก็แหงล่ะสิเจอเครื่องนี้อยู่ในกองขยะนี่หน่า”
[กำลังเข้าสู่ระบบ]
 
“บ้าอะไรเนี่ย เวียนหัวชะมัด”
 
[ยินดีต้อนรับเข้าสู่หน้าสร้างตัวละคร]
“ที่นี่มันที่ไหนกันทำไมมันมืดไปหมด ความรู้สึกเหมือนจริงนี้คืออะไรกัน เราฝันอยู่งั้นหรอ และก็มีข้อความมาอยู่ตรงหน้าเรา แปลกใหม่ดีจัง”
 
[โปรดตั้งชื่อตัวละครของคุณ]
“ตั้งชื่อตัวละครหรอ? เอิ่มม เก็นจิ”
 
[โปรดยืนยันข้อมูล]
“ยืนยัน”
 
[โปรดเลือกรูปลักษณ์]
“รูปลักษณ์งั้นหรอ เราผอมเกินไปงั้นขอเพิ่มน้ำหนักก็แล้วกัน”
“โห้ เท่เป็นบ้าเลยตัวเรา ถ้าเราเพิ่มน้ำหนักในชีวิตจริงคงเป็นดาราไปแล้วล่ะ”
 
[โปรดยืนยันข้อมูล]
“ยืนยัน”
 
[กำลังส่งคุณเข้าสู่บททดสอบแรก]
“ห๊าา ถึงเราจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกนี้มากก็เถอะ แต่ที่ได้ยินพวกเพื่อนๆ คุยกันมาต้องเข้าสู่บทฝึกสอนก่อนไม่ใช่รึไง” เก็นจิทำสีหน้าตื่นตระหนกก่อนที่บททดสอบจะเริ่ม
 
[คุณได้อยู่ในบททดสอบแรก]
เก็นจิได้งงงวยกันสถานนะการณ์อยู่ แต่ในขณะนั้นเองมือเปล่าๆ ของเขาได้มีดาบธรรมดาๆ ปรากฎขึ้นและได้ปรากฏเรือนร่างของมอนสเตอร์ขึ้นมาตรงหน้า
 
[บททดสอบแรกกำจัดRed Wolf (หมาป่าแดง) ]
 
[ความยากระดับA]
“ดะ เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่พร้อมเลย” ในขณะที่เก็นจิได้พูดจบลง Red Wolf ได้พุ่งเข้าจู่โจมเก็นจิเข้าอย่างจัง
 
“เอ๊ะ ทำไมเราถึงลอยอยู่ตรงนี้ได้” เก็นจิได้ตีลังกาลอยผ่านเหนือหัวของRed Wolf และได้ลงมายังพื้นข้างหลังของRed Wolf เราทำได้ยังไงกัน เหมือนว่าร่างกายมันขยับไปเอง ไม่ทันใดนั้นRed Wolf ได้หันกลับมาพร้อมจู่โจมอย่างฉับพลัน แต่การตอบสนองของเก็นจินั้นรวดเร็ว เขาได้หลบทุกการโจมตีอย่างฉิวเฉียด ก่อนที่จะโดนหางของมันฟาดอัดเขาที่ลำตัวกระเด็นถอยออกมา
เจ็บเป็นบ้าเลย นี่มันเป็นเกมไม่ใช่หรอ ในขณะที่เก็นจิมัวแต่คิดอยู่Red Wolf ได้วิ่งตรงมาหาเขาพร้อมอ้าขากรรไกรของมันเตรียมกัดเขามาที่เก็นจิ แต่เก็นจิเอียงตัวหลบออกมาและใช้ดาบแทงหัวของRed Wolfทะลุออกลำคอของมัน Red Wolf ได้ตายอย่างแน่นิ่งก่อนที่ร่างจะสลายหายไป
 
“เย่ เราทำได้แล้ว ฮ่าๆ รู้สึกสนุกเป็นบ้าเลย”
 
[บททดสอบแรกผ่าน กำลังเริ่มบททดสอบที่สอง]