ต้อยติ่งซินโดรม

            พักหลังๆน้องเรามีการรับงานพิเศษเพิ่มมากขึ้น   คงด้วยความที่เงินน้อยงานน้อยค่ะ   เลยต้องหาทางเพิ่มรายได้ให้ตัวเอง  และแน่นอนว่าหากเป็นวันหยุดของต้อยๆจะไปด้วยทุกครั้ง   ออกอาการชอบๆด้วยซ้ำ    เพราะงานแบบนี้จะได้ไปเจออะไรใหม่ๆ  และแปลกหู(เพลงที่เปิดไม่ใช่อย่างที่ต้อยฟังทุกวัน)แปลกตา(ผู้คน  ,บรรยากาศ ,แล...สาวสวย...)    

          บางงานก็กลับเร็วบางงานก็กลับช้า   และบางงานก็มีอาหารเลี้ยงด้วยเลย  และมักเป็นอาหารที่อร่อย  สวยงาม  แปลกตา   ฯลฯ   หรือบางที   น้องเราก็จะนัดเพื่อนออกไปทานอะไรกันข้างนอก   ก็มักหนีบต้อยไปด้วยอีกเหมือนกัน    เว้นเสียแต่...   พิจจารณาแล้วว่า  ไม่ไหว  ไม่ควร  ไม่คุ้มแล้วเท่านั้นถึงจะเขี่ยต้อยออกไว้อีกกองหนึ่ง    เราเคยถามว่า  พาไปด้วยทีไร  ก็กลับมาบ่นมาเผามาเถียงกันทุกที  แล้วจะพา  ต้อยไปทำไม??    รู้มั้ยคะ  น้องชายเราเขาตอบว่าไง  !  ??    "มันตลกดี  เอาไปให้เพื่อนเราเล่น!! "... เรื่องนี้  เชื่อสนิทค่ะ  เพราะเพื่อนของน้องเรา  จะคุ้นเคยกับต้อยมาก   ขนาดยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนก็ตาม   มีหลายหน  ที่เพื่อนน้องมาบ้าน  แล้วทักว่า   คนนี้ต้อยแน่ๆเลยชี้ที่ต้อยตรงเป๊ะ!..   แล้วคนไหนแม่  แล้วไหนพี่ล่ะ(วะ)โจ?  หากมีการทักแบบนี้เมื่อไหร่  แม่จะยิ้มมมมม......ส่วนเราจะหุบ..บบบ.....แล้วนึกชมเพื่องน้องในใจว่า  ...  แหม  ปากดีนะไอ้ปีศาจเด็ก..!!   .ค่ะ  คำว่า "มันตลกดี  เอาไปให้เพื่อนเราเล่น"..ช่างสมเหตุสมผลที่ต้อยของเราควรจะ  "เอาคืน"  ใช่มั้ยคะ?   แน่นอนว่า  ต้อยของเราไม่ยอมให้  "พี่โจ" ทำการเล่นสนุกฝ่ายเดียวแน่ๆ   แผนการมากมายที่มีอยู่ในหัว  แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้สักที  เพราะเขารู้ทันกันหมดทุกครั้ง   น้องเรามีเพื่อนสนิทมากๆอยู่คน  ชื่อต้น  สนิทมากแบบที่ไม่ต้องเก๊กใส่กันเลยล่ะค่ะ  ไม่อายด้วยหากพาต้อยไปแล้วต้อย  "แสดงการผาดโผนทาง...การทำขายหน้า...หรือเสียชื่อ...(ฮา) "  แบบไม่เหมือนชาวบ้าน  เผอลๆไอ้เจ้าต้นคนนี้  ยุส่งเข้าให้อีก    ช่วยกันเล่นเยอะๆครับพี่จะได้ สนุกดี  น้าน...มันว่ากันแบบนี้ ล่ะค่ะ.....

            ช่วงที่น้องผู้เขียนรับงานเยอะมากก็คือช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ค่ะ   เป็นช่วงฤดูหนาว  และโรแมนติค  คนจะแต่งงานเดือนนี้เยอะ   ทั้งงานถ่ายภาพก็มีเพิ่มด้วย   ต้อยออกงานบ่อยขึ้น  ก็เริ่มรู้งานช่วยแบ่งงานได้ดีตามลำดับ  จากท่าทางแอ๊กกกก...ชั่น!  ต่างๆ  ของผู้คน  ของโจ..  ผ่านตาต้อยหมด...  เว้า..ง่ายๆว่ารู้กฎกติกามารยาทเกือบทุกเรื่อง  แม้แต่ท่าสะพายกล้อง  ต้อยยังทำได้ดีล่ะค่ะ  เรื่องนี้ได้รับคำยืนยันจากน้องเราเอง  "..เราเอากล้องฝากไว้กะมันนะ   มัวถ่ายๆวีดีโออยู่   หันมาจะเอากล้องมาถ่ายภาพนิ่ง   เห็นมาดมันแล้ว  อยากเตะ!  ..มันทำซะเหมือนเชียว  ขนาดเรายังเกือบอิน!..  นึกว่ามันเป็นช่างภาพที่เขาจ้างมาอีกคน...ไอ้ติ่งเอ๊ย!!..." จบลงด้วยการที่"ไอ้ติ่ง"  เกือบโดนเตะ  แต่เป็นการเตะ  ด้วยความรักนะคะ  ที่บ้านเรารักๆแรงค่ะ (ฮา)  และส่วนใหญ่หากได้งานมาหลังจากงานจบแล้ว  โจเขาจะชวนผู้ช่วยงาน ทั้งหลายไปนั่งทานอะไรง่ายๆกันค่ะ  ถือเป็นการให้รางวัลชีวิตไปในตัว

              แล้ว วันที่ต้อยยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว ก็มาถึงจนได้ในวันที่อากาศเย็นๆเหมาะแก่การหาอะไรร้อนๆทานวันหนึ่ง   หลังจากงานได้เสร็จสิ้นไปแล้ว  ในความคิดของโจกับต้นเพื่อนรักเขา   "เนื้อย่างเกาหลีดีกว่าว่ะ  กำลังอินเทรน์  มีพุฟเฟต์ด้วย  เอาไอ้ติ่งไป  คุ้มแน่ๆ"   ช่างสมกับเป็นเพื่อนรักกันจัง  คิดตรงกันซะด้วย  โดยหารู้ไม่ ว่า    "ความซวย" มายืนยิ้มข้างๆตัวทั้งคู่แต่ไม่มีใครเฉลียวใจแม้แต่น้อย  

                 โน่นค่ะ  ไปทานแถวหลังสวนโน่น   รู้สึกมีเพื่อนๆน้องเขาไปรออยู่ก่อนแล้ว2คน  รวมโจ,ต้นกับติ่งอีกก็5คน   งานนี้ ทุกคนอร่อยและอิ่มมาก(เน้นนะคะ  มากๆ)แล้วหนึ่งรอบ   แหม...ผู้ชายกระเพาะยักษ์จะตาย  งับๆๆๆ  เดี๋ยวหิวอีกล่ะ   ยิ่งต้อย  ยิ่งไม่ต้องห่วง  บ้าพลังอยู่แล้ว   อิ่มชุดแรกนั่งพักคุยกันไปรอให้ย่อย  เดี๋ยวไปตักมากินอีก เป็นรอบที่สอง    ต้นชอบเบคอนมากเป็นพิเศษ  แต่ก็บอกต้อยว่าอย่าเผื่อนะ  เพราะรู้นิสัยต้อยดีหมดทุกอย่างแล้ว "ต้อยๆชอบอะไรก็เอาแต่ที่ต้อยชอบแล้วกันนะ  ไม่ต้องเผื่อ"   คำบอกของต้นตอนที่เห็นต้อยทำท่าจะลุกไปตักอีกเป็นรอบที่สาม   ต้อยฟังแล้ว  เหมือน  "พี่ต้นเกรงใจผมจัง" ไม่ได้ๆ  เราเป็นเด็กกว่า  เราต้องดูแลผู้ใหญ่ที่เราเคารพนับถือให้ดีๆ  ที่ไม่กล้าวานเราตักมาเผื่อเพราะ  "เกรงใจเราชัวร์ๆ" ต้อยคิดแบบนั้น   รอบที่สามได้เริ่มขึ้น   แต่ทุกคนแค่คีบกินที่เหลือติดๆจานค่ะ  เพราะอิ่มกันหมดแล้ว  กะว่าที่ทุกคนละเลียดเก็บของเหลือของแต่ละคน  ก็พอดีที่ต้อยเติมเต็มครบ100%ให้กระเพาะของต้อยพอดี   ด้วยเห็นแก่สายตาว่าต้อยเดินลิ่วๆไปที่โต๊ะวางของสดต่างๆ    

               ส่วนต้อยก็กำลัง"เมามัน"กับการ"คัดสรรของชอบ"  ของพี่ๆ   ก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ   แกล้งผมดีนักนะ...  เนื้อสไลด์พี่โจชอบ เอาเลย1/2กิโล(กะๆเอาน่ะค่ะ)เบค่อนเหรอของพี่ต้นสักจานเปลละกัน..555 ..  ลูกชิ้นสาหร่ายตรูชอบเอง  6ลูกหมดอยู่แล้วสบายๆ  เอ๋...ผ้าขี้ริ้วขาวจั๊วะเอามาลวกจิ้มแจ่วหร่อยๆๆ3ขีด..ไข่ไก่5ใบ  คนละใบลวกกินก่อนกลับบ้าน   ไปก่อนดีกว่าของล้นมือ!  เดี๋ยวมาเอาตับ  กะ  เซ่งจี๊  กะหอยนางรมต่อ555...

             ของทุกอย่างถูกต้อยวางตรงหน้าของทุกคนพร้อมคำอธิบายเวลาทาน   แล้วทำท่าจะเดินไปตักต่อ....โจกระโดดล๊อกคอ ... ต้นแย่งที่คีบออกจากมือ(มันถือมาด้วยเพราะขี้เกียจรอต่อจากคนอื่นค่ะ)

         อิ   อิ   ทุกคนเบื่อเนื้อย่างเกาหลีกันนานพอสมควรค่ะ  กับคราวนั้น  หันไปทานฟู้ดครอสหรือ  ฟู้ดเซ็นเตอร์เกือบเดือน...แต่ต้อยยิ้มค่ะ   ยิ้มสะจายยยย...ผมแกล้งเองล่ะพี่  สนุกดี55 ..ต้อยว่างั้น.