รวมเรื่อสั้น

Wild life

ครืด... ครืด...  เสียงของซี่กรงที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นที่ขอบมุมหนึ่งของสนาม เผยให้เห็นร่างบางของหญิงสาวที่กำลังเดินออกมาจากมุมมืดของสนามประลองที่กว้างใหญ่

เสียงตะโกนโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งของผู้ชมเปรียบดั่งเสียงเปิดม่านของเวที หญิงสาวในชุดเกราะอ่อนในมือทั้งสองถือดาบสีดำสนิทไว้เดินมาหยุดอยู่ณ กลางสนามประลอง ก่อนที่เสียงจากผู้ชมจะค่อยๆแผ่วลง จนเหลือเพียงเสียงหายใจ

เหล่าผู้ชมต่างก็ค่อยลุ้นว่า จะเป็นใครหรือผู้ใดกันที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ในวันนี้

ในอีกด้านมุมหนึ่งของสนามก็เลื่อนเปิดประตูออก ราชสีห์เจ้าป่าก็เดินเข้ามา เสียงจากผู้ชมก็กลับมาดังกึกก้องดังเดิม เสียงการพนันขันต่อในชัยชนะของหญิงสาวและเจ้าป่าที่เริ่มดำเนินขึ้น

หญิงสาวกวัดแกว่งดาบในมือพร้อมเดินดูเชิงไปรอบๆ พลางหวาดระวังในสัตว์ร้ายที่หมายมุ่งจะเอาชีวิตศัตรูทุกคนที่อยู่เบื้องหน้า

เจ้าป่าผู้หิวโซก็ไม่รอช้า เข้าจู่โจมมนุษย์ที่อ่อนแอกว่าตนในทันใด กรงเล็บอันแข็งแกร่งตะปบเหยื่อหมายจะเอาชีวิต  

หญิงสาวหลบพ้นเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะตวัดดาบในมือไปยังลำคอของเจ้าป่า จะมีเลือดสีแดงฉานไม่ต่างกับเลือดของมนุษย์ได้สำเร็จ

ราชสีห์แผดเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวก็หวั่นเกรงหาได้หวั่นไหวไม่ ยังคงรอคอยจังหวะที่จะจู่โจมเจ้าป่าผู้เกรียงไกร

เจ้าป่าไม่สนใจสิ่งใด กระโจนเข้าหาตามสัญชาตญาณ ไม่มีซึ่งความคิด ไม่มีซึ่งเหตุผล มีเพียงความหิวกระหายเท่านั้นที่คงอยู่

ฆ่า ก่อนที่จะถูกฆ่า ผู้ที่แข็งแรงกว่าเท่านั้นที่จะคงอยู่

ความกลัวเกาะกินหัวใจของหญิงสาวเมื่อความตายอยู่ใกล้เพียงเอื้อม ยังจะมีสิ่งใดที่ทำได้อีกเล่า นอกเสียจากทำให้ใจให้แกร่งแล้วก้าวข้ามผ่านไปให้ได้

เมื่อเห็นเจ้าป่ากระโจนเข้าหา หญิงสาวก็กระชับดาบให้มั่นก่อนจะสวนดาบแทงเข้าไปที่ศีรษะของราชสีห์

เจ้าป่าส่ายหัวโงนเงนไปมาก่อนจะแน่นิ่งล้มกองบนพื้น เลือดสีแดงไหลลงนองทั่วพื้นสนาม

หนึ่งชีวิตที่ต้องจบลง…….

เคร้ง.. ดาบในมืออีกข้างหนึ่งถูกปล่อยให้ร่วงหล่นกลิ้งไปกับพื้น เมื่อสิ้นสุดการประลองที่ดูไม่มีค่าอะไร มีเพียงแต่ความสะใจของผู้ชมในสนามนี้เท่านั้น

หญิงสาวมองสองมือของตนที่เปื้อนไปด้วยเลือดของผู้ที่ตนสังหาร กลิ่นคาวเลือดที่ไม่มีวันล้างออก

ผู้ชมก็โห่ร้อง ความยินดีตกอยู่กับผู้ที่เลือกข้างถูก

แล้วราชสีห์กับดัวฉันเล่า? หาได้มีสิทธ์เลือก ที่จะฆ่าหรือยอมถูกฆ่า

ผู้ชมเหล่านั้นเห็นชีวิตเป็นอะไรกัน?  มีค่าเพียงการพนันขันต่อเพียงแค่นั้นหรือ? หากว่าต้องเป็นผู้ที่ก้าวลงมายังสนามประลองยังจะมีความยินดีอีกหรือไม่?

โลกของฉันมีเพียงสองสี

หญิงสาวยืนขึ้น หันไปมองเจ้าของสนามประลองที่กำลังยิ้มพรายกับเงินพนันที่กำลังจะได้รับ หญิงสาวก็ก้มหยิบดาบของตนที่ปักอยู่ศพของราชสีห์ ดาบที่เปื้อนเลือดของผู้ที่ไม่สมควรตาย

สีแดง สีของเลือด

หญิงสาวกำดาบแน่นก่อนจะขว้างดาบนั้นสุดแรง ไปยังผู้ที่ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ผู้ที่ดำรงอยู่ด้วยความตายของผู้บริสุทธิ์

รอยยิ้มกว้างของเจ้าของสนามก็หุบลง เมื่อดาบที่ทำให้เขาได้เงินมาปักอยู่ที่กลางอกของตน  เลือดไหลทะลักออกจากปากแผล ปากที่เคยฉีกยิ้มและต่อรองเงินตราด้วยชีวิตของผู้อื่นเปิดออกอีกครั้ง

เจ้าของสนามผู้ไร้หัวใจตะโกนสั่งยามรอบสนาม ลงโทษแก่บุคคลที่กล้ามาทำร้ายตน แต่ยิ่งเอ่ยปากพูดเท่าไรเลือดก็ยิ่งไหลออกมากเท่านั้น

และแล้วความตายก็มาเยือนแก่ผู้ที่ไม่เห็นค่าชีวิตของผู้อื่น เขาตายในขณะที่ความโลภของตนยังคงล้นปรี่  

และสีดำ สีของความตาย

ยามรอบสนามก็กรูเข้ามาจับหญิงสาวกดลงกับพื้น หญิงสาวดิ้นรนเพียงเพื่อที่จะหันไปมองราชสีห์.. ชีวิตที่ถูกตนพรากไป

ขอโทษนะ... ฉันกำลังจะตามไป