ยังไม่ได้คิดชื่อเรื่อง

          ฉันเบื่อเหลือเกินกับการทนอยู่บ้านหลังนี้ บ้านญาติห่างๆ พี่ของแม่ฉันที่แสนวุ่นวานในแต่ละวัน มันคงไม่ผิดสินะที่ฉันไม่อยากจะอยู่ แล้ว...ฉันจะไปอยู่ที่ไหนแหละ

          วันธรรมดาๆ ท้ายปีที่หยุดยาวติดต่อกันเป็นว่าเล่น นั้นเป็นสิ่งที่ใครหลายคนรอคอยช่วงเวลาแบบนี้ หรือใครหลายคนอาจจะเสียตัวในช่วงหยุดยาวนี้ก็เป็นได้ บางคนอาจจะอกหักหรือบางคนอาจจะมีรักใหม่ก็เป็นได้ แต่สำหรับใครที่หักอกในตอนนี้...อิอิ มาคับกับผมสิครับ บัทเตอร์ผู้นี้ยังโสด 555+ (พูดเล่น)

          ในเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ชีวิตของฉันก็เปื่อยๆ เหมือนใครอีกหลายคน แต่ชีวิตของฉันตอนนี้มันย่ำแย่กว่านั้น...คือต้องทนอยู่กับสิ่งที่ไม่น่าจะทนได้ (ในความคิดของฉัน) เสียงเด็กน้อยในบ้านญาติที่ฉันกล่าวถึงข้างต้น...มันช่างน่ารำคาญเสียจริง เสียงผู้ใหญ่วัยกลางคนยิ่งหนักเข้าไปอีก จึงทำให้ฉันต้องหลบมานั่งพักใจที่โรงเรียนอันเงียบสงัด สถานที่ที่เงียบสงัดแบบนี้สิ...ฉันชอบ

          แต่ทว่า... หน้าหนาวก็ยังเป็นหน้าหนาว สายลมพัดไม่หยุดเลยแถมมันพัดเอาความเย็นและความเหงามาด้วยนี้สิปัญหา เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันต้องหลบๆ ซ่อนๆ ในตัวอาคาร เพื่อหลบให้พ้นจากความหนาวและความเหงาบ้าๆ เหล่านี้

          ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิมภายใต้ตัวอาคาร สายลมหนาวเย็นยะเยือกก็ยังพัดไม่หยุดหย่อน หนอนชาเขียวช่างน่ารักเหลือเกิน (เกี่ยวอะไรกับหนอนชาเขียวฟะเนี้ย) ฉันเริ่มบรรยายเรื่องสั้นเรื่องนี้แบบมั่วๆ เพราะไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรดี

          ในวันหยุดปีใหม่นี้...ทุกคนก็ต่างก็เดินทางกลับบ้านเปนจำนวนมากมายมหาศาล (ว่าไปนั้น) แม้กระทั่งอวบ...เธอก็ยังนำของฝากปีใหม่ไปฝากแม่ของเธอ ซึ่งเธอบอกว่า ‘เฮ้เน่า เราจะเอามะขาม 2 ลังไปฝากแม่’ (อะไรประมาณนี้) เล่นเอาฉันยินดีไปด้วยเลย

          พอได้ยินอวบมีของไปฝากคุณแม่ของเธอ ฉันก็มานึกๆ ว่า ‘แล้วฉันแหละ มีอะไรเป็นของขวัญวันปีใหม่ให้แม่ของตัวเองมั้ง?’ สายลมหนาวยังพัดต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ขาฉันด้านชาไปหมดแล้วเนี้ย ในเมื่อสมองน้อยๆ ของฉันยังคิดอยู่เลยว่าจะเอาอะไรเป็นของขวัญให้แม่เราดี

          ผ่านไป 10 นาที

          ผ่านไป 20 นาที

          ผ่านไป 50 นาที...ทำไมตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านเหลือเกิน กลับบ้านไปขอเงินแม่

“แม่จร้าขอตังค์หน่อย ช่วงนี้บาทเดียวผมก็ยังไม่มีเลย T0T” (ของขวัญของฉันที่จะให้แม่ในเทศกาลวันปีใหม่นี้คืออะไร...?)

.

.

.

          ฉันคิดไม่ออกเลย เอาเป็นว่าฉันจะตั้งใจเรียนให้จบแล้วทำงานหาเงิน... เพื่อแม่ก็แล้วกัน (ช่างเป็นคำพูดง่ายๆ แต่ไม่รู้ว่าฉันจะทำเพื่อแม่ที่ตั้งความหวังตั้งแต่แรกได้หรือเปล่า แต่ฉันก็จะพยายาม)

.

.

.

          แต่แม่บอกฉันอย่างนี้ว่า.....

“ขอให้ลูกของแม่เป็นคนดีของทุกคนเท่านี้แม่ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้วสำหรับแม่”