S1.The lastdream ฝันสุดท้าย

6.3

เขียนโดย ๑กัสจัง๑

วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.36 น.

  12 ตอน
  4 วิจารณ์
  14.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

11) นับถอยหลัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 เบล ยังคงดูแลคุณพี่ของเธอด้วยความห่วงใยตลอด3วัน คอยพูดคุย คอยดูแลไม่ห่างไปไหน

เพราะว่าหากต้องพลัดพรากกัน ตอนนี้คือช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของ2เรา อย่างน้อยๆรับฟังความรู้สึกหนู ก็ยังดี

 

***ช่วงเวลาประมาณบ่าย2ขอเชิญญาติและผู้เกี่ยวข้องฟังผลสรุปการวินิจฉัย ด้วยนะคับ

เดี๋ยวหมอขอตัวไปประชุมก่อน แล้วบ่าย2จะให้พยาบาลมาตามนะคับ ค่ะ

เบล โทรเรียกพ่อกับแม่ของเธอให้มาที่โรงพยาบาล รวมถึง น้าฟ้า คุณแม่ของพี่เอลด้วย

ใกล้บ่าย2แล้วทุกๆคนทะยอยมากันจนครบ เพื่อรอฟังผลการวินิจฉัยของทางทีมแพทย์

 

+ขอเชิญที่ห้องหมอนะค่ะ พยาบาลเดินมาตาม

 

...เราทั้ง4คนเดินตามพยาบาลไปถึงห้องคุณหมอ แล้วนั่งลง รอฟังผลการวินิจฉัย

 

+ผลการวินิจฉัยออกมาแล้วนะคับ คนไข้อาการยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นมา อาการเริ่มแทรกซ้อน

ยังใช้เครื่องช่วยหายใจ เพราะคนใข้อยู่ในสภาวะหายใจเองไม่ได้ ทางการแพทย์ถือว่าคนไข้ได้เสียชีวิตไปแล้ว อยากให้ทางญาติ ทำใจเผื่อไว้บ้างนะคับ

 

...สายตาทุกคู่หันมามองเป็นทางเดียวกัน เบลที่กำลังตาแดงๆมองกลับสายตาของทุกคู่ ก่อนพูดขึ้นว่า ขอเวลาพวกหนูปรึกษากันก่อนนะค่ะ

 

..แม่กับพ่อ รวมถึงน้าต่างมองหน้ากัน ก่อนหันมามองที่น้องเบลอีกครั้งหนึ่ง

**คุณน้า คุณพ่อ คุณแม่ หนูขอเวลา อีกวัน หลังจากวันนี้ได้มั้ย หนูเข้าใจเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนพรุ่งนี้หนูจะไม่รั้งพี่เค้าไว้ หนูจะเป็นคนปล่อยพี่เค้าไปเอง(เธอฝืนพูดขณะที่กัดฟันไว้)

-ทั้ง3คนต่างเดินเข้าไปโอบน้องเบลไว้ เสียงคร่ำครวญ ดังออกมาเบาๆ ก่อนจะสูดลมหายใจ

แรงๆยาวๆ 1 ครั้ง แล้วหายใจออกมาพร้อมเสียง เฮ้อ............ หลังจากนั้นน้องเบลหันมาหาแม่ของเธอ แม่ของเธอพูดขึ้นมาว่า "อ่อ จ๊ะ เดี๋ยวแม่ cancel งานของพรุ่งนี้ให้อีกวัน"

**ขอบคุณค่ะคุณแม่ ก่อนเดินออกจากห้องของคุณหมอไปยังห้องของพี่เอลที่นอนไม่ได้สติอยู่

+งั้นตกลงตามนี้นะคับ

-ค่ะ/คับ

 

...เวลาเริ่มนับถอยหลังลงทีละน้อยทีละน้อย สวนทางกับความกังวล อึดอัดใจที่ยิ่งทวีความรุนแรง เธอเฝ้ามองคุณพี่ของเธอ พร้อมกับบ่นเบาๆ ตื่นขึ้นมาสิ เวลาเหลือน้อยลงแล้วนะ อย่าทำร้ายด้วยการไม่หายใจได้มั้ย

ขอร้องละ..ตื่นมาสิ  เธอไม่ไปไหนแทบไม่กินอะไร เพราะหากที่คือวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว หนูจะใช้ทุกๆวินาทีที่เหลือ เพื่ออยู่กับพี่จนวินาทีสุดท้ายจะหมดลง

 

++น้าฟ้าเปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง เดินมาหาลูกชายของเธอ พร้อมพูดว่า มันนานมาแล้วนะ ที่ลูกชายน้าไม่ได้ออกไปไหนมาไหน เขาเป็นคนเก็บตัวมาก เค้าเคยบอกกับน้าว่า พบใครคนนึงที่เขารักและอยากอยู่ด้วย และจะไปหา น้าดีใจมากที่เขายอมเปิดใจของตัวเองเพื่อรับใครสักคนเข้ามา  แต่น้ามีเรื่องอยากจะถามเรื่องหนู จะได้มั้ย

**ได้ค่ะ

++หนูรักพี่รักพี่เค้ามั้ย ถึงเวลานี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว น้าก็เสียใจ แต่มีอะไรอยากจะพูดหรือระบายก็บอกออกมาให้หมด อย่างน้อยเมื่อถึงเวลานั้นจริงๆจะได้ไม่เสียใจ ที่ไม่ได้บอกออกมา

**ค่ะ หนูรักพี่เค้ามาก หนูไม่อยากให้พี่เค้าจากไป

++หนูเป็นแฟนลูกน้าใช่มั้ย

**พี่เขายังไม่ได้ขอหนูอย่างเป็นทางการนะค่ะ ก็มาเกิดอุบัติเหตุก่อน แต่ขอพูดว่าเป็นไปก่อนก็แล้วกัน อย่างน้อย 1 วันก็ยังมีความหมาย

++จ๊ะ ขอบคุณนะที่ทำเพื่อลูกชายน้าขนาดนี้ ลูกน้าคงจะดีใจมาก พร้อมทั้งโอบกอดน้องเบลด้วยน้ำตา

**ค่ะ

++น้าจะไปรอข้างนอกนะ น้าไม่กวนเเล้ว ไปก่อนนะ แล้วหันหลังเดินออกไป

...หลังเดินออกมาน้าฟ้า มาหยุดตรงพ่อ กับแม่ของน้องเบล พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านมา

ก่อนพูดทิ้งท้ายว่า น้องเบลนิสัยดีมากๆ สมมุติว่าลูกชายฟื้นคงต้องรบกวนอย่างอื่นแล้วละ???

...แม่ของเบลยิ้มขึ้นมาทันที ส่วนพ่อนั้นเปลี่ยนสีหน้าเป็นขึงขังในทันทีเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา