BESTandBEAUTYโฉมงามกับเจ้าชายอสูร

แอ๊ด~เขาเดินภายในปราสาทด้านในของปราสาทถูกประดับประดาไปด้วยเพรชพลอยมากมายเขาเดินเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว...เขาเดินมาถึงใจกลางปราสาทซึ่งเป็นห้องโถงไหญ่บนโต๊ะตัวยาวมีอาหารมากมายวางไว้โคมเทียนได้ถูกจุดเอาไว้เหมือนว่ามันถูกเตรียมไว้ไห้เขา ตอนนี้เขารู้สึกหิวมากจึงพูดออกไปว่า“ผะ..ผมขอแบ่งอาหารสักนิดนะครับ”เผื่อเจ้าของปราสาทจะได้ยินว่าแล้าเขาก็ลงมือกินอาหารตรงหน้าทันทีโดยมิได้รู้เลยว่ามีดวงตาสีแดงจ้องออกมาจากมุมมืดของปราสาทพอเขากินเสร็จแล้าเขาก็กล่าวขอบคุณก่อนที่เขาจะเดินออกจากปราสาทไปนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นหีบใบไหญ่ที่ไส่เสื้อผ้าและเครื่องประดับของสตรีไว้มากมายทันใดนั้นคำพูดของลูกสาวเขาก็ลอยขึ้นมาในหัว 'หนูขอเครื่องประดับสวยๆ งั้นของหนูเอาเป็นชุดสวยๆเอาหลายชุดเลยนะคะ'เมื่อนึกได้ดังนั้นเขาจึงเอ่ยออกมาว่า“ผมขอชุดกับเครื่องประดับซักสองสามชุดนะครับผมจะเอาไปไห้ลูกสาวผม”เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมาเขาจึงคิดว่าเจ้าของปราสาทคงอนุญาติจึงหยิบมันไปสองสามชุดก่อนจะกล่าวขอบคุณและเดินออกจากปราสาทไป ...                 ระหว่างที่เขากำลังจะเดินไปยังม้าของเขาสายตาของเขาก็มองไปเห็นสวยกุหลาบสีแดงสดมากมายกำลังผลิดอกเบ่งบานแข่งกันอยู่อย่างสวยงามทันใดนั้นคำพูดของลูกสาวคนเล็กก็ดังขึ้น'พอเขาเอื้อมมือไปเด็ดดอกกุหลาบออกมา อยู่ๆลมก็กระโชกแรงและได้มีเสียงคำรามดังขึ้น พร้อมกับที่มีบางสิ่งบางอย่างกระโดดมาทับเขาไว้ เขาเพ่งมองไปในความมืดทำเขาถึงกับขวัญหนีดีฝ่อราวกับเจอปีศาจ สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเขาตอนนี้คิอชายร่างกำยำที่มีใบหน้าราวกับสิงโตแต่ตัวเป็นมนุษย์!นี่มัน...อสูร!“เจ้าคนโลภมาก!ข้าได้แบ่งปันอาหารและเครื่องประดับแก่เจ้าแค่นั้นยังไม่พอใจอีกเรอะ!”อสูรตรงหน้าตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยว!“ผะ...ผมขอโทษผมแค่จะนำมันไปไห้ลูกสาวผม”เขาพูดขอโทษออกมาด้วยความหวาดกลัว“เจ้ารู้มั้ย?ว่าข้าหวงกุหลาบพวกนี้มากแค่ไหน!ในเมื่อเจ้ากล้าที่จะขโมยของรักของหวงของข้า ข้าก็จะขังเจ้าไว้ที่นี่ตลอดกาล!”