First Love รักแรก

ทุกๆเย็นไอ้2มักจะมารับฉันกลับบ้าน และมันก็ค้างบ้านฉัน ทุกวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ และแล้ววันนี้ก็มาถึง...วันศุกร์สุขหรรษา วันที่มันต้องมาค้างบ้านฉันและดันเป็นวันที่พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ เพราะต้องกลับบ้านที่ชุมพร เห็นบอกว่าตาโทรมาเรื่องมรดก ถ้าพ่อกับแม่ไม่กลับจะยกมรดกที่ดินและพื้นน้ำ100ไร่ให้สมาคมการกุศล

เห็นครอบครัวฉันอย่างนี้ แม้จะไม่ได้รวยมากแต่ก็ไม่ได้รวยมากนั่นล่ะ เก็บหอมรอมริบซื้อที่ดินให้ตาที่เป็นชาวสวนชาวไร่ทีละนิดๆ รู้ตัวอีกทีก็ปาเข้าไป100ไร่แล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่จะไปทวงคืน ไม่ใช่ๆ...

ตอนนี้ทั้งบ้านเหลือฉันกับไอ้2 เพียงลำพัง... เอ่อ... ทำอะไรดีวะ? ฉันกับมันนั่งมองหน้ากันที่โซฟาหน้าทีวี มันก็คงอึดอัด แน่นอนฉันก็โคตรอึดอัดเลย เพราะทุกทีที่มันมาค้างบ้านฉันมันก็จะคลุกอยู่กับพ่อ แต่...ตอนนี้ ไม่มีใครเหลือเลย

หลังจากที่เรามองหน้ากันและรู้ใจ ต่างคนต่างทางเดิน มันเลือกที่จะกลับบ้านมัน เพราะมันอยู่ก็ไม่เกิดประโยชน์ใดๆ ปละต่อให้มีฉันอยู่ก็ไร้ประโยชน์หนักกว่าเดิม เพราะอะไรน่ะหรอ?

กับข้าวไม่มี...

เพราะฉันทำไม่เป็น...

ฉันเลยไม่กิน...

ส่วนมัน...มันบอกว่ามันต้องกินข้าวเย็น เมื่อไม่มีข้าวเย็นให้มันกินมันก็ออกไปหากินข้างนอก พูดเหมือนมันเป็นสัตว์โลกน่ารักเนอะ ฉันจึงถือโอกาสไล่มันกลับบ้าน ถ้าเพื่อนบ้านรู้ว่าอยู่กันตามลำพังเสียชื่อเสียงหมดกันพอดี

แม้บ้านฉันจะไม่ได้เป็นคนใหญ่คนโตหรือนามสกุลดังคับโลก แต่พ่อฉันเป็นถึงผอ.โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯเลยนะ...

ครือออออออออ~

เสียงท้องฉันร้องเองล่ะ แม้สมองฉันจะบอกว่าไม่ต้องกินข้าวเย็นก็ได้ แต่ท้องมันไม่ได้เป็นไปตามที่สมองบอกสักนิดแถมยังร้องดังกว่าเดิมอีก ฉันเลยตัดสินใจออกไปซื้อข้าวต้มหน้าปากซอย พอออกมาถึงหน้าปากซอยเท่านั้นล่ะ

รถเก๋งคนหนึ่งก็มาจอดข้างหน้าฉัน รถใครวะ? ไม่ใช่รถของไอ้2 แม่เจ้า~ ชายหนุ่มสุดหล่อเจ้าของเจ้าของรถเลื่อนกระจกรถลงพร้อมโปรยยิ้มทรงเสน่ห์มาให้ฉัน คือ... คือ... ฉันก็ชอบนะผู้ชายหล่อ แต่ไม่รู้สิ! ตอนนี้รู้สึกรอยยิ้มนั้นมีเล่ห์นัยยังไงชอบกล ดูแปลกๆเหมือนมีอะไร เหมือนหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่กำลังจ้องจะกินเหยื่อ และเหยื่อนั่นคือ ฉัน

แล้วพระเอกก็โผล่มา ไอ้2มันเดินมาทางฉันพร้อมข้าวกล่องโฟมสีขาวในถุงพลาสติกใส จ้องฉันกับเจ้าของรถเขม็ง แล้วมันก็ยกกล่องโฟมใส่หน้าฉันพร้อมกับสั่งให้ฉันเดินกลับเข้าบ้านพร้อมกล่องโฟม ฉันก็ดันทำตามคำสั่งมันซะงั้น! เดินเข้าบ้านอย่างว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกหมาเชื่องๆ

เข้ามาในบ้านได้ไม่นาน... ไม่นานจริงๆ เรียกได้ว่ามันเดินตามหลังเข้ามาติดๆเลยล่ะ พอฉันหันกลับมาก็ประชันหน้ากับมันตรงๆ เอ่อ... หน้าตามันเครียดมากเหมือนสอบได้F ถูกแฟนทิ้ง รถเสีย น้ำท่วมบ้าน หนี้ท่วมหัว ชีวิตไม่มีทางเดิน ฆ่าตัวตายดีกว่า ...?...

มันจับไหล่ฉัน2ข้าง มองหน้าฉันและทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดไม่คาดฝัน มันกำลัง...!!!

“เป็นแฟนกันเหอะวะ”