อย่างงี้ก็ได้เหรอ ?

 

 

 

 

อย่างงี้ก็ได้เหรอ 1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     กาลครั้งหนึ่ง เมื่อ ไม่นานมานี้ ณ คณะเกษตรศาสตร์ มีหญิงงาม วัวหายควายล้มหนึ่งนาง นามว่า.....

"ชะนีหมูเผือก " พ่องงงง

"เหม่ออะไร หมูมีน " เหอะๆ หนูมีน ต่างหากชื่อแท้ๆแม่ตั้งให้

"กวนตีนละปาเก้ วันนี้ไปเหล่หนุ่มที่ไหนละมึง มาช้า " ปาเก้ เพื่อนตุ๊ดตัวใหญ่ที่ใครๆเห็นก็บ่นว่ามันไม่น่าเป็นตุ๊ดเลย หญิงกริ๊ดมันเต็มแต่มันก็ดันปฎิเสธเค้าไปว่ามันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดีนะที่มันไม่บอกเค้าว่ามันชอบผู้ชาย แล้วจริงๆมันชื่อปลาเฉยๆ พอเป็นตุ๊ดก็เปลี่ยนเป็น ปาร์ตี้ แต่หนูมีนคนนี้ไม่ชอบไงเลยเปลี่ยนเป็น ปาเก้ ไม้ดีปลวกไม่กินเว้ยเฮ้ยยยยย

"หมูมีนนน ผัวมาแล้วคิดถึงผัวไหมวะ " นี่ก็อีกตัว ไอ้เก้งหน้าหนวด เพื่อนสนิทคิดซื่อๆก็ได้ เป็นตัวผู้ที่น่ารำคาญมาก เพราะอะไรนะเหรอ เดี๋ยวรู้เลย

 

ปุ ปุ

จะกอดคอทำด๋อย แถมตบบ่าอีก ขนาดหนูมีนมองหน้ามันอย่างเคืองๆมันยังไม่สะเทือน

เพี้ยะ !

สมน้ำหน้า

 

"ตีหาพ่องงง " ไอ้เก้งบ่นพร้อมคลำมือตัวเอง แล้วหันไปมองไอ้ปาเก้ตาเขียว ไอ้ปาเก้ก็ดี้ดีไม่สนนั่งเล่นมือถือมันไป น่าเบื่อไอ้พวกสองตัวเจอกันทีไร มันต้องมีด่ากันทุกที

"ดูแต่ตามืออย่าต้อง " ไอ้ปาเก้พูดเสียงเรียบ ไอ้เก้งก็ยกยิ้มก่อนกระโจนไปหาไอ้ปาเก้

หมับ

"มึงทำเชี่ยไรห่ะ ควาย  " ไอ้เก้งโน้มตัวเข้าไปกอดไอ้ปาเก้ เออ แม่งเหมือนศึกหมีควายจะผสมพันธ์เลยวุ้ย แต่แทนที่ไอ้ปาเก้มันจะชอบมันดันตะคอกไอ้เก้งสะดัง

"โอ๋ๆ ที่รักอย่าน้อยใจพี่เก้งเลยนะ หมูมีนมันแค่เมียน้อย " น่านนนน ตบแม่งเลยดีไหม

"เมียน้อยพ่องงง " ถึงไม่สวยหนูมีนก็เลือกนะเว้ยเฮ้ย แต่ไม่มีให้เลือกก็เท่านั้นเอง

"โอ๋ๆ หมูเผือก ใครทำน้องหมูมีนของเค้าหน้าบูดวะ " ลูบหัวทำด๋อย นี่ก็อีกตัว

"เอามือออกดิ บิว " ไม่เข้าใจเลยทำไมกลุ่มเพื่อนของหนูมีนทำไมมันชอบเล่นหัวกันจังว้า บางคนลูบผมเล่นบางคนชอบเอาไปดม บางคนก็เอาหน้าซุกเลยไม่เข้าใจ ยิ่งไอ้บิวนะมันชอบถักเปียให้อีก

 

"เป็นไร เมนไม่มาว่างั้น แม่โคหนองโพของพี่ " เฮ้ออออ หนูมีนเป็นอะไรในสายตาเพื่อนๆว้า

"ไอ้เจเจ กูเบื่อ เดี๋ยวหมู เดี๋ยวแม่โค เดี๋ยวอะไรมาอีก อะไรนักหนา" งอนบอกเลย ที่จริงหนูมีนก็รู้ละ ว่าตัวเองไม่ได้เอวบางร่างน้อย  แล้วก็ขาวแต่ไม่ได้โอโมนะ สูงแค่ร้อยหกสิบห้า หน้าตาก็ตาโตหน่อยแก้มออกนิดๆ จมูกก็ค่อนข้างโด่งนะ แต่ช่างมันเถอะหนูมีนงอนวะ

ที่จริงหนูมีนก็มีเพื่อนเป็นผู้ชายทั้งสาขาแหละแต่ที่สนิทคือ สามสี่คนเนี้ยแหะ ไอ้เก้ง ไอ้บิว ไอ้เจเจ และไอ้ปาเก้ 

"ปล่อยดิ วันนี้ไปกินข้าวกะกูนะมีน " ปาเก้ว่าไอ้เจเจก่อนจะจับมือมันออกจากหัวหนูมีน แล้วเอามือมาวางไว้บนมือหนุมีนแทน หนูมีนไม่รำคาญเหมือนไอ้พวกสามตัวนั่นหรอก แต่กลับคิดว่าไอ้ปาเก้มันไว้ใจได้เวลาที่มันจับต้องตัวอะนะ คงเพราะมันเป็นตุ๊ดมั่ง

ตอนแรกหนูมีนก็คิดยังงั้น แต่พอเมื่อไม่นานมานี้ หนูมีนรู้สึกว่าเวลาไอ้ปาเก้แตะต้องตัวหนูมีนเหมือนมีอาการจะเป็นไข้ขึ้นมาเลย

"ชะนี อีหนูมีน " อยู่ๆปาเก้ก็เขย่าตัวหนูมีน

"มึงเหม่อไร อย่าบอกนะว่ามึงคิดถึงผู้ชาย แรดนะมึง " เฮ้อ ยังไงปาเก้ก็เป็นตุ๊ดใชไหม

 

"นี่ ปาเก้ เหนื่อยไหมวะ ที่เป็นตุ๊ด " มันหลบตาหนูมีนก่อนจะขำ แต่หนูีนว่ามันขำแบบแปลกไปจากทุกที

"ทำไม มึงคิดเสียดายกูอย่างพวกชะนีคณะอื่นเหรอ " ไอ้ปาเก้พูดด้วยน้ำเสียจับผิด ตามันดูสนุกเลยละ ซึ่งหนูมีนพูดตรงๆไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของมันเลย ชอบสายตาที่มันมองแบบอบอุ่นมามากกว่า

"หรือมึงคิดไรกับกููเนี้ย " กึก คิดอะไร? ตั้งแต่เด็กจนโตอายุ ยี่สิบแล้ว ยังไม่เคยชอบใครรักใครสักทีโสดมาตลอด ถามว่าเคยแอบชอบใครไหม ไม่อะ หนูมีนไม่ค่อยสนใจ แค่สนุกกับการเป็นหัวโจกเด็กๆก็พอแล้ว จะว่าไปที่บ้านอีกตัวอำเภอมีอะไรให้ทำเยอะแยะ ไปช้อนปลางี้ ไปเล่นน้ำงี้ ไปหาหน่อไม้ ไปหาเห็ด ไปหาผักป่า เยอะแยะจนไม่เคยคิดเลยนะว่าต้องมีแฟนเหมือนคนอื่น 

"มีน อีมีน อีหมูกระป๋อง " โว๊ะ

"อารายยยย " ทำหน้ามึนๆใส่มัน

"มึงเงียบทำไม " ไอ้ปาเก้ถาม นี่หนูมีนเหม่อเหรอ หันมองไปรอบโต๊ะหินอ่อน ก็ไม่เห็นไอ้พวก สามตัวนั้นแล้ว

 

"อะ เออ ไอ้พวกนั้นไปไหนงะ " สายตาที่มองมาด้วยความเป็นห่วงของไอ้ปาเก้ ทำไมหนูมีนที่คิดว่าชอบตลอดกลับไม่กล้าสบมองกับสายตานั่นตรงๆ

"มึงเป็นอะไรบอกกูดิ " มันเอาหลังมือมาแตะที่หน้าผาก อึก เหมือนไฟช็อคเลย

"ฮ่าๆ กูไม่เป็นไร เออๆ วันนี้มีนัดวะ ไปไม่ได้วะ มึงไปกินกะผัวน้อยผัวหลวงมึงเหอะ " มันมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีสีหน้าเ้หมือนไม่พอใจ

"จะไปแรดที่ไหนละชะนี เดี๋ยวนี้หางโผล่นะมึง " มันดี้ด้าถามแต่ตามันยังจ้องเขม็ง จิกเค้าด้วย

"นัดกับเฮียต้า " มันชะงัก 

"ต้าไหน " เสียงไม่ได้ผ่านการดัด แวบหนึ่ง หนูมีนกลับมองมันเป็นผู้ชายคนหนึ่งซะงั้น

"พี่ชายข้างบ้าน " มันยิ้มเย็นส่งมาให้ หนูมีนกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ  

"ว้ายยยยยยย กูไปด้วย ผู้ชายไปจะขาดกูได้ไง ว่าแต่หล่อไหมวะมึง " ท่าทางดี้ด้า ปกติของตุ๊ดสินะที่ต้องชอบผู้ชาย บางทีปาเก้เจอเฮียต้ามันอาจชอบก็ได้ เฮียต้าก็อาจชอบมันเพราะเฮียต้าเป็นเกย์ แล้วไอ้ปาเก้ก็ไม่ได้ออกสาวอะไรเลย หน้าตามันดีออกคมเข้มสะมากกว่า ผิวก็ออกจะขาว มันไม่ได้แต่งหน้าทาปาก ออกแค่ท่าทางไม่ได้แรงมากด้วย ถ้าไม่สนิทก็คิดว่ามันเป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่ง

 

"กูไปธุระวะ อีกอย่างเกรงใจเฮียต้าด้วย " เปล่าหรอก เฮียต้าใจดีอาจจะดีใจด้วยซ้ำ แต่เป็นหนูมีนเอง ใจหนูมีนต่างหากที่มันบอกว่าไม่อยากให้ปาเก้เจอกับเฮียต้า เป็นอย่างที่ไม่เคยเป็น

"ไม่เอาน่า หมูน้อย ทำหน้าอย่างจะตาย มึงไปเถอะกูก็ว่าจะไปหาผู้ชายเหมือนกัน งั้นกูไปนะ " ปากเ้ยิ้มนิดๆ แล้วเอากระเป๋าขึ้นสะพาย หันหลังแล้วเดินออกไป  วูบหนึ่งหนูมีนอยากรั้งมันไว้นะ เพราะนัดอะไรนั่นเรื่องโกหกทั้งเพ แต่อีกใจก็บอกให้นิ่งเฉยเพราะไม่อยากไปดึงรั้งไว้ ยังไงผู้ชายคงสำคัญกว่าผู้หญิงที่เป็นเพื่อนแหละ

 

"อ้าว เฮียต้ามาไง " สายตาที่มองเห็นหลังไอ้ปาเก้ห่างออกไป กลับมาแทนที่ด้้วยใบหน้าเศร้าๆของเฮียต้าแทน

"ไอ้มีนเฮียแม่ง เจ็บวะ " หมับ ไอ้เฮียต้าก็พุ่งเข้ามากอด หนูมีนแน่น พร้อมสัมผัสเย็นๆที่ไหล่ หนูมีนก็นิ่งรอไอ้เฮียมันเล่า พลางลูบหลังให้มันแล้วปล่อยมันกอดอยู่อย่างนั้น พอเงยหน้าขึ้นนิดๆก็สบกับสายตาที่มองมา

"ปา เก้ " ปากมันเอ่ยออกมาอัตโนมัติ แต่ก็รู้สึกเสียงมันแผ่วเบาจริงๆ แล้วผมที่ได้รับคือรอยยิ้ม กับท่าทางชูสองนิ้วบอกให้สู้ๆของมัน และมันก็หันหลังเดินออกไปเลย

 

"เฮียแม่งโดนหลอกอีกแล้ว เฮียแม่งแค่ตัวเลือกของเค้า เค้ามีผัวแล้วมาหลอกเฮีย " เฮียต้ากอดหนูมีนแน่นขึ้น นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว ที่เฮียต้าร้องไห้เรื่องผู้ชายหลอก แล้วมากอดหนูมีนร้องไห้โฮ จากพี่ชายข้างบ้านเล่นด้วยกันตอนเด็กโตมาด้วยกันเรียนที่เดียวกัน มีอะไรปรึกษากันตลอด แต่ส่วนมาเฮียต้ามากกว่าที่ชอบวิ่งมาหาเวลาตัวเองไม่มีใคร

"โอ๋ๆเฮียต้า ไม่ร้องนะ " หนูมีนต้องปลอบคำนี้ทุกที เพื่อรอให้เฮียต้าสงบลงบ้าง

"หมูน้อยเฮียว่าเฮียจะหยุดละ อะไรอยากเข้ามาก็ปล่อย เฮียเบื่อจะต้องวิ่งตามหาไขว้คว้าอะไรที่มันไม่รู้ว่าเฮียจะเจอไหม " คราวที่แล้วเฮียต้าก็พูดอย่างงี้ ไม่เกินสามเดือนก็ร้องไห้โฮมากอดหนูมีนอยู่ดี

"เฮียต้าหยุดมันได้เหรอ ไอ้สิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึก  " มันช่างไม่มีความแน่นอนคิดอยากเกิดอยากหายก็ไม่บอกอะไรล่วงหน้า

"หยุดไม่ได้ก็ลุยเลย เจ็บขนาดไหนก็ไม่เคยตาย แค่ใจมันพัง " ตอนนี้ดูเหมือนหนูมีนกับเฮียต้า จับเข่าคุยในเรื่องที่ตัวเองไม่เข้าใจทั้งคู่ แล้วยังทำเหมือนว่ากำลังทำความเข้าใจมันด้วย

 

"คราวนี้ใคร ที่ทำให้เฮียหนูมีนเสียใจ " คราวก่อนก็รุ่นน้องอีกสาขา มาหลอกพี่มันเพื่อความสนุก แค่พนันกัน ทั้งที่เฮียมันเจ็บจนไม่เป็นผู้เป็นคนครึ่งค่อนปี แล้วคนนั้นก็ดันมีแฟนเป็นผู้หญิง เฮียต้าตอนนั้น เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่ไร้ที่พึ่งเวลาที่รู้สึกเจ็บปวด

"ช่างมันเถอะ เฮียอยากลืม แม้แต่ชื่อเฮียก็ไม่อยากได้ยิน  " เป็นเอามาก ใบหน้าขี้เล่นหายไปจากคนตรงหน้า ไม่ทำให้คนมองรู้สึกเจ็บปวดไปด้วย

"ถ้าวันหนึ่งหมูน้อยของเฮียมีความรัก เฮียก็ไม่อยากให้หมูน้อยต้องเสียใจ เพราะถ้าหมูน้อยเสียใจเฮียคงเสียใจมาก หากรอยยิ้มบนแก้มยุ้ยๆนี้หายไป " เฮียต้ายิ้มหน่อยๆ แล้วเอามือมาดึงแก้มหนูมีนเล่น

"โอะ เจ็บนะ " แกล้งเจ็บไปงั้นแหละ อย่างน้อยก็ได้รับรอยยิ้มที่ไม่ฝืนของเฮียต้ามาก็ยังดี

 

"เวลา เราชอบใคร มันเป็นยังไงเหรอ " หนูมีนคุยกับตัวเองเบาๆ พอเห็นรอยยิ้มเฮียต้า มันพานนึกถึงรอยยิ้มของใครอีกคน ปาเก้

"เหอะๆ  ไปชอบใครมารึไงหมูน้อย " เฮียต้าเอาแขวนมาคล้องที่ไหล่แล้วดึงตัวหนุมีนให้โน่นตัวไปตามแรงดึง ไปหูหยุดอยู่แถวหน้าอก

"เต้นแรงไหม "

"คงแรงมั้ง " เอาหูแนบมันก็เต้นจังหวะไม่ต่างจากหนูมีนเท่าไหร่

"เวลาเราชอบใคร เสียงหัวใจมันจะบอก  แล้วมันก็พร้อมกับสั่งการไปที่สมองให้คิดถึง จดจำอีกที่ตามคำสั่งหัวใจ " หนูมีนพยักหน้ากับอกเฮียต้า

"แล้วอาการอื่นละ มีไหม " เฮียต้าลูบเส้นผมหนูมีนตามความยาวอย่างอ่อนโยน 

"ไม่เป็นตัวของตัวเองมั่ง เขิน ใจสั่น เวลาอยู่ใกล้เค้าอบอุ่น รู้สึกปลอดภัย แล้วในทุกครั้งเราจะมีเค้าในสายตาเสมอ คิดถึง คงงั้นแหละ " เฮียต้าอธิบายด้วยสายตาเหม่อลอย

 

ฟังเสียงหัวใจ ใจสั่น เวลาอยู่ใกล้แล้วอบอุ่น คิดถึง อยู่ในสายตาเสมอ และตอนนี้แคร์ ปาเก้ ตั้งแต่เมื่อไหร่

"แล้วถ้าคนที่เราคิดจะชอบ แค่คิดก็ผิดแล้วละ จะต้องทำยังไง " 

'กูรุ้สึก ว่ากูชอบผู้ชายวะ' 

'กูรู้สึกเหมือนกูจะเป็นตุ๊ดมึงจะรังเกียจกูไหม มีน'

'กูว่ากูปิ๊งไอ้กล้าเด็กพืชวะ '

'ว้ายย เกลียดพวกชะนี ดีแต่บ้าผู้ชาย'

'ที่ผ่านมาหลงผิดคิดชอบชะนีได้ไงวะกู '

 

แต่

'มึงไม่มีใครมึงยังมีกูนะหมูเผือก '

'กูอยู่ข้างมึงนี่ไงใครจะมองมึงยังไง กูก็อยู่ข้างมึงเสมอ เพื่อนชะนีดีๆอย่างมึงหายาก '

'มึงมันขี้แย  ดูสิหมุน้อยจมูกแดง '

'มาๆเดี๋ยวกูกอดปลอบชะนี กูสงเคราะห์มึงเป้นพิเศษนะเนี้ย '

'เดี๋ยวกูช่วย เป็นหมูนอนป่วยพอ แล้วมีแค่หน้าที่หาย '

ทำไมถึงดีขนาดนี้ละ?

 

"หมูน้อย หมูน้อย อย่าร้องนะ " เฮียต้าเอื่อมมือมาเช็ดน้ำตาให้เบาๆ

นี่หนูมีนร้องไห้ มันเหมือนมีบางสิ่งอัดแน่นอยุ่ในอก แค่คิดถึง ปาเก้ หนูมีนคิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไง ทุกอย่างมันไม่ควรเกิดขึ้น หรือ ลืมว่าทุกอย่างเคยเกิดขึ้นดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่องสั้นมาเสิร์ฟแล้วจ้า มันมีคำหยาบหน่อยนะ (ไม่หน่อยทั้งเรื่อง) ไงก็ใช้วิจารณญาณในการอ่านกันนะ คำผิดมีแหละตื่นงัวเงียมาพิมพ์ ยังไงก็ขอบคุณล่วงหน้าที่เข้ามาอ่านกันนะ