7วันจากรักเป็นรอ

"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน" พอสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแชทกิลแต่เช้า "สวัสดีครับ" "สู้ๆเช้าวันใหม่" "ตั้งใจทำงาน" คนในกิลก็ต่างตอบและคุยกัน พอสรีบอาบน้ำแต่งตัวทานข้าวเช้าไปโรงเรียน

ณ โรงเรียน

"เซ็งว่ะ" ทัชเดินเข้ามานั่งใกล้พอสเพราะคาบเรียนยังไม่เริ่ม "เป็นไรวะ แฟนทื้งหรือไง"พอสถามกลับอย่างกวนๆ "โทรศัพท์แม่งเจ๊งอะดิเซ็งเลย นี่กำลังเอาไปซ่อมอยู่" ทัชตอบอย่างเซ็งๆ "เอาน่าแปบเดียวเอง" พอสก็ตอบให้กำลังใจตามประสาเพื่อน "ได้ข่าวว่าเข้ากิลแล้วนิเป็นไงบ้างในกิล" "ก็ดีนะเป็นกันเองดี ไม้รู้ใช่หรือเปล่าเพราะไม่เคยเข้ากิล" "หายานะเนี่ยปกติเอ็งจะเล่นเป็นโซโล่นี่หว่า อะไรดลใจให้ไปเข้ากิลวะ แน่ะๆๆๆๆ หรือว่าอย่าบอกนะ" "อะไรข้าก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศแค่นั้นเอง เดี๋ยวนี้เอ็งอคติกับเพื่อนเหรอ" พอสรีบบ่ายเบี่ยงทันที แต่ทัชรู้ว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างแน่เพราะการตอบแบบนี้ทัชรู้ดีก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนม.ต้น "เออๆไปล่ะจะเริ่มเรียนแล้ว" ทัชเดินกลับที่นั่งของตัวเองไป

ตอนเย็น พอสเดินเข้าไปรับงานเป็นเรื่อปกติไปแล้ว

"วันนี้เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ซอย2นะพอส" "ครับครู" "ครูว่าเธอคงเอะใจแล้วล่ะทำไมถึงเจอกับอาสาสมัครชุดเดิมตลอดเลย" "เออจริงแฮะ"พอสคิดในใจเพราะเขาเพิ่งคิดได้ "เพราะว่านักเรียนที่ไปจากโรงเรียนเรามีแค่เธอคนเดียวจึงต้องรวมกับนักเรียนจากโรงเรียนอื่น เธอมีปัญหาหนักใจอะไรหรือเปล่า บอกครูได้เลยนะ" อาจารย์ถามพอสด้วยความเป็นห่วงว่าลูกศิษย์ตัวเองอาจมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน "อ๋อไม่มีครับสบายมากๆเลย" "แสดงว่าเป็นผู้หญิงล่ะสิ" พอสเงียบและยิ้ม "ยิ้มอะไรของเธอไปทำงานได้แล้ว ออกอาการซะเยอะเชียว" อาจารย์พูดแล้วก็ยิ้ม พอสเดินจากห้องไปแล้วก็ไปยังร้านที่ได้รับงานทันที

"สวัสดีครับผมเป็นอาสาสมัครที่ครูส่งมาครับ"คำพูดเดิมๆยังคงถูกพูดอยู่ซ้ำๆ "ดีค่ะน้องเดี๋ยวน้องไปรับใบเช็คของที่พี่เขานะแล้วช่วยเช็คของให้ทีนะจ๊ะ" เสียงของผู้จัดการมอบงานให้พอสทันที "รับอะไรดีอะ" เสียงที่พอสฟังกี่ครั้งก็ยังคงดังก้องอยู่ในหู  วันนี้เบลรับหน้าที่เป็นแคชเชียร์ "เอ่อ คือ รับ เอ่อ เอ่อ" พอสถึงกับอ้ำอึ้งพูดไม่ออก "หื้ม!!!" เบลก้มตัวลงมาก่อนเชยตาขึ้นมองพอส "โหแค่ปกติก็น่ารักแล้ว ตอนนี้ใส่เสื้อพนักงงานก็น่ารัก และยังทำท่าทางแบบนี้อีกไม่ไหวแล้วโว้ย"พอสได้แต่คิดในใจแล้วก็ตอบไป" อะ เอ่อ เอ่อ ไม่เป็นไรครับ" เบลยิ้มให้พอสรีบเดินไปทำงานทันที "บล็อกAชั้น1เช็ค2เช็ค3เช็ค บล็อกBชั้น1เช็คชั้น2สินค้าใกล้หมดเช็คชั้น3เช็ค" การทำงานเป็นไปอย่างปกติ "เห้ย!!!ยกมือขึ้นส่งเงินมา" พอสได้ยินเสียงจึงหันไปมองมีโจรถือปืนเข้ามาในร้านโยนกระเป๋าให้เบลเอาเงินใส่ เบลทำตามเพราะกลัว "เล่นกันตั้งแต่ยังไม่มืดเลยหรือวะ"พอสคิดในใจพลันเหลือบไปเห็นท่อนเหล็กจึงค่อยๆเดินไปหยิบและเดินตรงไปยังโจรทันที พอสเงื้อท่อนเหล็กอย่างไม่รู้สึกอะไรจากนั้น ผัวะ!!!!!! ท่อนเหล็กกระทบท้ายทอยอย่างแรงทำให้โจรล้มหน้าคว่ำลงไปนอนนิ่ง พอสเงื้อเหล็กเตรียมหวดซ้ำอีกรอบ "พอเถอะนะ" เบลรีบห้ามพอสทันทีเขาจึงลดมือลง "ว้าย!!!อะไรกันเนี่ย" ผู้จัดการร้านตกใจมากหลังจากเดินเข้ามาในร้าน พอสจึงอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง จากนั้นผู้จัดการจึงโทรเรียกตำรวจ พอสไม่มีความผิดเพราะถือว่าป้องกันตัว "ฉันต้องขอโทษพวกเธอจริงๆนะที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตอนฉันไม่อยู่"ผู้จัดการพูดพร้อมกับถือน้ำมาให้พอสและเบล พอสไม่รู้สึกอะไรแต่เบลยังคงตัวสั่นอยู่เพราะโดนปืนจ่อ "งั้นวันนี้พวกเธอกลับไวหน่อยละกันนะขอบใจมากที่ช่วยปกป้องร้าน" หลังจากทำงานได้สักพักทั้งคู่ก็เลิกงานกลับบ้าน เนื่องจากวันนี้เพื่อนของเบลขอกลับก่อนจึงเหลือเบลคนเดียว "นะ นี่เธอ"เบลพูดเสียงสั่นๆเพราะยังกลัวอยู่ "คือว่าเรา เรา เอ่อ" พอสรีบชิงพูดทันที"ไปหาชาดื่มให้ใจเย็นลงดีไหมครับ" เบลยิ้มและพยักหน้า ทั้งคู่เดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟเพื่อสงบสติอารมณ์ "ขอบคุณนะที่ช่วยเอาไว้" เบลพูดเสร็จก็ยิ้มและก้มหน้าเล็กน้อยด้วยความเขิน "ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ร่างกายมันไปเอง" พอสพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย "เธอชื่ออะไรนะ" เบลรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ยังไม่รู้จักชื่อ "พอสครับ" "เราชื่อเบลนะคงรู้อยู่แล้วสินะ" ทุกครั้งที่เบลพูดพอสจะรู้สึกเขินทุกครั้งเขาพยายามข่มใจไม่ให้ออกนอกหน้าเกินไป "ต่อจากนี้เราก็เรียกชื่อกันนะ" พอสได้ฟังแล้วหัวใจเต้นแรงสุดๆจนแทบจะหยุดเต้นเลย "ครับ เอ่อ บะ บะ บะ เบล" พอสหน้าแดงทันที "อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเราก็เขินเป็นนะ" เบลหลบตาพอส พอสไม่อยากให้บรรยากาศเงียบเกินจึงรีบหาเรื่องพูดทันที "ตัวละครในเกมของเบลชื่ออะไรหรือครับ"

"ตัวละครเราชื่อCarnaby แต่ชื่อตัวละครของพอสเรารู้จักนะ"หลังจากทั้งคู่นั่งอยู่ได้สักพักก็กลับบ้าน

พอถึงบ้านพอสก็เปิดเกมเล่นปกติเขามานั่งเล่นอยู่ในเซฟโซน เบลเดินเข้ามาคุยกับพอส (ในเกม) "พอสว่างมั๊ย" "ว่างครับมีอะไรเหรอครับ" "ช่วยทำเควสเก็บเท็มรีสกิลหน่อย"

"ได้ครับผม" ทั้งคู่ก็เตรียมตัวก่อนจะเริ่มทำเควสโดยพอสจะเป็นคนตีมอนสเตอร์แค่คนเดียว

เบล"พอสอยู่โรงเรียนไหน"

พอส"โรงเรียน.......ครับแล้วเบลล่ะ"

เบล"โรงเรียน......จ้าเรียนยากมั๊ย"

พอส"ไม่ยากไม่ง่ายครับจะว่าจบก็จบจะว่าไม่จบก็ไม่จบ"

เบล"กวนนะเราน่ะ"

เบล"ทำไมถึงมาช่วยเราทำล่ะ"

พอส"ว่างครับ"

เบล"หรือว่าชอบเรา"

พอส"ไม่ใช่ว่าไม่ชอบครับ"

เบล"เอาจริงๆ"

พอส"ชอบครับ"

เบล"เขินจัง"

เบล"พอสไม่มีแฟนเหรอ"

พอส"ไม่มีครับ แล้วเบลล่ะ"

เบล"ไม่มีจ้า"

พอส"ขึ้นคาน"

เบล"เด็กบ้า ปากเสีย"

พอส"5555"

พอส"เห็นเขาบอกคนหน้าตาดีชอบมีแฟนแล้ว"

เบล"แล้วไง"

พอส"ป่าวๆครับ"

พอส"ผมมีคำถาม อังกฤษอยู่ในยุโรบ ไทยอยู่ในไหน"

เบล"เอเชียไง"

พอส"ผิด"

เบล"เอเชียตะวันออกเฉียงใต้"

พอส"ผิด"

เบล"แล้วอะไร

พอส"ไทยอยู่ในเจอ"

เบล"ตาบ้า ชอบกวนประสาท"

พอสไม่เคยเล่นเกมแล้วมีความสุขขนาดนี้มาก่อนแล้วความรู้สึกของเขาก็จบลง

เบล"ครบแล้วนอนได้ละ"

พอส"แล้วพรุ่งนี้จะทำต่อหรือเปล่า"

เบล"ทำสิยังมีอีกเยอะ"

พอส"ครับ"

พอสปิดเกมนอนพลางคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน