Spin in love โคจรมาเจอกัน

  .

  .

  'เดี๋ยวแกไปก่อนเลย แล้วเราจะตามไป' เพียงพูดขึ้นบอกเพื่อนของตน

  'โอเค รีบตามมาล่ะ!' อัน..เพื่อนของเธอพูดตอบ

     เพียงกำลังฝัน ฝันดีที่ได้เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันเกือบ10ปีในนั้น แต่เมื่อในภาพแห่งความฝันผุดร่างผู้ชายในชุดนักเรียนคนหนึ่งขึ้นมา เธอควรจะลืมเขาไปแล้ว..แต่ก็ไม่

  'ตัน..' เธอพูดชื่อของเขาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

  'เห้ยมึงเดี๋ยวกูไปจองสนามก่อน พวกม.ปลายแม่งเร็ว' คำพูดของภูเพื่อนสนิทตันแวบเข้ามาในหัว

  'งั้นกินข้าวเสร็จจะตามไป' เสียงที่เธอเคยอยากจะได้ยิน ได้เอ่ยขึ้น แล้วดวงตาสีดำของตันก็ได้จดจ้องมาที่เธอ..ตอนนี้

  'แก..มองเรามีอะไรเปล่า?' ตันเอ่ยถาม

  'เอ่อ...'

     จู่ๆ ภาพความฝันก็ตัดไปอีกมุมนึง ความฝันแบบที่ควบคุมไม่ได้เธอล่ะเกลียดที่สุด!

  'มิ้น คบกับตันนะ' นี่มันเรื่องจริงเกิดขึ้นจริงตอนที่เธอและเขาอยู่ม.3 เธอรู้สึกเจ็บตรงกลางใจแปลบๆ ฝันร้ายชัดๆ เธอว่าเธอลืมไปแล้วนะ ทำไมกัน!?

  'ตั้งใจนะคะนักศึกษา ความฝันเกิดจากจิตใต้สำนึกของเรา เกี่ยวข้องกับระบบประสาท ทำให้เกินจินตภาพ อาจเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้น หรือเรื่องที่คิดขึ้นเองก็ได้ แล้วแต่ว่าสมองสั่งการแบบไหน..' คำพูดของอาจารย์ภาคคณะจิตตะได้ลอยขึ้นมาในหัวของเธอ ใช่! มันก็แค่จิตสำนึกเรา พอเราตื่นมันก็แค่ฝันร้ายอย่าไปใส่ใจมันเลย

  'มิ้นจะกินไรอ่ะ? เดี๋ยวตันไปซื้อมาให้' ร้อยยิ้มที่น้อยคนนักจะได้เห็นของตันผุดขึ้นให้แก่ผู้หญิงที่ชื่อมิ้น..

     ภาพความฝันตัดวูบมาที่ตอนเพียงอยู่ม.5 เธอและตันเรียนสายวิทย์-คณิตห้องเดียวกัน พวกเขาอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ม.4แต่ก็ไม่เคยพูดคุยกันเลย แต่อะไรๆ ก็เล่นตลกกับเพียง 

  'ผู้ชายออกมาหน้าห้อง จะให้เลือกผู้หญิงมาทำงานกลุ่ม' คำพูดของอาจารย์ดังสะท้านโสตประสาท

  'นาย....เลือก นาย...เลือกครับ' ฝันร้ายชัดช้าดดดด!!!

  'ภูตะวัน เลือก' วิชาวิทยาศาสตร์ ชิบเป๋งล่ะคนที่ได้เกรด4วิทย์ ก็เหลือฉันเดียวนี่น่า?! เพียงในวัยมัธยมคิดในใจ

  'เพียง..พีรพรรณครับครู' 

     เหมือนยิ่งใกล้ก็ยิ่งรู้สึก เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ อยู่ใกล้คนที่แอบชอบ กลับต้องลำบากใจ ได้ข่าวว่าตันเลิกกับมิ้นได้ 3เดือนแล้ว..

     วูบ---- ภาพตัดมาถึงตอนที่ปัจฉิมนิเทศตอนม.6 เพียงดีใจที่ได้จบ แต่ก็เสียใจที่จะต้องจากเพื่อนที่สนิทกันมานาน เธอเป็นคนที่ไม่ชอบถ่ายรูปตัวเองแต่ชอบถ่ายวิว วันนี้เธอเลือกที่จะเซลฟี่ตัวเองกับโรงเรียน เพื่อนๆ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี

  'ดีใจด้วยนะตัน มาๆถ่ายรูปกับพลอยหน่อย' ผู้หญิงคนนั้น..เด็กจากต่างโรงเรียน คนที่เคยคิดจะหาเรื่องอัน เพื่อนสนิทของเธอตอนที่อันคบกับคิว พลอยได้เข้ามาด่าอันเรื่องที่คบคิว แต่..เธอต้องปล่อยตันสินะ เขาไม่ใช่ของเธอ เขามีความคิด มีจิตใจ เขาจะคบใครก็เรื่องของเขา... เราสิควรถอยออกมา

     เธอมองภาพฝันร้ายนั้นและทันทีที่น้ำตาในฝันได้หยดลงพื้น ในโลกแห่งความจริงเธอสะดุ้งตื่น ความรู้สึกที่เหมือนตกเหวนั้น เธอไม่อยากจดจำ

  "แฮกๆๆ" เพียงหอบเพราะความตกใจ

  "ฝันร้ายสุดๆ เลยแหะ อะฮะฮะ" เธอฝืนหัวเราะทั้งน้ำตา

  "คงเพราะเครียดละมั้ง ลางานสักอาทิตย์ดีกว่า" เธอบ่นกับตัวเอง

.

.

  "ไปญี่ปุ่นดีไหมน้า~"

  จบตอนแรกค่าา อาจแต่งแบบหน่วงๆ หน่อยนะรบกวนติได้ตามสบายนะคะ เดี๋ยวจะเอามาปรับปรุง เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น ไม่เกิน4ตอนแน่นอนค่ะ ช่วยสนับสนุนกันหน่อยนะค้าา