รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

9.6

เขียนโดย jam68

วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.30 น.

  37 chapter
  401 วิจารณ์
  86.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 02.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) กลับเดี๋ยวนี้!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แก้ว:นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย))แก้วพยายามจะสะบัดข้อมือตัวเองของจากการจับกุมของโทโมะ

โทโมะ:กลับเชียงใหม่

แก้ว:ไม่!!ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าเฮียจะหาย

โทโมะ:แต่เธอต้องไปเพราะฉันต้องกลับไปเคลียร์งาน

แก้ว:นายจะไปมันก็เรื่องของนายสิ!ฉัีนไม่กลับ!!))แก้วออกแรงสะบัดมือสุดฤทธิ์ทำให้หลุดออกจากโทโมะ

โทโมะ:แต่เธอต้องกลับเพราะเธอเป็นเมียฉัน!))โทโมะคว้าข้อมือแก้วอีกครั้งก่อนจะลากเข้าบ้าน

แก้ว:ปล่อยนะไอ้บ้า!!ปล่อยดิว่ะ...ปล่อยยยยยยย))แก้วตะโกนลั่นบ้านทำให้ผู้ใหญ่สองคนที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้ง

แม่มิโกะ:มีอะไรกันลูกเสียงดังเชียว?

แก้ว:แม่ค่ะช่วยแก้วด้วยไอ้บ้าผีดิบมันจะทำร้ายแก้วอ่ะ!))แก้วฟ้องพร้อมใส่สีเรียบร้อย

โทโมะ:นี้!ใครเค้าจะทำร้ายเธอห๊ะ!))โทโมะกระชากแก้วเข้ามาใกล้ตัว

แก้ว:เห็นมั้ยค่ะแม่ นายนี้มันบ้าไปแล้ว!

โทโมะ:หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้ว!!

แก้ว:ไม่หยุด!!

โทโมะ:ฉันบอกให้หยุดไง!!

พ่อชาติ:พอทั้งคู่นั้นแหละ!!))พ่อชาติตะโกนขึ้นเสียงดุทำให้ทั้งคู่เงียบลง

พ่อชาติ:มีอะไรคุยกันดีๆสิอย่าใช้อารมณ์

โทโมะ:ก็ผมจะกลับไร่นี้ครับแต่ลูกสะใภ้พ่อไม่ยอมกลับด้วย

แก้ว:ก็ฉันไม่อยากกลับนี้!พ่อค่ะแก้วเป็นห่วงเฮียนี้ค่ะ เฮียยังไม่หายดีเลย))แก้วบอก

โทโมะ:กว่ามันจะหายคงชาติหน้า

แก้ว:นี้นาย!!อย่ามาแช่งพี่ฉันนะ

โทโมะ:ฉันไม่แช่ง!เธอดูพี่เธอซะก่อนเหอะ มันไม่ยอมกินข้าว ไม่คิดที่จะกายภาพบำบัดด้วยซ้ำแล้วเทวดาองค์ไหนจะดลบันดาลให้มันหายได้

แก้ว:แต่เรายังไม่ได้ลองเลยนะ

โทโมะ:ฉันบอกแล้วไงว่าถ้ามันไม่หาย มันกับเธอจะไม่ได้เจอกันอีก

แก้ว:ไม่มีเหตุผล!นายจะมาห้ามไม่ให้พี่น้องเจอกันเพราะความโกรธของนายเนี่ยนะ!นายเคยมีหัวใจบ้างมั้ย!

โทโมะ:ครั้งนี้ฉันขอให้เธอเชื่อฉัน กลับไปกับฉันแล้วอย่ามาให้มันเจอจนกว่ามันจะหาย เชื่อฉันสักครั้งนะแก้ว))ประโยคนี้ไม่ใช่การบังคับเหมือนทุกครั้งแต่มันเป็นการขอร้อง

แก้ว:แล้วเมื่อไรละ?ฉันจะต้องทนทุกข์ทรมานกับนายไปถึงเมื่อไร!

โทโมะ:เธอคิดว่าการอยู่กับฉันมันทรมานงั้นหรอ!

แก้ว:ใช่!!การที่ต้องทนอยู่กับคนที่ต้องเองไม่ได้รักเข้าขั้นเกลียดด้วยซ้ำมันทรมานสำหรับฉันมาก!!

โทโมะ:งั้นเธอก็คงจะทรมานไปจนวันตาย!!))โทโมะพูดจบก็ลากแก้วขึ้นไปข้างบนทันที

แม่มิโกะ:ฉันใจไม่ดีเลยคุณ ตาโมะไม่เคยอารมณ์ร้ายแบบนี้มาก่อนเลยนะ นี้เราคิดผิดหรือเปล่าค่ะที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้

พ่อชาติ:ผมเชื่อว่าเจ้าโมะไม่ใช่คนร้ายกาจมาจากข้างในและผมก็เชื่อว่าลูกชายของเรารักหนูแก้วนะ))พ่อชาติเข้าไปกอดปลอบแม่มิโกะ

.................................................................................................................

~ไร่ไทยานนท์~

อาทิตย์:ทำมั้ยกลับมากลางดึกแบบนี้ละครับนายหัว))อาทิตย์ถูกโทโมะโทรมาปลุกเพื่อให้ลุกมาเปิดประตูให้

โทโมะ:ฉันเป็นห่วงไร่นะ ว่าแต่มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?

อาทิตย์:ไม่มีอะไรครับ แต่มีคนงานมาขอทำงานด้วยสองคนนะครับแต่ผมยังไม่ได้รับรอนายหัวกลับมาดูเองดีกว่า

โทโมะ:โอเค...งั้นพรุ่งนี้ก็ตามตัวมาให้ฉันด้วยละกันนะแล้วนายก็ช่วยยกกระเป๋าไปเก็บในห้องฉันให้ด้วยนะ))โทโมะบอกก่อนจะหันไปอุ้มแก้วที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในรถ

~ห้องนอน~

อาทิตย์:เรียบร้อยแล้วครับ

โทโมะ:ขอบใจมากนายไปพักได้แล้วไป))โทโมะบอก เมื่ออาทิตย์ออกไปพร้อมปิดประตูให้เสร็จสรรพโทโมะก็วางแก้วลงบนเตียง

โทโมะ:เวลาหลับนี้น่ารักชะมัดแต่พอตื่นมานี้น่าหมั่นไส้สุดๆ))โทโมะพูดก่อนจะก้มลงไปจุ๊บหน้าผากมน

~เช้าวันใหม่~

แก้ว:อือ...))แก้วบิดขี้เกียจก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อปรับโฟกัสของแสง ทำมั้ยวันนี้แดดแรงจัง แก้วคิดก่อนจะหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู

แก้ว:10 โมง!!ทำมั้ยอีตาโทโมะไม่ปลุกเราว่ะ))แก้วบ่นเบาๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำ

~ห้องอาหาร~

....:สวัสดีค่ะนายหญิง))ผู้หญิงวัยกลางคนทักขึ้น

แก้ว:สวัสดีค่ะ ว่าแต่คุณเป็นใครค่ะ?

....:ฉันชื่อจันทร์ค่ะเป็นน้องของพี่อาทิตย์ ฉันจะมาเป็นคนดูแลนายหญิงเองนะค่ะ

แก้ว:ดูแลฉันหรือค่ะ?

จันทร์:ใช่ค่ะ นายหัวเห็นว่าในไร่มีแต่ผู้ชายเลยให้ดิฉันมาดูแลนายหญิงนะค่ะเพราะคิดว่าดิฉันคงเข้าใจนายหญิงได้ดีกว่าพวกผู้ชาย

แก้ว:อะ...เออ โทโมะนั้นหรอค่ะ?

จันทร์:ใช่ค่ะ นายหญิงจะทานอาหารเลยมั้ยค่ะเดี๋ยวดิฉันจัดโต๊ะให้

แก้ว:ทานเลยค่ะ))แก้วบอกก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร

แก้ว:ขอบคุณค่ะ))แก้วยกมือไหว้เมื่อจันทร์นำข้าวต้มมาวางตรงหน้า

จันทร์:อย่านะค่ะนายหญิง อย่าไหว้ดิฉันนะค่ะ

แก้ว:ทำมั้ยละค่ะก็ป้าเป็นผู้ใหญ่กว่าแก้วนี้

จันทร์:แต่ดิฉันเป็นคนใช้มันไม่ดีหรอกนะค่ะ

แก้ว:แล้วไงค่ะจะคนใช้ จะนายหญิง จะเป็นใครก็คนเหมือนกัน แล้วแก้วเป็นเด็กก็ควรจะเคารพผู้ใหญ่ด้วยนะค่ะ

จันทร์:แต่ว่า...

แก้ว:ไม่มีแต่ค่ะ ป้าเป็นคนดูแลแก้วก็เหมือนเป็นแม่ของแก้วอีกคน อย่าปฏิเสธเลยนะค่ะแก้วรู้สึกผิด

จันทร์:ก็ได้ค่ะ

แก้ว:ขอบคุณนะค่ะ))แก้วพูดก่อนจะจัดการกับข้าวต้มตรงหน้า

เฟย์:แก้วจร้าาาาาาาาา...เฟย์เย่คิดถึ้งคิดถึง))เฟย์วิ่งเข้ามากอดแก้วจากด้านหลัง

แก้ว:คิดถึงจริงหรอ?สวีทกะเขื่อนจนไม่มีเวลาคิดถึงคนอื่นแล้วมั้ง))แก้วแซว

เฟย์:บ้าหรอ!แก้วก็>///<

แก้ว:หน้าแดงเลยอ่ะ แสดงว่าจริงอ่ะดิ

เฟย์:ไม่เอาแล้วๆ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไปช้อปปิ้งกันเหอะ

แก้ว:ช้อปปิ้ง นอกเมืองแบบนี้มีห้างด้วยหรือเฟย์

เฟย์:ไม่ใช่ห้างจ๊ะแต่เป็นตลาดนัด แก้วรู้จักตลาดนัดใช่มั้ย?

แก้ว:รู้จักสิ!แก้วไม่ได้บ้านนอกขนาดนั้นนะ

เฟย์:เฟย์ไม่ได้หมายความว่าแก้วบ้านนอกเฟย์หมายความว่าแก้วเป็นเด็กนอกต่างหากละ

แก้ว:แล้วจะไปยังไงละ?พี่ชายเฟย์จะให้แก้วไปหรือเปล่าก็ไม่รู้

เฟย์:อ๋อพี่โมะนะหรอ!เฟย์ไปขอมาแล้วสบายหายห่วงเลย

แก้ว:ยอมง่ายขนาดนั้นเชียว

เฟย์:แค่บอกว่าจะซื้อวอฟเฟิลเจ้าประจำมาให้ก็อนุญาตแล้ว

แก้ว:พูดเป็นเล่น ผู้ชายเถื่อนๆแบบนั้นเอาขนมมาล่อได้

เฟย์:จริงๆนะแก้ว พี่โมะอ่ะชอบกินวอฟเฟิลมากๆเลยละ

แก้ว:งั้นไปเหอะแก้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าประจำของนายนั้นจะอร่อยขนาดไหน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา