The Mermaid ไขปริศนารัก ในตัวเธอ !!

8.7

เขียนโดย TKRLov€lวoร์

วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 19.26 น.

  93 ตอน
  393 วิจารณ์
  127.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 11.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

51) เป็นใครมาจากไหนกันนะ!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                3 หนุ่มเดินเข้ามาในร้านเครื่องเพชรในห้างแห่งหนึ่งและตรงเข้าไปยังเคาเตอร์ที่มีเจ้าของร้านนั่งอยู่ทันที

เจ้าของร้าน : สวัสดีครับมีอะไรให้ช่วยไหมครับ

ป๊อป : เอ่อ~คือพวกเราอยากให้คุณช่วยดูสร้อยเส้นนี้ให้หน่อยนนะครับ (พร้อมกับยื่นสร้อยในมือส่งให้เจ้าของร้านดู)

เขื่อน : เป็นยังไงมั้งครับผม - - (3หนุ่มดูสีหน้าของเจ้าของร้านมองเหมือนจะคิ้วขมวด) ท่าทางไม่ดีแล้วเรา

โทโมะ : เห็นไหมกรุบอกว่ามันเป็นของเก๋แสส~!! หน้าตะ..

เจ้าของร้าน : เห้ย!!

เขื่อน : อะไรเหรอก๊าบบบบ ^^”

เจ้าของร้าน : ขายไหม??

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะ o_O

เจ้าของร้าน : ขายไหมครับ^^

โทโมะ : คงไม่ได้หรอกครับ แล้วอีกอย่างสร้อยนี้ถ้าขายได้ก็คง 100-200ละสิ

เจ้าของร้าน : ล้านกว่า..

เขื่อน : ก็แค่ล้านกว่าเอ็ง

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ห๊ะว่าไงละล้านกว่า!!

เจ้าของร้าน : ครับ เพราะสร้อยนี้เป็นสร้อยที่หากยาก คือแบบเป็นตำนานแถบจะหาไม่ได้หรอกครับ

โทโมะ : ตำนานอะไรครับ คือเราอยากรู้ว่าสร้อยนี้มันมีความเป็นมายังไง

เจ้าของร้าน : พูดไปคุณอาจจะคงไม่เชื่อหรอกครับ อันนี้ถ้าใครไม่เจอกับตัวเองคงไม่มีทางเชื่อแน่นอน

เขื่อน : อะไรละครับ^^

เจ้าของร้าน : พวกคุณเชื่อเรื่องนางเงือกกันไหมละครับตำนานก็คือเรื่องนี้และครับ

โทโมะ ป๊อป เขื่อน : ว่าไงนะนางเงือก 5555+ มันไม่มีจริงหรอกครับนี้มันยุควิทยาศาสตร์แล้วนะ

เจ้าของร้าน : แต่มันอาจมีจริงเพราะสร้อยเส้นนี้และครับ สร้อยที่พวกคุณเอามานี้เป็นสร้อยของนางเงือกคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แล้วสรุปขายหรือป่าว

โทโมะ : คงจะไม่ได้หรอกเพราะสร้อยนี้ไม่ใช่ของพวกเรา

เจ้าของร้าน : ครับ สร้อยนี้ถ้ามีเจ้าของกรุณานำไปคืนด้วยนะ

เขื่อน : ทำไมละครับ

เจ้าของร้าน : ตำนานเล่าว่านางเงือกถ้า................................และทำสิ่งนั้นหายอาจเป็นอันตรายต่อเองอย่างมากอาจถึง............. ขอโทษนะพอดีหนังสือมันขาดหายตรงส่วนนั้นไปนะครับ ผมเลยไม่รู้อะไรเลย

เขื่อน : ครับขอบคุณมากนะครับพวกเราไปก่อนนะครับ

เจ้าของร้าน : ครับมีอะไรก็มาถามได้ทุกเมื่อเลยครับ ^_^ (และ 3 หนุ่มก็เดินออกมานอกร้านครื่องเพชรทันที)

ป๊อป : คงไม่เป็นไรหรอกมั้งยังไงเราก็ต้องเอาไปคืนแก้วนิ

เขื่อน : เอ่อ ใช่แล้วอีกอย่างแก้วก็ไม่ใช่นางเงือกนะซะคงไม่เป็นอะไรหรอก

โทโมะ : แต่มันน่าสงสัยเหมือนกันนะ ทำไมยัย 3 คนนั้นถึงมีสร้อยที่เหมือนกันได้ขนาดนี้และ

ป๊อป : เอ่อจริงยัยเตี้ยนั้นก็มีนี้ว่า แล้วพวกนั้นเขาเป็นใครมาจากที่ไหนนะ

โทโมะ : เรื่องเนี่ยมันมองติ๊งต๊องอย่างที่ข้าเลยพูดไว้นะ แต่ข้าก็สงสัยยัย 3 คนนั้นอยู่ดีนั้นและ

ป๊อป : งั้นเอางี้งานที่อาจารย์เขาเคยให้เราไปค้นคว้าเรื่องที่อยากรู้นะ พวกเรา 3 คนจับกลุ่มกันแล้วศึกษาเรื่องนางเงือกกัน ตกลงเอ็งว่าดีไหม

เขื่อน : โห ป๊อปเจ๋งอ๊ะ เอาดิ ^_^

โทโมะ : แต่สร้อยนี้พรุ่งนี้เราต้องคืนให้ยัยแก้วนะ

ป๊อป : อื้อ แต่เอ็ง ถ่ายรูปนี้เก็บไว้สัก 2 - 3 รูปนะเอาไว้อ้างอิง

เขื่อน : งั้นเขื่อนเองครับจัดการตอนนี้เลย มา แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ!!~

ป๊อป : เก็บไว้ดีๆนะโว้ย เอ่อไอ้โมะแล้วจะคืนตอนไหนละเนี่ย

โทโมะ : พรุ่งนี้ชวนเพื่อนไปเยี่ยมยัยแก้วที่บ้านทำอาหารกินกัน แล้วค่อยคืน

ป๊อป : เจ๋งอ๊ะ แล้วชวนตอนนั้น

เขื่อน : ตอยยัย 3 คนนั้นกับไปแล้วสิ พวกเราก็ไปซื้อของที่จะกินไปทำที่บ้านยัย 3 คนนั้นแล้วโทรชวนเพื่อนๆไปด้วยกัน

โทโมะ : ก็ OK~!!

ป๊อป : แล้วพวกแก 2 คนรู้เหรอบ้านยัยพวกนั้นอยู่แถวไหน

เขื่อน : เอ่อนั้นดิอยู่แถวไหนวะ

โทโมะ : อย่าเซ่อ ก็ไปดูที่ประวัตินักศึกษาเส๊ะ

เขื่อน : โมะคร๊าบ สุดยอดอ๊ะ เก่งมาก 555+

โทโมะ : เอ่อไปกลับบ้านกัน

ป๊อป เขื่อน : โอ้วว~!!

                3 หนุ่มก็เดินออกจากห้างและตรงไปยังรถของตัวเองและแยกย้ายกันกลับบ้านไป ^^

                มาทางด้าน 3 สาวมั้งดีกว่า ^^

เมอลิอา : เฟย์ ฟาง จ๊ะแก้วไปไหนเหรอ??

เฟย์ : คะ คือ

เมอลิอา : มีอะไรกันหรือป่าวจ๊ะ ?? (น้าเริ่มสงสัยแล้วอ่าทำไง)

ฟาง : เฟย์! พี่ว่าเราบอกไปจะดีกว่านะ (กระซิบคุยกัน)

เฟย์ : จะดีเหรอพี่เฟย์ ถ้าน้ารู้อาจโกรธแก้วได้นะ (กระซิบคุยกัน)

ฟาง : แต่ถ้าเราไม่บอกก็จะสงสัยไม่เลิกนะ (กระซิบคุยกัน)

เมอลิอา : กระซิบคุยกันอยู่นั้นและมีเรื่องอะไรกันบอกน้ามาสิจ๊ะ

เฟย์ : คะ คือ ว่า

เมอลิอา : ว่าไงเอ่ย

ฟาง : สร้อยไข่มุกของแก้วหายไปค่ะ แก้วเลยซึมนั่งอยู่ข้างสระไม่ยอมพูดกับใครเลย

เมอลิอา : อ๊ะแค่นี้เอง (ทำท่าทางจะเดินขึ้นบันได) ว่าไงนะจ๊ะ!! สร้อยหายไปเหรอ

เฟย์ : ข๊ ค่ะ มะ มันหายไป

เมอลิอา : อย่างงั้นก็แย่นะสิจ๊ะ ถ้าไม่มีสร้อย..

เฟย์ ฟาง : พวกเราจะช่วยกันหาค่ะ เพื่อนอีก 3 คนก็จะช่วยหาด้วย

เมอลิอา : อย่างนี้สิเพื่อนกัน แก้วคงจะดีใจนะเนี่ยมีทั้งพี่ทั้งเพื่อนดีขนาดนี้

ฟาง : คงจะดีกว่านี้ถ้าแก้วไม่ซึมไม่เศร้ายอมพูดกับพวกเราและเพื่อนๆเหมือนเดิมอ๊ะ T^T

เมอลิอา : งั้นเดี๋ยวน้าไปคุยกับแก้วหน่อยนะจ๊ะ

เฟย์ ฟาง : ค่ะ ^^

                เมื่อน้าเมอลิอาเดินไปที่สระเพื่อไปหาแก้วนั้น

ฟาง : ไปข้างบนกัน

เฟย์ : ไปทำไมอ๊ะ

ฟาง : ก็ดูตรงระเบียงห้องนะสิ

เฟย์ : เอ่อๆ ไปสิปะปะ ^^ (สองสาวก็รีบไปที่ห้องและออกมาตรงระเบียงของห้องนอน)

                @Kaew

เมอลิอา : แก้วจ๊ะมานั่งทำอะไรคนเดียว

แก้ว : หนูอยากอยู่เงียบๆนะค่ะ ^^

เมอลิอา : ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยจะดีจริงๆอย่างงั้นเหรอจ๊ะ

แก้ว : ก็..

เมอลิอา : เฟย์ ฟางเล่าให้น้าฟังแล้วนะเรื่องที่สร้อยของเราหายไปนะ

แก้ว : ค่ะ คุณน้าแล้วหนูจะเป็นอะไรไหมหนูยังอยากอยู่ อยากเจอแม่หนูไม่เคยเจอแม่เลยนะค่ะ ถ้าเกิดหนูไม่มีสร้อยหนูอาจตายใช่ไหมค่ะคุณน้า T^T

เมอลิอา : แก้วจ๊ะไม่คงไม่แย่ขนาดหาสร้อยไม่เจอก็ได้นะ เฟย์ ฟาง และเพื่อนของหนูเขาก็จะช่วยตามหาสร้อยของหนูคืนมาอย่างสุดความสามารถอยู่นะ เราจะมานั่งซึมอยู่แบบนี้ได้เหรอ

แก้ว : แต่แก้ว

เมอลิอา : เฟย์ ฟางเค้าเป็นห่วงหนูมากเลยนะรู้ไหมดูนั่นสิมาคอยแอบดูอยู่เลยนั้นนะ (ชี้ให้แก้วดู)

แก้ว : ค่ะ แต่ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ^^TT

เมอลิอา : ก็ได้จ๊ะ ยังไงก็รีบไปนอนพักผ่อนด้วยนะพรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอจ๊ะ

แก้ว : ค่ะ ฝันดีค่ะคุณน้า

เมอลิอา : เช่นกันจ๊ะ ^_^ สู้ๆ

แก้ว : ^^

                สาวน้อยก็นั่งอยู่ริมสระน้ำเป็นเวลานานพอสมควรแล้วก็รีบขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปเรียนในวันพรุ่งนี้

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา