Love Forever ชาติไหนก็รักเธอ

9.4

เขียนโดย Fakfaeng_love_TK

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.30 น.

  20 ตอน
  328 วิจารณ์
  36.66K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) งานเปิดตัว..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ทบทวนตัวละครก่อนอ่าน

ภาณุ = ป๊อปปี้              ปลายฟ้า = ฟาง

ธานนท์ = โทโมะ          กอหญ้า = แก้ว

ดนัย = เขื่อน               ม่านแก้ว = เฟย์

รินลดา = จินนี่              ภาพร = พิม

กานดา = ขนมจีน           นิภพ = จองเบ

ริสา = หวาย

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 15

 

 

     บนเวทีเป็นผู้หญิงที่ภาณุและดนัยรู้จักดี เธอแสดงอาการทุกครั้งที่เค้าอยู่บ้าน ลับหลังคุณหญิงเธอแสดงให้เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกยังไง แม้แต่ดนัยเองเธอก็ไม่สน ทำเหมือนเป็นอากาศ ทำเหมือนว่าบนโลกนี้มีเพียงเธอและเค้าเพียงสองคน . . . รินลดา อดีตสาวใช้ของบ้านวรรณรัตน์ ปัจจุบันเธอคือผู้หญิงที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวซึ่งมันสามารถทำให้ผิวของเธอดูผ่องมีออร่า และกำลังเดินเฉิดฉายอยู่บนเวที ทำเอาภาณุและดนัยอึ้งจนไปไม่เป็น

 

“นั่นรินลดา สาวใช้บ้านพี่ณุนิค่ะ?”กานดาดูจะไม่ตกใจ แต่คงจะแปลกใจมากกว่า

 

“ไม่ใช่ เธอลาออกไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว”

 

“เอาไงดีว่ะไอ้ณุ?”

 

“แกไปบอกให้ทีมงานดำเนินการให้เร็วที่สุด ก่อนที่แม่ฉันจะมา”เค้าหันไปบอกเพื่อนรักอย่างจริงจังก่อนจะหันกลับไปมองรินลดาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เธอมองเห็นเค้าแล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหลังเวทีแล้วมีนางแบบคนอื่นๆออกมาแทน

 

“การเดินแบบจบแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นการฉายภาพผลงานที่สองบริษัทได้ร่วมมือกันทำขึ้น จะเป็นยังไงไปชมได้เลยครับบบ!”เมื่อพิธีกรพูดจบก็มีภาพฉายขึ้น พร้อมๆกับดนัยที่วิ่งมาหาภาณุ

 

“ทันเวลาพอดีเลยว่ะไอ้ณุ”

 

“ดีแล้วล่ะ แม่ฉันยังไม่มาเลย”การกระทำของพวกเค้าถูกสองพี่น้องมองตลอดเวลา ช่วงเวลานี้พวกเค้ายังเห็นเธอยืนอยู่ด้านหน้ามั้ย?

 

“พะ พี่ฟ้า ดูภาพที่พี่ถ่ายสิ สวยทุกรูปเลยน๊า”

 

“…….. . .”ตั้งแต่การเดินแบบเริ่มขึ้น เค้าก็ทำเหมือนเธอเป็นอากาศ น้องสาวรู้ดีว่าเธอต้องรู้สึกน้อยใจเป็นแน่ จึงพยายามเปลี่ยนเรื่อง

 

“พี่ฟ้า . . .”

 

“เค้ายังเห็นพี่ยืนอยู่ตรงนี้มั้ยม่านแก้ว . .”อาการนิ่งและเงียบของสองพี่น้อง ทำให้กานดารู้สึกผิดปกติและในที่สุดก็รู้สาเหตุก่อนจะรีบไปกระซิบบอกเค้าให้รู้ตัว

 

“พี่ณุ! มัวทำอะไรอยู่คะ ทำไมไม่คุยกับคุณฟ้าบ้าง? พี่ทำแบบนี้เธอน้อยใจนะ”กานดาเอ็ดเบาๆแต่สีหน้าจริงจังยิ่งกว่าอะไรเพราะเธอก็เชียร์คู่นี้อยู่ เลยไม่อยากให้มีปัญหากัน แค่เรื่องคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ก็เกินพอแล้ว

 

“!!! …. คุณฟะ. . .”

 

“พี่ไปข้างนอกนะม่านแก้ว”หันไปพูดกับน้องสาว แล้วเดินออกไปเลย

 

 

‘เฮ้ยยยยยย ซวยแล้วไอ้ณุ!’

 

 

“ทีนี้ก็คู่เราสินะ . . -*-”เมื่อเห็นเพื่อนรักวิ่งตามออกไป ก็คงเหลือแค่เค้ากับเธอ ที่ตอนนี้เจ้าตัวทำเฉย ไม่ยอมปริปากพูดอะไร

 

“กานดา . ... ออกไป ออกไปๆ - -+”ส่งสัญญาณให้น้องสาวรู้ตัว ซึ่งเธอเองก็พอจะรู้เรื่อง

 

“เอ่อ …. ดารู้สึกปวดท้องจังเลย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ ^^”รีบเดินหนีทันทีเมื่อรู้ถึงสายตาพี่ชายที่เริ่มรุนแรงขึ้น จนเจ้าตัวก็เริ่มกลัว

 

 

‘ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นโหดนะพี่ดนัย!’

 

 

“คุณม่านแก้ววว ~ ”

 

“ไปไกลๆฉันเลยนายกบ! -^-”เมื่อจะเดินเข้าหาเจ้าตัวก็กระเถิบหนี แถมยังเน้นเสียงให้เค้ารู้ว่าเธอกำลัง ‘งอน’ เค้าอยู่

 

“โธ่~ มันมีเหตุจำเป็นนะครับ *0*”

 

“เหตุอะไรมิทราบ! ถึงทำเหมือนกับว่าฉันกับพี่ฟ้าเป็นอากาศงั้นแหละ!”

 

“งั้นคุณม่านแก้วต้องฟังผมนะครับ คือว่า . . . ”เล่าพอให้ได้ใจความ เพราะบางเรื่องเค้าเองก็ไม่รู้

 

“นายพูดจริงเหรอ?”

 

“ผมจะโกหกทำไมล่ะครับ -..-  แต่บางเรื่องผมก็ไม่รู้นะ ต้องฟังจากปากไอ้ณุเอง คุณม่านแก้วต้องเชื่อผมน๊าาาๆๆ”

 

“อืมๆ! ฉันเชื่อนายก็ได้”หลังจากเคลียร์กันได้ ทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ทำเอาดนัยโล่งใจไปเยอะเลย!

 

 

‘น่ารักแบบนี้บ่อยๆ ผมจะได้รักคุณเยอะๆ ^3^’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึ่ยๆๆๆๆ น่าอายชะมัดเลย ไอ้บ้านั่นก็จ้องอยู่ได้ จะให้ฉันอายไปถึงไหน >/////<”ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำอย่างที่บอกไว้ แต่กลับเดินหนีมาทางหลังโรงแรมซึ่งเป็นสวนดอกไม้

 

“ก็แล้วแต่เธอสิ”

 

“เฮ้ย! ว๊ายยยยยยยยยย! ~”หันมาก็เจอกับใบหน้าหล่อๆ แต่อยู่ใกล้กันเกินไปก็ตกใจเหมือนกันนะ ทำให้เธอเกือบจะหงายหลัง ดีที่เค้ารับไว้ทันพร้อมกับปล่อยคำพูดที่ทำเอาเธอหน้าแดง

 

“วันนี้เธอสวยมากเลยนะ”

 

“(.///.)”ใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซน ทำให้หัวใจดวงเล็กๆเต้นแรงผิดปกติจนอีกคนแอบยิ้ม

 

“แต่เธอตัวหนักใช่เล่นเลยนะเนี่ย”

 

“ก็ปล่อยสิไอ้บ้า!”บรรยายกาศกำลังเป็นใจถ้าอีกคนไม่พูดกวนใส่ หญิงสาวจากที่กำลังเขินอายก็เปลี่ยนใบหน้ามองเค้าตาเขียว

 

“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า ตัวเธอเบาจะตาย”ยิ้มนิดนึง ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออกจากเอวของหญิงสาว(สงสัยจะเสียดาย -..-)

 

“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ! ตามออกมาทำไม”

 

“ใครตามเธอ? ฉันออกมาเดินเล่นเฉยๆ”

 

“เหรออออ?! งั้นเชิญนายเดินไปเถอะ ฉันไปที่อื่นก็ได้ -0-”

 

“เฮ้ยยยยๆๆ! เดี๋ยวสิยัยหญ้าแห้ง ฉันอุตส่าห์ตามเธอมานะ”คว้าข้อมือของหญิงสาวไว้ก่อนจะหลุดปากออกมา

 

“นายว่าอะไร?!”

 

“อะ เอ่อ . . .”

 

“ถ้าไม่พูดฉันจะไป! -*-”พยายามสะบัดมือ แต่ก็ไม่ได้ผล

 

 

‘โอ๊ยยยย! มือเป็นปลาหมึกรึไง ทำไมไม่หลุดสักที!!’

 

 

“เดี๋ยวๆๆ! Ok ... ฉันเป็นห่วงเธอ พอใจยัง -///-”รีบหันหน้าหนีไปทางอีกเมื่อรู้สึกถึงความร้อนบนใบหน้า หญิงสาวที่แอบเขินอยู่พอเห็นอาการของชายหนุ่มก็กลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์

 

“อะ อิ . .. ฮ่าาาๆ”

 

“หัวเราะอะไร?”

 

“หัวเราะนายนั่นแหละ ตลกมากเลย ฮ่าๆๆๆ”

 

“พอๆๆๆหยุดเลย!”

 

“ไม่ต้องมาส่งฉันเลย ฉันยังไม่เคลียร์เรื่องที่นายว่าฉันแบนเลยนะ เพราะฉะนั้นถือว่าเจ๊ากัน 555”พูดถึงเรื่องเมื่อวานก่อนจะหัวเราะต่ออย่างมีความสุข

 

“เธอเลิกหัวเราะสักทีเถอะ”

 

 “ฮ่าาาๆๆๆ 555”

 

“ยัยหญ้าแห้ง”

 

“55555555555555”

 

“เป็นแฟนกันนะ”

 

“ฮ่าๆๆ . . . ห๊ะ!!! O[]O”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป่านนี้คุณแม่จะมารึยังนะ? . . . อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ... นาย!”กานดาที่มาเข้าห้องน้ำ(เพราะโดนพี่ไล่)กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ในระหว่างที่กำลังเดินกลับเข้างานก็ได้เดินชนผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นหน้าก็ตาโตทันที

 

“อ้าว คุณดา”จะใครล่ะ? ก็คนที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นโจรนั่นแหละ

 

“นายนิภพ มาได้ไงเนี่ย?”

 

“มางานแบบนี้ ถ้าให้คุณธานนท์ขับรถมาเองคงจะไม่เหมาะมั้งครับ”

 

“จริงด้วย ฉันก็ลืมไป แล้วนายจะไปไหน?”

 

“ผมหาคุณธานนท์อยู่ครับ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”

 

“ไม่ต้องไปตามหาคุณธานนท์หรอก เข้าไปในงานกับฉันดีกว่า ไปเร็ว!”

 

“เดี๋ยวๆๆคุณดา!”โดนหญิงสาวดึง(ลาก)เข้าไปในงาน แม้ว่าตัวเค้าจะเคยออกงานแบบนี้มาบ้างแล้ว แต่ถึงยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ออออออ  ~”ออกมายืนอยู่บริเวรข้างๆเค้าเตอร์ที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลย

 

“แกทำตัวแบบนี้ได้ไงนะ ยัยฟ้า”ยืนบ่นอยู่คนเดียว หารู้ไม่ว่าชายหนุ่มได้เดินมาอยู่ข้างหลังเธอแล้ว

 

“เราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะไปน้อยใจเค้าทำไมล่ะ”

 

“. . . . . . ”

 

“แกมันคนละชั้นกับเค้าเลยนะ เลิกคิดแบบนี้สักทีเถอะปลายฟ้า”ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหลังกลับเพื่อจะเข้าไปในงานต่อ แต่ก็เห็นชายหนุ่มยืนทำหน้าเครียดพร้อมกับจ้องเธอไม่วางตา

 

“ผมรู้ว่าคุณคิดเหมือนผมนะ คุณฟ้า”

 

“คะ คุณภาณุ! .. โอ๊ย!!”

 

 

‘‘ฮึกๆ......’’

‘‘ฟาง’’

‘‘ฉัน ......ฮึก...อ่อนแออีกแล้วแก้ว ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้ ฮึก!’’

‘‘ฉันรู้นะฟางว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้แกไม่ควรร้องไห้นะ แกอย่าลืมสิว่าตอนนี้แกไม่สบายอยู่ ยิ่งเครียดมันก็ยิ่งไม่ดีนะ’’

 

 

“คุณฟ้าเป็นอะไรครับ!!”

 

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณณุตามฟ้ามาทำไมค่ะ?”ถอยห่างเมื่อชายหนุ่มจะเข้ามาใกล้ ตั้งสติแล้วเอ่ยถามเค้า

 

“ผม . . เห็นคุณเดินออกมาผมเลยเป็นห่วง”

 

“แล้วก็ได้ยินที่ฉันพูด? . . ”

 

“คุณฟ้า คุณอย่าไปคิดถึงเรื่องอื่น ในเมื่อเราสองคนคิดเหมือนกัน แล้วก็ …”

 

“คุณณุค่ะ แม่ของคุณไม่ชอบฟ้า ฟ้ามาเล่นเป็นแฟนปลอมๆของคุณเท่านั้น เรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้ ไหนจะผู้หญิงคนนั้นอีก . . ฟ้าว่าคุณคงสนใจเธอ เลยทำเหมือนฟ้าเป็นอากาศ”

 

“ไม่ใช่นะครับคุณฟ้า! ผู้หญิงคนนั้นเธอชื่อรินลดา เธอเคยเป็นคนใช้ที่บ้านของผม แล้วผมก็รู้ ว่าเธอมีใจให้ผมแต่ผมไม่สน แล้ววันนี้เธอโผล่มาในฐานะนางแบบ ซึ่งถ้าคุณแม่ผมรู้เรื่องนี้ท่านต้องไม่สบายใจแน่ๆ”

 

“…….”

 

“ผมขอโทษ ผม. . ผมรู้ตัวช้าไป”พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำเอาอีกคนรู้สึกผิดที่เหมือนตัวเองจะทำให้เค้าเครียด

 

“. . . ฟ้าเองก็ผิดที่คิดเรื่องนี้ไปเอง”

 

“ยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ?”

 

“ฟะ ฟ้าไม่ได้โกรธคุณสักหน่อย แค่น้อยใจเท่านั้นเอง ^////^”

 

“ฮ่าๆ ok ครับ แล้วเรื่องของเรา . ..”

 

“ฟ้าว่าเอาไว้ทีหลังเถอะค่ะ”หันหน้าหนีทันทีเมื่อเค้าวกกลับเข้าเรื่องเก่า ชายหนุ่มเองก็รู้ว่าเธอคิดเช่นไร คงต้องให้เวลาเธออีกสักหน่อย

 

“ผมเข้าใจครับ”

 

“ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจฟ้า . . . คุณณุค่ะ นั่นรถบ้านคุณนิ?!”ตาโตทันทีเมื่อเห็นรถหรูสีดำวิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงแรม

 

“แย่แล้ว! คุณฟ้าครับ ผมว่าเรารีบกลับเข้างานกันเถอะ”

 

“ค่ะ”แน่นอนว่าตอนนี้แม่ของเค้ามาแล้ว ไม่รู้ว่าการเปิดตัวของเค้ากับกานดาจะเริ่มตอนไหน หญิงสาวไม่รู้เลยว่าวันนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอ และอาจจะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป .. …

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ประธานมาแล้วนะครับ ขอเสียงปรบมือต้อนรับท่านประธานบริษัทวรรณรัตน์ครับบบบบบ”

 

       แปะๆๆๆๆ(ฝนตกหรอ? - -)

 

“ซวยแล้ว”ดนัยเอ่ยเบาๆแต่ทำให้คนข้างๆได้ยิน(เบาตรงไหนเนี่ย?)

 

“อะไรซวยห๊ะนายกบ”

 

“รอดูเอาก็แล้วกันครับ”พูดแค่นั้นแล้วหันไป ทำเอาอีกคนสงสัยเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่กล้าเซ้าซี้เพราะสีหน้าของเค้าดูเครียดมาก

 

“พี่ดนัยค่ะ”

 

“ยัยดา เราหาแฟนได้รึยัง?”

 

“เฮ้ยยย! พี่ดนัย แฟนนะไม่ใช่ผักปลาที่จะหาได้ง่ายๆตามตลาดน่ะ!”

 

“งั้นแสดงว่ายังหาไม่ได้ใช่มั้ย? นี่รู้มั้ยว่าแม่จะเปิดตัวแกกับไอ้ณุวันนี้”

 

“อะไรนะพี่! O_o”ถึงกับปล่อยมืออีกคนที่พามาด้วย ดูเค้าจะงงๆที่เธอนิ่งไปสักพัก ทั้งที่ก่อนหน้านี้พยายามลากเค้ามาด้วยแทบเป็นแทบตาย ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายเธอก็ถึงบางอ้อ!

 

 

‘เรื่องนี่นี้เอง แล้วพี่ฉันจะซวยตามไปด้วยมั้ยเนี่ย?? @_@’

 

 

“แล้วนายคนนี้ใคร?”ชี้ไปที่นิภพ ที่ตอนนี้กำลังสนใจเวทีอยู่

 

“อะ อ๋อ! นี่นิภพค่ะ คนขับรถของคุณธานนท์ไง ดาว่าพี่น่าจะเคยเห็นแล้วนะ”

 

“อืมๆ สงสัยพี่จะลืม แล้วพามาทำไมล่ะ?”

 

“เรื่องของดาน่า!”เห็นว่าพี่ชายเริ่มถามมากไปแล้ว แถมตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์จะมาตอบอะไร

 

 

‘อ้าว! ยัยน้องคนนี้ - -’

 

 

“เป็นไงว่ะ”ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับหญิงสาว ก่อนจะถามความคืบหน้า ส่วนหญิงสาวก็ปลีกตัวไปอยู่ข้างๆน้องสาวแทน

 

“ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

 

“เฮ้ออออออ~”

 

“ไงพี่ฟ้า เคลียร์ลงตัวแล้วเหรอ?”เห็นสีหน้าของพี่สาวที่ดูท่าจะเป็นห่วงอาการของอีกคนเหลือเกิน

 

“ไม่เท่าไรหรอก แล้วเราล่ะ?”

 

“แป๊ปเดียวเองพี่ อิอิ”

 

“เอ๊ะ! นั้นคุณนิภพนิ สวัสดีค่ะคุณนิภพ ^^”

 

“คุณฟ้า คุณม่านแก้ว สวัสดีครับ”

 

“ค๊า อื้ม! ยัยกอหญ้ากับธานนท์ออกไปคู่แรกเลยน๊า ทำไมยังไม่มาอีก?”

 

“พูดถึงก็พอดีเลย นู่นไง”หันหน้าตามปลายนิ้วของพี่สาวก่อนจะเห็นทั้งคู่เดินจับมือกันเดินเข้ามา

 

“อ๊ายยยยย! เพื่อนฉัน น่าอิจฉาจริงๆเลย ><”เมื่อทั้งคู่เห็นว่ามีคนมองก็รีบปล่อยมือออกจากกันทันที ก่อนที่หญิงสาวจะเดินมาทางสองพี่น้อง ที่ตอนนี้คงจะสงสัยในอาการของเธอเป็นแน่

 

“เป็นยังไงบ้างครับ? . . อ้าว นิภพ ไหนบอกจะรออยู่ที่รถไง?”

 

“ผมโดนคนบางลากมาครับ”แอบงงๆกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แล้วยังแอบหันมองหญิงสาวเป็นระยะ

 

“เป็นไงบ้างห๊ะกอหญ้า มีไรเกิดขึ้นป่ะ? แล้วแกหน้าแดงทำไมอ่ะ?”

 

“ไม่มีอะไรๆ อากาศข้างนอกมันร้อน”พยายามหาข้อแก้ตัวให้(เนียน)ดีที่สุด

 

“เฮ้ยยยย! วันนี้ลมเย็นจะตาย”

 

“เอาน่า! หันไปสนใจบนเวทีก่อนเหอะ”

 

“ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวเปิดงานครับ”เสียงพิธีกรพูดขึ้นทำเอาหัวใจของกานดา ดนัยและภาณุหล่นไปอยู่ตาตุ่ม

 

“จะเป็นตอนนี้รึเปล่าอ่ะพี่ดนัย?!”เดินเข้ามาเกาะแขนดนัย พร้อมถามด้วยน้ำเสียงสั่น

 

“ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่”จับมือน้องสาวเป็นการปลอบใจ ความอบอุ่นของพี่น้องคู่นี้ทำให้คนที่ยืนดูอยู่รู้สึกอุ่นใจไปด้วย คุณหญิงก็พูดไปเรื่อยๆ ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งงานดำเนินมาใกล้จะจบ

 

“ช่วงสุดท้ายแล้วนะครับ ขอเชิญท่านประธานขึ้นมากล่าวอะไรสักเล็กน้อย อ๋อๆๆ เชิญคุณภาณุกับคุณธานนท์ด้วยนะครับ”

 

“ฉันว่าคงจะเป็นจังหวะนี้แหละ แกระวังตัวไว้นะไอ้ณุ”

 

“…..”หันมองเพื่อนชายก่อนจะเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับธานนท์ คุณหญิงพูดเพียงไม่กี่ประโยค ทั้งสองเองก็เช่นกัน

 

“สุดท้ายนี้ ผมในฐานะตัวแทนของทั้งสองบริษัท ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานเปิดตัวโปรเจคของเรา ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากขอบคุณมากๆครับ”และแล้ว งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา แต่ก็ใช่ว่าคุณหญิงจะยอมเลิกง่ายๆ!? ภาณุจะเดินลงจากเวทีตามธานนท์ก็โดนผู้เป็นแม่จับแขนไว้ก่อนพร้อมส่งสายตาบังคับ ในขณะที่แขกเริ่มร่ำลากัน เสียงจากบนเวทีก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

“ทุกท่านค่ะ!! ดิฉันมีเรื่องจะประกาศค่ะ!”สิ่งที่คุณหญิงพูดกำลังสร้างความงุนงงกับแขกเป็นอย่างมาก

 

“ดิฉันขอเปิดตัว! คู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมกันที่สุด! ลูกชายของดิฉัน ภาณุ และ หนูกานดาค๊าาา!!!”เนื่องจากครอบครับของทั้งสองเป็นที่รู้จักอยู่แล้ว ทำให้แขกในงานรู้ว่าใครคือภาณุ ใครคือกานดา ก่อนจะมีเสียงปรบมือตามมา กานดาต้องทนกับสายตาของแขกในงานที่มีทั้งยินดีและงงๆ ก่อนจะหันไปหาภาณุเหมือนจะบอกให้เค้าทำอะไรสักอย่าง! คุณหญิงยิ้มอย่างพอใจผิดกับสีหน้าของลูกชายที่กำลังโกรธจัด

 

 

‘แม่ครับ ผมขอโทษ แต่แม่บังคับให้ผมทำแบบนี้!!’

 

 

“มันไม่เป็นความจริงครับ!”แย่งไมค์จากมือคุณหญิง แล้วพูดประโยคที่ทำให้คุณหญิงหัวใจแทบวายเพราะไม่คิดว่าลูกชายของตัวเองจะกล้า

 

“ผมกับน้องดาไม่ได้รักกัน! เราสองคนต่างมีแฟนอยู่แล้ว! ซึ่งแฟนของผมเธอยืนอยู่ตรงนั้น!”แขกในงานพร้อมใจหันไปมองตามสายตาของเค้า ปลายฟ้าไม่คิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ก็ตกใจทำตัวไม่ถูก ตัวเริ่มสั่นเพราะกลัวสายตาของแขกและคุณหญิงที่ตอนนี้มองเธอด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ

 

“ไม่จริง! หนูดายังไม่มีแฟน”

 

“จริงครับแม่! น้องดามีแฟนแล้ว ใช่มั้ยดา”หันไปขอความช่วยเหลือ เพราะถ้าปล่อยให้เค้าใช้สิทธิ์แฟน(กำมะลอ)กับเธอมากเกินไป เธอคงจะถูกแม่ของเค้าเกลียดมากกว่าเดิมแน่ๆ(เอิ่มมมมม ไม่ทันแล้วมั้ง?)

 

“ดะ ดา . . .”

 

“ใช่มั้ยกานดา”เค้าพูดใส่ไมค์อีกครั้ง ในใจคิดเป็นห่วงหญิงสาวที่ตอนนี้คงทำตัวไม่ถูก

 

“ดา . … . ใช่ค่ะ! ดามีแฟนแล้ว!”หันหาใครสักคน แล้วก็พบว่าเค้าหลบไปอยู่ใกล้ๆทางออกของงาน

 

“คนนี้ไงค่ะแฟนของดา!”หนุ่มแว่นที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย หันมามองเธออย่างตกใจ

 

“คุณนิภพ?!”

 

“@_@” <<< หน้านิภพ

 

“O.O” <<< หน้าของแขกในงานและสามสาว

 

“^^” <<< หน้าของดนัยและภาณุ

 

“ไม่จริง!”

 

“จริงค่ะคุณป้า ดาขอโทษนะค่ะ ดาขอตัวกลับก่อน”เดินออกจากงานโดยไม่ลืมลากชายหนุ่มไปด้วย ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้ารถเค้าพอดี

 

“คุณดา! คุณทำอะไรของคุณเนี่ย?”

 

“อย่าถามได้มั้ย!”ตอบแบบกระแทกเสียง แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่ถามสักคำ

 

“งั้นผมจะไปส่งคุณที่บ้าน”เค้าจำใจขึ้นรถตาม พอสังเกตเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก จึงไม่กล้าถามอะไร

 

“พาฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน ได้โปรดเถอะ ...”หันไปบอกชายหนุ่ม แล้วรีบหันหน้าหนีทันทีเมื่อรู้ว่าน้ำตาเจ้ากรรมใกล้จะไหลลงมาทุกที เค้าที่เห็นอาการของเธอก็ไม่อยากขัด จึงขับรถไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอที่ที่พอใจ . .

 

 

 

 

 

 

 

 

(กลับเข้างาน)

 

“ผมถือว่าเรื่องนี้จบแล้วนะครับ ผมขอให้ทุกท่านกลับบ้านปลอดภัย ขอบคุณครับ!”ยื่นไมค์ให้พิธีกรที่ยังยืนงงอยู่ แล้วรีบเดินไปหาเธอที่ตอนนี้ยืนเกร็งทำอะไรไม่ถูก

 

“มากับผมเร็ว”จับมือหญิงสาวแล้วรีบพาเดินออกจากงานไป คุณหญิงที่ตอนนี้ควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แล้ว ก็ได้แต่โวยวายแล้วในที่สุด . .

 

   พรึ่บบบ!

 

“คุณป้าครับ! คุณป้า! ใครมียาดมบ้าง”ร้อนถึงดนัยที่ต้องดูแลคุณหญิงที่ตอนนี้เป็นลมไม่รู้เรื่อง ก่อนจะบอกพนักงานให้เปิดห้องๆหนึ่งไว้ให้คุณหญิงพักก่อน

 

“งั้นฉันกลับนะนายกบ”

 

“ผมขอโทษนะที่ไปส่งคุณไม่ได้”

 

“ไม่เป็นไร นายดูแลคุณหญิงไปเถอะ ไปนะ บ๊ายบาย”พอเดินออกมาจากห้องก็เจอกอหญ้าและธานนท์ยืนรออยู่

 

“ทำไมยังไม่กลับล่ะ?”

 

“จะกลับได้ไง ก็นิภพขับรถออกไปแล้วนิ”

 

“ฉันกับธานนท์เลยรอแก เพราะคิดว่าคงต้องกลับแท็กซี่เหมือนกัน ^0^”

 

“เหอะๆ ขอบใจย่ะ!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-ไม่แน่เสมอไป แต่ดาอย่าเพิ่งกลัวนะ ยังไงไอ้ณุมันต้องไม่ยอมแน่-

-Danai-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

อากาศช่วงนี้ร้อนจริงๆเลยเนอะ นั่งอยู่เฉยๆเหงื่อก็ออก - -;

แต่แฟงจะหนีไปเที่ยวแล้ว 555 ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ . .  ผิวที่ดำขึ้นนั้นเองงง!(น่าดีใจตรงไหน -.-)

เล่นสงกรานต์กันให้สนุกนะค๊า ^-^ ♥

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา