The Sense

เลิกงาน

"แก้วๆ ทำไมแก้วไม่คุยกับผมล่ะ"ผมเดินตามแก้วไป พลางตะโกนถามแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบกลับมา

"แก้ว หันมาคุยกับผมหน่อยสิ"ผมตะโกนเสียงดังขึ้น แต่เธอก็ยังเหมือนเดิม ไม่ตอบแล้วเดินต่อไป

"นี่แก้ว หันมาคุยกับผมเดี๋ยวนี้นะ!!!!"ผมชักจะหงุดหงิดแล้วนะ

ว๊าย!!!!!!!

ผมดึงตัวเธอเข้ามาในห้องเก็บของ เพื่อคุยกันสองต่อสอง

"นี่คุณ พาฉันเข้ามาทำไม"แก้วถาม

"พูดได้หรอ นึกว่าเป็นไบ้ไปซะแล้ว"ผมพูด แล้วจรวบแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของผม

Kaew

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"ฉันพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนอง

"ไม่ปล่อย จนกว่าแก้วจะยอมบอกว่าเป็นอะไร"โทโมะตอบ

"แก้วไม่ได้เป็นอะไร"ฉันพูด

"โกหก"โทโมะพูด

"ไม่ได้โกหกนะ"ฉันยืนยังคำเดิม

"คุณ-โก-หก"โทโมะก็ยังยืนยันคำเดิม

"ก็บอกแล้วไงว่า....."ฉันยังพูดไม่ทันจบ โทโมะก็พูดแทรกขึ้นมา

"ผมรักคุณ"

อึ้ง อึ้งสุดๆกับสิ่งที่เค้าพูดออกมา ไม่น่าเชื่อว่าใจของเราทั้งสองคนจะตรงกัน แต่...สิ่งที่เค้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะ

Tomo

แก้วยืนนิ่ง สงบ ไม่กระดุก กระดิกไปไหน เธอคงจะอึ้งมากสินะ แต่อยากบอกว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นมันมาจากใจเลยนะ ผมรักเธอมาก รักมากจริงๆ

"ผมรักแก้วจริงๆนะ"ผมพูดย้ำคำเดิม

ชายหนุ่มและหญิงสาว ยืนสบตากันในห้องเก็บของที่มีแสงไฟสลัวๆ อากาศค่อนข้างร้อน ทันใดนั้น ชายหนุ่มค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว จนจมูกกับจมูกของเขาและเธอชนกัน ริมฝีปากสีส้มอมชมพูของชายหนุ่ม ค่อยๆประกบลงไปบนริมฝีปากนุ่มๆของหญิงสาว ชายหนุ่มเริ่มบดขยี้ริมฝีปากของตนลงไปเรื่อยๆ

อื้อ.....

หญิงสาวครางออกมาเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มเริ่มได้ใจและมือของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุข ค่อยๆลูบไล้เรือนร่างบางของหญิงสาว ไล่ตั้งแต่เรียวขาขึ้นมาจนถึง

อ่าห์......

หญิงสาวผละจูบออกแล้วร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เพราะมือซนของชายหนุ่มบีบคั้นหน้าอกของหญิงสาวอย่างร้อนแรง และ ร้อนเร่า เสียงครางนั้น ทำให้อารมณ์ตัณหาของชายหนุ่มนั้นมีมากขึ้น

อ่าห์.....จะ เจ็บ

ปี๊ดๆๆๆๆ หมดเวลา

ค้างกันละสิ ว่ะ ฮ่าๆๆๆ

วันนี้อารมณ์ดี๊ดี อัพให้สองตอนเลย

เม้นกันเยอะๆนะคะ พลีสๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้คำคอมเม้นประมาณ 97 แล้ว

เอาให้ถึง 100 เม้นนะ ไม่งั้นไม่อัพ ปิดนิยายด้วย

อ้อ!ไรเตอร์ปิด10Daysแล้วนะ

เพราะมีปัญหาขัดข้องนิดหน่อย

คือมันอัพไม่ได้นะสิ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวจบเรื่องนี้แล้วจะอัพให้ใหมนะคะ