stop me หยุดฉันให้เลิกรักนาย

8.8

เขียนโดย Ismenook

วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 01.42 น.

  55 ตอน
  860 วิจารณ์
  88.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

55) ตอนจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

"ฟาง... เรา... เอ่อ..." ป๊อปปี้ยกมือขึ้นเกาหัวเหมือนเขากำลังแก้เขิล ใบหน้าเขาอมยิ้มนิดๆ นั่นทำให้ฉันรู้สึก งง -______-;; 

"อะไรของนาย" ฉันถามอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย ป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งคุกเข่าตรงหน้าฉัน ฉันมองเขา งง ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าการกระทำแบบนี้มันเหมือนกับว่า...

"เรา... แต่งงานกันนะ ^^" เขากำลังขอฉันแต่งงาน !! -///////////- อ๊ายยยยยยย เรื่องจริงหรอเนี๊ย 

"ห๊ะ? นะ นายว่าไงนะ!" ฉันเผลอขึ้นเสียงออกไป ก็คนมันตกใจนี่น่า 

คราวนี้ป๊อปปี้ยิ้มกว้างพร้อมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะค่อยๆดึงกล่องใส่แหวนขนาดพอดีสีน้ำเงินออกมา เขาเปิดมันออก พร้อมยื่นมันมาข้างหน้าฉัน 

"เธอจะแต่งงานกับฉันมั๊ย" น้ำเสียงเขาดูเป็นกังวลเล็กน้อย สงสัยจะเพราะกลัวฉันไม่แต่งละมั้ง ฉันพยักหน้าแทนคำตอบพร้อมยื่นมือออกไปให้เขา

ป๊อปปี้ยิ้มกว้างอีกครั้งก่อนจะเอาแหวนทองคำประดับด้วยเพชรเบลเยี่ยมวงสวยใส่นิ้วนางให้ฉัน

"มันอาจจะไม่สวย ไม่มีราคาแพงเป็นล้านๆ เพราะมันแค่ o.54 กะรัตแต่นี่เป็นแหวนที่พ่อฉันใช้ขอแม่แต่งงาน และแม่ก็มอบแหวนวงนี่ให้ฉันอีกที แต่ต่อไปนี้แหวนนี่จะเป็นของเธอ"

พอเขาพูดจบ มือฉันก็โดนดึงขึ้นไปจูบทันที ฉันเพิ่งเข้าใจจริงๆก็วันนี่ว่าวินาทีของความสุขเป็นยังไง การที่เราโดนผู้ชายที่เรารักขอแต่งงาน มันทั้งมีความสุขมากมายและหลายๆอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้ 

"และแหวนวงนี้ฉันก็จะให้ลูกเมื่อถึงเวลา" ฉันพูดขำๆ พร้อมโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น ความอบอุ่นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อร่างกายฉันสัมผัสกับร่างกายเขา 

"ฉันรักนายนะป๊อปปี้ รักมากด้วยต่อจากนี้ไปชีวิตฉันเป็นของนายแล้ว" ฉันก้มหน้าซบไหล่เขา ขณะที่ยังกอดเขาแน่น น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเหมือนเคย เพราะนี่เป็นน้ำตาแ่ห่งความสุข...

"ฉันก็รักเธอฟาง รักมากจนไม่สามารถรักใครได้อีก ชีวิตฉันเกิดมาเพื่อที่จะเป็นของเธอ แค่เธอคนเดียวเท่านั้น" ฉันสัมผัสได้ถึงข้างหลังที่เปียก ป๊อปปี้เองก็ร้องไห้

"เราทั้งคู่ต่างผ่านอะไรมามากมาย ผ่านความเจ็บปวดมาก็เยอะ จากนี้ไปเราจะไม่พบเจอเรื่องราวแบบนั้นอีกแล้ว เราจะมีความสุข ฉัน เธอ และลูก" 

 

 

 

วันงาน

บรรยายกาศริมทะเลที่เย็นสบาย ท้องฟ้าที่สดใส หาดทรายสีขาวหน้าบ้านพักตากอากาศหลังสวยถูกประดับด้วยดอกกุหลาบสีขาวและสีแดง มีโต๊ะเก้าอี้แบบเรียบง่ายวางเรียงกันไว้ พร้อมเค้กและอาหารมากมายหลายอย่าง ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นอาหารทะเล งานแต่งของป๊อปปี้และฟางไม่ได้หรูหราแต่อย่างใด ความต้องการของทั้งคู่คืองานที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรักจากครอบครัวและเพื่อนพ้องน้องพี่

คนในงานเลยมีไม่มาก มีแค่เพื่อนๆ ครอบครัวและญาติๆ ฟางดัดผมยาวๆของเธอให้เป็นลอนใหญ่โดยมีมงกุฎดอกไม้ประดับอยู่ ใบหน้าเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆให้ดูเป็นธรรมชาติ ชุดของเธอเป็นชุดสีขาวบริสุทธิ์ยาวถึงพื้น ชุดแต่งงานของฟางไม่เน้นความหรูหราแต่เน้นสบายๆ มองๆดูแล้วแบบผิวเผินเหมือนนี้ไม่ใช่งานแต่งงาน แต่เป็นเพียงแค่งานปาร์ตี้ริมทะเล -W-

ทางด้านป๊อปปี้ก็อยู่ในชุดสีขาวบริสุทธิ์  พอพพิผู้เป็นลูกชายก็อยู่ในชุดเดียวกันกับพ่อถ้าไม่ติดที่พอพพิตัวเล็กและเด็กมาก คนอื่นๆอาจจะนึกว่าพ่อลูกคู่นี้เป็นฝาแฝด

อีกมุมของงาน ร่างบางในชุดสีชมพูหวานๆกับผมที่ดัดเป็นลอนพร้อมมัดหลวมๆกำลังยืนยิ้มมองดูเพื่อนรักที่ต่อจากนี้จะไม่ต้องเจ็บปวดกับความรักอีกต่อไป 

"แก้ว" บุคคลในชุดสีหวานหันไปหาต้นเสียงทันที โทโมะในชุดสีขาวดำเดินเข้ามาแฟนสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"มาำทำอะไรตรงนี้ หาตั้งนาน" โทโมะยกมือขึ้นโอบไหล่แก้วอย่างรวดเร็ว จนเจ้าตัวสะดุ้ง

"อะไรยังไม่ชินอีกหรอ" โทโะแซว แก้วอายจนหน้าแดง แต่ก็ยังทำเป็นวางฟอร์ม

"ป่าวว แค่ไม่เคยโดนโอบในที่ๆมีคนเยอะ" โทโมะอมยิ้มพร้อมส่ายหน้าขำๆ เขาค่อยๆยื่นหน้าไปกระซิบใบหน้าเนียน

"แต่งงานกับฉันนะ" ร่างบางแข็งทื่อ เพราะพร้อมตกใจ โทโมะได้ทีจูบเบาๆที่ริมฝีปากของแฟนสาว

"ฮะแฮ่มๆๆ" เสียงของแจมดังขึ้น จนทำให้ทั้งคู่รีบผละออกจากกัน

"ให้มาตามแก้วไปให้ฟาง ไม่ได้ให้มาสวีท" แจมแกล้งมองโทโมะเคืองๆ จนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นจับท้ายทอยแก้เขิล

"จะแย่งซีนพวกฉันที่เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวหรือไงว่ะไอ้โมะ" ป๊อปปี้ตะโกนข้ามฝั่งมาเสียงดัง คนในงานเริ่มโห่แซวแก้วกับโทโมะ จนทั้งคู่ไม่กล้ามองหน้ากัน ได้แต่ยิ้มเขิลๆ

 

 

"จูบเลยๆ ฮ่าๆ' เฟย์ยืนหัวเราะเสียงดังกับเขื่อน ทั้งคู่กำลังทำตัวเป็นแขกที่ดีเหมือนคนอื่นๆในงาน ที่ร้องเชียร์คู่บ่าวสาวให้โชว์ความหวาน 

"อ๊ายยยยยย!" เฟย์เขิลแทนพี่สาวที่โดนป๊อปปี้จูบท่ามกลางสายตาหลายๆคู่ เขื่อนมองแฟนสาวอย่างหมั่นไส้ -___- ที่ตอนเขาจูบไม่ยักจะเขิลแบบนี้

คู่บ่าวสาวยังคงจูบกันเนิ่ดนาน เหมือนทั้งโลกนี้มีแค่พวกเขาสองคน จนในที่สุดลูกชายตัวดีก็ยื่นมือไปดึงเสื้อป๊อปปี้พร้อมประโยคขัดจังหวะที่ทำให้คนในงานหัวเราะเสียงดัง

"พ่อคับ ผมหิวแล้ว" 

"ลูกพี่ฟางนี่น่ารักจัง" เฟย์พูดลอยๆ พร้อมมองหลานด้วยความรักความเอ็นดู

"อยากมีบ้างมั๊ยละ" เขื่อนสะกิดแขนเฟย์แล้วถามยิ้มๆ

"ฝันไปเลยอีตาเขื่อนแตก รออีกสักปีแล้วกัน แบร่ :p" เฟย์แกล้งพูดให้เขื่อน ทำหน้าเศร้า เธอไม่ได้จะแต่งกับเขาปีหน้าหรอก เพราะเธอรู้ดีว่าเธอผลัดวันประกันพรุ่งมานานแล้วนับตั้งแต่เขื่อนขอเธอแต่งงาน หลังจากฟางไปต่างประเทศได้ไม่กี่วัน 

เฟย์เดินเข้าไปสมทบกับผู้หญิงคนอื่นๆ ในงานเพื่อเตรียมตัวรอรับช่อดอกไม้ที่ฟางจะโยนมา 

"ไม่นึกว่าแก้วจะมารอรับช่อดอกไม้ด้วย -0-" ป๊อปปี้และแบมมองหน้าแก้วอึ้งๆ ถึงเฟย์จะไม่ชอบทั้งคู่แต่ก็ร่วมด้วยช่วยกัน แกล้งแก้ว

"นั่นสิ ไม่นึกว่าอย่างแก้วจะอยากแต่งงาน ฮ่าๆ" 

"ก็อีตาโทโมะน่ะสิ" แก้วพูดพร้อมหันไปมองโทโมะเคืองๆ "บังคับฉันมา" 

"ฟางจะโยนละน๊าาาา" ฟางตะโกนขึ้นทำให้ทุกคนหยุดการสนทนาและหันไปสนใจเธอทันที 

"หนึ่ง สอง สาม" 

ช่อดอกกุหลาบขาวลอยขึ้นไปบนฟ้า ก่อนจะค่อยๆ ตกลงมาให้หญิงสาวนางนึงที่ยื่นอยู่หลังสุดด้วยสีหน้าเอือมๆ 

ตุ๊บ!

ทันทีที่ช่อดอกกุหลาบตกลงใส่มือของเธอ ทุกคนที่ยืนรอแย่งกันอยู่ข้างหน้าถึงกับหันมามองเป็นสายตาเดียว

"แจม!!" แก้วกับเฟย์ตะโกนเสียงดังที่สุด แจมได้ยิ้มแห้งๆให้ทุกคน เธออุส่าไม่เข้าไปร่วมด้วยเพราะตัวเองไม่มีแฟน แต่ไหงช่อดอกไม้ถึงลอยมาหาเธอได้ละเนี๊ย

"พี่แจมอ่ะ ผมอุส่าพูดให้ยัยเอพริลไปรอแย่งช่อดอกไม้ จบกัน! ความหวังที่จะแต่งงานกับยัยนั่นเร็วๆ" ธามไทเดินเข้ามาโวยวายทันที

"แจม เธอรู้ไหมว่าฉันกล่อมยัยแก้วนานแค่ไหน T^T" โทโมะเดินเข้ามาสมทบ

"แจมมมมมมมม!! เธอทำให้ฉันต้องรอแต่งกับยัยเฟย์อีกตั้งปีหนึ่ง T^T" เขื่อนว่าพร้อมแกล้งทรุดลงตรงหน้าแจม ร่างบางได้แค่เกาหัว งงๆ สรุปเธอผิดหรอ -___-

 

ทุกอย่างภายในงานเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งตกเย็น 

คู่บ่าวสาวเดินแยกตัวออกมาเดินเล่นกันแค่สองคนริมชายหาด ทั้งคู่จูงมือกันเหมือนคู่รักทั่วๆไปเวลามาเที่ยวทะเล 

"พระจันทร์เต็มดวงสวยจัง" ป๊อปปี้มองตามเสียงใส พระจันทร์คืนนี้สวยจริงๆ

"แต่ก็ไม่สวยเท่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆป๊อปหรอก" ชายหนุ่มหยุดเดินและหันมายิ้มให้ใบหน้าสวย ผู้เป็นภรรยาของเขา ฟางอมยิ้มเขิลๆ ขณะที่จ้องมองใบหน้าหล่อๆนั้น

ป๊อปปี้ยื่นมือไปจับแก้มเนียนๆของฟาง แล้วยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นจูบริมฝีปากบาง

ทั้งคู่จูบกันอย่างนุ่มนวล ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา

เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายนาที กว่าทั้งคู่จะผละออกจากกัน

"ป๊อปรักฟางนะ" ป๊อปปี้จ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย อย่างมีความสุข ฟางเองก็มีความสุขเช่นเดียวกัน 

"นายรู้มั๊ย ว่าฉันเคยคิดที่จะหยุดและห้ามใจตัวเองไม่ให้รักนายตั้งหลายครั้ง แต่ฉันก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง" ฟางพูดขำๆ ป๊อปปี้เองก็ยิ้มขำๆ

"นั่นก็เพราะเธอตกหลุมรักฉันจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วไง ยัยบ๊อง" ป๊อปปี้ดึงแก้มคนตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว คืนนี้เขาตั้งใจแล้วว่าเขาจะหาน้องให้มาเป็นเพื่อนพอพพิ หึหึ

 

 

=============== จบแล้วจ้า ===============

 

จบแบบไม่บอกไม่กล่าวเลยใช่มั๊ยล้าาา ?? 5555555 คือตอนที่แล้วไรเตอร์ลืมบอก -W-

ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามมาโดยตลอดนะคะกับฟิคชั่นเรื่องนี้ที่ไรเตอร์ดองไว้ตั้งปี 1!! กว่าจะจบ

ไรเตอร์ก็ไม่รู้ว่าจะแวะเข้ามาแต่งฟิคในนีอีกไหม เพราะดูจะขี้เกียจมากแถมมีฟิคเรื่องนึงที่กำลังแต่ง (ให้จบ) ในเว็บไซต์เด็กดีดอทคอม... ใครใจดีหรือใครว่างๆแวะเข้าไปอ่านไปเม้ลให้กำลังใจกันหน่อยเด้อกับฟิคชั่น ' My Girl ยัยนี่แฟนผม ' เป็นฟิคของ cn blue กับ snsd *0*

ใครที่คิดใจดีติดตามไปอ่านถึงนู่นแล้วหาฟิคไม่เจอ ถามได้นะค้าบบ~ 

เฟสบุ๊ค : Sunisa Seeyotha 

# แอบโฆษณาฟิคตัวเองสุดฤทธิ์ # 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา