จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)
toey
12) ข้าวต้มกุ้ง..ปิดรอย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเช้า
"อือ.." ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะค่อยๆเอามือดันตัวขึ้นมา อาการปวดหัวค่อยๆดีขึ้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันยัง
ปวดตุ๊บๆอยู่
"กลิ่นอะไีร? หอมจัง" ฉันสูดกลิ่นนั้นเต็มปอด กลิ่นเหมือนอาหารเลยแฮะ และแล้วกระเพาะฉันก็เริ่มทำงาน ตอนนี้
มันส่งเสียงร้อง โครกคราก~
"ตื่นแล้วหรอ? ออกมาทานข้าวต้มก่อนสิ" โทโมะเปิดประตูห้องเข้ามาก่อนจะพูดขึ้น
"รู้แล้วน๊า" ฉันพูดแล้วก็ค่อยๆลงจากเตียงมันก็ยังเจ็บอยู่อ่า แต่ไม่ได้เจ็บมากเหมือนวันแีรกๆที่โดนเขากระทำ(?)
"เดินไหวเปล่า?" เขาเดินเข้ามาแล้วทำท่าเหมือนจะมาประคองฉัน
"ไหวน๊า ฉันไม่ไ้ด้เป็นอะไรซะหน่อย" ฉันพูดแล้วก็ค่อยๆเดิน ภาวนาในใจว่า 'อย่าเดินแล้วล้มเลย ไม่งั้นเขาต้อง
หัวเราะเยาะฉันแน่ๆ'
"งั้นฉันรออยู่ในครัวนะ" โทโมะพูดแล้วเดินออกไป ดี! ออกไปแล้วก็ดี ฉันจะได้เปลี่ยนจากเดินเป็น
คลานออกไปถ้าจะดีกว่า TT
งือ~ เจ็บจัง
--------------------
"กว่าจะออกมาได้นะ" โทโมะพูดแล้วยืนพิงโต๊ะอาหาร
"ก็ฉัน..เอ่อทาแป้งอยู่ไง หน้าฉันโทรมฉันเลยต้องทาแป้งไง" หาข้ออ้างไปจริงแล้วฉันค่อยๆเดินออกมาต่างหาก
มือจับนู่นจับนี่ไปเรื่อยๆมันเลยช้าไง
"เดินไม่ไหวมากกว่า" โทโมะพูด แล้วเดินไปตักข้าวต้มที่อยู่ในหม้อ
ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณทั้งนั้นอ่่า
"อ่ะนี่ กินซะ" โทโมะวางข้าวต้มไว้ตรงหน้าฉัน ข้าวต้มกุ้งนี่หน่า! หอมฉุนเชียว น่ากินชะมัด! กุ้งตัวบะเร่อเลย
ข้าวก็ข๊าวขาว
"กินสักทีสิ เดี๋ยวก็เย็นพอดี" เขาพูดฉันเลยต้องกิน สักพักมันก็หมด
"อร่อยป่ะ?" โทโมะถาม
"ก็..งั้นๆแหละ" ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ห้องเพื่ออาบน้ำ
"งั้นๆแต่หมดเกลี้ยง" โทโมะยกถ้วยข้าวต้มขึ้นมาแล้วคว่ำ ข้าวสักเม็ดยังไม่เหลือ
---------------------
"แดงไปทั้งตัวเลย ฮึก.." ฉันยืนส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำ แขนก็แดงไปหมดเลย แดงเป็นจ้ำหมดทั้งตัวเลย เพราะ
คุณโทโมะบ้านั้นคนเดียวเลย!
"นี่ก็แดง!" คอฉันแดงเป็นจ้ำๆเลย รอบคอเลยด้วย! ฉันส่องตัวเองในกระจกก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำใน
สภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
"เข้าไปทำอะไรนานจัง" เสียงคุณโทโมะดังขึ้นมา ทำให้ที่กำลังหันหลังปิดประตูรีบหันมาหาต้นเสียงทันที
"คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ฉันวิ่งไปหยิบหมอนแล้วปาใส่เขาทันที
"ปาไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ออก" เขาพูดแล้สทำหน้าตานิ่งเฉย แถมไม่ขยับไปไหนอีกด้วย สงสัยหมอนมันจะไม่
เจ็บพอ เปลี่ยนเป็นอย่างอีกก็ได้!
"ไม่ออกใช่มั้ย? ได้!" ฉันพูด
"เฮ้ย! อย่านะ ออกแล้วๆ" โทโมะพูดแล้วรีบวิ่งออกไปทันที ฉันแค่แกล้งยกโคมไฟที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาแค่นั้น
เอง เขาก็รีบวิ่งออกไปเลย สงสัยกลัวหัวแตก 555555
"เดี๋ยวคุณ!" ฉันวางโคมไฟลงกับที่แล้ววิ่งไปที่หน้าประตู
"อะไรของเธอ จะเอาโคมไฟฟาดหัวฉันรึไง?" เขาพูด
"คุณมีเ่อ่อ..แป้งพัฟมั้ย?" ฉันถาม
"มี..จะเอาไปทำอะไร?" เขาถาม จะถามอะไรมากมาย มีก็ให้มาก็จบแล้ว
"เอาไปปิดรอย อุ๊บ~" หลุดๆ ฮืออ.. ฉันรีบเอามือมาปิดปากตัวเองไว้
"เอาไปทำอะไรนะ?" เขาถาม คงจะไม่ได้ยิน ดีแล้วล่ะ
"ฉันอยาก..เอ่อ..แต่งหน้านะ แฮะๆ" ฉันพูด
"อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งนะ ไปหาเอาแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
"ขอบคุณนะ" ฉันพูดแล้วก็เข้าไปในห้องทันที
เอาไปปิดรอย หึ..
------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะ
มีคนอ่านมั้ยอ่า?
เม้น+โหวตหน่อยค่า ตอนนี้มันเน่าจริงๆ
15 ตุลาคม 2555
17:07 TOEY
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
