ฉันรักนาย..ROOMMATE ของฉัน
toey
10) ตัดสินใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความก๊อกๆ~
ฉันมาเคาะห้องของฟางเอง
"อ้าวแก้ว เข้ามาก่อนสิ" ฟางบอกฉัน
"ฟาง แก้วจะทำไงดี" พอฉันเดินเข้ามาในห้องของฟางปุ๊บฉันก็เปิดประเด็นปั๊บ
"ทำอะไรของแก" ฟางยังคงงงกับคำพูดของแก้ว
"วันนั้นที่ฉันมาชวนแกไปเที่ยวอ่ะ แล้วที่แกไม่ไป"
"อือๆ จำได้ ทำไม?"
"ฉันไปเจอยัยแตงโมกับลิ้นจี่มา" ฉันเล่าเรื่องให้ฟางฟัง
"ดีนะที่ฉันไม่ไป" ยัยฟาง ฉันจะฆ่าแก
"เหอะๆ ยัยฟางฉันเครียดนะ" ฉันทำหน้าจริงจังขึ้น จนยัยฟางหุบยิ้ม
"แกเครียดเรื่องอะไร" ฟางลงมานั่งบนเตียงข้างๆฉัน
"ฉันไปโม้กับพวกนั้นไว้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แล้วก็จะมีงานเลี้ยงรุ่นอีก พวกนั้นให้ฉันพาแฟนไปอ่ะ" ฉันพูดแล้วทำหน้าหยอยใส่ฟางไป
"อ๋อ ที่แกเครียดเพราะหาแฟนไม่ได้ใช่ป่ะ?"
"อือๆ ฉันจะทำไงดีฟาง งานมีวันเสาร์นี้ด้วย ฉันต้องโดนประจานว่าขึ้นคานแน่" ฉันเดินเข้าไปเขย่าแขนฟาง เหมือนเด็กที่ต้องการของเล่น
"แกก็หาแฟนสิ" เป็นความคิดที่ดีแต่..
"ถ้าแฟนหาง่ายขนาดนั้น ฉันคงไม่ต้องนั่งเครียดหรอก"
"ฉันก็ไม่รู้จะช่วยแกยังไงดี" ฟางพูดงี้ได้ไง ฉันหมดหนทางแล้วนะ
"ให้ป๊อปปี๊เแกล้งเป็นแฟนให้ดีกว่า" พอฉันคิดได้ดังนั้นก็รีบลุกแล้วเตรียมไปห้องป๊อปปี๊
"หยุด!" เสียงยัยฟาง
"อะไรของแก"
"ป๊อปของฉันอย่ายุ่ง" หือ? อะไรของฟาง
"แกชอบป๊อปหรอ?"
"อือ ฉันชอบเขา" บอกตรงๆอย่างงี้เลย
"ห๊ะ!" ฉันยังตกใจไม่หาย การมาห้องฟางในครั้งนี้ทำให้ฉันมีอะไรล้อฟางแล้ว ฮ่าๆ
"ไปๆ กลับห้องแกไปได้แล้ว ฉันจะนอน" แล้วยัยฟางก็ไล่ฉัน
"ฟางๆ ช่วยฉันก่อน"
"ฉันไปส่งที่ห้อง แล้วถ้าฉันคิดได้เมื่อไร ฉันจะไปบอกแก" แล้วฟางก็ลากฉันออกจากห้องไป แล้วก็ลากพาฉันมาที่ห้อง
โอ๊ย~
"ยัยทอมเจ็บนะเว้ย!" เสียงร้องของโทโมะ เพราะว่าฉันเปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่หลังประตูพอดี ประตูเลยกระแทกหัวเขาเต็มๆ
"เอ่อ..ฉันขอโทษ" ในใจจริงๆสมน้ำหน้า
"ไม่ต้องมาโกหกเลย เธอต้องสมน้ำหน้าฉันอยู่ในใจแน่ๆ" เกลียดคนรู้ทัน
"ไปแล้ว! อยู่กับเธอแล้วเจ็บตัวทุกที" แล้วโทโมะก็เดินออกไปจากห้อง ฉันละหมันไส้จริงๆ น่าจะเปิดประตูเข้าไปให้แรงกว่านี้ เอาให้หัวแตกไปเลย จะได้กวนฉันไม่ได้
ก็เพราะฉันหลงทางหลงอยู่กลางใจของเธออยู่ไหนก็ไกลเธอเพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่~ (โทรศัพท์มือถือแก้ว)
"ว่าไงยัยฟาง" ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
"ฉันคิดอะไรออกแล้ว" คิดอะไรออก?
"อะไรอ่ะ"
"เรื่องของแกไง" เรื่องของฉัน เรื่องแฟน!
"ทำไม! อะไร! แกคิดอะไรออก"
"ใจเย็นๆ"
"โอเคว่าไง" ฉันใจเย็นลงก็ถามฟางต่อ
"แกก็ลองให้โทโมะช่วยดิ" เป็นความคิดที่ดีจริงๆ
"ถ้าให้ตานั้นช่วย ฉันขอตายดีกว่า"
"งั้นแกก็เลือกเอาละกัน จะไปขอให้โทโมะช่วยหรือจะยอมโดนประจานก็เลือกเอา ฉันช่วยได้แค่นี้ บายๆ"
ตู๊ด ตู้ด~
แล้วยัยฟางก็วางไป แล้วฉันจะทำไงละเนี่ย เดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบก็ตัดสินใจได้ว่า...
---------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วนะค่ะ เม้นโหวตด้วยเนอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
