วงเวียนแห่งรัก

8.9

เขียนโดย toey

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.

  76 chapter
  3776 วิจารณ์
  160.88K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เปิดประตูให้หน่อย ช่วยด้วย!" ถึงโซ่จะไม่ถึงหน้าประตู แต่ฉันก็ใช้เสียงตะโกนเอา

 

"ฮึก..โทโมะนายทำแบบนี้่ไม่ได้นะ!" ฉันทรุดลงนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น ทำไมถึงทำขนาดนี้

 

"เฟย์ช่วยพี่ด้วย ฮึก..ฮือ" ฉันยังคงร้องไห้ไม่หยุด ร้องเรียกชื่อใึครก็ได้ที่สมองนึกออก

 

"พี่แก้ว ปังๆๆ!" เสียงเฟย์ทุบประตูอยู่ข้างนอก

 

"เฟย์! โอ๊ยย" พอได้ยินเสียงเฟย์ก็จะวิ่งไปที่ประตู แต่ดันลืมว่าโซ่มันไปไม่ถึง ทำให้โซ่ดึงข้อเท้่าเลยล้มก้น

 

กระแทกพื้น ข้อเท้าก็พลิกอีก ทำให้เจ็บจี๊ดเลย น้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุดซะที

 

"พี่แก้วเป็นอะไรรึเปล่า!" เฟย์พูดอยู่ที่หน้าประตู ตอนนี้เรากำลังคุยกับผ่านประตู

 

"เฟย์ ฮือ..พาพี่ออกไปหน่อย ฮือ.." ฉันร้องไห้ออกมาทันที ขยับไปไหนก็ไม่ได้เท้าก็พลิกแถมยังโดนโซ่ล่ามไว้

 

อีกตอนนี้ไม่อยากอยู่ในห้องนี้แล้ว อยากจะออกไป

 

"แป๊ปนึงนะพี่แก้ว รอเฟย์ก่อนนะค่ะ" เฟย์พูดแล้วก็วิ่งไปหาองอาจลูกน้องของโทโมะเพราะเฟย์คิดว่าน่าจะมีกุญแจ

 

เพื่อจะเอามาไขห้องให้แก้วออกมา

 

 

 

 

 

แกร๊ก~

 

           เสียงลูกบิดถูดปลดล็อกออก ในที่สุดเฟย์ก็มาเปิดประตูให้แล้ว ฉันจะได้ออกไปแล้ว ฉันพูดแล้วก็ค่อยๆ

 

ลุกขึ้นอย่างช้าๆ ข้อมเา้มันก็ช่างไม่อำนวยเสียจริง แล้วฉันก็ละสายตาจากข้อเท้ามามองหน้าคนที่ไขกุญแจเข้ามา

 

"เฟย์มาช่วยพี่แล้ว" ฉันพูดในระหว่างที่กำลังจะเงยหน้า

 

"คิดจะหนีอีกแล้วหรอห๊ะ!" เสียงเข้มที่คุ้นหูตวาดฉันขึ้นมา

 

"โทโมะ!" ฉันตกใจมากที่เป็นโทโมะ มันต้องเป็นเฟย์สิ ทำไมถึงเป็นเขาได้

 

"มานี่เลย!" แล้วโทโมะก็ลากแขนฉันให้เดินตามเขาไป

 

"โอ๊ยย เจ็บ" ฉันร้องออกมา ก่อนจะนั่งลงกับพื้นแล้วก็จับที่ข้อเท้าของตัวเองที่ฉันเริ่มออกอาการอีกแล้ว

 

"ไหนขอดูหน่อย" โทโมะพูดแล้วก็นั่งลงแล้วก็ค่อยๆจับเท้าฉันให้เข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น

 

"ไม่ต้อง! ไม่จำเป็น!" ฉันดึงข้อเท้าออก แล้วก็จ้องตาเขา ไม่หลบตาเลยสักนิด จ้องตาอย่างไม่เกรงกลัว

 

"โอเคไม่ต้องก็ไม่ต้อง!" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย

 

"โทโมะ! หยุดนะ!" ฉันตะโกนตามหลังเขาไป จริงๆก็จะวิ่งตามแต่แค่ลุกยังไม่ไหวเลย โทโมะไม่สนใจเดินออก

 

จากห้องไปเลย

 

"มาปลดโซ่ให้ฉันก่อน! โทโมะ!" แล้วฉันก็ตะดกนเรียกเแล้วเรียกอีกก็ไม่มีเสียงตอบรับเลย

 

.

 

.

 

.

 

          ผ่านไปไม่รู้กี่นาทีฉันยังตะโกนเรียกเขาต่อไป ตอนนี้มันก็จะ 1 ทุ่มแล้ว ตั้งแต่ข้าวมายังไม่มีอะไรตกถึง

 

ท้องเลย หิวแล้ว แต่ฉันจะไม่ร้องหานายนั้นซักคำ ดีที่ในห้องมีน้ำไว้ ฉันเลยมีอะไรดื่มแก้หิวได้

 

"โทโมะ! มาปลดโซ่ให้ฉันหน่อย ฮึก.." พยายามจะไม่ร้องแต่ก็ห้ามไม่ได้ ฉันอ่อนแอเกินไป..

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด" ฉันกรี๊ดออกมาเพื่อระบายอารมณ์ ฉัีนทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง

 

"ปังๆๆ นายหญิงเป็นอะไรรึเปล่าครับ" เวียงองอาจเล็ดลอดผ่านประตูห้องเข้ามา คงจะได้ยิ่งเสียงกรี๊ดของฉัน

 

"ฮึก..ฮือ.." ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างหมดแรง ได้แต่ร้องไห้ มือก็กำผ้าห่มแน่นด้วยความโกรธ ความเกลียด

 

และอะไรต่างๆอีกมากมาย ฉันไม่มีเสียงที่จะตะโกนเรียกใครอีกแล้ว ฉันร้องไห้จนหลับไป..

 

 

 

 

ณ ด้านล่างของบ้านโทโมะ

 

"นายหญิงเป็นยังไงบ้าง?" โทโมะที่เดินเข้ามาในบ้านได้ก็ถามถึงแก้วก่อนเลย

 

"ตะโกนเรียกนายหัวตั้งแต่เช้าแต่ตอนนี้เงียบไปแล้วครับ" องอาจตอบ

 

"วันนี้ไร่ไอ้กวินมันเข้ามาทำลายองุ่นเรา!" โทโมะพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

 

"งั้นเดี๋ยวผมไปจัดเวรยามให้แน่นหนาขึ้นดีกว่านะครับ ถ้ามันบุกมาอีกจะได้ตั้งรับทัน" องอาจพูด ไร่ของกวินเป็นไร่

 

คู่แข่งของโทโมะ ไร่ของกวินต้องการที่ในไร่โทโมะเพื่จะไปขยายไร่ของตัวเอง

 

"อืม ฉันฝากด้วยนะ" โทโมะพูดแล้วก็เดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านทันที

 

.

 

.

 

"พี่โมะเดี๋ยวก่อน" เฟย์ในชุดนอนเดินออกมาจากห้องเพื่อจะถามอะไรบ้างอย่างจากพี่ชาย

 

"มีอะไรเฟย์" โทโมะทำหน้าให้ปกติขึ้น เพราะว่าตัวเองกำลังเครียดเรื่องไร่อยู่ ไม่อยากให้น้องกังวลไปด้วย

 

"พี่ขังพี่แก้วทำไม?" เฟย์ถามไปตรงๆเพราะไม่อยากอ้อมค้อมอะไรมากมาย

 

"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ไปนอนได้แล้วไป" โทโมะพูดตัดบทแล้วก็หยิบกุญแจไขเข้าไปให้ห้องของหัวเอง ซึ่งเป็นที่ที่

 

ใช้ขังแก้ว

 

 

 

 

 

แกร๊ก~

 

           ประตูถูกไขเข้ามาโดยเจ้าของห้อง โทโฒะเห็นว่าหญิงสาวกำลังนอนอยู่บนเตียงเลยเดินเข้าไปใกล้ๆแก้ว

 

ที่หลับอยู่แล้วก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้ แต่ติดที่มือของหญิงสาวกำผ้าห่มแน่นมาก จนโทโมะต้องค่อยๆเอาออกทีละนิ้ว

 

พอมองขึ้นไปที่หน้าของหญิงสาวก็เห็นแต่น้ำตา โทโมะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้ แล้วตัวเองก็เดินไปอาบน้ำ

 

 

           ผ่านไปสักพักโทโมะก็เดินออกมา ใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว แล้วก็เดินมานั่งที่ปลายเท้าของหญิงสาว ก่อน

 

ที่จะเปิดผ้าห่มออก ทำให้โทโมะเห็นข้อเท้าของแก้วที่แดงมาก แดงกว่าที่เขาเห็นเมื่อตอนเช้าอีก โทโมะเลยเดิน

 

มาหยิบกุญแจแล้วก็ไขโซ่ออก แล้วก็เดินไปหยิบยานวดมานวดที่ข้อเท้าหญิงสาว ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆแล้วก็กอด

 

หญิงสาวจนหลับไป

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

เม้นโหวตด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่า เหมือนเดิมนะค่ะ ไรเตอร์โลภเม้นนะ ฮ่าๆ

 

เรื่องอีกแปะโป้งเหมือนเดิมนะจ๊ะ รักรีดเดอร์เวอร์น๊า ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา