วงเวียนแห่งรัก

8.9

เขียนโดย toey

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 18.51 น.

  76 chapter
  3776 วิจารณ์
  159.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 21.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

58) ทำอะไรอีก..แค่นี้แจ็บพอแล้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ!!” ฉันพยายามปัดมือที่เขาจับแขนฉันให้มันหลุดออกไป แต่สู้แรงโทโมะไม่ได้อยู่ดี ทำไมต้อง

 

บีบแรงขนาดนี้ด้วย!!

 

“ฉันพึ่งบอกเธอไปหยกๆว่าไม่ให้ดื่มไวน์ มันไม่ดีต่อลูก แต่เธอก็ยังดื่ม!! ทำไมฉันบอกอะไรทำไมไม่ยอมฟัง

 

บ้าง!!” เขาตวาดฉันเสียงดังลั่น มือหนาจับที่ไหล่สองข้างของฉัน เขาเขย่าตัวฉันอย่างแรง จนฉันเจ็บ เหมือน

 

กระดูกมันจะหักยังไงก็ไม่รู้

 

“แล้วคุณไม่คิดจะถามฉันบ้างรึไง!! ฮึก..” ฉันเสียงดังกลับบ้าง แล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมาจนได้ ทั้งที่สัญญากับตัว

 

เองไว้ตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองท้องแล้วว่าจะไม่ร้องไห้ แต่ฉันก็ยังทำไม่ได้

 

“พิมบอกฉันมาหมดแล้วนิ!! สิ่งที่เธอกำลังจะพูดคงจะเป็นแค่คำโกหก!!” เขามือแขนฉันแน่น ดวงตาของเขาดุดัน

 

คงมีแต่ความโกรธ

 

“ฮึก...” ฉันสะอึ้นจนตัวโย้ ฉันไม่ได้จะเรียกร้องความสงสารจากเขา แต่ฉันกำลังเสียใจ ผู้ชายที่ฉันคิดว่าเขารักฉัน

 

มากที่สุด คนที่ทำให้ฉันมีความสุขมากที่สุด แต่วันนี้เขากลับทำให้ฉันเจ็บมากที่สุด

 

“มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย??” เขาถามฉัน แต่แววตาเขามันไม่ได้มีความอยากรู้เลยสักนิด ใช่สิ!! ก็เขารู้จากพิมหมด

 

แล้วนิ แล้วเขาจะอยากฟังที่ฉันพูดทำไม

 

“ถ้าคุณเชื่อที่พิมพูดขนาดนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด!!” ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มือปัดมือของเขาออกจากไหล่

 

ตัวเอง จากนั้นฉันก็วิ่งออกไปทันที ฉันทนอยู่กับคนหูเบาแบบนี้ไม่ไหวแล้ว T_T

 

 

 

หมับ~ อุ๊บ!

 

            โทโมะวิ่งตามฉันแล้วกระชากแขนฉัน เขาประกบปากฉันอย่างรุนแรง มือของเขาทั้งสองข้างกอดรัดอยู่ที่

 

เอวของฉันอย่างแน่นหนา ฉันไม่สามารถดิ้นไปไหนได้เลย ริมฝีปากหนาของเขาบดขยี้ริมฝีปากฉันอยู่นานสองนาน

 

ฉันรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากของตัวเอง

 

“อื้อ!” ฉันร้องออกมาเพราะเขาขบลงไปที่ริมฝีปากของฉัน จนฉันได้กลิ่นคาวเลือดจากปากฉันเอง ฉันรีบผลักอก

 

เขาออกอย่างแรง

 

 

 

เพี๊ยะ~

 

“ฮึก..ฉันเกลียดคุณ!!” ฉันรีบวิ่งออกไปโดยที่ไม่หันมามองเขาอีก

 

-------------------

 

             ฉันวิ่งเข้ามาในบ้านพักอย่างรวดเร็ว น้ำตาตอนนี้มันไหลไม่หยุดแล้วจริงๆ

 

 

ปัง!

 

           ฉันปิดประตูเสียงดังพร้อมลงกลอนทันที

 

“ฮืออออออ” ฉันล้มตัวนอนร้องไห้อย่างหนักอยู่บนเตียง ความรู้สึกหลายๆอย่างมันโถมเข้ามาใส่ฉันจนฉันรับไม่

 

ไหว หัวใจฉันกำลังอ่อนแอ...เพราะโทโมะคนเดียว คนที่ฉันรักมากที่สุด แค่ความเชื่อใจ..เขาก็ยังไม่มีให้ฉัน เขา

 

มองฉันเป็นคนแบบไหนกันแน่ ฮึก...ทั้งๆที่เราก็อยู่ด้วยกันมานาน เขายังไม่รู้นิสัยฉันอีกรึไงกัน!  แค่คำพูดของคนๆ

 

เดียวมันทำให้เราต้องทะเลาะกัน  เขาไม่เคยเชื่อฉันสักนิด แค่สิ่งที่ฉันจะพูดมันยังดูเป็นคำโกหกสำหรับเขาเลย

 

ฉันเคยคิดไว้ว่าหลังจากนี้ชีวิตของฉันน่าจะมีความสุขกว่านี้ คนที่ฉันรักคงจะรักฉันมากขึ้น แต่ความคิดของฉันมันก็

 

พังทลายลงเพราะคำพูดของพิม เขาเป็นคนดีมากตั้งแต่ที่เขารู้ว่าฉันท้อง แต่เขาก็เป็นคนแบบนั้นได้ไม่นาน ทั้งๆที่

 

วันนี้เป็นวันที่เราแต่งงานกัน มันควรจะเป็นวันที่มีความสุข แต่วันนี้มันมีความทุกข์ ทุกข์ขนาดที่มันสามารถทำให้ฉัน

 

ทรมานได้

 

 

แกร๊ก~ แกร๊ก~

 

           เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีคนพยายามจะเข้ามาในห้อง แต่เพียงไม่กี่นาทีเสียงมันก็เงียบไป

 

--------------------------

 

“องอาจเอาไวน์มาดิ!!” โทโมะสั่งเสียงดัง ตอนนี้ความโมโหมันเต็มประดาเสียจริง อุตส่าห์ตามแก้วไปเพื่อจะง้อ

 

แต่แก้วดันล็อกประตูมันทำให้เขาโมโหเข้าไปใหญ่ จนต้องดับความโมโหด้วยแอลกอฮอล์

 

“นี่ครับนายหัว” องอาจส่งแก้วไวน์ให้โทโมะ เขาดื่มรวดทีเดียวจนหมดแก้ว

 

“เอามาอีก!” โทโมะสั่งองอาจแต่ไม่ได้ดั่งใจ เขาเลือกเดินไปหยิบไวน์มาเป็นขวดๆแล้วมานั่งดื่มทั้งคืน งานฉลอง

 

ประจำปีก็เลิกไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุดดื่มไวน์

 

-----------------------

 

ตอนเช้าของอีกวัน

 

           ฉันตื่นขึ้นมาอย่างแรกที่ทำคือมองไปตรงที่ข้างๆบนเตียง ที่ๆโทโมะนอน แต่ตอนนี้มันว่างเปล่า เมื่อคืน

 

เขาไม่ได้นอนที่ห้อง ถึงฉันจะล็อกประตูไว้ก็จริง แต่มันคงไม่เกินความสามารถของเขา ถ้าเขาจะเข้ามา นั้นก็แปล

 

ได้ว่าเขาไม่อยากจะนอนกับฉัน เขาไม่อยากเห็นหน้าฉัน เมื่อคิดได้แบบนั้นน้ำตาของฉันก็ไหลออกมา ในใจมีแต่

 

ความเสียใจ

 

 

 

ด้านล่างของบ้าน

 

ตุ๊บ~

 

            องอาจแบกโทโมะเข้ามาในบ้าน พร้อมวางร่างที่หมดสติลงบนโซฟา

 

“ไปทำอะไรกันมา? ทำไมสภาพเป็นแบบนี้?” ฉันเดินลงมาจากห้องก็เจอองอาจที่แบกโทโมะเข้ามาในบ้าน แถม

 

หน้าของโทโมะยังแดงก้ำ กลิ่นไวน์ฉุนจนฉันอยากจะอ้วกเลยทีเดียว

 

“เมื่อคืนนายหัวดื่มหนักมากครับ” องอาจพูด

 

“งั้นนายไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันดูนายหัวเอง” ฉันพูด องอาจโค้งหัวให้หนึ่งทีก่อนจะเดินออกไป ฉันเดินไปหยิบผ้าผืน

 

เล็กๆที่ชุบน้ำเรียบร้อยมาเช็ดตัวให้โทโมะ

 

“ทำไมต้องดื่มหนักขนาดนี้ด้วยนะ” ฉันพูดพร้อมกับเช็ดตัวให้เขา จริงๆแล้วฉันก็ยังไม่ได้หายโกรธเขา แต่ฉันก็ไม่

 

ได้อยากจะเห็นเขาเป็นแบบนี้

 

“อือ..” คนที่เมาไม่ได้สติครางออกมาเล่นเอาฉันตกใจเพราะกลัวเขาจะตื่นขึ้นมา ฉันรีบตีตัวออกห่าง ฉันว่าเขาคง

 

ไม่อยากเห็นหน้าฉันแล้ว

 

 

หมับ~

 

             ฉันกำลังจะเดินออกไป แต่มือหนาที่ฉันคุ้นเคยจับมือฉันเอาไว้

 

“จะรีบไปไหน เช็ดต่อดิ” เขาออกคำสั่งและออกแรงดึงฉันเข้ามาให้นั่งใกล้ๆตัวเขา

 

“คุณก็ปล่อยมือฉันสิ” ฉันพูดแล้วพยายามดึงมือตัวเองออกจากการจับกุมของเขา แต่คุณโทโมะกลับไม่ปล่อย

 

เขาลุกขึ้นมานั่งบนโซฟากแล้วบีบข้อมือฉันแน่นขึ้นไปกว่าเดิม

 

“ฉันเจ็บนะ ปล่อย!” ฉันเห็นว่าถ้าไม่ดี ฉันเลยใช้มืออีกข้างปัดมือเขาจนมือโทโมะหลุดออกจากมือฉัน ฉันรีบลุกขึ้น

 

แล้วรีบสาวเท้าเพื่อจะเดินเข้าห้องไป แต่โทโมะกลับเข้ามากอดเอวฉันทางด้านหลังแล้วดึงฉันให้ไปนั่งตักเขาบน

 

โซฟา

 

“ทำไม! จับนิดจับหน่อยไม่ได้ อย่าหวงตัวไปหน่อยเลย ยังไงเธอก็ ’เมียฉัน’!!” เขากอดรัดอยู่ที่เอวของฉันก่อน

 

จะพูดคำที่ไม่น่าฟังออกมา

 

“ถ้าคุณยังไม่เลิกทำตัวแบบนี้ ยังไม่เลิกพูดจาแบบนี้อีก เราสองคนคงอยู่ด้วยกันไม่ได้” ฉันพูดด้วยเสียงที่เรียบนิ่ง

 

ดูเย็นชาจนตัวฉันเองก็ยังตกใจ ปากมันไวกว่าความคิด ฉันก็ไม่รู้ทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น ฉันคงหมดความอด

 

ทนกับผู้ชายคนนี้แล้วจริงๆ ความรู้สึกที่ฉันมีมันโดนเขาทำลายลงตั้งแต่วันที่เขาเชื่อคนอื่นแล้ว

 

“พูดแบบนี้จะกลับไปหาไอ้ป๊อปนั้นละสิ!! ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก!!” เขาตวาดลั่นจากนั้นก็อุ้มฉันเข้าไปใน

 

ห้องนอนทันที

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะค่ะ เม้น+โหวตหน่อยสิ ฉลองเว็ปใหม่ 55555555

เม้นๆๆๆ อย่าให้เค้าน้อยใจนะ TOT

18:58  TOEY

12 มกราคม 2555

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา