secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

 

 

"นี่ยัยแก้ว" อยู่ๆยัยเฟย์ก็ลุกขึ้นมาเขย่าตัวฉันอย่างแรง

 

 

 

 

 

"อะไรของแกเนี๊ย" ฉันโวยเบาๆด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

"ฉันเรียกแกตั้งนาน...แกเหม่ออะไร" ยัยเฟย์ถามฉันอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

"ยัยเฟย์...." ฉันเรียกยัยเฟย์เสียงเบา

 

 

 

 

 

"อะไรยัยแก้ว..." ยัยเฟย์ทำท่าสงสัยในตัวฉัน

 

 

 

 

 

"ปะ...เปล่าหรอก" ฉันบอกแค่นั้นแล้วก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปให้ไกลที่สุด....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//เฟย์//

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรของมันว่ะ" ฉันมองตามหลังยัยแก้วไปก่อนจะสะดุดกับสายที่เหมือนจ้องมองพวกฉันอยู่ตลอดเวลา

 

 

 

 

 

"ใครกันนะ..." ฉันบ่นเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  หลังจากที่ฉันจ้องมองยัยผู้หญิงคนนั้นที่มองพวกฉันอยู่ตลอดเวลาถามว่าฉันรู้ได้อย่างไงก็ฉันนั่งหันหน้าให้หล่อนนิหน่า ฉันว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ใช่แค่ธรรมดาๆแน่ๆดูจากสายตาและรอยยิ้มที่มุมปากมันยิ่งทำให้ฉันแน่ใจว่ายัยผู้หญิงคนนี้ต้องคอยตามดูใครสักคนซึ่งมันก็มีแค่ฉันกับยัยแก้วแต่ถ้าเป็นฉัน...ยัยนั้นคงจะต้องหลบไม่ให้ฉันเห็นสิแล้วอีกอย่างยัยนั่นน่ะนะมองตามหลังยัยแก้วไปตลอด...ยัยแก้วแกต้องมีอะไรปิดบังฉันอยู่....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกจะทำอะไรเพื่อนฉัน...ฉันไม่ยอมหรอก..." ฉันบ่นเบาๆก่อนจะรีบวางตังค์ค่าน้ำแล้วตามยัยนั่นไปทันที

 

 

 

 

 

"โทโมะนายไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอกหึ!!..." ฉันได้ยินยัยนั้นพูดถึงโทโมะอยู่แสดงว่ายัยนี่จะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับโทโมะแน่ๆ รีบไปบอกโทโมะก่อนดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//โทโมะ//

 

 

 

 

 

 

 

  นี่แก้วหายไปไหนแล้วนะเมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลยนิไปไหนเร็วจริงๆ เฮ้ย...ผมรู้สึกว่าต่อจากนี้ผมคงจะต้องไม่มีความสุขแล้วแน่ๆตราบใดที่ฟ้ายังคงตามวนเวียนอยู๋ในชีวิตผม แต่จะให้ผมทำอย่างไงได้ล่ะในเมื่อเรื่องทั้งหมดผมเป็นคนก่อขึ้นมาเองแต่จะพูดให้ถูกผมก็ไม่ได้ผิดอยู๋คนเดียวซะหน่อยยังมีอีกหลายคนที่เกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ทำไมฟ้าต้องเลือกผมด้วยนะ..ไม่เข้าใจเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ...ซองอะไร" ในขณะที่ผมเดินตามหาแก้วอยู่ผมก็เดินมาหยุดนั่งพักแต่มือเจ้ากรรมกับไปโดนซองเอกสารอะไรสักอย่างมันเหมือนซองที่แก้วถือเลยแต่แก้วเองก็พยายามที่จะเอาหลบผมตลอดหรือว่า....

 

 

 

 

 

"หึ!อย่างนี้สินะ...ฟ้า" ผมพอจะเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับแก้วและผม

 

 

 

 

 

"อีกซองนึงล่ะ...." ผมแกะอีกซองนึงดูว่าข้างในมันเหมือนกันมั้ยแต่มันเหมือนกันต่างกันแค่ว่าในนั้นมีการ์ด...ใบนั้นอยู่

 

 

 

 

 

"แล้วเราจะได้เจอกันยาวแน่ๆฟ้า" ผมบ่นเบาๆแล้วรีบเก็บรูปในซองทั้ง2แล้วเดินกลับไปยังโรงแรม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

 

 

 

 

 

  ฉันวิ่งกลับมาที่โรงแรมเจอพวกยัยฟางกับนายป็อปปี้ที่นั่งอยู๋ที่ริมสระว่ายน้ำ พวกนั้นบอกว่าวันนี้จะมีการจัดปาร์ตี้บาบีคิวกัน ฉันเลยขอตัวไปอาบน้ำแต่งแต่ความจริงแล้วฉันจะกับไปนอนพักมากกว่า คุณเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมเวลามีความสุขมันช่างสั้นเสียเหลือเกินแต่พอเวลามีความทุกข์มันช่างยาวนานเสียเหลือเกิน...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อก~ ก๊อก~

 

 

 

 

 

 

"แก้ว..." เสียงโทโมะเคาะประตูเรียกฉัน

 

 

 

 

 

"มะ...มีอะไรหรอโทโมะ" ฉันปาดน้ำตาแล้วตอบกลับไปแต่ยังไม่ได้เปิดประตู

 

 

 

 

 

"แก้วเป็นอะไรรึเปล่าเสียงดูแปลกนะ..." โทโมะถามฉันน่าจะด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

"เปล่าๆโมะไม่มีธุระอะไรใช่มั้ยงั้นเอาไว้เจอกันตอนเย็นนะ" ฉันตัดบทแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำเพราะว่าวันนี้อากาศร้อนมากแถมฉันยังเดินไปวิ่งไปมาเหนื่อยมากแล้วยังจะต้องมาคิดเรื่อง...ไม่เป็นเรื่องอีก บอกตรงๆตอนนี้ร่างกายฉันอ่อนเพลียมาก...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  แล้วตอนนี้ฉันก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังจะออกไปแต่งตัว ที่ฉันไม่ได้เอาชุดเข้ามาเปลี่ยนนั้นก็เพราะว่าฉันอยู่ในห้องคนเดียวอย่างไงล่ะ ฉันเดินฮัมเพลงเบาๆออกมาอย่างสบายใจแต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้อยู่ในห้องเพียงคนเดียวใช่มั้ย...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ!0.0" ฉันร้องเสียงหลงเมื่อฉันหันหลังไปทางปลายเตียงแล้วก็โดนขโมยอ้อมกอดทันทีโดยใครน่ะหรอคงไม่ต้องถาม

 

 

 

 

 

"หายไปไหนมา...โมะตามหาตั้งนาน" โทโมะพูดเสียงอู้อี้เพราะว่าเค้ากำลังกดหน้าลงมาที่ไหล่ฉันไงล่ะ

 

 

 

 

 

"เอ่อ...แก้วไม่นั่งคุยกับยัยเฟย์มาน่ะโมะมีอะไรหรอ" ฉันบอกแล้วพยายามเบียดตัวออกจากโทโมะ

 

 

 

 

 

"แก้วโกหก...แก้วพยายามหลบหน้าโมะอยู่ใช่มั้ย" แต่โทโมะเองก็ไม่ยอมขยับสักนิด

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่นะแต่แก้วคิดว่าเรายังมีเวลาเจอกันอีกนานเลยนิ" ฉันแถไปเรื่อย

 

 

 

 

 

"ไม่จริง!เพราะไอ้รูปบ้าๆนั่นใช่มั้ยที่ทำให้แก้วต้องหลบหน้าโมะ!" โทโฒะขึ้นเสียงแล้วกะชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เราจะกลับมาอัพให้ใหม่นะแต่คงไม่เกิน2วันหรอกมั้งนะ เราอยากจะบอกว่าฟิคเรื่องนี้เม้นน้อยถึงน้อยมากเราแทบจะไม่มีแรงอัพอยู่แล้วเพระาฉะนั้นเราขอแค่ตอนละ20เม้นอ่ะให้เราได้มั้ยคะ