secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

9.2

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.56 น.

  34 ตอน
  351 วิจารณ์
  52.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 10.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่อง secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายรู้จักโทโมะด้วยหรอ" ฉันจะลองแกล้งๆถามดูเผื่อว่ามันจะหลงกลไง5555+

 

 

 

 

 

"แล้วจะทำไม" แน๊ะ!ยังๆ ยังจะย้อนอีก

 

 

 

 

 

"แล้วจะย้อนทำไม!" ฉันย้อนกลับไปบ้างแล้วจะรู้สึก!

 

 

 

 

 

"เธอนี่มัน..." คาดว่าหมอนี่คงจะกำลังโกรธจนอยากจะฉีกฉันออกเป็น2ส่วนแล้วล่ะT^T

 

 

 

 

 

"แล้วนี่นายจะพาฉันไปไหนเนี๊ย" ทำไมมันไกลจังว่ะรถไม่มีรึไงให้เดินอยู่ได้!เหนื่อยก็เหนื่อย!!

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวก็รู้ใกล้จะถึงล่ะ...ฉันก็เหนื่อยน่า" ว่าแล้วไอ้โจร20ก็พาฉันเดินต่อโอ๊ยส้นรองเท้าก็สูงเจ็บก็เจ็บ!

 

 

 

 

 

"นายแค่เหนื่อยแต่ฉันเนี๊ยทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บเลยนะยะ!!"

 

 

 

 

 

"ก็รีบๆเดินเข้าสิ!ชักช้าเดี๋ยวแทงไส้แตกตายตรงนี้ซะนิ!" อย่ามาขู่ฉันนะ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  เมื่อเห็นว่าไอ้โจร20นั่นเอาจริงฉันเลยไม่กล้าเถียงอะไรๆทั้งสิ้นอย่างน้อยเงียบไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวได้ตายศพไม่สวยT^T เดี๋ยวรอให้มันเปิดตาก่อนตอนนั้นแหละฉันจะจัดให้สักชุด2ชุดโทษฐานที่มันทั้งขู่ ทั้งไร้มารยาท ไมม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ แถมยังจับฉันให้มาลำบากอีก จะปล้นทั้งทีทำให้ฉันสุขสบายก่อนก็ได้หรอกยะ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   ผ่านสักประมาณ15นาทีไอ้โจร20นั่นก็พาฉันมานั่งที่ไหนสักแต่ฉันได้ยินเสียงอยู่ข้างๆนะหรือว่ามันจะพาฉันมาถ่วงน้ำจริงๆเนี๊ย! ไม่นะฉันยังไม่อยากตายยยยยยยยT^T แล้วเมื่อไรมันจะเปิดตาฉันซะทีนะฉันจะได้จำหน้ามันไว้พอตายไปจะได้มาหลอกถูกคน!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   สถานที่ตรงนี้เงียบมากน่าขนลุกที่สุด แต่ฉันก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่นะเรื่องที่รู้จักโทโมะได้ไง ฉันว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆหรือว่าเรื่องฟ้าจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยนะ ไม่นะฉันไม่คิดว่าเธอจะใจร้ายถึงขนาดจ้างคนมาฆ่าฉันหรอกมั้งT^T แต่ฉันก็เสียวๆอยู๋นะว่าเธออาจจะทำจริงๆก็ได้ ความรักมันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วนิ...บางทีฉันคิดว่าฉันควรจะคืนโทโมะให้เธอไปเพราะว่าอย่างไงเธอก็มาก่อนฉันแถมเท่าที่ฉันได้อ่านจากจดหมายนั่นมันเหมือนว่าโทโมะจะรักเธอมาก ถ้าไม่มีฉันโทโมะกับฟ้าก็อาจจะกลับมมารักกันอีกครั้งแน่นอนจริงมั้ย??

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   แต่ใครจะยอมกันล่ะนั่นมันแค่ความคิดที่รกสมองตอนที่ฉํนว่างๆซะมากกว่า...ในเมื่อตอนนี้โทโมะเลือกฉันแล้วฉันก็...เลือกเค้า>3< แล้วทำไมฉันต้องปล่อยเค้าไปด้วยล่ะ ไม่มีทาง!! หึๆลองดูสักตั้งแล้วกันฟ้า จบเรื่องนี้เมื่อไรเราคงได้เปิดศึกกันจริงๆจังๆซะที!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรเงียบไป" ไอ้โจร20นั่นมาขัดความคิด(ชั่วร้าย)ของฉันพอดี!

 

 

 

 

 

"ยุ่งอะไรย่ะ!เมื่อไรจะเปิดตาฉัน" ฉันโวยวายอีกรอบของอีกรอบ อยู่กับอีตานี่แล้วหงุดหงิดๆ-*-

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวสิอีก5นาที" แกจะใครมาเปิดงานยะ!!

 

 

 

 

 

"ทำไม??"

 

 

 

 

 

"อย่าถามมากเดี๋ยวก็จับถ่วงน้ำซะเลยนิ!!" กรี๊ดดดดด!!ฉันไม่ยอมนะโว๊ย

 

 

 

 

 

"ถ่วงตัวเองสิยะอย่ามามยุ่งกับฉันนะ" ฉันเขยิบตัวนิดๆเหมือนระวังรอบๆด้าน(ที่มองไม่เห็น) 

 

 

 

 

 

"ห๊ะๆเนี๊ยนะ...แก้วนักร้องมาดทอม...ตรงไหนว่ะ" ตรงชุดเนี๊ยแหละยะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  อยู่ๆก็มีคนโทร.เข้ามาหาอีตานั่น(อีกชื่อนึง)พอดีฉันยังไม่ทันได้ด่ว่าหรือแม้กระทั่งเถียงออกไปสักคำเสียงรองเท้าก็เดินออกไปสักประมาณนึงแล้วเอาล่ะฉันจะใช้เวลานี้แหละแก้มัดแล้วเปิดตาหนีให้เร็วที่สุด!! ทำไมมันแน่นจังว่ะไอ้บ้ามัดคนหรือมัดควายกันแน่ฟ่ะ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ให้ฉันช่วยแกะมั้ย??" นี่มันเสียงของ...ไอ้โจรรรรรรรรร0.0!!

 

 

 

 

 

"มะ...ไม่ต้องหรอกฉะ...ฉัน" ฉันอะไรดีTOT

 

 

 

 

 

"อย่าบอกนะว่าไม่ได้คิดจะหนีน่ะ" อย่ามารู้ทันนะยะ

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่นะ!!ไม่ใช่ๆๆๆฉันแค่รู้สึกเจ็บน่ะก็นายมัดแน่นเกินไปนิT^T" ฉันเบะเสมือนว่าเจ็บจริงๆ

 

 

 

 

 

"พอๆฉันเชื่อก็ได้โอเคได้เวลาล่ะหันน้ามาฉันจะแก้มัดให้" ได้เวลา? เวลาอะไรอย่าบอกนะว่าเวลาตายน่ะไม่เอา

 

 

 

 

 

"เวลาอะไร" ฉันเอ่ยถามทั้งๆที่ก็ยื่นมือไปให้อีตาโจรแกะให้

 

 

 

 

 

"รอให้เจ้าตัวแผนการมาบอกเองดีกว่านะ" เจ้าตัวแผนการ?? ใครฟ่ะ!!

 

 

 

 

 

"ใคร??"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  เสียงฝีเท้าหนักๆของบุคคลที่3ที่กำลังก้าวเข้ามาใกล้เรา2คนมากขึ้น(พึ่งนับญาติตอนที่แก้มัดเนี๊ยแหละ) ทำเอาฉันตัวสั่นนิดๆด้วยคววามหวาดกลัวก็แน่สิใครบ้างจะไม่กลัวถ้าเกิดไอ้คนที่เดินมาเกิดเข้ามาฆ่าฉันก็ซวยน่ะสิ! และแล้วไอ้โจรนั่นก็แก้มัดพร้อมกำลังจะเปิดตาให้ฉันพอดีเสียงฝีเท้าเมื่อสักครู่ก็มาหยุดอยู่ที่ข้างหลังฉัน...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"รอนานมั้ยพี่..." เสียงนุ่มๆอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังฉันทำให้ฉันรีบกระชากผ้าปิดตาออกอย่างไม่ใยดีแล้วรีบหันกลับไปมองหน้าคนข้างหลังทันทีหวังว่าคงไม่ใช่...

 

 

 

 

 

"โทโมะ!!!" ฉันตกใจเมื่อสิ่งที่ฉันคิดมันถูกต้องทุกอย่าง!! นี่มันเรื่องอะไรกัน

 

 

 

 

 

"เป็นไงบ้างคนสวยของโมะเจ็บมั้ย...ทำไมพี่มัดแก้วแรงจัง" นอกจากโทโมะจะไม่สนใจฉันแล้วยังมองข้ามฉันไปคุยกับไอ้โจร ไอ้โจรหรอจริงสิ!!

 

 

 

 

 

"โทษทีว่ะไอ้น้องพอดีว่าคนสวยของแกแรงเยอะไปหน่อย" พี่?ไอ้น้อง?ฉันงงไปหมดแล้ว0()0

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องงหรอกนะแก้วนี่...พี่เคนจิพี่ชายแท้ๆของโมะเองหรือว่าที่พี่สามีแก้วนั่นแหละ555" ฉํนถึงกับบางอ้อเมื่อโทโมะแนะนำไอ้โจร20เมื่อสักครู่ รู้สึกหน้าแตกอย่างไงก็ไม่รู้แห๊ะ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เราอัพแล้วนะคะเรื่องนี้เรากะไว้ว่าไมม่เกิน35ตอนนะคะ เพราะฉะนั้นนี่ก็ตอนที่30แล้วใกล้จะจบแล้วด้วงย เม้นกันเยอะๆนะคะ

**ปล.เราขอโทษที่ไม่ค่อยได้อัพแต่ก็พยายามเข้ามาให้บ่อยแล้วนะคะ

เรามีอะไรจะบอกด้วยเมื่อวานเราไปเจอพี่โทโมะมาด้วยเลยฟินยาว ตอนนี้และตอนหน้าก็เลยจะแต่งแบบหว๊านหวาน><

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา