secret ความ (รัก) ลับของนายซุป'ตาร์

 เรื่อง secret ความ(รัก)ลับของนายซุป'ตาร์

 

 

 

  สุดท้ายผมก็ต้องเปิดปากเล่าทุกอย่างออกมาทั้งหมดเออคายนั่นแหละ- -* พอพี่มากิฟังจบก็พุ่งเข้ามาตบหัวผมซะนั่นหวั่นไหวลั่นบ้านเลยดีนะที่ในบ้านมีผมกับพี่มากิแค่2คนไม่งั้นผมต้องโดนหัวเราะแน่ๆเลยแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ...

 

 

"ถ้าเป็นฉันนะ...ฉันก็จะไปกับเค้า" พี่มากิเริ่มออกความคิดเห็นที่ดี(?) ซึ่งผมก็เอาแต่จับหัวตัวเองเพราะความเจ็บจากการถูกตบหัว

 

"แล้วผม?" ผมชี้เข้าหาตัวเอง

 

"ทิ้งไว้นั่นแหละอยากงอนดีนัก" พี่มากิบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากด

 

"อะไร!ความจริงพี่ต้องมาง้อผมนะ-0-" ผมค้านหัวชนฝา

 

"ฝันไปเหอะ...ระวังน้องแก้วเค้าจะไปรักคนอื่น" พี่มากิหันมาบอกผมแล้วก็กดโทรศัพท์

 

"มัวแต่ชักช้าอยู่ได้โดรแย่งไปแล้วจะสำนึก" พี่มากิบอกแล้วลุกเดินไปเก็บของที่ผมอาระวาดใส่เมื้อกี้นี้

 

"เก็บให้สะอาดไม่งั้นผมจะโทร.ตามพี่เคนจิให้มมาหาที่ประเทศไทย^^" ผมยกพี่เคนจิมาขู่แล้วมันก็ได้ผลเมื่อพี่มากิรีบเก็บของอย่างไว

 

"สุดท้ายฉันก็ต้องเก็บให้น้องทั้งคู่สิไม่ว่าฉันจะอยู่ไหนแกกับเคนจิก็ไม่เคยทำให้ฉันได้อยู่อย่างสบายจริงๆ" พี่มากิบ่นไปเก็บไปแต่มีหรอที่ผมจะสนนะ^^ อ้อผมลืมบอกไปว่าพี่เคนจิเป็นพี่ชายอีกคนนึงของผมเอ๋?รึว่าผมว่าไปแล้วชั่งเหอะรู้แค่พี่เค้าอยู่ประเทศญี่ปุ่นกับครอบครัวของผมแล้วทิ้งผมให้มาอยู่คน น่าสงสารเนอะ ต่อมาสงสัยพี่มากิจะทนพี่เคนจิไม่ไหวเลยขอย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทยกับผมแต่พี่เคนจิมาไม่ได้พเราะต้องทำงานอยู่ที่โน่น

 

"เย็นนี้แกจะกินอะไร" เสียงพี่มากิตะโกนถามผม

 

"อะไรก็ทำๆมาเหอะ" ผมบอกแล้วหยิบหนังสือแฟชั่นมาเล่มนึง

 

"เออ...เอาหญ้าผัดมั้ย555+" นี่พี่มากิว่าผมเป็น...0.0 "พี่มากิ!" ผมตะคอกเบาๆ

 

 

 

 ติ๊งต่อง~~

 

 

  ผมนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่ก็สะดุ้งนิดหน่อยแต่สิ่งที่ตามมาคือใครมาละในเมื่อบ้านหลังมีแค่ผมกับพี่มากิเอ่อความจริงแมม่บ้านก้มีนะแต่เค้าลาไปต่างจังหวัด ผมกับพี่มากิเลยต้องช่วยกันทำความสะอาดบ้านไปก่อนสัก2อาทิตย์ ทันที่ผมเปิดเพราะพี่มากิไม่ยอมออกมาเปิดเพราะว่าทำอาหารอยู่นะสิข้ออ้างชัดๆสุดท้ายผมก็ต้องเดินไปเปิดเอง 0.oกะ...แก้ว! ผมตะลึงมากเมื่อผู้ที่อยู่ตรงหน้าผมคือคนที่ผมคิดถึงมากที่สุดแล้วก็รักมากที่สุด

 

 

 

"เข้ามาก่อนสิแก้ว" ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ

 

"อืมๆ^^" แก้วยิ้มมาให้ผม

 

"...." ผมไม่ตอบอะไรเพียงแต่หลีกทางให้แก้วเดินเข้ามา สุดท้ายทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งเพราะแก้วเอาแต่กดโทรศัพท์แต่ผมก็อ่านหนังสือแฟชั่นแต่ก็แอบเหล่นิดหน่อย แก้วดูมีความสุขมากเลยนะสิแอบคุยกับคนอีกละหึงนะเนี๊ย

 

"กะ...แก้วมาทำอะไรที่นี่หรอ" ในที่สุดผมก็เริ่มเปิดประเด็น

 

"อ๋อพี่มากิตามแก้วมานะ" แก้วตอบแล้วกดโทรศัพท์ต่อ

 

 

"พี่มากิ?" ผมทวนชื่อพี่สาวอีกครั้ง

 

"ใช่...พี่มากิชวนแก้วมากินข้าวที่นี่" แก้วบอกแล้วลุกขึ้น

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"ทำไมโมะไม่เห็นเรื่องเลยอ่ะ?" ผมถามแก้วออกไป

 

"อ๋อ!พี่มากิบีบีมาบอกแล้วอ่ะ...โมะไม่ได้เล่นก็เลยไม่รู้ไง" แก้วอธิบาย

 

"555+เห็นทีคงต้องไปซื้อบีบีมมาใช้บ้างแล้ว" ผมพูดแซวๆแก้ว

 

"ก็คงงั้นมั้ง" แก้วตอบแค่นี้แล้วก็เงียบไปเลย พอผมหันไปมองก็พบว่าแก้วกำลังนั่งยิ้มให้กับบีบีอยู่ ผมเลยชะโงกหน้าเข้าไปแอบดู

 

"ใครหรอแก้วหน้าตาคุ้นๆเหมือน..." ผมบอกเมื่อไปยังรูปผู้ชายของใครสักคนนึง

 

"ก็กวินไง" ฉันตอบผมทั้งๆที่สายตาเธอยังคงจ้องรูปของกวินอยู่

 

"หน้าตาดีเนอะ" ผมพูดเหมือนประชดแต่ไม่คิดว่า

 

"นั่นสิ...แก้วก็ว่างั้น-/////-" ผมไม่คิดว่าแก้วจะเขินด้วย

 

"เอ่อโมะว่าโมะไปหาพี่มากิก่อนดีกว่า" ผมพูดจบก็ลุกขึ้นแต่ก็โดนแก้วจับมือไว้ก่อน

 

"ไม่ต้องหรอกรออยู่นี่แหละเดี๋ยวแก้วไปเอง^^" แก้วดึงให้ผมนั่งลงไปตามเดิมแล้วตัวเองก็ยืนขึ้นแล้วเดินหายเข้าไปในครัวนั่นก็เท่ากับทิ้งผมไว้คนเดียวสินะTOT

 

"อ๋อค่ะๆ" สักพักเสียงของแก้วก็ดังออกมาจากห้องครัว

 

"น้องแก้วนี่ก็ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนี่จ๊ะ" ตามมาด้วยเสียงของพี่มากิ

 

"ก็พอได้มั้งคะ" แก้วพูด

 

 

  ไม่ได้การละผมต้องตามไปเกาะติดซะแล้วว่าพี่มากิคิดจะทำอะไรกันแน่ผมเริ่มสงสัยตั้งแต่ที่พี่มากิชวนแก้วมากินข้าวเย็นที่นี่แล้วเพราะปกติพี่มากิชอบความเป็นส่วนตัวมากกว่าแล้วก็ชอบร่วมโต๊ะกับคนในครอบครัวมากกว่าแต่ครั้งนี้ชวนแก้วมานั่นก็แสดงว่าพี่มากินับแก้วเป็นสมาชิกในครอบครัวผมในฐานะ(ว่าที่)ภรรยาของผมนั่นเองแหละครับไม่ได้หรอกคนนี้รักจริงหวังแต่ง^O^

 

 

 

"เอะอะ...อะไรกันครับสาวๆ" ผมทักทายทั้งคู่ด้วยเสียงร่าเริง

 

"ก็กำลังนินทาแกอยู่นะสิ" พี่มากิหันมาตอบผม

 

"อ้อหรอเบอร์พี่เคนจิเบอร์อะไรน๊าาาา" ผมแกล้งทำเป็นหยิบโทรศัพท์ออกมากด

 

"โอเคๆฉันยอมแพ้แกแล้วไอ้น้องบ้า" พี่มากิยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้

 

"พอได้แล้วค่ะทั้ง2พี่น้อง" แก้วพูดดักผมกับพี่มากิ

 

"เพราะพี่คนเดียวเลย" ผมกระซิบว่าพี่มากิ

 

"อ้อหรอ~~ได้ข่าวว่าแกเริ่มก่อน" พี่มากิก็หันมากระซิบว่าผม

 

 

 

  ผมกับพี่มากิกระซิบกันไปกันมาจนแก้วเริ่มขึ้นเสียงมันทำให้ผมหยุดโดยอัตโนมัติรวมถึงพี่มากิด้วยที่เอาแต่นั่งเงียบก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองให้หมด ผมนั่งตรงข้ามกับแก้วและพี่มากิก็นั่งหัวโต๊ะระหว่างที่กินข้าวผมก็แอบมองอยู่บ่อยๆแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ค่อยสังเกตุมั้งเลยไม่รู้ว่าผมเอ๊ะ!หรือว่าผมไม่รู้ว่าเธอรู้รึป่าวแต่ถึงผมจะมองแก้วนานขนาดไหนก็ยังตกอยู่ในสายตาของพี่มากิอยู่ดี พี่มากิมองผมกับแล้วสลับกันไปมาจนทำให้ผมกินข้าวไม่ลงแต่อาจเป็ฯเพเราะกับข้าวเมื่อนี้แก้วเป็ฯคนทำจึงทำให้ผมต้องกิน กิน แล้วก็กินมันให้หมด^O^

 

 

 

"โหวันนี้น้องฉันกินข้าวหมดด้วย" พี่มากิเริ่มแขวะผมต่อ

 

"ก็มันอร่อยนิ" ผมตอบตามความเป็นจริงแล้วมองหน้าแก้วที่กำลังแดงขึ้นมา-/////-

 

"เป็นอะไรรึป่าวแก้วหน้าแดงๆ" ผมเอ่ยถามเผื่อว่าแก้วไม่สบายขึ้นมาผมจะได้ดูแลถูก

 

"ปะ...ป่าวๆแก้วว่าแก้วกลับแล้วดีกว่ามันดึกแล้ว" แก้วลุกขึ้นเตรียมจะกลับบ้านแต่...

 

"ถ้ามันดึกแล้วแก้วก็นอนที่นี่สิ" พี่มากิจับมือแก้วไว้แล้วพูดต่อ "เดี๋ยวพี่บอกทางบ้านแก้วให้"

 

"เอ่อแก้วว่า...มันจะเป็นการรบกววนพี่มากิป่าวๆนะคะ" แก้วตอบอย่างเกรงใจ

 

"ไม่เลยจ๊ะ...แต่แก้วคงรังเกียจบ้านพี่TT" พี่มากิเริ่มเล่นบทเศร้า

 

"0.0มะ...ไมม่ใช่นะคะแต่..." แก้วคิดอยู่พักนึงก็พยักหน้าตกลงพี่มากิเห็นอย่างนั้นก็เลยกระโดดกอดทันทีถึงจะเป็นพี่แต่ผมก็หึงนะ

 

"ให้ได้อย่างนี้สิน้องรัก~~" พี่มากิไม่พูดป่าวหอมแก้มแก้วไปด้วยสลับกันไปมา

 

"แล้วแก้วจะนอนห้องไหนละคะ" แก้วเอ่อยเพราะแก้วไม่เคยค้างที่บ้านผมมาก่อน

 

"ก็ห้องโทโมะไงจ๊ะ" 

 

"ห๊ะ!!!" ทั้งผมและแก้วต่างก็พากันร้องทักขึ้นมาพร้อมกันจะบ้ารึไงให้ผมนอนห้องเดียวกับแก้วเนี๊ยะนะ!

 

"ทำไมละจ๊ะ" พี่มากิถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา

 

"ก็แก้วเป็นผู้หญิงแล้ว..." แก้วเงียบแล้วมองมาทางผม

 

"โทโมะก็เป็นผู้ชายไงจ๊ะ^^" พี่มากิตอบ

 

"แล้วทำไมพี่ไม่ให้แก้วนอนห้องพี่ละ" ผมเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง

 

"ก็ห้องพี่มันรกอ่ะแถมยังแคบอีกด้วยเตียงก็นอนได้คนเดียวเองจะให้แก้วมานอนเบียดทำไมละสู้ให้นอนบนเตียงแสนกว้างแถนนุ่มนิ่มของแกไม่ดีกว่าหรอยะ" พี่มากิยกสารพัดเหตุผลที่ทำให้แก้วต้องนอนห้องเดียวกับผม

 

"ก็ได้ค่ะ" ในมี่สุดแก้วก็ตอบตกลง^^;

 

"งั้นพี่ไปโทร.บอกทางบ้านแล้วก่อนนะจ๊ะ" พี่มากิพูดจบก็เดินออกไปเลย

 

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

 

  ฉันรู้สึกว่าพี่มากิกำลังพยายามจับคู่ให้ฉันกับโทโมะอยู่นะทุกคนทุกคิดเหมือนฉันมั้ย อยู่ดีๆก็ชวนฉันมากินข้าวเย็นที่บ้านแถมยังชวนมาค้างด้วยอีกและที่สำคัญให้ฉันนอนห้องเดียวกับโทโมะ! ซึ่งฉันยอมรับนะว่าถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะรีบตอบตกลงทันทีเลยใใช่มั้ยละแต่นี่ฉันกับโทโมะเราเป็นเพื่อนกันก็ไม่น่าจะมีอะไรใช่มั้ยละแต่ว่าโทโมะก็เป็นผู้ชายนะ...

 

 

  ถ้าให้เดานะครอบครัวฉันคงแทบจะขอบคุณพี่มากิเลยละที่ให้ฉันนอนค้างที่่บ้านพี่เค้านะเพราะป๊าม๊าของฉันก็จับคู่ให้ฉันกับโทโมะเหมือนกัน เวลาโทโมะไปบ้านฉันนะป๊ากับม๊าแทบแทบจะเรียกโทโมะว่าลูกเขยเลยละเฮ้ย~~ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบหรอกนะแต่ฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆก็เราไม่มีได้เป็นอะไรกันนิเอ๊ะ!หรือว่าฉันคิดไปเอลบางทีโทโมะอาจจะแอบชอบฉันอยู่ก็ได้นะ5555+ตลกใหญ่ละฉันไม่ใช่สเป็คเค้าซะหน่อย...

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------อัพแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ฝากเม้นด้วยนะคะ