รักป่วนๆ ของก๊วนเด็กแสบ

9.2

เขียนโดย Honey_Jung

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.39 น.

13 ตอน

25 วิจารณ์

29.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มกราคม พ.ศ. 2556 19.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

4) หนึ่งวันของบ้านธนันต์ธรญ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"อ๊ะ!! ...ฝันหรอเนี่ย"โทโมะคิดหลังจากตื่นจากฝัน

"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะ"แม่บ้านจินนี่บอก

"ฉันจะไปแล้วนะ รีบไปเอารถมารับฉันด้วย"โทโมะบอก

"ขอประทานโทษเจ้าค่ะ คุณหนูจะรับข้าวมั้ยเจ้าค่ะ"

"อ๊าย โธ่เอ๊ย นี่ไม่ใช่เวลามาทานข้าวแล้วน๊าาา"

"ขอประทานโทษนะค่ะท่านโทโมะ ส่วนท่อนร่างยังใส่กางเกงชุดนอน รองเท้าก็ยังใส่รองเท้าแตะในห้องอยู่เลยนะค่ะคุณหนู!!"

"ย๊ากกกก"โทโมะรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนแล้วก็ลงมา

"อะแฮ่ม! เอาล่ะงั้นฉันไปก่อนล่ะนะ"โทโมะบอก

"ขอประทานโทษอีกครั้งนะเจ้าค่ะท่านทามากิ คือว่าวันนี้มันเป็นวันอาทิตย์โรงเรียนเค้าไม่ได้เปิดสอนวันอาทิตย์นะเจ้าค่ะ"

"จินนี่... ทำไมถึงไม่บอกเรื่องนั้นก่อนเป็นเรื่องแรกล่ะ"

"การได้เรียนรู้ความผิดพลาดด้วยตนเอง จะทำให้คุณหนูได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี"

"ใครก็ได้เอาโทรศัพย์มาทีๆๆๆ กดๆๆๆกิ๊กๆๆๆหมุนๆๆๆ"

"เชอะ"จินนี่พูดในใจ

"จองเบหรอ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาหน่อย"

ณ บ้านฟาง

"โห นี่นะหรอบ้านของฟาง ใหญ่กว่าที่คิดอีกแฮะ "เขื่อนพูด

"ไม่หลอก นี่เขาเรียกว่าอพาร์ทเม้นท์นะ"จองเบบอก

"เคียวยะ! จะพากันมาทำไมเยอะแยะเล่า โดยเฉพาะเจ้าป๊อปปี้นั่น"โทโมะพูด

"งั้นหรอ ฉันก็นึกว่านายไม่มีความกล้าพอที่จะมาคนเดียว ฉันเลยชวนให้กันมาเยอะๆ"จองเบพูด

"เอาล่ะๆ กลับกันได้แล้วเด็กๆ "จองเบจะพาป๊อปปี้กลับ

"ไม่เอาๆ หนูยังไม่อยากกลับนี่น่าา"ป๊อปปี้บอก

"ขอโทษนะครับ ผมผิดไปแล้วอย่าทิ้งผมไว้คนเดียวนะครับ"โทโมะกัดฟันพูดประชด

"ฟังนะพวกนายทุกคน อย่าลืมเด็ดขาดนะ! ที่พวกเรามาที่นี่ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นนอกจากผ่านมาเฉยๆก็เลยแวะมาทักทาย ไม่ได้มาสำรวจการใช้ชีวิตของฟางเลย ห้ามพูดคำว่า โทรมจัง คับแคบ สกปรก เป็นอันขาดเลย"โทโมะสั่ง

"ครับผม"พูดพร้อมกันทั้ง4

"รีบกลับไปเลย"ฟางไล่

"ฟะฟาง"โทโมะพูดตะกุกตะกัก

"หน๋อย เจ้าพวกนี้"ฟางคิด

"หน้าแบบนี้แหละน่ารักสุดๆ"ป๊อปปี้บอก

"หุบปาก! ใสหัวกลับไปได้แล้ว!!"ฟางด่าอย่าเหลืออด

"เพราะพวกนายนั่นแหละ มาทำไมกันฮะ เห็นมั้ยฟางเขาไล่ กลับไปสิ บลาๆ"โทโมะบอก

"ขอบอกเฉยๆนะแค่ให้ดูเท่านั้นแล้วก็กลับไปซะละ"ฟางบออก

"โทรมจัง"เขื่อนว่า

"เย้ย ไปว่าบ้านของฟางไปได้ยังไงกัน นี่แนะๆ"โทโมะที่เห็นดังนั้นจังปิดปากเขื่อน

"ห้องพื้นไม้ระดับ 2k หรอ พ่อลูกสามัญชนอยู่กันก็พอดีแหละน่า"จองเบบอก

"เป็นห้องที่น่ารักสุดไปเลยล่ะ ^^"ป๊อปปี้บอกฟาง

"ไม่ต้องกัดฟันชมก็ได้นะ"ฟางบอก

"ขอรบกวนหน่อยนะครับ"ทุกคนพูดพร้อมกัน

"โอ๊ย! มีแค่นี้เองหยออ"ป๊อปปี้ร้องเสียงหลงออกมาเมื่อตัวเองเดินชนของในห้องแคบ

"อุ๊ย!เจ็บ"เคนตะร้อง

"ไม่นึกเลยว่าที่นี่จะมีแสงส่องถึง"เขื่อนบ่น

"ดูเหมือนว่าเราจะประเมินคุณภาพของสามัญชนต่ำไปหน่อยนะ ดีล่ะ! เนื่องจากที่มันแคบ พวกเรามานั่งกอดเข่ากันเถอะ นีี่เป็นวิธีประหยัดเนื้อที่แบบสามัญชน"โทโมะสั่งทุกคนให้ทำตาม

"ฮึ่ย! ต้องทนไว้ ยังไงเราก็ไม่ได้สนใจพวกเค้าอยู่แล้ว"ฟางคิดในใจ

"จะไปเอาชามาให้นะ"ฟางกัดฟันพูด

"น้ำชามาเสิร์ฟแล้วนะ ขอโทษด้วยนะที่แก้วมันไม่พอ"

"ไม่เป็นไรหลอก"โทโมะบอก

"ฟางงง~ เค้าอยากลองกินอาหารที่ฟางทำจังเลยย"ป๊อปปี้บอก

"ก็ได้หลอกนะ แต่ถ้าทำตอนนี้ต้องรอหน่อยนะ"

"เค้าจะรอออ~"

"ถ้างั้นแบบนี้คงต้องไปซุปเปอร์อีกรอบแล้ว"ฟางบ่นออกมา

"อ๊ะ ไปด้วยนะ อยากรู้จังเลยซุปเปอร์ของสามัญชนเป็นยังไง"เขื่อนพูดออกมา

"มันคงจะเป็นประสบณ์การที่ดี"จองเบพูดต่อ

"เย้~ ซุปเปอร์สามัญชน ซุปเปอร์สามัญชน"เขื่อนพูดแล้วตามฟางไปซุปเปอร์

ซุปเปอร์ (สามัญชน)