Bad Boy Brothers

(Tomo Talk)

ตอนนี้เวลาสิบโมงกว่าๆแล้ว...พ่อผมจะมาถึงในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าผมเลยต้องมารับแก้วเพื่อเตรียมไปเปิดตัวกับพ่อ ผมขึ้นมาปลุกแก้วถึงห้องกำลังจะเคาะประตูแต่...

"ว่าไงเลโอ?"เสียงแก้วดังมาจากในห้องทำให้ผมลดมือลงแล้วเอาหูไปแนบกับประตูแทน

"จริงหรอ!นายอย่ามาอำฉันเล่นนะ"

"อืม!ฉันก็รักนายนะ..."ฉันก็รักนายนะ ฉันก็รักนายนะ ฉันก็รักนายนะ...คำคำนี้มันดังก้องในหูผม ผมรู้แล้วว่าผมแพ้ แพ้แบบสมบูรณ์เลยแหละ ผมอุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อเธอ ผมยอมลดศักดิ์ศรีเพื่อเธอ ผมยอมตามใจเธอ ผมทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้แล้ว!ไม่ใช่เพราะผมอยากเอาชนะแต่เพราะผมรักเธอ ใช่!!ผมรักแก้ว!ผมไม่รู้ว่าผมรักเธอตั้งแต่เมื่อไร...แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้รักผม...มันจบแล้ว ผมเดินออกไปจากตรงนั้นช้าๆผมไม่มีแรงที่จะทำอะไรทั้งนั้น...นี้หรอคนอกหัก!มันเจ็บเจียนตายขนาดนี้เลยหรอ

"อ้าวโทโมะ!โทโมะ!"เสียงแก้วเรียกแต่ผมไม่สนใจผมไม่อยากยุ่งกับเธออีกแล้ว!!ผมรีบก้าวออกจากบ้านนี้ให้เร็วที่สุด

"เดี๋ยวก่อนสิ!นายเป็นอะไร?"แก้วเข้ามาดึงมือผมไว้ก่อนที่ผมจะเปิดประตูรถ

"เปล่า"ผมตอบทั้งที่ยังหันหลังอยู่

"เปล่าได้ไง!ก็นายเดินหนีฉันนี้"

"ก็บอกว่าเปล่าไง!!"ผมหันมาตวาดจนแก้วสะดุ้ง

"โอเคๆ...ฉันไม่ถามก็ได้ งั้นไปกัน"เธอกำลังจะเดินไปเปิดประตูแต่ผมขวางไว้

"ขวางทำมั้ยละ?เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก"

"ไม่้ต้องไปแล้วแหละ"ผมพูดขึ้น

"ทำมั้ยละ?พ่อนายไม่กลับมาแล้วหรอ?"

"เปล่าหรอก...มันจบแล้ว"ผมพูดจบก็เข้าไปนั่งในรถก่อนจะขับออกไปทันที

...............................................................................................................................

(Kaew Talk)

"เป็นอะไรของเขานะ!พูดอะไรก็ไม่รู้"ฉันยืนเกาหัวมองรถที่แล่นไกลออกไป ฉันเดินทำหน้างงเข้ามาในบ้าน!ฉันทำอะไรผิดว่ะ?

"โทโมะเป็นอะไรนะลูก?"แม่ถาม

"ไม่รู้สิค่ะอยู่ดีๆก็ขับรถออกไป"

"ทะเลาะอะไรกันหรอเปล่า?"พ่อถามบ้าง

"ก็ไม่นะค่ะ!พอแก้วเปิดประตูห้องก็เจอโทโมะก้าวเอาก้าวเอาลงมาข้างล่างนี้แหละค่ะ"

"แล้วแกไม่ไปเปิดตัวกับพ่อเค้าหรือไง?"พี่กันต์ถาม

"เค้าบอกว่าไม่ต้องแล้วมันจบแล้วอ่ะ!สงสัยพ่อเค้าไม่มาแล้วมั้ง"

"งั้นมากินข้าวดีกว่าลูกจะได้ไปร้านกัน"แม่บอก

................................................................................................................................

~ร้านนัดพบ~

โอ๊ยยยยย...ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วนะ!เค้าเป็นอะไรกันแน่เนี่ย?มีอะไรทำมั้ยไม่บอกกันบ้างละ!!

"แก้ว!!"พี่กันต์ตะโกนใส่หู

"อะไรเล่า!!จะตะโกนทำมั้ยเนี่ย"ฉันหันไปเหวี่ยงใส่

"นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้ว่ะ!เอาไปเสิร์ฟโต๊ะเจ็ดดิ"พี่กันต์ยกถาดมาวางให้ฉัน ฉันเดินไปเสิร์ฟอย่างว่าง่าย

"พี่แก้วเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?"ผู้หญิงคนนึงในโต๊ะถามฉัน

"เปล่าค่ะ"ฉันยิ้มให้บางๆ

"แจนก็นึกว่าพี่แก้วไม่สบายซะอีกดูสีหน้าไม่ดีเลย!ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ^^"

"ขอบคุณนะค่ะ...งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ!ทานให้อนร่อยนะค่ะ"

~ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอ ของเธอ ถ้าไม่จำก็ลืม~

เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น

"ฮัลโหลแก้วพูดค่ะ!"

(แก้ว!!เธอทำอะไรพี่โมะอ่ะ?)เสียงเขื่อนนี้

"เขื่อนหรอ?"

(ใช่!!เธอทำอะไรพี่ชายฉันบอกมาเดี๋ยวนี้นะ)

"ทำอะไร?ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!พี่ชายนายนั้นแหละเป็นอะไร"

(แล้วจะไปรู้มั้ยเล่า!พอมาถึงบ้านก็เดินเหมือนผีดิบขึ้นบ้านไปเลย!ถามอะไรก็ไม่ตอบ)

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ!แล้ววันนี้พ่อนายไม่กลับมาแล้วหรอโทโมะเลยไม่ให้ฉันไปนะ?"

(ไม่กลับมาบ้านเธอสิ!!ตอนนี้กำลังสอบสวนพี่ป๊อบอยู่นะว่ามีแฟนจริงหรือเปล่า)

"อ้าว!แล้วทำมั้ยโทโมะถึงบอกว่าฉันไม่ต้องไปแล้วละ"

(งอนอะไรเธอหรือเปล่า?)

"งอนหรอ?แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

(ฉันว่าเธอนะรีบมาเคลียร์กับพี่โมะดีกว่านะ!เดี๋ยวพ่อก็จะเรียกพี่โมะแล้วมั้งเนี่ย)

"โอเคเดี๋ยวจะรีบไปนะ!"ฉันวางสายยัดทุกอย่างลงในกระเป๋าและรีบวิ่งออกไปทันที

"พี่กันต์!ยืมรถก่อนนะ"ฉันหยิบกุญแจรถพี่กันต์แล้ววิ่งออกมาทันทีไม่รอฟังคำตอบ

"นายเป็นอะไรของนายนะ!"ฉันบ่นอยู่คนเดียวในรถ 

...............................................................................................................................

~คฤหาสน์อัครอภิมหาเบิ้มสกุล~

เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงฉันก็ขับรถมาถึงคฤหาสน์ของโทโมะด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตร/ชั่วโมง

"โทโมะอยู่ไหน?"ฉันถามบอดี้การ์ดคนนึง

"อยู่บนห้องครับ"ฉันรีบเดินเข้าไปทันที

"เข้าไปไม่ได้นะครับ!"บอดี้การ์ดอีกคนมากันไว้

"ทำมั้ยฉันจะเข้าไปไม่ได้!!ฉันเป็นแฟนเค้านะ!!"

"แต่คุณไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของบ้านนะครับ!"

"ฉันไม่สน!!"ฉันผลักเค้าและรีบวิ่งเข้าไปแต่บอดี้การ์ดก็มาดึงฉันไว้

"ปล่อยสิ!!"ฉันหันไปตวาด

"ไม่ปล่อยครับ!"

"ไม่ปล่อยใช่มั้ย!ได้!!"ฉันฝากหมัดงามๆไปที่หน้าหนึ่งทีทำเอาเค้าล้มไปกองกับพื้นเลย!สงสัยจะออกแรงเยอะไปหน่อย บอดี้การ์ดคนอื่นๆเค้ามาล้อมฉันไว้

"พวกเราไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะ!"บอดี้การ์ดคนนึงพูด

"ไม่กลัวอยู่แล้ว!เข้ามาเลยดีกว่า"ฉันท้า

"อ๊ากกกกก...ผลั๊ก!!ตุ๊ม!!โป๊ก!!ปึ๊ก!!"

"หยุด!!"เสียงเขื่อนดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมอง

"เธอทำอะไรของเธอเนี่ยแก้ว!"

"สั่งสอนลูกน้องนายนิดหน่อย"

"บ้านเธอเรียกนิดหน่อยหรอ!กองกับพื้นกันขนาดนั้น"

"โทษทีนะ!บังเอิญไม่ได้ใช้นานเลยกะความแรงไม่ถูกอ่ะ"ฉันหันไปมองพวกนั้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

"เธอทำได้ไงอ่ะ?ล้มลูกน้องของพ่อฉันเลยนะ"

"ฉันเคยเรียนเทคอนโดมานิดหน่อย"

"นิดหน่อยของเธอเก่งขนาดนนี้เลยหรอ"

"ก็สายดำนะ!แล้วก็มีรางวัลชนะเลิศรุ่นเยาวชนระดับประเทศมาด้วยนะ"

"ร้ายนักนะเพื่อนฉันเนี่ย!"

"ว่าแต่พี่นายอยู่ไหนอ่ะ?"

"อยู่ข้างบนอ่ะ!"เขื่อนบอกแล้วเดินแยกไป ฉันเดินขึ้้นมา!บันไดบ้านนี้ก็จริงๆเลยจะวนไปไหนแถมยังสูงอีกด้วย

~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

"ใคร?"

"ตะขบเองค่ะ!คุณท่านบอกให้มาตามโทโมะไปพบนะค่ะ"ตะขบเดินมาเคาะประตูห้องโทโมะ

"เดี๋ยวฉันลงไป"โทโมะตะโกนบอก

"แก้ว!"โทโมะดูตกใจไม่น้อยที่เปิดออกมาเจอฉัน

"เมื่อกี้เสียงเธอหรอ?"

"ใช่!นี้จำเสียงแฟนตัวเองไม่ได้หรือไงกัน"

"ใครแฟนเธอ!"

"ก็นายไง!หรือไม่จริง"

"เธอกลับไปเหอะ"

"ฉันอุตส่าห์ขับรถมาหานายแต่นายไล่ฉันกลับเนี่ยนะ"

"เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน"

"นายเป็นอะไรของนายเนี่ย!!นายไม่บอกแล้วฉันจะไปรู้มั้ยเล่า!"

"เธอเลือกไปแล้วนี้!ยังจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกทำมั้ย!!"

"เลือกอะไร!!ฉันไปเลือกอะไรตอนไหน?"

"เธอรู้อยู่แก่ใจแก้ว!"

"ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ!!ฉันไม่รู้ว่านายโกรธอะไรฉัน!!ฉันไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้นายไม่พอใจ!!นายบอกฉันมาสิโทโมะ!!บอกฉันมา!!!"ฉันเขย่าตัวเค้าแรงๆ

"ก็เธอเลือกเลโอไปแล้วนี้!!เธอจะเอาอะไรจากฉันอีก!!"

"ฉันไม่ได้เลือกเลโอนายเข้าใจผิดแล้ว"

"ฉันได้ยินมากับหูว่าเธอรักมัน"

"ฉันพูดตอนไหน?"

"ที่บ้านไง!ในห้องเธอนะ!เธออย่าคิดว่าอยู่ในห้องแล้วคนอื่นจะไม่รู้นะ!!"

"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ"

"เธอไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น!!ฉันไม่อยากฟัง"โทโมะเดินหนีไป

"โทโมะเดี๋ยวก่อนสิ โทโมะ!"ฉันวิ่งตาม

"กรี๊ด!!...ปึ๊ก!!"

"โทโมะ!!"โทโมะตกบันได!ฉันรีบวิ่งลงไปดู

"ตายแล้ววววว!!"เสียงแหลมๆของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น

"บอกคนเอารถออกเร็ว!!"ลูกมาเฟียสั่งลูกน้อง

"เธอทำอะไรลูกชายฉันห๊ะ!!"คุณหญิงหันมาตวาด

"หนูเปล่่านะค่ะ!!โทโมะตกลงมาเอง"ฉันบอก

"แล้วเธอเป็นใคร?"

"หนูชื่อแก้วค่ะ!เป็นแฟนโทโมะ"

"ตายแล้ว!!ตาโมะมีแฟนหรอเนี่ย"ทำมั้ยคุณหญิงถึงพูดแบบนี้ละค่ะ

"รถมาแล้วขับท่าน"บอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินมาบอก

"เขื่อน!ป๊อบ!พาไอ้โมะขึ้นรถ"ลูกมาีั่เฟียสั่ง

.................................................................................................................................

~โรงพยาบาล~

ตอนนี้พวกเราอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน คุณหญิงเดินไปเดินมาด้วยความเป็นห่วงลูก คนอื่นๆนั่งรอเฉยๆ

"นี้หนู!หนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครจ๊ะ?"คุณหญิงเดินมาถาม

"บ้านหนูเปิดร้านอาหารค่ะชื่อร้านนัดพบ พ่อชื่อชาย แม่ชื่อมล มีพี่ชายชื่อกันต์ค่ะ"

"พ่อชื่ออะไรนะจ๊ะ?"

"ชายค่ะ!"

"ชาย!กฤษดา ศิริมงคลสกุลหรือเปล่าจ๊ะ"

"ใช่ค่ะ!คุณรู้จักพ่อหนูได้ยังไงค่ะ?"

"ตายแล้ว!แฟนเก่าฉันเองแหละจ๊ะ!แม่หนูก็เป็นเพื่อนฉันนะ งั้นหนูผ่านเกณฑ์ลูกสะใภ้ตระกูลนี้แล้วแหละจ๊ะ^^"คุณหญิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นี้จะเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้ต้องผ่านเกณฑ์ด้วยหรอเนี่ย?

"ถึงแก้วจะผ่านคุณแต่ก็คงไม่ผ่านลูกชายคุณอยู่ดีนั้นแหละค่ะ"

"ใคร!!พวกแกไม่ให้แก้วเป็นลูกสะใภ้ฉันหรอ!!"คุณหญิงหันไปส่งสายตาอาฆาตให้ป๊อบปี้และเขื่อน

"เปล่านะแม่!พวกผมยังไม่ได้พูดเลย"ป๊อบปี้บอก

"แก้วหมายถึงโทโมะนะค่ะเค้าคงไม่ยอมฟังแก้วหรอก"ฉันหน้าเศร้าลง

"แก้วทะเลาะอะไรกับพี่โมะหรอ?"เขื่อนถาม

"เค้าเข้าใจผิดคิดว่าฉันบอกรักเลโอนะ"

"เลโอไหน?"

"เพื่อนฉันนะ!แต่มันไม่ใช่แบบนั้นนะเรารักกันแบบเพื่อนต่างหากละแต่พี่ชายนายคงฟังไม่หมด"ฉันบอก

"เธอก็ไปอธิบายให้พี่โมะฟังสิ"

"เค้าคงยอมฟังอ่ะ!พี่ชายนายหัวดื้อที่สุดเลย"ฉันบ่น

"หมอออกมาแล้ว"เสียงพี่ป๊อบปี้บอกทำให้พวกเราหันไปสนใจหมอ

"หมอครับ!น้องชายผมเป็นยังไงบ้างครับ?"พี่ป๊อบปี้ถาม

"ผมเสียใจด้วยนะครับ!ผมพยายามจนสุดความสามารถแล้วจริงๆ"

"ไม่จริงนะค่ะหมอ!แค่มันตกบันไดแค่นี้มันจะตายเลยหรอค่ะหัวมันแข็งเหมือนพ่อมันจะตายไป!"

"ผมว่าคงได้รับความกระทบกระเทือนหนักนะครับ!หมอขอตัวนะ"

"เดี๋ยวก่อนหมอ!!ถ้าหมอทำให้มันฟื้นไม่ได้หมอตายแน่!!"ลุงมาเฟียบอก

"ผมทำไม่ได้หรอกครับ"

"ต้องทำให้ได้!!ถ้าหมอทำไม่ได้ผมส่งลูกน้องไปฆ่าล้างตระกูลแน่!!"ลุงมาเฟียขู่!ไม่สิ!!เอาจริงว่ะ!

"ผมฆ่าเมียมันเอง!!"พี่ป๊อบปี้บอก

"ผมจะฆ่าลูกมัน!!"เขื่อนบอก

"ผมว่าพวกคุณไปดูใจเค้าครั้งสุดท้ายดีกว่านะครับ!หมอช่วยไม่ได้จริงๆ"หมอรีบเดินออกไป ฉันรีบผลักประตูเข้าไปในห้องทันที

"นาย...นายต้องไม่ตายสิโทโมะ ฮือๆๆๆ นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!!ฉันบอกให้ลุกขึ้นมาไง ฮืออออ"ฉันเข้าไปทั้งทุบทั้งตีทั้งเขย่าเค้าแรงๆแต่ก็ไร้การตอบสนอง ไม่จริงน่า!ทำมั้ยเค้าตายง่ายแบบนี้ละ!โดนยิงโดนฟันยังไม่เป็นอะไรเลยแค่ตกบันไดตายแล้วหรอ ฮือๆๆๆๆ

"ใจเย็นๆแก้ว!พี่โมะไปดีแล้วนะ"เขื่อนเข้ามาดึงฉันไปกอด

"ไม่จริงใช่มั้ยเขื่อน!!พี่นายจะตายเพราะเรื่องแค่นี้ไม่ได้นะ ฮึก ฮือๆๆๆ"

"เอ๊ะ!ในมือไอ้โมะมีกระดาษอะไรด้วย"พี่ป๊อบปี้ไปดึงกระดาษออกมา

"แม่อ่านเอง"คุณหญิงไปหยิบกระดาษมาเปิดอ่าน

"ถึงทุกคน...โมะไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว โมะไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น อยู่ไปโมะก็ไม่มีค่า แม่ก็รักแต่ไอ้พี่ป๊อบ พ่อก็รักแต่ไอ้เขื่อน โมะมันไม่มีใครรัก!ขนาดคนที่โมะรักยังไปรักคนอื่นเลย ถึงโมะอยู่ต่อไปก็ไม่ได้มรดกอยู่ดีเพราะโมะไม่ได้มีอะไรกับแก้วแบบที่ตกลงกับพ่อไว้ โมะอยากให้พ่อรู้ว่าโมะรักแก้วจริงๆและจะไม่ยอมทำร้ายแก้วเด็ดขาด พ่อจะไม่ให้มรดกโมะก็ได้นะ!แต่โมะก็คงไม่มีเงินใช้ ถ้าไม่มีเงินโมะก็ต้องไปลำบากเพราะโมะกับแก้วไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วแก้วก็คงไม่เลี้ยงโมะ!โมะคิดว่าโมะตายไปก็ดีที่สุดแล้วสำหรับคนที่ไม่มีใครรักแบบนี้ แต่โมะอยากจะบอกทุกคนนะครับว่าโมะรักพ่อ โมะรักแม่ โมะรักไอ้พี่ป๊อบและไอ้เขื่อนนะ แต่แกสองคนคงดีใจที่คนหารมรดกน้อยลงละสิ...แก้ว!!ถึงแก้วจะไม่ได้รักโมะแต่โมะอยากให้แก้วรู้ว่าโมะรักแก้วมากนะ โมะยอมทำทุกอย่างเพื่อแก้วแต่แก้วกลับไม่เคยเห็นมันเลย โมะจำสัญญาของเราได้นะแก้ว...สามสิ่งที่แก้วชอบ 1.มิกกี้เม้าส์ 2.การแข่งขัน 3.เลโอ...ลาก่อนทุกคน"

"ไอ้แก่!!แกจะไม่ยกมรดกให้ลูกหรอ!!"คุณหญิงหันไปตวาดลุงมาเฟีย

"ก็แค่หลอกมันเล่นเฉยๆ!อยากให้มันเจอรักแท้"ลุงมาเฟียงอยไปเลย

"แกกล้าเอาเรื่องนี้มาหลอกลูกหรอห๊ะ!!แกให้ตาโมะไปปล้ำหนูแก้วเนี่ยนะ!!แกกล้าทำร้ายลูกสะใภ้ฉันหรอห๊ะ!!"คุณหญิงเข้าไปกระชากคือเสื้อลุงมาเฟีย

"ใจเย็นนะครับแม่"พี่ป๊อบปี้เข้าไปห้าม

"แกอย่ามายุ่งป๊อบ!เรื่องของพวกแกยังไม่เคลียร์...ส่่วนแก!!ขอโทษลูกเดี๋ยวนี้!!และบอกด้วยว่าจะยกมรดกให้ลูกตามเดิม!!"

"ต้องร่ายเป็นกลอนมั้ย?"

"ทำได้ก็ดี!!"

"โอ้โทโมะลูกสุดรัก พ่อประจักษ์รู้แล้วว่า ลูกนั้นรักหนูแก้วนักหนา โปรดตื่นมาพ่อจะให้มรดก พ่อขอโทษที่พ่อนั้นทำผิด ลูกอย่าคิดติดใจเลยเถอะหนา โปรดตื่นมาเดี๋ยวนี้นะลูกกู ตื่นมาก่อนพ่อนั้นจะตายตาม"แต่งสดเลย!สุดยอด

"โมะลูกรัก!พ่อเค้าจะยกมรดกให้แล้วนะลูกตื่นมาเหอะนะลูกนะ ลูกไม่อดตายแล้วนะลูกตื่นมาเถอะ!"คุณหญิงบอก

"ไอ้โมะ!ฉันไม่ดีใจหรอกนะเว้ยถ้ามรดกจะมากขึ้นแต่ฉันเสียน้องชายไป"พี่ป๊อบปี้บอก

"ใช่ครับพี่!ผมก็ไม่ดีใจเหมือนกัน"เขื่อนเสริม

"โทโมะ!นายตื่นขึ้นมาสิ!ฉันไม่ได้รักเลโอสักหน่อย...คนที่ฉันรักคือนายต่างหากเล่า!!ฉํนกับเลโอรักกันแบบเพื่อนนะแต่นายอ่ะต้องเป็นแฟน>///<"ฉันพูดบ้าง

"โมะกลับมาแล้ววววว"โทโมะลืมตาขึ้น

"แกไม่ตายแล้วหรอว่ะ!"พี่ป๊อบปี้ถาม

"เดี๋ยวมีคนร้องไห้เยอะไม่ตายดีกว่า"

"นายหลอกพวกเราหรอห๊ะโทโมะ!!"ฉันว่า

"ถ้าไม่หลอกแล้วจะรู้มั้ยละว่ามีคนรักโมะมากขนาดนี้"ยังมาทำหน้าทะเล้่นอยู่ได้

"นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด!"ฉันฟาดเค้าไปหนึ่งที

"ทำร้ายร่างกายคนป่วยไม่ดีนะครับ"

"แล้วไง!ก็คนป่วยมันเจ้าเล่ห์นี้ก็ต้องโดนซะบ้าง นี่แน่ะ่ๆๆๆ"ฉันทับเค้ารัวๆ

"โอ๊ย!เจ็บๆ"โทโมะรวบมือแล้วดึงฉันลงไปกอด

"ปล่อยนะ!"ฉันพยายามดิ้น

"ไม่ปล่อย"เค้ากอดแน่นขึ้น

"บอกให้ปล่อยไงเล่า!!"

"ไม่ปล่อยหรอก...จุ๊บ!!O_O"นายโทโมะเลื่อนหน้าเข้ามาจูบฉัน!ลิ้นหนาเข้ามาตักตวงความหวานรสชาติที่เค้าก็รู้ดี เราจูบกันอย่างไม่รู้สึกเบื่อ!จูบกันจน...

"อะแอ่ม!!ทำอะไรเกรงใจคนอื่นบ้างนะครับ!แล้วนี้ก็โรงพยาบาลนะครับ"เขื่อนพูดขึ้น

"แกจะขัดทำมั้ยว่ะ>///<"โทโมะหน้าแดง

"หน้าแดงเลยหรอพี่ กิ้วๆ"เขื่อนแซว

"เขินหรอว่ะน้องชาย!แดงถึงหูเลยว่ะ 555"พี่ป๊อบปี้ก็เอาด้วย

..................................................................................................................................

~กองถ่ายMV~

"ฉากนี้น้องแก้ววิ่งหนีน้องโทโมะนะค่ะส่วนน้องโทโมะก็วิ่งมาดึงน้องแก้วเข้าไปกอดและพูดว่าผมขอโทษ!ยกโทษให้ผมนะก่อนจะหอมแก้มโอเคมั้ยค่ะ"พี่ปุ๊กผู้กำกับบอก อ๋อ!ตอนนี้ฉันกับโทโมะกลายเป็นดาราดังไปแล้วมั้งเนี่ย!หลังจากถ่ายแบบให้เลโอคราวนั้นไปงานเราเยอะมากๆเลยทั้งงานถ่ายแบบ เดินแบบ เล่นMV เล่นโฆษณาและเร็วๆนี้ก็จะมีละครคู่กันด้วยนะ มีแต่คนชอบคู่เราทั้งนั้นเลย!โทโมะก็ทำให้พ่อเค้าเห็นได้แล้วว่าเค้านะก็มีดีเหมือนกันนะ พ่อเค้านะปลื้มใจใหญ่เลยแหละที่มีลูกเป็นดารา 555 แถมมันยังทำให้เค้ามีความรับผิดชอบมาขึ้น ไม่อารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจน้อยลงด้วยนะ อ๋อ!เป็นเด็กดีมีมารยาทด้วยแหละ อิอิ

"พร้อมนะค่ะ 5 4 3 2 แอ๊คชั่น!"ฉันวิ่งออกมาสักระยะก่อนที่โทโมะจะวิ่งตาม

"แก้ว!"โทโมะวิ่งมาดึงแขนฉันไว้และดึงฉันเข้าไปกอด

"ผมขอโทษ!ยกโทษให้ผมนะ"เค้าพูดแล้วหอมแก้มฉันตามสคริปแต่

~จุ๊บ!!~

เค้าเคลื่อนนหน้ามาจูบฉัน!!

"โอเคคัด!!ดีมากเลยโทโมะ-แก้ว เยี่ยม!!มาเพิ่มบทด้วย"พี่ปุ๊กเดินมาตบไหล่เราสองคน

"ปิดกล้องได้!!"พี่ปุ๊กตะโกนบอก

"นายมันชอบฉวยโอกาส!"ฉันตีเค้าแรงๆ

"รางวัลไง!"

"ก็แบบนี้ทุกทีอ่ะ!"

"แล้วชอบป่ะล่ะ"

">////<"

"หน้าแดงเลย 5555...ไปๆกลับบ้านกัน"โทโมะกอดคอฉันแล้วลากให้เดินตามเค้าไป

.................................................................................................................................

จบแล้วสำหรับป๊าโมะ-ม๊าแก้ว ชอบกันมั้ยเอ่ย?เรื่องต่อไปเป็นของเขื่อน-เฟย์นะ ใครรออยู่ยกมือขึ้น 555 ยังไงก็ช่วยติดตามกันด้วยนะค่ะทุกคน