Bad Boy Brothers
jam68
9) ใช่รักหรือเปล่า?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนนี้พี่จองเบออกจากโรงพยาบาลแล้วแหละ ฉันก็มาดูแลทุกวันเพราะพี่เค้านะแขนหัก ขาก็ใส่เฝือกจะทำอะไรก็ไม่ถนัด ฉันกับป๊อบปี้!เราควงกันออกงานสังคมแทนพวกแม่ๆจนกลายเป็นคู่รักที่น่าอิจฉา ฉันว่าช่วงหลังๆนายป๊อบปี้ดูจะแปลกๆไปนะไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันไม่ค่อยชวนทะเลาะดูแลฉันดีทุกอย่างเลย
"ฟางครับ!"พี่จองเบเรียกทำให้ฉันตื่นขึ้นจากภวังค์
"ค่ะ?"
"ฟางจะทานข้าวหรือยังครับ?"
"พี่จองเบหิวหรอค่ะ!งั้นเดี๋ยวฟางไปทำให้นะ"ฉันเดินเข้าครัวไป
"พี่จองเบค่ะ!ทำมั้ยพี่ไม่พักอยู่ที่บ้านก่อนละค่ะ ถ้าวันไหนฟางมาหาพี่ไม่ได้จะมีใครดูแลพี่ละ?"ฉันถามออกไป
"พี่ก็คงจะต้องดูแลตัวเองนะครับ"
"พี่เจ็บขนาดนนี้จะทำไว้หรอค่ะ!พี่นี้นะดื้อจริงๆเลย"
"ก็พี่คิดถึงฟางนี้ครับ!"คำนี้ทำฉันจุกเลยเหมือนกัน พี่เค้าอุตส่าห์รีบกลับมาเพราะคิดถึงฉันแต่ฉันกลับอยากให้พี่เค้าไปอยู่ที่อื่น ถ้าจะบ้าไปใหญ่แล้วมั้งฉันเนี่ย พอทานข้าวกันเสร็จพี่จองเบก็อ่านหนังสือ ฉันไม่อยากรบกวนเลยออกมายืนรับลมที่ระเบียง เอ๊ะ!!รถสปอร์ตสีน้ำเงินนั้นมันคุ้นๆนะ นั้นมัน...ป๊อบปี้!!เค้ามาทำอะไรนะ? ฉันกดโทรศัพท์หาคนที่อยู่ข้างล่างทันที
(ฮัลโหล)เค้ากดรับและมองขึ้นมา เราสบตากันอยู่แบบนั้น
"นายมาทำอะไร?"
(มารอเธอ)
"มารอฉันทำมั้ย?"
(เมื่อไรเธอจะกลับ?)เค้าไม่ตอบแต่กลับถามฉันแทน
"ยังไม่รู้เลย"
(กลับสักที!เมื่อไรจะกลับห๊ะ!!)
"ฉันจะกลับเมื่อไรแล้วนายเกี่ยวอะไรด้วยเล่า!"
(นี้มันมืดแล้วนะ!ทางก็เปลี่ยวฉันเป็นห่วง...กลับสักทีเหอะนะ)ประโยคฟังเหมือนเค้าขอร้องฉัน
"ฉันกลับได้น่า นายไม่ต้องมาห่วงหรอก"
(ก็ไม่ได้อยากห่วงหรอกแต่ใจมันสั่งมานี้หน่า)
"อะไรนะ!นายบ้าหรือเปล่าเนี่ย"
(ใช่!ฉันมันบ้า!ฉันบ้าอยู่แบบนี้ก็เพราะเธอไง!กลับเหอะนะฉันขอ)
"ฉันยังกลับไม่ได้"
(ทำมั้ยละ!เธอก็แค่เดินออกจากห้องมันแล้วลงมาหาฉันแค่นี้เอง)
"นายเป็นอะไรเนี่ย"
(ฉันแค่อิจฉามันที่เธอคอยดูแล!ร้องไห้แทบตายตอนที่มันบาดเจ็บ!ฉันแค่อยากให้ใครมาดูแลฉันแบบนี้บ้าง!)
"นายก็ลองหาผู้หญิงสักคนที่รักนายและนายก็รักเธอจริงๆ ฉันเชื่อนะว่าเธอจะต้องดูแลนายได้ดีแน่ๆ"
(บังเอิญว่าคนนั้น...ฉันอยากให้เป็นเธอ)
".........."ฉันเงียบ
(นี้เรียกว่ารักหรือเปล่า...เอาเป็นว่าฉันจะรอแล้วกัน!ลงมาเร็วๆนะ)นายป๊อบปี้วางสายไป
.................................................................................................................................
~ด้านล่างคอนโด~
ตอนนี้เวลาประมาณสี่ทุ่มแล้วแหละแต่นายป๊อบปี้ก็ยังรอฉันอยู่
"เธอนี้ใจร้ายจังนะ!รู้ว่าฉันมารอก็ปล่อยให้รอตั้งนาน"ป๊อบปี้พูด
"แล้วใครใช้ให้รอละ!"
"ใจ!"นายป๊อบปี้บอก ฉันก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
"ชอบฉันจริงหรอ?"
"ไม่รู้สิ"ฉันไม่ก้าว
"นายชอบฉันมั้ย?"
"คงงั้น"ฉันก็ยังไม่ก้าวต่อ
"นายชอบฉันมั้ย?"
"ชอบ!"ฉันก้าวไป
"จริงหรอ?"
"จริงสิ"ฉันก้าวไปอีกก้าว
"แต่ฉันมีแฟนแล้วนะ!นายรับได้หรอถ้าจะเป็นกิ๊กนะ"
"ได้!"
"อ้่าว!ฉันตอบว่าได้นะทำมั้ยเธอไม่ก้าวมาละ"ป๊อบปี้โวยวายเมื่อฉันไม่ยอมขยับ
"ก็ฉันไม่อยากได้นี้!ฉันไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงสองใจนะ"
"งั้นเธอก็เลิกกันมันสิ"
"จะบ้าหรอ!"
"ทำมั้ย!ฉันเป็นแฟนเธอนะ!"
"แต่นายมาทีหลัง!นายเป็นชู้"
"มาทีหลังแล้วไง!ฉันนะเป็นแฟนที่ถูกต้องตามกฎหมายนะไอ้กระจอกนั้นต่างหากที่เป็นชู้!พ่อแม่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคบกับมันนะ!"ป๊อบปี้โวยวายใหญ่
"นายเกลียดฉันไม่ใช่หรอ?"
"เกลียด!เกลียดที่เธอทำให้ฉันเป็นบ้า"ป๊อบปี้ก้าวมาแต่ฉันกลับถอดหลัง
"อะไรละ!เธออย่าหนีสิ"
"ก็นายเกลียดฉันแ้ล้วจะก้าวมาทำมั้ย!"
"ทั้งเกลียดทั้งชอบ!เหตุผลพอมั้ย"ฉันยิ้มและก้าวเข้ามา เค้ายิ้มจนแก้มปริ
"นายให้เวลาฉันได้มั้ย?ฉันขอเวลาดูแลเค้าก่อนบอกเลิก"
"ได้!"ฉันก้าวไปอีกก้าว
"^_^"
"แล้วเธอละเกลียดฉันมั้ย?"เค้าถาม
"เมื่อก่อนนะใช่!แต่ตอนนี้ไม่ละ"เค้าก้าวมาหนึ่งก้าว
"นายชอบฉันตรงไหนหรอ?"
"ก็ตรงที่เธอแรงดี!เวลาฉันโยนไปเธอก็รับได้หมด เธอไม่จำเป็นต้องง้อฉัน เธอไม่เคยยอมแพ้ฉันเลย"นี้แหละนิสัยที่แท้จริงของฉัน ที่ฉันแสดงออกกับพี่จองเบนะมันไม่ใช่ตัวตนของฉันหรอก ฉันก้าวไปอีกหนึ่งก้าว
"ถ้าเธออยากชนะมากนัก...ฉันจะยอมเธอเอง"เราก้าวเข้าหากัน
"นายแน่ใจหรอว่าจะเป็นแฟนกับฉันจริงๆนะ?"
"แน่ใจสิ!"ฉันก้าวไปอีก
"โอเคแล้วนะ"เค้าถาม
"อืม"ฉันรู้นะที่เราเล่นกันอยู่มันเป็นแค่เกมและมันยังเหลือช่องว่าอีกสี่ช่อง ถ้าเกิดว่าเราก้าวเข้ามาจนจับมือกันได้ก็คงจะดีสิ
"ฉันชอบเธอ"ป๊อบปี้พูดขึ้นและก้าวเข้ามา สงสัยจะรู้มั้งว่าฉันคิดอะไรอยู่
"ฉันชอบเธอ"อีกก้าว
"ฉันชอบเธอ"อีกก้าว
"ฉันชอบเธอ"และอีกก้าวจนมือเราจับกันได้
"โอเคหรอยัง?"เค้าถาม
"อืม"
"งั้นกลับบ้านกัน"ป๊อบปี้เดินจูงมือฉันไปที่รถ
................................................................................................................................
~ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป~
"ฮัลโหล"
(ฟางหรอจ๊ะ?)โซเฟีย!เพื่อนไฮโซของฉันถามขึ้น ตอนนี้ฉันมีเพื่อนไฮโซๆเยอะแล้วแหละหลังจากออกงานบ่อยๆ
"ใช่จ๊ะ!เธอมีอะไรหรอ?"
(วันนี้ไปชอปปิ้งกันนะ)ชอปปิ้งอีกละ!เมื่อวานก่อนก็ไปมาแล้วนะ
"อีกแล้วหรอ"
(เธออย่าพูดเหมือนคนไม่มีเงินแบบนั้นสิจ๊ะ!)
"โอเคๆ...แล้วเจอกันที่ไหน?กี่โมงจ๊ะ?"
(ที่พารากอนละกันนะ ประมาณเที่ยงก็ได้ แต่มีข้อแม้นะจ๊ะ!เธอต้องเอาแฟนมาด้วย)
"อะไรนะ!ไม่เอาไปได้มั้ยอ่ะ?"ใครจะเอาไปให้พวกเธอแทะโลมเล่นกันละย่ะ
(ทำมั้ยละ?คนอื่นก็เอาไปนะ)
"พอดีเค้าไม่ค่อยว่างนะ"
(ไม่เป็นไรจ๊ะ!แต่อย่ามาอิจฉาคนอื่นนะ 555)
"ไม่หรอกน่า 555"
(โอเคจ๊ะแล้วเจอกันนะ)
"จ๊ะ!"ฉันกดวางสายและลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
..................................................................................................................................
"ทางนี้จ๊ะฟาง"โซเฟียกวักมือเรียก
"นี้จ๊ะแฟนฉัน"โซเฟียแนะนำให้ฉันรู้จักกับ...โซ่!! โซ่นะแฟนเก่าฉันเองแหละ
"สวัสดีค่ะ"ต้องทำเป็นไม่รู้จัก
"สวัสดีครับ"
"แฟนเธอไม่มาด้วยหรอจ๊ะฟาง?"มด!เพื่อนอีกคนถาม เธอจ้องจะกินแฟนฉันอีกคนหรือไงนะ!
"ไม่มาหรอก"
"เสียดายจัง!นี้บอมแฟนฉันจ๊ะ"แฟนเธอ...แฟนเก่าฉันอีกแล้วอ่ะ!
"เธอนี้ใจร้ายจังนะ!มาเที่ยวกับเพื่อนไม่บอกกันเลย"เสียงนี้มันคุ้นๆนะ
"ป๊อบปี้!!"ยัยสองคนนั้นพูด ห๊ะ!ป๊อบปี้หรอ?
"นายมาได้ไงอ่ะ?"ฉันหันไปถาม
"ฉันรู้นะว่าแฟนเพื่อนเธออ่ะแฟนเก่าเธอทั้งนั้น"ป๊อบปี้กระซิบข้างหู
"นายรู้ได้ไงอ่ะ?"
"ประวัติเธอไง"
"แต่ฉันไม่ได้เอาหน้าแฟนแต่ละคนไปให้นายดูนะ"
"แล้วจะมีนักสืบไว้ทำมั้ยละ!"
"นายนี้มันเจ้าเล่ห์จริงๆนะ"
"เหมือนเธอแหละ"
"นายว่าฉันหรอ!!"ฉันเผลอตะโกน
"อะไรจ๊ะฟาง!"มดถาม
"เปล่านะ!ทะเลาะกับป๊อบปี้นิดหน่อย"
"มานี้หน่อยสิ"ป๊อบปี้ลากฉันออกไป
"อะไรอีกละ?"
"ที่ไม่พาฉันเนี่ยเพราะต้องการจะอ่อยแฟนเก่าใช่มั้ย!!"
"อะไรของนายเนี่ย!"
"ที่โมโหเพราะจะให้ฉันกลับใช่มั้ย!!"
"นายเป็นอะไรเนี่ย!"
"เพื่อนเธอบอกให้พาแฟนมาแต่เธอกลับไม่พาฉันมา!เธอจงใจจะมาอ่อยแฟนเพื่อนเธอใช่มั้ย!"
"ประจำเดือนไม่มาไงอารมณ์แปรปรวนจัง"ฉันบ่น
"โอเค!ฉันไปก็ได้"ว่าแล้วป๊อบปี้ก็เดินจากไป เค้าเป็นอะไรไปเนี่ย!
...................................................................................................................................
~คอนโดป๊อบปี้~
พอฉันแยกกับเพื่อนๆก็รีบตรงมาที่คอนโดเค้าทันที ฉันใช้คีย์การ์ดอีกใบเปิดเข้ามา
"นี้นาย"
"เธอมาทำมั้ย!"ป๊อบปี้ทำหน้างอน
"เป็นอะไรไปเนี่ย?"
"ก็เธอนะ!ทำมั้ยไม่พาฉันไปด้วยละ เธอรู้ใช่มั้ยว่าแฟนเพื่อนเธอนะคือแฟนเก่าเธอ เลยไม่พาฉันไปด้วย"
"บ้าหรอไง!ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำนะว่าพวกนั้นเป็นแฟนเพื่อนฉันนะ"
"แล้วทำมั้ยเธอถึงไม่ให้ฉันไปด้วยละ!"
"ก็ฉัน...ฉัน..."
"ฉันอะไร?"
"ฉันไม่อยากให้พวกนั้นเจอนายนี้!ถ้าเจอกันยัยพวกนั้นก็จะแทะโลมนายอีกอ่ะ ฉันไม่ชอบ!"
"หวงอ่ะดิ"เค้ายิ้ม
"เออสิ!ไม่ได้จะไปอ่อยแฟนเก่าสักหน่อย"
"น่ารักที่สุดเลย"ป๊อบปี้เข้ามาหอมแก้มฉัน
"พรุ่งนี้พ่อฉันจะกลับมาแล้วนะ"เค้ากอดฉันไว้หลวมๆ
"งั้นพรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปบ้านนายสิ?"
"ใช่แล้ว^^"
"ไม่ไปได้มั้ยอ่ะ!"
"แล้วแต่เธอละกัน...ถ้าเธอไม่อยากบอกว่าเป็นแฟนฉันก็ไม่ต้องไป"ป๊อบปี้คลายอ้อมกอดและขยับหนี งอนชัวร์ๆ
"โอ๋...เค้าล้อเล่นน่า ยังไงฉันก็ต้องไปบ้านนายอยู่แล้วแหละน่าใครจะไม่อยากไปเปิดตัวกับพ่อนายละและอีกอย่างเดี๋ยวนายไม่ได้มรดกแล้วจะมาโทษฉันเอา"ฉันง้อ
"ฉันไม่ได้ต้องการมรดกสักหน่อย!แค่อยากให้พ่อรู้ว่าฉันนะมีแฟนแล้ว ฉันไม่ใช่คนที่ไร้สาระไปวันสักหน่อย"
"จริงนะ!"
"มรดกก็เป็นแค่ผลพลอยได้นะ"
"จร้าาาาาา"
~18.00 น.~
"ป๊อบ!หกโมงแล้วนะ"ฉันบอกเค้า
"แล้วไง"เค้าไม่สนใจดูทีวีต่อ
"ฉันต้องไป..."
"ไม่ให้ไป!!"
"นายอย่ามางี่เง่าน่า!!"
"บอกแล้วไงว่าไม่ให้ไป!!"
"ถ้านายไม่ไปส่งฉันไปเอง"ฉันกำลังจะเดินออกไปแต่เค้าดึงฉันลงมาบนตักและกอดไว้แน่น
"ไม่ไปสักวันมันไม่ตายหรอก!!"
"แต่พี่เค้ายังใส่เฝือกอยู่เลยนะ!!"
"แล้วไง!!"
"นายมีเหตุผลหน่อยสิ!!ฉันแค่ไปทำกับข้าวให้เค้ากินแค่นี้เองนะ"
"ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ!!เมื่อไรเธอจะเลิกกับมันสักทีห๊ะ!!"
"ก็จะเลิกแล้วเนี่ย!!รอหน่อยไม่ได้หรอไงละ!!นายก็รู้ว่าพี่เค้ายังทำอะไรเองไม่ถนัดนะ!!"
"จะต้องให้รอไปอีกนานแค่ไหน...ถ้ามันต้องใส่เฝือกอีก 1 ปีฉันก็ต้องรอไปอีก 1 ปีหรอ ฉันก็เจ็บนะ"ฉันอ่อนลง
"นายคิดว่านายเจ็บคนเดียวหรือไง!ฉันก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว แค่อีกนิดเดียวรอก่อนนะ"ฉันเข้าไปกอด
...............................................................................................................................
~บนรถ~
ตอนนี้ฉันอยู่หน้าคอนโดพี่จองเบแล้วแหละ แน่นอนว่าเค้ามาส่ง
"ไปแล้วนะ"ฉันบอก
"แค่ชั่วโมงเดี๋ยวนะฉันจะรอ"
"อืม!"
"แค่ทำอาหารนะ!ขอร้อง...อย่าืำอย่างอื่น"เค้าพูด
"ค่ะ!ทำอาหารชั่วโมงเดียว"ฉันหันไปหอมแก้มเค้าก่อนจะเปิดประตูออกไป
...............................................................................................................................
~ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป~
"ว่าไงค่ะคุณแฟน?"ฉันรับสายป๊อบปี้
(วันนี้เธอมีนัด)
"รู้แล้วค่ะ!นัดไปเปิดตัวแฟนลูกชายคนโตของตระกูลอัครอภิมหาเบิ้มสกุล"
(ดีมาก!แต่งตัวสวยๆนะ เธอต้องสวยกว่าแฟนน้องๆฉันแน่)
"ฉันสู้แฟนน้องนายไม่ได้หรอก"
(ใครบอก!เธอนะสวยที่สุดแล้ว เดี๋ยวฉันไปรับนะ)
"ไม่ต้องหรอกฉันไปเองดีกว่า ฉันแต่งตัวนานเดี๋ยวนายก็มารอฉันอีก"ออกงานคราวก่อนฉันลงมาช้าสิบห้านาทีเค้าบ่นเหมือนฉันช้าไปสิบห้าปี
(โอเค!แล้วเจอกันนะครับ)
~ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป~
โทรมาทำมั้ยอีกละ
"ว่าไงค่ะ?"
(คุณเป็นญาติของคุณจองเบหรอเปล่าค่ะ)
"จองเบหรอค่ะ?"
(ใช่ค่ะ!คุณจองเบ พาร์คนะค่ะ พอดีเบอร์โทรออกล่าสุดเป็นเบอร์คุณนะค่ะ)
"ทำมั้ยค่ะ?"
(คือเค้าประสบอุบัติเหตุนะค่ะตอนนี้อยู่ไอซียู)
"อะไรนะค่ะ!!"
"คุณจองเบประสบอุบัติเหตุค่ะ"ฉันวางสายและรีบตรงไปโรงพยาบาลทันที พี่จองเบอย่าเป็นอะไรนะ
...............................................................................................................................
~หน้าห้องไอซียู~
นี้ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วนะทำมั้ยหมอยังไม่ออกมาอีกละ
~ฮืม...เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป~
"ป๊อบปี้"ฉันเอ่ยชื่อคนที่โทรเข้าเบาๆก่อนจะกดรับ นี้ฉันลืมนัดเค้าได้ไงเนี่ย
"ฮัลโหล"
(อยู่ไหนแล้ว?พ่อฉันมาแล้วนะ ความจริงก็มาถึงครึ่งชั่วโมงแล้วแหละฉันเลยให้ไอ้โมะเข้าไปก่อนนะ)
"ฉันขอโทษ"
(อะไร?)
"ฉันไปไม่ได้แล้ว"
(ทำมั้ย?)
"ฉันไปไม่ได้แล้ว ฉันขอโทษ"
(เธอเลิกพูดว่าฉันไปไม่ได้แล้วและบอกฉันสิว่าทำมั้ยมาไม่ได้!!!)
"พี่จองเบประสบอุบัติเหตุ"
(สุดท้ายเธอก็เลือกมัน ฉันโง่เองแหละที่รักเธอ)
"ไม่ใช่นะ!ฉันอยากไป อยาไปจริงๆ อยากให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นแฟนนาย แต่พี่จองเบเค้า..."
(เธออย่าพูดเลย!เธอเลือกได้และเธอก็เลือกมันไงละ!!ฉันมันโง่เอง!!ฉันมันโง่ที่เชื่อผู้หญิงเลวๆแบบเธอ!!!)
"ป๊อบปี้...ฉัน..."
(ออกไปจากชีวิตฉันซะ!!อย่ามายุ่งกับฉันอีก!!ฉันเกลียดเธอ!ได้ยินมั้ย!!ฉันเกลียดเธอ!!!)
"ได้!!ฉันก็โง่เองแหละที่ไปเชื่อคำพูดของคนไม่เอาไหนแบบนาย!!นายมันก็ดีแต่ปาก!!เชิญไปหาผู้หญิงใหม่ได้เลย!!"
(ฉันหาได้ดีกว่าเธอแน่ยัยผู้หญิงหลายใจ!!!)
"เออ!!ไปเลย!!ฉันเกลียดนายไอ้ลูกหมา!!!"ฉันกดวางสายพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม สุดท้ายฉันก็คบกับเค้าไม่ได้ ฉันไม่ไหวแล้วนะ แรงมันเหมือนหายไปหมด
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
