The revenge แค้นร้ายกลายรัก

The revenge แค้นร้ายกลายรัก ตอนที่ 23 คำว่ารัก...ก็ยังไม่มีความหมาย

 

 

 

 

“แต่ฉันรักคุณ...”เธอรู้สึกว่าเขาชะงักไป ก่อนลมหายใจอุ่นๆของเขาจะถูกพ่นออกมาแรงๆ ถ้าเธอเดาไม่ผิดเขาคง

 

 

 

จะเพิ่งถอนหายใจไปเมื่อตะกี้ หรือว่าเขากำลังใจอ่อน...

 

 

 

“อย่าคืนคำล่ะ”ว่าแล้วริมฝีปากหยักลึกก็ฉกลงมาประกบเรียวปากของเธอ รสจูบที่เขามอบให้นั้นเต็มไปด้วยความ

 

เจ็บปวด ความทรมาน ทว่ากลับแฝงไปด้วยความวาบหวามและความตื่นเต้น มือหนาเลื้อยต่ำลงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต

 

ตัวโคล่งของเขาที่เขาให้เธอยืมสวมใส่ เมื่อกระดุมทั้งหมดหลุดจากรังดุมร่างสูงก็ไม่รอช้าที่จะเลื่อนไปกอบกุม

 

ความนุ่มหยุ่นพร้อมๆกับเคล้นคลึงมันเบาๆ ริมฝีปากหยักลึกถอนจากริมฝีปากเล็กน่าจูบอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ยัง

 

 

แทะเล็มริมฝีปากเล็กน่าจูบเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอหญิงสาวสูดออกซิเจนเข้าปอดก่อนที่เขาจะสูบอากาศออกจากร่าง

 

 

กายเธออีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเธอรับออกซิเจนมากพอแล้วเขาก็ประกบริมฝีปากกับเธออีกครั้งเพื่อลิ้มรสความหวานที่

 

 

เขาปรารถนา เมื่อความต้องการมีมากกว่าที่เขากำลังกระทำอยู่มือหนาจึงเลื้อยไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอกรวายผ้า

 

 

สีน้ำเงินเข้มออกจากร่างงามตรงหน้า เมื่อกรวยผ้าสีเข้มดีดตัวออกจากกัน เขาก็ไม่รอช้าที่จะดึงมันออกให้พ้น

 

จากร่างงาม เขาถอนจูบแสนวาบหวามออกอย่างยากเย็น ก่อนจะลดลงต่ำเพื่อมองความงดงามตรงหน้าแม้จะเห็น

 

 

เพียงเลือนรางแต่เขาก็รู้ได้ว่ามันงามสักเพียงใด ริมฝีปากเข้าครอบครองยอดอกสีหวานอย่างที่เขาต้องการ ปลาย

 

 

ลิ้นตวัดไล้ยอดถันอย่างแผ่วเบา ทำเอาเสียงหวานของคนตัวเล็กที่เธอพยายามสะกดกลั้นไว้หลุดรอดออกมาอย่าง

 

 

 

ห้ามไม่อยู่ เธอคงไม่รู้ หรอกว่าเสียงหวานๆนั้นปลุกอารมณ์ดิบของเขาได้มากแค่ไหน เขาเคล้นคลึงสลับกับครอบ

 

 

 

ครองปลายถันทั้งสองข้างอย่างกลัวว่ามันจะน้อยหน้ากัน ก่อนจะรูดกางเกงบอลของเขาที่เธอสวมใส่อยู่ออกตาม

 

 

 

ด้วยอาภรณ์ชิ้นน้อยที่บดบังความเป็นอิสตรีไว้ กระต่ายน้อยของเขาดูจะตื่นกลัวเมื่อตัวเธอเกร็งขึ้นมาทันที เขาเลื่อน

 

 

ใบหน้าขึ้นจูบเธออีกหน ก่อนนิ้วแกร่งจะชำแรกเข้าสู่ใจกลางความเป็นสาวที่ยังคับแน่น นิ้วแกร่งขยับเข้า-ออก กาย

 

 

สาวอย่างต้องการปลุกอารมณ์ของหญิงสาวที่เธอพยายามสะกดกลั้นไว้ น้ำตาที่เปรอะเปื้อนอยู่มากบริเวณใบหน้า

 

 

 

ยามเขาจูบเธอทำให้รู้ว่าเธอยังไม่หยุดร้องไห้ เขาถอนจูบออกจากเธอก่อนจะเปลี่ยนมาซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น

 

 

 

และทิ้งรอยตีตราไว้มากมาย เพื่อให้เธอรู้ตัวว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

 

 

“เจ็บ ฮือ เบาๆได้ไหม”เสียงหวานปนสะอื้น ทำให้เขาฉุกคิดว่าแรงที่ส่งเข้าไปในใจกลางความเป็นสาวคงมากเกิน

 

 

 

ไปสำหรับเธอ เขาลดแรงลงทว่าความเน้นหนักยังคงเท่าเดิม

 

 

“หยุดร้องได้แล้ว ฉันไม่ได้จะฆ่าเธอนะ”เขากระซิบแผ่วเบาข้างๆใบหูบอบบาง เธอสะดุ้งเฮือกก่อนเขาจะรู้สึกว่าเธอ

 

 

ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว อะไรกันผู้หญิงคนนี้ ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ แรงตอดรัดภายในกายสาวพร้อมกับเสียงกรีดร้อง

 

 

 

อย่างสุขสมของหญิงสาวสร้างความพอใจให้เขาเป็นอย่างมาก เขาพลิกตัวเธอขึ้นคร่อมร่างของเขายันตัวขึ้นพิงกับ

 

 

 

กำแพง ก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปภายในกายสาวที่ตอนนี้ชื้นไปด้วยน้ำหวานของเธออีกครั้ง

 

 

 

“อย่า!”เธอร้องบอกเสียงหลง ก่อนจะพยายามดึงข้อมือของเขาที่ส่งนิ้วเรียวเข้าไปในตัวเธอ เมื่อรู้สึกว่าคนตัวเล็ก

 

 

เริ่มสะอื้นฮัก เขาเลยยอมทำตามแต่โดยดี เขาคว้ามือเล็กที่เกาะไหล่ของเขามาวางไว้ที่หน้าอก ก่อนจะออกคำสั่ง

 

 

 

กรายๆ

 

 

“ถอดเสื้อให้หน่อย...ถ้าไม่อยากโดนแบบเมื่อกี้”เธอรีบพามือที่สั่นเทาถอดเสื้อเชิ้ตให้เขา เขารู้ว่าเธอต้องกลัว แต่

 

 

นั้นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ เมื่อเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากกายไป เขาก็เชยคางคนที่เอาแต่ก้มหน้างุดๆขึ้นสบตา

 

 

 

“กางเกงด้วยสิ”เธอส่ายหน้าเร็วๆ ก่อนจะลุกพรวดจากตัวเขา เท้าเล็กๆวิ่งไปที่ประตูหมายจะเปิดมันออก แต่เขา

 

 

กลับไวกว่าคว้าร่างเล็กที่เปลือยเปล่าเอาไว้ ก่อนจะเหวี่ยงเธอลงกับเตียงและทาบทับร่างของเธอไว้ มือเล็กๆทุบอก

 

 

เขารัวๆ เขาจัดการปลดเข็มขัดออกก่อนจะนำไปพันธนาการมือเล็กไว้กับหัวเตียง มืออีกข้างรีบถอดเสื้อผ้าทั้งหมดที่

 

 

เหลือติดกาย ก่อนจะก้มลงจูบร่างเล็กอีกหน กายแร่งค่อยๆเลื่อนเข้าสู่กายสาวอย่างเชื่องช้า หากแต่แรงจิกที่หัว

 

 

 

ไหล่แกร่งและเสียงอู้อี้ในลำคอของเธอก็ทำให้เขารู้ว่าเธอคงจะเจ็บน่าดู ความคับแน่นที่ยังไม่ลดลงทำเอาเขาเจ็บ

 

 

 

ไม่น้อยไปกว่าเธอ เมื่อสุดทางรักเขาก็เริ่มขยับเข้า-ออกอย่างเชื่องช้า ก่อนแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นจะเป็นตัวเร่ง

 

 

 

เครื่องให้จังหวะเร็วขึ้น เมื่อเขาถอนจูบออกใบหน้าแสนหวานที่ตอนนี้ชื้นไปด้วยเหงื่อซุกซบลงบนไหล่แกร่ง เสียง

 

 

 

ครางหวานๆที่ข้างใบหูทำให้อารมณ์ของเขาพุ่งสูงจนแทบทะลุเพดาน มือแกร่งพยายามยึดสะโพกผายเอาไว้เมื่อรู้

 

 

 

ว่าแรงของเขาอาจทำให้ร่างเล็กๆของเธอกระแทกเข้ากับหัวเตียง

 

 

 

“อ๊ะ เบาๆหน่อยค่ะ อ๊าย อ๊ะ เจ็บ” หากแต่ไฟที่ได้รับการเติมเชื้อเพลิงอย่างมากมายไม่สามารถหรี่ลงได้อีกต่อไป

 

 

 

เมื่อก้าวสู่ปลายสายรุ้งเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมของหญิงสาวและชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมกัน เขายกมือขึ้นปัดไรผมที่

 

 

 

 

ปรกใบหน้าแสนหวานออก ก่อนจะแก้เข็มขัดที่เขาใช้มัดมือเธอไว้กับเตียงออก เธอลุกพรวดจากเตียงทันที หาก

 

 

 

แต่ความเจ็บจากส่วนใจกลางของลำตัวแล่นเข้าปะทะเธออย่างจังบวกกับข้อเท้าที่เจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้เธอ

 

 

 

ไม่สามารถหนีไปที่ไหนได้ มิหนำซ้ำยังมานั่งกองอยู่บนพื้นแข็งๆอย่างน่าอนาถอีก เมื่อทำอะไรไม่ได้เธอก็เลือกที่

 

 

 

 

 

จะหยิบเสื้อผ้าที่ถูกทิ้งไว้กระจัดกระจายมาสวมใส่ไว้ ก่อนจะคลานไปที่ประตูไม้บานเล็ก

 

 

 

“ถ้าคิดจะออกจากห้องนี้ไปแม้แต่ก้าวเดียว...เธอได้เจ็บมากกว่าที่เป็นอยู่แน่”น้ำเสียงเย็นเยียบที่ดังจากด้านหลัง

 

 

เบรกมือที่กำลังจะเอื้อมเปิดประตูไว้ทัน เธอรู้ว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเจ็บได้แค่นี้แน่ คงมีอะไรๆที่เธอต้องทนแบกรับ

 

 

มากกว่านี้อีก...เธอคิดว่า ฟางเหลียวหลังไปมองคนตัวโตที่ตอนนี้นอนหลับสบายไปแล้ว เตียงเล็กๆนั่นคงไม่

 

 

สามารถให้เธอไปนอนซุกตัวเพื่อหนีความหนาวจากอากาศในค่ำคืนนี้ได้เลย

 

 

และต่อให้กว้างกว่านี้เธอก็คงไม่กล้า... นางบำเรออย่างเธอไม่มีสิทธิ์...

 

 

 

ความรักของเธอมีค่าเท่านี้ใช่หรือเปล่า...มีค่าแค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้นจริงๆ...

 

 

 

...................................................................................................................................................

 

 

“อย่ามาที่นี่อีกได้ไหม”เสียงหวานเอ่ยเบาๆกับร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามซึ่งกำลังโอบกอดเธออยู่

 

 

 

“ทำไม”เสียงห้วนจัดที่ตอบกลับมาฟังดูก็รู้ว่าเขาไม่พอใจมากแค่ไหน เธอผละตัวออกจากอ้อมกอดของเขา ก่อน

 

 

จะเอ่ย

 

 

“เพราะมันไม่สมควร คุณเป็นน้องชายของว่าที่คู่หมั้นของฉันนะคะ”เธอพยายามให้เหตุผลกับเขาเต็มที่

 

 

“นี่ยังหวังลมๆแล้งๆอยู่อีกหรอ ฉันนึกว่าเธอจะคิดได้แล้วนะแก้ว”มือหนาบีบต้นแขนของหญิงสาวพร้อมๆกับเขย่า

 

 

อย่างบ้าคลั่ง

 

 

“ฉันเจ็บนะ!”เสียงเอ็ดของร่างบางเรียงสติของโทโมะได้ทันทีทันใด เขาเลิกเขย่าเธอก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นจับต้น

 

 

 

แขนของเธอไว้เท่านั้น

 

 

“ฉันรักเธอนะแก้ว ฉันรักเธอนะได้ยินไหม ฉันระ...”ยังไม่ทันทีเขาจะได้พูดจบเธอก็ย้อนกลับมาทันที

 

 

“อะไรล่ะที่บอกว่าคุณรักฉัน การกระทำ ล่ะมีบ้างไหม ทั้งๆที่คุณบอกว่ารักฉัน แต่คุณกลับเห็นฉันไม่ต่างไปจาก

 

 

โสเภณีทั่วไป อยากเมื่อไหร่ก็มาหา หายอยากแล้วก็จากไป...ทำไมคุณไม่นึกถึงใจฉันบ้าง”เธอใช้นิ้วจิ้มลงบนหน้า

 

 

 

อกข้างซ้ายของเขาแรงๆ อยากให้เขารู้เหลือเกินว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหน

 

 

 

“แล้วทำไมต้องตามไปวอแวพี่ป๊อป เขามีเมียมีครอบครัวไปแล้ว ไม่เห็นหรือไง”

 

 

 

“เห็น แต่ก็อย่างที่ฉันบอกพี่ชายของคุณไม่ได้แสดงออกว่ารักใครยัยเด็กนั่นมากมายอะไร นั่นก็หมายความว่าฉัน

 

 

ยังมีสิทธิ์”ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มมุมปากออกอย่างช้าๆ

 

 

“ไม่ต้องมาอ้างโน่นนี่นั่นหรอก ที่เธอไม่ยอมเปิดใจให้ฉัน เพราะเธอไม่เคยรักฉันเลยมากกว่า เธอยังรักแต่พี่ชาย

 

 

 

ของฉัน ต่อไปนี้...ฉันหวังว่าเธอจะลืมเรื่องของเราไป..อย่าได้เก็บมันมาคิดให้หมองใจ คิดเสียว่าฉันกับเธอเราไม่

 

 

 

เคยเกี่ยวข้องกัน...ต่อจากนี้ไปฉันจะช่วยให้เธอรักกับพี่ป๊อปเอง...วางใจเถอะ หากนี่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะ

 

 

 

แสดงออกให้เธอได้รู้ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน...ฉันคิดว่าคำว่ารักที่ออกมาจากปากของฉันคงไม่หนักแน่นพอที่จะ

 

 

 

ให้เธอเชื่อฉัน”เขาเอ่ยน้ำเสียงเศร้าๆก่อนจะก้าวออกจากประตูห้องนอนของแก้วช้าๆ ไม่นานเสียงสตาร์ทรถก่อนจะ

 

 

แล่นออกไป

 

 

 

...เธอทำถูกแล้วหรือ

 

 

 

 

 

 

 

..........................................................................................................................

วันนี้อารมณ์ดี๊ดี เลยมาอัพนิยาย ไปเที่ยวฟินแลนด์มาหลายรอบแล้ววันนี้ ใครเป็นเหมือนกันบ้างงงงงง