BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 

 

 

 

                ผมพยุงตัวผู้หญิงน่าตาน่ารัก น่าเอ็นดูคนนึง ที่เผลอเมาแล้วอ๊วกใส่ผม มาบนชั้นบนของสถานบันเทิง

 

 

เพื่อเรื่องอย่างว่า ผมนะมันเพลย์บอยอยู่แล้ว เหยื่อมาขนาดนี้ ไม่ตะคลุบไว้ก็เสียเชิงผมแย่

 

 

      ผมจัดแจงวางเธอไว้บนเตียง ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดตัวเอง แล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าเธอ

 

 

ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปชำระล้างร่างกายที่เปื้อนไปด้วยเหล้าที่หกราดตัวเธอ หรือไม่ก็อ๊วกของเธอเอง

 

 

" ให้ตายเธอ ทำไมเธอดูดีขนาดนี้เนี่ย" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลูบไล้ตัวเธอ ผมยอมรับ

 

 

ว่าผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน แต่กับเธอ มันกลับมีแรงดึงดูดมหาศาลให้ผมหลงไหล

 

 

 

" ถือซะว่า ค่าชุดชั้นที่เธอทำเปื้อนละกันนะ" ผมจัดการทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ ร่างกายเธอตอบสนองผมอย่างดี

 

 

จนผมเริ่มหลงในตัวเธอ ผมจัดการเธอไปทั้งหมดสามครั้ง จนผมหลับลงข้างๆเธอ

 

 

 

            เช้าวันใหม่ แดดส่องผ่านผ้าม่านที่ปลิวพริ้วไหว ทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา เจอกับภาพที่ไม่คุ้นตาเท่าไหร่นัก ที่นี่มันที่ไหนกันนะ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน

 

 

" กรี๊ดดดดดดดดดดด " 

 

 

" โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย ฉันจะนอน" ผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนข้างๆฉัน บนเตียงเดียวกับฉันพูดขึ้น

 

 

" นายเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ไงห๊ะ ไอ้บ้า" ฉันฟาดแขนลงไปไม่ยั้ง จนเค้าที่ฟุบหน้ากลับไปนอน เด้งตัวขึ้นมานั่ง

 

 

" โอ้ย แม่คุณถ้าฉันบอกเธอไป เธอจะจำได้ไหมละ" นายนั่นตอบแบบใส่อารมณ์

 

 

" ก็บอกมาก่อนซิโว้ย" ฉันโวยวายกลับทันที

 

 

" ก็เมื่อคืน เธอนะเมามาก เลยเดินมาอ๊วกใส่ฉัน แล้วพอฉันถามหาค่าเสียหาย เธอก็ตกลงแลกกับตัวเธอไงละ"

( เหรอออ มั่วแล้วมั้งพ่อคุณ ไม่เชื่ออ่านบทนำซิ)

 

 

" ไม่จริง ไม่มีทาง นายโกหกฉัน"

 

 

" งั้นตามใจครับ แต่ผมจะนอน เสร็จแล้วก็กลับไปไ้ด้แล้ว ชิ่วๆ " เค้าไล่ฉันทางอ้อม 

 

 

    อีกแล้วซินะผู้ชาย ฉันแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะความหาผ้าเช็ดตัวแล้วลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

" นายๆ นาย นาย ๆ นาย"

 

 

" อะไรของเธออีกเนี่ย ห๊ะ อยากได้อีกเหรอ มา" นายนั่นพูด พร้อมดึงฉันลงไปนอนกับเตียง

 

 

" ไม่ใช่ตาบ้า ชุดฉันอยู่ไหน" ฉันเข่าใส่น้องเค้า แล้วถามเค้าออกไป

 

 

" โธ่เอ้ย ยายบ้า ฉันเป็นหมันจะว่าไงห๊ะ" เค้าพูดแล้วกุมน้องของเค้าไว้

 

 

" แล้วสรุปนายเห็นชุดฉันไหม"

 

 

" มันเปื้อนอ๊วก ส่งซักนะ เดี๋ยวพนักงานก็เอามาให้" เค้าบอกแล้วนั่งลงข้างๆฉัน

 

 

" แล้ว ที่นี่ที่ไหน" 

 

 

" อ่าว แล้วเมื่อคืนเธอมาเที่ยวที่ไหนละครับ ชั้นบนของมันครับ" เค้าตอบกวนๆฉัน

 

 

" เหรอ " นั่นซินะ เมื่อคืนฉันขับรถไปเรื่อยๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่ที่ไหน ผับอะไร ทำไมฉันถึงเป็นได้ขนาดนี้นะ

 

 

" อืม แล้วเธอเป็นอะไร ทำไมถึงมาเมาอ๊วกคนเดียวแบบนี้ละ เพื่อนไปไหนหมด"

 

 

"........." ฉันไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มให้เค้าเล็กน้อย

 

 

" เห้อ แฟนเธอละ อย่าบอกนะว่าไม่มีอ่า ฉันไม่เชื่อ เพราะฉันลองแล้ว ฮึฮึ"

 

 

    จู่ๆที่เค้าพูดขึ้น มันทำให้น้ำตาฉันไหล ใช่ ฉันมันโง่ที่โดนผู้ชายหลอก แถมมาเจอตานี่อีก พระเจ้าทำไมชีวิตลุกรันทดขนาดนี้

 

 

" เฮ้ย ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ โอเคๆ เธอทะเลาะกับแฟนมาเหรอ แต่เรื่องเมื่อคืน ถือว่าเธอคืนค่าเสื้อฉันละกัน" เค้ายังพูดต่อ

 

 

" อืม" ก้มหน้าเก็บน้ำตาที่ไหลไม่ให้เค้าเห็นตอบออกไปแค่นั้น แล้วห้องก็เกิดความเงียบขึ้นทันที

 

 

 

    ทำไมกัน ทำไมเธอไม่โวยวาย เรียกร้องขอผมเป็นแฟน หรือขอเงินจากผม ทั้งๆที่ผมทำร้ายเธอขนาดนั้น

 

 

หรือเธอจะแกล้งแสดงละคร แต่ทำไมผมรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเธอละ

 

 

 

" ก๊อกๆ ก๊อก เดี๋ยวฉันไปเปิดให้ เธอรออยู่นี่แหละ " ผมบอกเธอ ก่อนจะเดินตรงไปเปิดประตู

 

 

" อ่ะ เสื้อผ้าได้แล้ว" ผมยื่นเสื้อผ้าที่พนักงานเอามาให้ ให้กับเธอ เธอรับก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

 

   ระหว่างที่เธอเข้าห้องน้ำ ผมก็จัดการแต่งตัวจนเรียบร้อย คงไม่มีอารมณ์นอนต่อแล้วละ

 

 

" นี่ เธอนะ ฉันขอโทษนะ ที่พูดไม่ดี แล้วก็ เรื่อง..เรื่อง เรื่องเมื่อคืนนะ" ให้ตาย เสียฟร์อมชะมัด ผมเพลย์บอยนะ

 

 

" อืม " เธอพูดแค่นี้แล้วเดินเี่บี่ยงตัวออกไป ผมค่อยๆเดินตามเธอลงมา

 

 

" เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ที่นี่มันแถวไหนเหรอค่ะ" ผมได้ยินเธอถามพนักงาน อ่าวนี่เธอไม่รู้จักที่นี่จริงๆเหรอเนี่ย

 

 

" อ่อ รัชดานะครับ "

 

 

" ขอบคุณค่ะ" แล้วเธอก็เดินไปที่รถคันนึง แต่ดูเหมือนเธอกำลังก้มหาอะไรในกระเป๋าอยู่

 

 

" เฮ้อ หายไปไหนเนี่ย ตังก็ไม่มี มีแค่บัตรประชาชน ตอนนั้นแน่เลย" เธอพูดอะไรพึมพำผมได้ยินไม่ค่อยชัด

 

 

     ฉันมันบ้าจริง เมื่อคืนโยนกุญแจรถกับเงินทิ้งลงถังขยะ คิดแค้วเจ็บใจตัวเอ็งนัก ที่โง่มาหมดตัวที่นี่ แถมยังโดน

 

 

ทำเรื่องอย่างว่าอีก ยายฟางเอ้ยชีวิตคงไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้วมั้งเนี่ย คิดในใจเบาๆ

 

 

" เห้อ " ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย

 

 

" ปริ้น ปริ้น ปริ้น" เสียงแตรรถคันนึงบีบให้ฉัน ฉันหันกลับไปมอง เจอหน้าอีตาบ้าเจ้าเล่ห์คนนี้อีกแล้ว

 

 

" ไง กลับยังไง"

 

 

" เดินนะ"

 

 

" อ่าว แล้วรถเธอละ"

 

 

" ไม่มีกุญแจ"

 

 

" ลืมไว้ที่ไหนเหรอ มาขึ้นมาซิ ฉันไปส่ง"

 

 

" ไม่เป็นไร นายไปเถอะ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว"

 

 

" เหอะน่า ขึ้นมาฉันไปส่ง"

 

 

" ไม่ เดี๋ยวนายทำะไรฉันอีก"

 

 

" โธ่ คนอย่างฉัน ไม่มีกินซ้ำ จำไว้ด้วย มา ขึ้นมาเร็ว"

 

 

          ฉันมองเค้าอย่างเคืองๆ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ เพราะอากาศที่ร้อนมาก ทำให้ฉันทั้งหิวน้ำ ไม่มีแรงจะเดินต่อ แล้วฉันก็หิวมากด้วย จึงตัดสินใจขึ้นรถนายหมอนั่น"

 

 

" ว่าไง จะให้ฉันไปส่งที่ไหน" ทันทีที่ตานี่ถาม ฉันก็ตกใจ ใช่ซิ ฉันจะไปที่ไหนดีละ

 

 

" เอ่อ นายจะไหนต่อเหรอ"

 

 

" ทำไม ติดใจฉันเหรอ" เค้ามองหน้าฉันยิ้มๆ แต่ขอโทษทีเหอะ ตอนนี้อารมณ์ไม่ดีอย่างแรงส์

 

 

" หิวนะ ไม่มีเงิน" ฉันบอกแล้วหันหน้ามองข้างทาง

 

 

" โธเอ้ย เอาร้านอาหารอะไรละ คนอย่างฉันซะอย่างจะกินอะไรเลือกเลย" โธ่ ที่แท้ก็เงิน ผู้หญิงก็งี้ละน๊า

 

 

" เอาร้านนี้แหละ" ผมขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงร้านเพิงเ็ล็กๆข้างถนน สกปรกๆ 

 

 

" นี่เธอจะกินเหรอ โอ้ ไม่นะ" ผมพุด เธอหันมามองหน้าผมด้วยหางตา ก่อนจะลงรถไปไม่รอผมเลย

 

 

   ผมที่เดินตามลงมา ทำให้ผมเห็นรอยยิ้มเธอที่มองมาที่ผม มันน่าเจ็บใจชะมัดเลย

 

 

" อ่าว หนุฟาง วันนี้กินอะไรลูก" ป้าแก่ๆคนนึงเดินเข้ามากอดเธอ แล้วถามเธอขึ้น

 

 

" อืม นายอยากกินอะไรละ" เธอหันมาถามผม

 

 

" มันมีอะไรบ้างละ"

 

 

" ก็มีอาหารตามสั่งทั่วไปนะจ๊ะ พ่อหนุ่ม" ป้าคนนั้นบอกผม

 

 

" งั้นฟางเอา กระเพราไก่ไข่ดาวค่ะ นายละ"

 

 

" เอาเหมือนเธอนั่นแหละ" ผมบอกแล้วทำหน้า เหมือนอึดอัด แล้วป้าคนนั้นก็เดินไปทำทันที

 

 

" ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน" เธอพูดขึ้น

 

 

" ทำไมไม่เลือกร้านดีๆหน่อยละ คิดจะแกล้งฉันหรือไงกัน" ผมถามเธอ

 

 

" ร้านนี้ไม่ดีตรงไหนละ" เธอจ้องผม แล้วถามขึ้น

 

 

" ร้อนก็ร้อน แอร์ก็ไม่มี สะอาดก็ไม่สะอาด อาหารมีแต่พื้นๆ" ผมบ่นไป

 

 

" งั้นนายก็ไม่ต้องกิน เดี๋ยวฉันกินเอง ขอบคุณที่มาส่งร้านข้าว"

 

 

" อ่าว นี่เธอไล่ฉันเหรอ แล้วเธอมีเงินจ่ายหรือไง"

 

 

" ไม่มี "

 

 

" งั้นฉันจะกินกับเธอ " แล้วเธอก็อมยิ้มมองผม ฮึ๋ย เจ็บใจเป็นบ้าเลย

 

 

" นี่ เธอชื่อฟางเหรอ" ผมถามเธอขึ้นอีกครั้ง

 

 

" นายหูหนวกเหรอ"

 

 

"ก็ฉันถามเธอดีๆ เจอคราวหน้าจะได้ทักถูก"

 

 

" ไม่ต้อง เราคงไม่เจอกันอีกแล้วละ"

 

 

" หึ แนใจ เมื่อคืน ฉันแอบถ่ายคลิปไว้" ผมสแยะยิ้มออย่างผู้ชนะ หน้าเธอตอนนี้ซีดมาก จ้องผมตาเขมง

 

 

" อืม ฉันชื่อฟาง"

 

 

" ดี ฉันชื่อป๊อปปี้"

 

 

" ฉันไม่ได้ถาม"

 

 

" เออน่า แล้วเบอร์เธอละ" นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมเนี่ยนะขอเบอร์เธอ ไม่จริง

 

 

" ไม่มี ฉันทิ้งโทรศัพท์ไปพร้อม กุญแจรถ และเงินแล้ว"

 

 

" ถึงว่า ทำไมถึงไปบ่นพึมพำที่รถ เรื่องรถ เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องจัดการให้ละกัน"

 

 

" ขอบใจ แต่แอบตามฉันมาทำไม" เธอถามผมเสียงแข็ง จ้องผมตาเขม็ง

 

 

 

 

 ไม่จริงนะ ผมมันเพลย์บอย มีแต่หญิงวิ่งตาม ผมไม่เคยแยแสใคร ใครจะเป็นจะตาย จะทุกจะร้อนผมไม่แคร์อยู่แล้ว

 

ยายนี่พูดมั่วๆ ผมไม่ได้ตามเธอ เรื่องทั้งหมดมันแค่บังเอิญ แล้วผมก็สงสารเธอ แค่นั้น หลังจากกินข้าวเสร็จทุกอย่างก็จบ จริงๆ มันต้องจบ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฝากทุกคนติดตาม เป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ด้วยนะ...