BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผมที่เร่งขับรถออกมา ก็มาถึงโรงแรมในที่สุด ด้วยความรีบร้อน ผมจึงจอดรถทันทีที่ถึงประตู แล้วลงรถทันที
" เอารถไว้นี่แหละ ไม่ต้องเก็บ " ผมบอกกับพนักงาน ที่กำลังจะเอารถผมไปเก็บ เพราะผมกลัวว่าถ้าฟางเป็นอะไร
ไปแล้วผมจะทนรอรถพยาบาลให้มาถึงไม่ไหวซะมากกว่า แล้วผมก้รีบวิ่งตรงไปห้องผมทันที
" เอ่อ คุณภาณุค่ะ" รีเซฟชั่นถามผม
" เปิดห้องได้หรือยัง"
" เอ่อ กำลังพยายามอยู่ค่ะ"
" กำลังงั้นเหรอ ถ้าฟางเป็นอะไรไป พวกคุณจะรับผิดชอบยังไง บอกมาหน่อยซิ โธ่เว้ย เอาขวานมา " ผมตะคอกไป
จนทำให้ทุกคนก้มหน้าหลบผมด้วยความกลัว
" ไปเอามาซิ " ผมยังตะคอกพนักงาน ทำให้พนักคนนึงสะดุ้ง แล้วรีบวิ่งไปเอาขวานมา
" โธ่เว้ย แกอ้าประตูไว้ เดี๋ยวฉันจะจามขวานที่ประตูเอง " ผมต้องใช้ขวานเพราะ ประตูคีย์การ์ดเราเปิดได้ แต่มันดันคล้องเหล็กไว้ด้านในเลยต้องใช้ของมีคมที่แข็งๆ ตัดมันออกจากกัน ถึงจะเข้าไปได้ ตอนนี้ผมร้อนใจมาก
" ปึ๊ก ได้แล้วครับนาย เปิดได้แ้ล้ว" ลุกน้องที่ดันประตุตะโกนบอกผม
" ฟาง " ผมที่เห็นฟางนอนอยุ่กับพื้น ก็รีบตรงไปช้อนตัวเธอทันที
" ฟาง ผมขอโทษ ที่ทิ้งคุณไว้คนเดียว ฟาง คุณตอบผมซิ ฟาง อย่าหลับซิ ทำไมเลือดออกขนาดนี้"
" หลบไป ไปจัดการขอโทษแขกคนอื่นซะ แล้วเตรียมรถออกไปดรงพยาบาล" ผมอุ้มร่างฟางวิ่งออกนอกห้องไป
ตลอดทางที่เดินก็พูดสั่งงานคนอื่นๆ ให้ทำตาม
ณ.มุมมืดมุมหนึ่ง มีชายกับหญิงคู่หนึ่งกำลังพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เหมือนคนอื่นๆที่วุ่นวายไปหมด
ไหนจะแข็กคนอื่นๆที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หรือแม้กระทั่งพนักงานเอง ที่ดูจะวุ่นวายไปหมด
"คุณ แน่ใจนะ ว่าแบบนี้ดีแล้ว"
" อืม เด็กนั่นคงดวงไม่แข็งขนาดนั้นหรอก"
" อืม แล้วถ้ามันดวงแข็งละ คุณภาณุจะไม่เกลียดฉันแย่เหรอ"
" เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเป่าสมองยายนั่นแล้ว"
" หึหึ หวังว่าคุณภาณูคงสาวไม่ถึงฉันนะ "
" ครับผม คุณผู้จัดการ นางฟางตื่นมามันไม่มีทางที่จะรักนายนั่นได้อีกแน่ 555"
ทั้งคู่หัวเราะ อย่างพอใจกับผมงานที่ทำสำเร็จโดยไม่สนใจสายตาคนที่มองมาแต่อย่างใด
ตอนนี้ผมมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกอึดอัด ผมยอมรับว่าตอนแรกที่ผมเจอเธอ
ผมก็กะจะทิ้งเธอเหมือนคนอื่นๆ แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมแววตาคู่สวยที่มองผม ในวันที่เราเจอกันแ้ล้วผมล่วงเกินเธอไป
มันทำให้ผมหลงไหล แล้วอยากได้เธอมาเป็นของผมแค่คนเดียวอย่างถาวร ผมรักเธอทั้งๆที่ผมไม่รุ้ว่าเธอเป็นใคร
แล้วผมก้รักเธอทั้งๆที่สิ่งผมรู้เกี่ยวกับเธอมันดูไม่ดีเลย แต่ผมกลับเลือกที่จะเชื่อเธอ ผมขับรถจนมาถึงโรงพยาบาล
ผมรีบอุ้มร่างเธอขึ้นนอนบนเตียงคนไข้ทันที
" หมอครับ ช่วยแฟนผมด้วย" ผมที่วิ่งตามเตียงที่พยาบาลเขมไป แล้วพูดกับหมอก่อนที่เค้าจะพาฟางเข้าห้องฉุกเฉินไป
ผมนั่งรอเธอที่ห้องฉุกเฉินด้วยอาการหายใจไม่ทั่วท้อง ผมเดินไปเดินมา เวลามันช่างเดินช้าจังเลย
ผมกังวลคอยมองเข็มนาฬิกา แล้วชำเรืองมองประตูห้องฉุกเฉินแทบจะทุกนาที
" ใครเป็นญาติคนไข้ครับ" หมอที่เปิดประตูออกมา พูดขึ้น
" ผมครับ เธอเป็นแฟนผม"
" ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากนะครับ แล้วทางโรงพยาบาลมีเลือดสำรองไม่พอครับ"
" ครับ เอาของผมไปให้เธอได้ไหมครับ"
" คุณกรุ๊ปเลือดอะไรครับ"
" ผมกรุ๊ปเอครับ เธอกรุ๊ปอะไรครับ"
" เธอกรุ๊ปเอบีนะครับ ตอนนี้โรงพยาบาลเรามีไม่พอนะครับ"
" หมอ ต้องช่วยเธอให้ได้เลยนะครับ "
" หมอจะพยายามครับ ตอนนี้ก็ใกล้จะเช้าแล้ว หมอจะลองฝากประชาสัมพันธ์ดู เพราะกระสุนเข้าจุดไม่สำคัญ เลยโชคดีไป แต่เธอเสียเลือดมากพอสมควร"
" ครับ " หมอบอกผมแล้วเดินเข้าห้องฉุกเฉินไปต่อทันที
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้
" ฮัลโหล คุณแอร์เหรอ คุณช่วยเรียกพนักงานทุกคนประชุม ให้ผมหน่อย"
" ค่ะ กี่โมงดีค่ะคุณภาณุ"
" ตอนนี้ อีกห้านาทีผมจะเข้าไปโรงแรม ทุกคนต้องพร้อม ทุกคน และก็ทุกแผนก รวมถึพนักงานรายวัน หรือเด็กฝึกงานด้วย"
" ค่ะ ห้านาทีเหรอค่ะ คือแอร์กลัวว่า"
" นี่คือคำสั่ง ไม่มีแต่"
" ค่ะ "
" จะอะไรกันนักหนา กับผู้หญิงแค่คนเดียว" แอร์บ่นทันทีที่ป๊อปปี้วางสายไป
ห้านาทีผ่านไป
" สวัสดีทุกคน ผมภาณุ จิระคุณ เจ้าของที่นี่ อย่างที่รู้กันว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ที่มันไม่น่าเกิดขึ้นในโรงแรมผมได้เกิดขึ้น"
"................"
" แล้วแฟนของผม ได้รับอัตรายตอนนี้ผมอยากทราบว่าใครมีหมู่เลือดเอบีบ้าง"
" เอ่อ .. "
" ผมต้องการน้ำใจ และก็ความรับผดชอบ ผมไม่อยากเห็นคนขี้ขลาด"
" ดิฉันค่ะ แต่ดิฉันกลัวเข็ม "
" ผมครับ แ่ต่ผมนอนดึก"
" ผมครับ แต่ผมกินเบียร์ไป"
" ขอบคุณทั้งสามคน งั้นช่วยไปโรงพยาบาลกับผมหน่อย ที่เหลือไปทำงานได้"
" อ่อ คุณแอร์ ขอบคุณมากนะที่เรียกทุกคนประชุม และก็น้ำใจที่ไม่แสดงตัว"
ป๊อปปี้พูด ทำให้แอร์ถึงกับสะดุ้ง จากนั้นเค้าก็พาทั้งสามคนมายังโรงพยาบาล เพื่อให้หมอตรวจร่างกายแล้วบริจาคเลือด
" เป็นไงบ้างครับหมอ"
" เรียบร้อยครับ คงต้องพักผ่อนนานหน่อย เพราะเธอเพลียมากจากการทำแผลครับ"
" ครับ ขอบคุณมากนะครับ" ผมบอกหมอ แล้วหันไปถามทั้งสามคน
" ขอบคุณพวกคุรมากนะ ที่ช่วยชีวิตแฟนผม ผมอยากรู้เหตุการณ์เมื่อคืน ใครพอจะทราบมั่ง"
" ก็เท่าที่รู้มา คือมีเสียงปืนดังขึ้น จากนั้นทุกคนก็วิ่งตามเสียงปืนไป มันเป็นฟลอร์ที่คุณภาณุพัก เลยลองเคาะห้องถาม ว่าคุณเป็นอะไรหรือเปล่า มีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกให้ช่วยนะค่ะ"
" แล้วพอไปขอมาสเตอร์การ์ด กลับไม่มีของฟลอร์นี้ เลยเสียเวลาในการเซทการ์ด เปิดห้อง เพราะต้องเช็คเอาท์ห้องเก่าคืนก่อน ซึ่งไม่มีใครมีเงินเลยนะค่ะ"
" ก็เลยเช็คเอาท์ไม่ได้ซินะ แล้วสรุปยังไงต่อ"
" แล้วพวกเราก็ไปเคาะห้องเรียกคุณฟาง โทรหาคุณภาณุแหละค่ะ จู่ๆก่อนคุณมาถึง เราก็เจอมาสเตอร์การ์ดค่ะ"
( มาสเตอร์การ์ด คือการ์ดที่เปิดได้ทุกห้อง สำหรับแม่บ้านไปทำความสะอาด หรือผุ้จัดการเพื่อตรวจสอบได้ทุกห้อง)
" อืม นี่ค่าเสียเวลาพวกคุณ แล้วกลับไปพักผ่อนซะ ผมให้หยุดคนละสามวัน"
" ขอบคุณมากนะค่ะ/ครับ" พนักงานรับเงินแล้วก็กลับบ้านของตัวเองไป
" ใครทำเธอกันแน่ฟาง ทำไมถึงกล้าขนาดนี้" คิดอย่างหนักเพราะการทำครั้งนี้มันทำให้เค้าแค้นมาก นี่มันถิ่นเค้าโรงแรมเค้า
เดินเข้ามาในห้องที่มีร่างบางนอนอยู่ มองเธอด้วยสายตาที่แสนจะอ่อนโยน
" ฟาง ฉันขอโทษนะ ตื่นมาแล้วฉันจะชดเชยให้หมดทุกอย่าง"
" .................."
" อย่าเงียบแบบนี้ซิ ไปกินกุ้งกันไหม"
"..................."
" เธอกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง เธอรู้ไหม "
".........................."
แล้วเค้าก็นั่งมองเธออยู่ข้างเตียง จนเผลอหลับไปข้างๆเตียง โดยที่จับมือเธอไว้ตลอดเวลา
ขอโทษที่หายไปนานค่ะ พอดีช่วงนี้ยุ่งๆนะ ไม่ลืมกันนะ
อย่าลืมเม้นท์+โหวตเยอะๆละ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
