BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันจะบอกกับป๊อปปี้ยังไงดี ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัว สับสน ไม่แน่ใจแล้วไม่รู้จะหาทางออกต่อไปยังไง
ในเมื่อสิ่งที่ฉันได้ยิน ได้ฟังมา มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน มันเกินที่ฉันจะรับมันได้ถ้าเค้าจะเป็นตัวการทั้งหมด
หรือ ถ้าฉันต้องโดดเดียวในตอนี้ฉันคงหยุดหายใจ เพราะทุกอย่างในชีวิตฉันกำลังจะหายไปให้กับศัตรู
ไม่ว่าจะคอนโด คนรักเก่า หรือคนที่จ้องทำลายฉันตั้งแต่มันเกาะแม่ฉัน มันพร้อมที่จะเหยียบย่ำฉัน
ตอนนี้ฉันอ่อนล้ามากเหลือเกิน
" ห๊ะ ฟางเธอเป็นอะไรเธอบอกฉันมาซักคำได้ไหม ฉันจะบ้าแล้วนะ" เค้าเริ่มชักสีหน้า ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากเช็ดน้ำตาให้ฉัน
" ปะ เปล่า ฮึก แค่นายไปนาน ฉันกลัว ฮึก " ฉันพูดแล้วสะอื้น
" โธ่ฟาง ฉันขอโทษนะ ฉันแค่แวะซื้อของกินมาให้เธอนะ ฉันกลัวเธอหิว"
" อือ แล้วนายกินอะไรมาหรือยัง "
" ยังเลย ฉันจะมากินพร้อมเธออ่า หิวหรือยัง ฉันเอาใส่จานให้นะ"
" อืม ปะ ป๊อป นายไปไหนมาเหรอ "
" ก็ไปที่โรงแรมมานะ ไปหาเบาะแสเพิ่มเติมนิดหน่อย ฉันไม่อยากให้มันลอยนวล "
" เหรอ แต่ทำไมคุณแอร์บอกว่าเห็นนายอยู่กับผู้ชายสองคนที่หน้าโรงแรมละ"
" หือ หน้าโรงแรมงั้นเหรอ แอร์มาเยี่ยมเธอเหรอ แล้วเธอเชื่อเค้าไหมละ"
" ฉันไม่รู้ "
" ฟาง เธอควรจะบอกฉันเพื่อความปลอดภัยของเธอเองนะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ บอกฉันเถอะ" ป๊อปปี้เดินกลับมานั่ลงข้างเธอ จับมือฟาง จ้องตาอย่างจริงจัง
" ป๊อป ฉันไม่รู้ ฉันจะทำยังไงดี " ฉันบอกเค้าน้ำตาคลอ
" ฟาง บอกป๊อปมาเถอะ เชื่อป๊อปซักครั้งนะ ไว้ใจป๊อปซักครั้ง" ป๊อปจับมือฉันไว้ แววตาเค้าบ่งบอกถึงความจริงใจ
เอาละเป็นไงเป็นกัน ถึงฉันจะโง่โดนหลอกซ้ำ แต่ก็ยังดีกว่าที่ต้องมานั่งคิดไปเอง
" คือ คุณแอร์บอกว่าเจอป๊อปนั่งกะผู้ชายแปลกหน้าสองคน แล้ววันเกิดเหตุไอ้พวกนั้นบอกฉันว่านายส่งให้พวกมันมาจัดการฉัน มันจริงหรือเปล่าป๊อป นายส่งมันมาจริงหรือเปล่า นายอยากให้ฉันไปทำไมไม่บอกฉันห๊ะ ฮึก ทำไมทำไมกัน ทั้งๆที่ฉันคิดว่านาย ฮึก จะเป็นคนที่ไม่ทำร้ายฉัน ทำไมกันป๊อป ฮือๆๆ ฮือ"
ฉันระบายออกมาด้วยน้ำตา ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่อ่อนแอให้เค้าเห็น
" หือ ทำไมแอร์พูดแบบนั้น ฟางฉันไม่รู้นะ เธอจะเชื่อฉันหรือเปล่า แต่ฉันไม่มีทางทำร้ายเธอ" เค้าจับไหล่แล้วจ้องมาที่ตาของฉัน
" ป๊อป นายจะทำร้ายฉันไหม "
" ไม่มีทาง ฟังนะ ฉันไม่มีทางที่จะทำร้ายเธอ แต่ตอนนี้ เรากินข้าวก่อนดีกว่า " แล้วป๊อปก็หันไปหยิบชามข้าวต้มทะเลมาสองใบ แล้วก็ลากโต๊ะวางอาหาร มาวางเราสองคนนั่งทานข้าวต้มกัน
" ป๊อป คืนนั้นนายไปไหนมา "
" คืนนั้น จู่ๆแอร์ก็โทรมาบอกมีโจรขึ้นข้างบ้าน แล้วเห็นแอร์ ป๊อปเลยให้ค้าโทรแจ้งความระหวางรอตำรวจเลยไปอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ"
" แต่ตอนนายออกไปไม่ถึงห้านาที พวกโจรก็เข้ามาพอดีเลยนะ เพราะฉันสะดุ้งตื่นเสียงปิดประตู เลยลุกมานั่งรอนะ เป็นไปได้ไหมที่คุณแอร์จะเป็นคนทำนะ"
" เป็นไปได้ซิ ฉันก็สงสัยอยู่ "
" แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กไม่น่าร้ายกาจขนาดนี้ หรือจะนายมาร์คกันนะป๊อป"
" ถึงเค้ากับเธอจะไม่ถูกกัน แต่ก็เป็นพี่น้องกันนะ เค้าคงไม่กล้าหรอก"
" ใครบอกว่านายนั่นเป็นพี่น้องกับฉัน"
" ก็นายนั่นบอกป๊อปแบบนี้นี่นา แล้วเป้นอะไรละ อย่าบอกนะว่าแฟนเก่า " แล้วหน้าป๊อปก็เปลี่ยนไปเป็นยักษ์ทันที
" จะบ้าหรือไงละ นายนั่นแหละตัวต้นเรื่องทั้งหมด นายนั่นเป็นแฟนใฟม่แม่ฉัน ที่หวังจะหุบสมบัตรต่างหาก"
" ห๊ะ แม่เธอคบคนวัยเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ"
" นั่นแม่ฉันนะป๊อปปี้"
" เออ ฉันขอโทษ แล้วยังไงต่อละ"
" นายนั่นพยายามจะข่มขืนฉัน แต่ไม่สำเร็จ พอแม่ฉันรู้ เลยเอาเงินให้ฉันก้อนหนึ่งแล้วไล่ฉันออกมาอยู่ข้างนอก
แล้วหลังจากนั้นฉันได้ข่าวว่าแม่ฉันตายหลังจากฉันออกจากบ้านมาไม่กี่วัน ทุกอย่างบ้านรถเป้นของนายมาร์คหมด
แล้วแฟนใหม่มันก็คือคุณหญิงที่มันพามาพักที่โรงแรม แต่ที่ฉันแค้นคือ มันขายบ้านของแม่ฉัน"
" ห๊ะ ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย " ป๊อปที่โกรธจัด กำลังจะลุกออกไป แต่ฉันห้ามไว้ก่อน
" ป๊อปเดี๋ยวก่อน ฉันฆ่ามันแน่ แต่ต้องให้ฉันรู้ก่อนว่ามันเอาเครื่องเพชรที่พ่อให้แม่วันแต่งงานไปเก็บไว้ที่ไหน"
" เออ แล้วพ่อเธอละ"
" คนใจดำคนนั้นนะเหรอ เค้าไล่ฉันให้มาอยู่กับแม่ แล้วตัวเองไปมีเมียใหม่ ทั้งๆพี่สาวกับน้องสาวของฉันอยู่กับเค้า"
" แต่พ่อเธอเป็นคน... เออ เปล่า"
" อะไร นายรู้จักพ่อฉันเหรอ "
" ป่าว ไม่รู้จัก แล้วพี่สาวน้องสาวเธอละ"
" ก็ดี ถึงพ่อแม่จะแยกกันแต่เราก็ติดต่อกันตลอด แต่รอบนี้ฉันหายนานแบบนี้ สองคนนั้นคงเป็นห่วงฉันแย่"
" แล้วทำไมตอนแรกเธอไม่ไปอยู่กับพี่สาว น้องสาวเธอละ "
" ก็น้องฉันแต่งงานแล้วอยู่ต่างประเทศ พี่สาวฉันก็มีคู่หมั้นแล้ว ฉันไปก็คงต้องไปอยู่กับคนใจร้ายที่ไล่ฉันออกมานะซิ"
" ฟาง งั้นเธออยู่กับฉันได้ไหม ฉันอยากอยู่กับเธอ เธอไว้ใจฉันไหม "
" แล้วถ้าเกิดเรื่องแบบคืนนั้นอีกละ "
" ฉันสัญญาว่ามันจะไม่มี เพราะฉันจะบอกกับพ่อฉัน ว่าจะย้ายมาอยู่คอนโดกับเธอ "
" แต่.."
" ไม่ต้องแต่ ฉันต้องอยู่กับเธอ ถ้าเธออยู่คนเดียวอันตรายแย่เลย"
" หึย นายนี่มันเอาแต่ใจตัวเองตลอดอยู่แล้วนิ "
" ฟาง แล้วอาการเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "
" ก็เจ็บแผล แล้วเพลียๆนะ"
" อือ ถ้าต่อไปนี้เธออยู่กับฉัน แล้วมีอาการอะไรแปลก รีบบอกฉันเลยนะ"
" นายทำอย่างกับฉันเป็นโรคอะไรนะป๊อปปี้ "
" อ่อ เปล่า ฉันแค่อยากดูแลเธอดีๆเฉยๆ ชดเชยเรื่องที่ผ่านมาไง"
" อะหะ ขอบใจนะ แต่อิ่มแล้ว อยากกินเค้กอันน้นมากกว่า"
" กินข้าวนิดเดียวเองนะฟาง กินอีกหน่อยซิ"
" ไม่เอาฉันกลัวอ้วน"
" จะกลัวทำไมเธอก็มีฉันแล้วนินา "
" นายนี่มัน ก็ฉันกินเค้กแล้วนิ "
" ก็ได้ๆ แต่ต้องกินยาก่อน ไม่งั้นไม่ต้องกิน "
" ป๊อปปี้ ไม่เอานะ ไม่กินยาย ไหนบอกจะดูแลฉันไงละ"
" ก็ดูแลไง ก็เธออยากกินเค้กนินา ก็ต้องกินยาก่อน จะได้หายเร็วๆไง"
" ป๊อปปี้ " ฉันเรียกชื่อเค้าแล้วทำตาปิ้งๆๆๆ อ้อนวอนเค้า
" ไม่ได้ จะกินเองหรือให้ป้อน"
" ไม่กินทั้งนั้นแหละ " ฉันกอดอดหันหน้าหนี
" ดี " ป๊อปปี้ไม่พูดเปล่า โยนยาเข้าปากตัวเอง ก่อนจะจับฟางประทับจูบ แล้วใช้ลิ้นดันยาเข้าปากเธอ ฟารีบผละออกแล้ว คว้าน้ำมากิน
" แฮกๆๆ ป๊อปปี้ นายมันบ้าไปแล้ว "
" ใครบอก มีอีกหลายวิธีเลยนะ จะลองปะละ "
" ไม่เอาแล้ว ไหนละเค้กฉันนะ "
" มะ เดี๋ยวป๊อปป้อนนะ"
" ไม่เอาเดี๋ยวนายแย่งฉันกิน แบร " แล้วฟางก็ดึงเค้กในมือป๊อปมากิน แล้วแลบลิ้นล้อเลียนเค้า
" แสบนักหนา กินเสร็จแล้ว ป๊อปจะเช็ดตัวให้นะ รีบๆกินละ " เค้าพูดแล้วเดินไปในห้องน้ำ เพื่อตวงน้ำเตรียมมาเช็ดตัวเธอ
" ห๊า ไม่เอา ฉันอาบเองได้ นายไม่ต้องมาทำทะลึ่งเลย"
" ทะลึ่งอะไร ฉันเห็นหมดแล้ว สองรอบแล้วด้วย"
" ไอ้ป๊อปปี้บ้า ไอ้ลามก ไอ้ๆ...."
" พอแล้ว ดูซิเลอะปากหมด ป๊อปบอกจะทำให้ก็อย่าขัดซิครับ " ป๊อปที่ถือกะละมังออกมาพูดกับฉัน
" ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย บอกว่าจะอาบเองก็อาบเองซิ "
" ก็ลองดู ว่าป๊อปจะจับฟางแก้ผ้ากลางห้องไม่ได้ " เค้ายิ้มแบบมีชัย
" นายบ้าไหนบอกจะดูแลฉัน ฉันเจ็บอยู่นะ"
" ก็จะดูแลไง อย่าดือซื้อ ดูซิ เลอะเชียว" เค้าเดินมานั่งขอบเตียงแล้วบ่นฉัน ก่อนที่เค้าจะค่อยๆจับหน้าฉันให้มองเค้า แแล้วประทับจูบลงมา
" อร่อยจัง " ป๊อปที่เลียครีมที่ติดปากฉัน บอกกับฉัน ก่อนที่เค้าจะจูบกับฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันได้แต่นิ่ง เหมือนโดนสะกดด้วยคำว่าอร่อยของเค้าเลย
" เออ ขอโทษค่ะ " จู่ๆคนที่เปิดประตูเข้ามาก็พูดขึ้นทำให้เราผละออกจากกัน
" อ่าว คุณแอร์ มีอะไรหรือเปล่า"
" เปล่าค่ะ แอร์นึกว่าคุณฟงอยู่คนเดียว เลยซื้อของกินมาฝากนะค่ะ "
" ขอบใจนะ แต่ไม่เป็นไรผมซื้อมาแล้ว แล้วผมกำลังป้อนเธออยุ่ ถ้าคุณกลับก็ล็อคห้องให้ผมด้วย"
" อะ เออ ค่ะ " คุณแอร์ เดินออกไปทันที ที่ป๊อปบอก
" แก นางฟาง แกต้องไม่รอดแน่" แอร์เดินออกมาพูดขึ้น
ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าแดง กับเรื่องที่ป๊อปพูด แล้วที่เค้าทำเมื่อกี้
" ไงอายเหรอ กินอิ่มหรือยัง" ฉันไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ
" งั้นก็ถึงเวลาเช็ดตัวซักที "
" ไม่นะป๊อป ไม่ๆๆๆๆ "
มาลุ้นกันต่อ ว่าป๊อปจะทำอะไรฟาง
ขอโทษที่หายไปนานนนะ คิดถึงทุกคน หวังว่ายังไม่ลืมกันนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
