BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้สีขาว มีโต๊ะกลมแสนน่ารักในสวนที่บ้านของป๊อปปี้ ที่นี่ใหญ่ หรูหรา แล้วก็เรียบเก๋ด้วย
สมแล้วที่เค้าเป็นนักออกแบบ ทุกอย่างดูลงตัวไปหมด หวนนั่งคิดถึงบ้านหลังเก่า ที่เคยอยู่ด้วยกันมีคุณพ่อ คุณแม่
เธอแล้วก็พี่สาวน้องสาว แต่ตอนนี้สงสัยคงเป้นได้แค่อดีต เพราะเธอไม่ใช่สมาชิกของบ้านนั้นอีกต่อไปแล้ว
" ไง ชอบบ้านฉันหรือเปล่า " ป๊อปปี้ที่เดินมา ถามฉันขึ้น
" นี่จะแทนตัวเองว่าป๊อป หรือ ฉันกันแน่ จะได้ตามถูก " ฉันถามป๊อปปี้
" ก็ฟางแหละ ไม่ยอมแทนตัวเองว่าฟางอ่า " ป๊อปปี้ทำหน้าแบ้ว งอนฉัน
" โอ๋ๆๆๆๆ ฟางขอโทษนะป๊อป " ฉันเริ่มแสดงทันทีที่เห้นป้าคนหนึ่งเดินมาทางเรา
" น้ำกับของว่างมาแล้วค่ะคุณหนู " แม่นมที่เดินเข้ามาพูดขึ้น
" ครับนม นี่ฟางแฟนป๊อปเองครับ " ฉันยกมือสวัสดีแม่นมป๊อปทันที
" ค่ะ แต่คุณหนูค่ะแล้วคุณ...."
" ป๊อปกับน้องไม่ได้รักกันครับ อีกอย่างน้องก็เป็นแฟนไอ้โมะด้วย เดี๋ยวป๊อปจะพาน้องกับไอ้โมะมาพบพ่อครับ "
" แต่นมว่า ... " ไม่ทันที่นมจะพูดจบ ป๊อปปี้็ก็ท้วงทันที
" นมครับ ป๊อปว่าพ่อคงเข้าใจเราสามคน "
" ค่ะ นมเอาใจช่วยนะค่ะคุณหนู คุณฟางกินเยอะๆนะค่ะ นมตั้งใจชงให้คนพิเศษของคุณหนูเลย "
" ขอบคุณมากค่ะ " ฉันตอบนมไป
" ใครค่ะพี่ป๊อป " ทันทีที่แม่นมป๊อปเดินไปก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น
" นี่ใครเหรอคุณป๊อป แล้วคู่หมั้นคุณป๊อปละค่ะ " ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะมีอายุหน่อยอีกคนพูดขึ้น
" นี่ฟางแหนป๊อปเอง ส่วนคู่หมั้นป๊อปไม่ได้รัก " ป๊อปปี้ตอบเธอสองคนไป ฉันได้แต่ก้มหน้าลง
" ไม่ได้นะค่ะพี่ป๊อป แล้วพิมพ์ละ พิมพ์เป็น..." พิมพ์ชะงักทันที
" เป็นอะไร พูดมาซิ " ป๊อปปี้มองหน้าอย่างท้าทาย
" ก็เออ...เอ่อ .. คือ "
" คุรอร คุณช่วยบอกลูกสาวคุณด้วย ว่าเค้าคือน้องสาวต่างมารดาของผม ถ้าพ่อผมรู้ว่าลูกสาวคุณคิดจะจับผม พ่อผมไล่คุณออกจากบ้านแน่ "
ป๊อปปี้ขู่อรทันที ที่พิมพ์คิดจะต่อรองเค้า เพราะเค้าเคยบอก เคยปฏิเสธ หนีพิมพ์หลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังตามเค้า
ทั้งๆที่พ่อเค้าเคยบอกคุณอรแล้ว ว่าถ้าเอาลูกมาอยู่ที่นี่ต้องห้ามมีสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ
ย้อนไปอดีต
พ่อผมรักแม่ผมมาก แต่คุณอรเลขาของท่าน จงใจมอมยาท่านแล้วต่อรองที่จะเป็นภรรยาน้อยของท่าน โดยขู่ท่าน
ว่าจะเอารูปให้แม่ผมดู พอพ่อผมทำตามเธอก็ผิดคำพูด เธอแอบปล่อยรูปเธอออกไป ทำให้แม่ผมเสียใจมาก
ท่านตรอมใจกับเรื่องนี้ แต่ก่อนท่านจะเสีย คำขาดของท่านคือ ห้ามสองแม่ลูกนี้มายุ่งหรือตีตัวเสมอผมซึ่งพ่อผมก็
ทำตามคำขอของแม่ เพราะท่านรักแม่มาก แล้วพ่อก็รู้สึกผิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วผมก็
ต้องแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนแม่เท่านั้น แต่ตอนนี้ เรื่องจะเปลี่ยนไป เพราะแก้วเธอกับผมไม่ได้รักกัน
" ป๊อปปี้ ฉันกลัว " ผมหลุดออกจากห้วงความคิด หันมามองหน้าฟาง ที่เต็มไปด้วยความกังวล
" เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันมั่นใจว่าพ่อจะชอบเธอ เหมือนที่ฉันรู้สึก "
" อะ อืม "
ทางด้านสองแม่ลูก
" คุณแม่ พิมพ์ไม่ยอม ทำไมพี่ป๊อปทำแบบนี้ละค่ะ "
" แม่ก็ไม่ยอม มันไม่มีทางลอยหน้าลอยตาแบบนี้หรอก "
" แล้วเราจะทำยังไงละค่ะคุณแม่ "
" หึ พ่อของเค้ารักนังแ้ก้วจะตาย ใส่ไฟนิดห่อย นางเด็กนั่นก็กระเด็นละ " แม่พิมพ์แสยะยิ้ม ก่อนไปที่ห้องทำงานของสามี
" ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆ คุณค่ะ ฉันเข้าไปได้ไหมค่ะ "
" เข้ามามาซิ " ประมุขของบ้าน วางปากกาลงแล้วตอบเสียงที่อยู่ประตู
" คุณค่ะ ลูกป๊อปมาแล้วค่ะ "
" เหรอ ผมนัดไว้เองแหละ "
" แต่ มากับผู้หญิงนะค่ะ "
" อืม มันบอกผมไว้ละ "
" แล้วหนูแก้วละค่ะ "
" เจ้าสาวของเจ้าป๊อปคือหนูแก้วเท่านั้น "
" ค่ะ เด็กคนนี้เหมือนจะตามจับลุกป๊อปยังไงไม่รู้ อรไม่สบายใจเลยค่ะ "
" ขอบใจเธอมาก ช่วยไปตามสองคนนั้นมาพบผมหน่อยซิ "
" ค่ะ " แล้วอรก็เดินออกจากห้องของพ่อป๊อปปี้ไป
" คุณป๊อปค่ะ คุณพ่อเรียกพบค่ะ ทั้งสองคนเลยนะค่ะ " เธอบอกแล้วยิ้มให้ฟางอย่าง ไม่เต็มใจ
" ขอบคุณมากนะคุณอร " ป๊อปปี้จับมือฟาง หันไปมองหน้าเธอ ที่เต็มไปด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล
" ป่ะ ไปหาคุณพ่อกัน "ป๊อปปี้จับมือให้กำลังใจ เค้ายิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยนก่อนเธอ จะสุดลมหายใจเข้าปอด เดินตามเค้าไป
" ก๊อก ๆ ก๊อก พ่อป๊อปเองนะ " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามา พร้อมกับสาวน้อยคนหนึ่งน่าตาน่ารักน่าเอ็นดู
" อืม มากันแล้วเหรอ ไหนแฟนแก "
" นี่ครับ " ฟางที่เดินตามหลังเค้ามา ด้วยความที่เธอตัวเล็ก เค้าเลยมองไม่เห็น ขยับตัวออกมาจากด้วนหลัง ก้มหน้าลง
" ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก มองหน้าฉันได้ ฉันแค่อยากถามว่รู้ไหมว่าตาป๊อปมีคู่หมั้นแล้ว "
" เอ่อ คือ ระ รู้ค่ะ " ฟางที่ยังก้มหน้าอยู่ ตอบเสียงสั่น
" แล้วหนู มายุ่งกับมันทำไม ถ้าไม่อยากเสียใจ ก็ถอนตัวไปซะตอนนี้ "
" พ่อ ป๊อปบอกแล้วไง ว่าป๊อปไม่ได้รักแก้ว ป๊อปรักฟาง ป๊อปเองที่ไปยุ่งกับเธอ " ป๊อปปี้ที่กำลังห้ามอารมณ์ไม่อยู่
ตะโกนกลับไป ทำให้เธอรีบห้ามเค้าไว้ ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น
" ชื่ออะไรนะ หนุอ่า "
" เอ่อ ฟะ ฟางค่ะ " เธอ พยายามหลับสายตาพ่อป๊อปปี้
" แกออกไปก่อนป๊อป พ่อมีเรื่องจะคุยกับเธอ "
" ไม่ ป๊อปไม่ยอมให้พ่อขู่เธอเด็ดขาด ป๊อปจะพาเธอกลับ "
" ตาป๊อป พ่อขอ พ่ออยากคุยกับหนูคนนี้ "
" แต่พ่อกำลังจะทำลายความรักป๊อป พ่อรู้ไหม ว่าแก้วรักไอ้โมะ รักมานานแล้ว พ่อจะทำลายป๊อปกับแก้วทำไม "
" พ่อรู้ พ่อแค่ขอคุยกับเธอ แล้วพรุ่งนี้แกก็นัดหนูแก้วกับ โทโมะมาหาพ่อด้วย "
" มะ หมายความว่าไง " ป๊อปปี้ถามพ่อตัวเองด้วยอาการงง
" เอาละ ไปรอข้างนอก พ่อจะคุยกับเธอ พรุ่งนี้นัดสองคนนั้นมาด้วยละกัน "
" คะ ครับ " ป๊อปปี้มองหน้าพ่องงๆ ก่อนจะมองหน้าฟาง ที่เต็มไปด้วยความกลัวแล้วก็กังวล เค้าจับมือเธอให้กำลังใจก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่งคนเป็นพ่อ
" หนู ชื่ออะไรนะ "
" ฟะ ฟางค่ะ " เธอพยายามหลับตาเค้า ใบหน้านี้ แววตานี้ เด็กสาวคนนนี้ เค้ารู้จักเธอดีว่าเธอคือใคร
" ชื่อจริงหนูละ "
" ธนันต์ธร นีระสิงส์ ค่ะ " ตอบพ่อป๊อปปี้ไป แล้วรอยยิ้มอันแสนใจดีก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของผู้เป็นพ่อ
" พ่อรู้แล้วละ หนูเจอกับตาป๊อปยังไง " สรรพนามที่ท่านใช้เปลี่ยนไป
" เค้าเคยช่วยเหลือหนู ตอนที่หนูไม่เหลือใครค่ะ " ฟางตอบพ่อป๊อปปี้ไป
" ต่อไปนี้ ย้ายมาอยูด้วยกันนะ ที่นี่ต้อนรับหนูเสมอ ว่าที่ลุกสะไภ้พ่อ " ฟางที่ตอนนี้ทำหน้างง กับสิ่งได้ยิน
" คุณว่าไงนะค่ะ "
" เรียกพ่อซิ หนุฟางนิ ว่าที่ลูกสะไภ้ ย้ายมาอยู่ที่บ้านด้วยกันนะ "
" ทำไม ทำไม เหตุผลละค่ะ " ฟางถามสิ่งที่ค้างคาใจ
" สักวันหนึ่งหนูจะรู้ว่าทำไม ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แต่หนูคือเจ้าสาวของตาป๊อปแน่นอน พ่อรับรอง ตอนนี้ไปกินข้าวกันดีกว่า " พ่อป๊อปปี้บอกฟางก่อนจะเดินมาเคียงข้างเธอ แล้วยิ้มให้เธออย่างจริงใจ ก่อนเธอจะยิ้มตอบ
" ฟาง พ่อว่าอย่างไงบ้าง " ป๊อปปี้วิ่งมาหาเธอทันที ที่เดินออกมาพร้อมพ่อเธอ
" แหม ตาป๊อป น้อยๆหน่อย ฉันเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ " ฟางมองสองพ่อลูกนี้แล้วยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน
" ก็พ่อทำอะไรละ ผมกับฟางเรารักกันนะ " ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหน้าแดงก่ำทันที
" ไม่อะไร พรุ่งนี้นัดแก้ว กับโทโมะมาหาพ่อด้วย อ่อ แกด้วยละ เดี๋ยวทางนั้นพ่อเคลียร์เอง " ฟางฟังที่ป๊อปปี้พูดแล้วก็งง ชื่อคุ้นๆสองคนนี้ แต่คงไม่ใช่มั้ง บังเอิญมากกว่า เธอคิดแบบนั้น พี่สาวเธอจะรู้จักตาหื่นนี้ได้ยังไงกัน
" นี่แสดงว่า พ่อ..."
" ก็เออนะซิ แล้วไม่ต้องไปอยู่คอนดงคอนโด พาหนูฟางมาอยู่บ้านเราซะ ที่นั่นไม่มีคนคอยทำอะไรให้ เหนื่อยเปล่าๆ"
" อะ เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ " ฟางตอบพ่อป๊อปปี้อย่างเกรงใจ
" ทำไมละ หรือหนูไม่สะดวก งั้นเอาคนใช้ไปคนหนึ่งละกัน ใครจะดูแลทำความสะอาดให้ "
" แต่ .." ฟางกำลังจะพูด
" ไม่มีแต่ แล้วลองกินนี่ดู ของโปรดเลยนะ " พ่อป๊อปปี้ตั๊กของโปรดของเค้าให้เธอทาน สายตาทุกคู่จับจ้องพ่อป๊อปปี้กับเธอ อย่างงงงวย เพราะปรกติท่าออกจะรักคู่หมั้นสาวของลุกชาย แต่นี่แฟนใหม่ ทำไมท่านถึงเอ็นดูเธอเหลือเกิน ขนาดป๊อปปี้ ยังแทบไม่เชื่อ
" ขอบคุณค่ะ คุณพ่อทานนี่ซิค่ะ " ฟางตักอาหารให้ท่านบ้าง
" แล้วป๊อปละ " ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นทันที ที่เธอไม่ตักให้เค้าบ้าง
" อ่ะ นี่ไงค่ะของโปรดป๊อป กินเยอะๆนะ กลับไม่มีของกินด้วย มีแต่มาม่า " พ่อป๊อปปี้ แม่นม หัวเราะอย่างชอบใจในความน่ารักของสองคนนี้ มีก็แต่สองแม่ลุกที่ตอนนี้จ้องเธอด้วยสายตาอาฆาต
หลังจากทานข้าวเสร็จ
" คุณพ่อ งั้นป๊อปลาแล้วนะครับ " ป๊อปปี้บอกพ่อของตัวเอง
" อืม พาหนูฟางมาเที่ยวหาพ่อบ่อยๆละ " พ่อป๊อปปี้บอก
" พ่อ ทำไมมันง่ายจัง " เค้าถามเรื่องที่เค้าสงสัยทันที ที่ฟางยังไม่ทันเดินออกมา จากการช่วยแม่นมทำขนมไปไว้ทานที่คอนโด
" ก็ แกรักเค้านี่ พ่อก็สนับสนุน ไม่ดีเหรอ "
" ผมเป็นลุกพ่อนะ " ป๊อปปี้จ้องอย่างหาความจริง
" 555 แกนี่มัน หนูฟางคือน้องสาวของหนูแก้ว ที่แยกไปอยู่กับแม่ "
" ห๊ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย " ป๊อปปี้ที่ดูจะตกใจ พูดขึ้น
" เอาน่า พรุ่งนี้นัดสองคนนั้นมา แล้วพ่อจะเล่าให้ฟังละกัน อ่อ พรุ่งนี้ไม่ต้องพาหนูฟางมานะ พ่อจะเชิญพ่อหนูฟางมาด้วยนะ "
" อ่อ ครับ แต่พ่อ คนนี้ป๊อปจริงจังนะ " หันไปจ้องหน้าพ่ออย่างจริงจัง
" 55555 คนนี้พ่อก็จริงจัง ต้องลุกสะไภ้ เอาละ หนูฟามาละ อย่างบอกอะไรละ "
" ครับ กลับก่อนนะครับพ่อ "
" มาเที่ยวหาพ่อบ่อยๆนะลูก หนูฟาง "
" ค่ะฟางกลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ " แล้วเค้าก็เธอ แล้วสาวใช้อีกคนนึงก็เดินทางกลับ
ตอนหน้า นายภัทจะโผล่นะ ใครอยากอ่าน ขอเม้นท์ + โหวตหน่อย.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
