ลูกพี่ ลูกน้อง (TK)
aoommy
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความในวัยเด็ก หวายแก้วและโทโมะเป็นพี่น้องที่ชอบเล่นด้วยกันมาก สนิทกันเหมือนเพื่อน
โทโมะ:แก้ว เอาของเล่นพี่มานะ
แก้ว:ไม่!!! พี่โมะต้องให้แก้วเล่นก่อน
หวาย:พี่แก้วส่งมาให้หวายเร็ว
แก้ว:ฝากด้วยนะ (โยนของเล่นให้หวาย)
โทโมะ:หวายเอามาให้พี่
หวาย:ไม่ๆๆๆ
แก้ว:หวายส่งมา
โทโมะ:หวายเอามาให้พี่
หวาย:อ่ะพี่แก้วรับนะ (โยนให้แก้ว แต่ว่า...)
โทโมะ:ขอบใจนะที่ส่งของเล่นคืนให้พี่ (โทโมะรับได้ซะงั้น)
แก้ว:โถ่หวาย ทำไมทำแบบนี้อ่ะ
หวาย:(จะร้องไห้) วะ วะ หวายของโทษค่ะพี่แก้ว ฮือๆๆๆๆๆๆ
โทโมะ:โอ๋ๆๆ หวายอย่าร้องไห้นะ แก้ว!!! ทำไมต้องดุน้องด้วย
แก้ว:แก้วไม่ได้ดุนะ พี่โมะไม่เคยเชื่อแก้วเลย ฮือๆๆๆๆๆ
ที่ระเบียงบ้าน
แก้ว:พี่โมะนะพี่โมะ ไม่เข้าใจเราบ้างเลย เราไม่ได้ทำไรซะหน่อย มันร้องไห้เองต่างหาก
ยัยหวายก็สำออยเหลือเกิน รักกันเข้าไปเถอะ ชิ!!!
โทโมะ:แก้ว
แก้ว:มีไรคะพี่โทโมะ
โทโมะ:คือพี่ขอโทษนะ
แก้ว:เรื่องอะไรคะ
โทโมะ:หวายบอกความจริงกับพี่แล้วอ่ะ พี่ขอโทษที่ไม่ยอมเชื่อว่าแก้วไม่ได้ดุน้อง ให้อภัยพี่นะ
แก้ว:ค่ะ แก้วให้อภัยแต่พี่โมะต้องเลี้ยงหนมแก้วนะ
โทโมะ:ได้สิ อยากกินไรบอกมาได้เลย พี่ไปพ่อก่อนนะ
แก้ว:กรี๊ดดดดด พี่โมะน่ารัก รักพี่โมะที่สุด
3 ปีต่อมา หวาย 8 ขวบ แก้ว 9 ขวบ โทโมะ 10 ขวบ ทั้งสามไม่วิ่งเล่นกันเหมือนในตอนเด็ก ความรู้สึกที่แก้วมีให้โทโมะมันยิ่งลึกซึ้งขึ้น จากชอบ เป็น รัก
โทโมะ:แก้ว พี่มีไรจะบอก
แก้ว:อะไรหรอคะ
โทโมะ:พี่ต้องไปอยู่ที่อเมริกาอ่ะ
แก้ว:ฮ่ะ!!! (น้ำตาคลอ) ไปนานมั๊ยคะ
โทโมะ:ไม่รู้สิ
แก้ว:ไปเมื่อไหร่อ่ะคะ
โทโมะ:พรุ่งนี้แล้วล่ะ พี่คงอยู่กับแก้วและหวายวันนี้เป็นวันสุดท้าย
แก้ว:หรอคะ พี่โทโมะจะกลับมาเมื่อไหร่
โทโมะ:ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แต่คงจะหลายปีเลย
วันรุ่งขึ้น ณ สนามบิน
แก้ว:ฮือๆๆๆๆๆ พี่โมะอย่าไปเลยนะ
หวาย:ใช่ๆ ถ้าพี่ไปต้องให้หายกับพี่แก้วไปด้วยอ่ะ
โทโมะ:(น้ำตาคลอแล้วลูบหัวน้องสาวทั้งสองคน) พี่ให้ไปไม่ได้หรอกนะ
แก้ว:ทำไมอ่ะ แก้วจะไปด้วย
โทโมะ:แก้ว โตแล้วนะอย่างอแงสิ ไปไม่ได้ก็ไปไม่ได้ไง
พ่อของโมะ:โทโมะไปเถอะลูก เครื่องจะออกแล้ว
โทโมะ:พี่ไปนะ (กอดน้องสาวทั้งสองคนแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา) พี่รักเราสองคนมากนะ
แก้ว+หวาย:หนูสองคนก็รักพี่โมะเหมือนกัน
โทโมะ:แก้วดูแลน้องด้วยนะ ย่าแกล้งน้องล่ะ
แก้ว:ค่ะ เอ่อพี่โมะ อ่ะแก้วให้
โทโมะ:อะไรน่ะ
แก้ว:ขึ้นเครื่องไปค่อยดูนะคะ
เครื่องบินก็ทะยานออกจากสนามบิน ไม่รู้ว่าแก้วคิดยังไง วิ่งตามเครื่องบินไป
แม่มล:แก้ว!!!! จะไปไหนลูก
แก้ว: กลับมาเร็วๆนะ คิดถึง (ตะโกนออกไปอย่างไม่คิด) ฮือๆๆๆๆ
บนเครื่องบิน
พ่อของโมะ:แก้วให้อะไรมาหรอลูก
โทโมะ:ผมยังไม่ได้แกะเลย
พ่อของโมะ:งั้นแกะดูเลย
โทโมะ: (ค่อยๆแกะห่อของขวัญ) รูปถ่ายอ่ะครับพ่อ น่ารักมากเลย
(แก้ว หวาย พี่สัญญาว่าพี่จะกลับไปหาเธอสองคนให้ได้ รอพี่นะ)
จบตอนแล้วจ้า....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
