I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

8.5

เขียนโดย siscode

วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 20.36 น.

  34 chapter
  144 วิจารณ์
  64.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ขนมจีน พี่นึกว่าเราจะไม่ให้พี่พบซะแล้ว" เป็นจองเบนั้นเองที่มานั่งรอเธอ

 

 

"คุณมาหาใคร?" ขมนจีนตอบกลับด้วยเสียงเย็นชา

 

 

"ก็มาหาขนมจีนนั้นแหละ เอ่อ...คือว่า...พี่อยากจะมาขอโทษเรื่องวันนั้นนะ ให้โอกาสพี่นะ ให้พี่อธิบายก่อนนะ" จองเบพูดพร้อมกับขยับเท้าเข้ามาหาขนมจีน 

 

 

"โอกาสนะหรอ มันหมดไปแล้ว มันไม่มีแล้ว เพราะมันหมดไปกับวันที่พี่ทำแบบนั้น"

 

 

"พี่ขอโทษนะขนมจีน พี่ขอโทษจะให้พี่ทำอะไรก็ได้ อย่าโกรธพี่นะ"

 

 

"ให้ทำอะไรก็ได้งั้นหรอ...ออกไปจากชีวิตฉันซะ!!!"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

วันงานเลี้ยง

 

 

หลังจากที่พวกประธานนักเรียนมอบช่อดอกไม้ให้กับนักเรียนแลกเปลี่ยนพร้อมกับเปิดฟลอร์เต้นรำแล้ว จองเบก็ปลีกตัวออกมาจากงานเลี้ยง เขาออกมาเดินเล่นตรงลานน้ำพุ โดยที่มีคนๆนึงแอบเดินตามเขาออกมาด้วย

 

 

"เอ่่อ...พี่จองเบ" ขนมจีนเรียกเสียงเบา

 

 

"มีอะไรงั้นหรอ อืมข้างนอกมันหนาว เราไปคุยกันข้างในน่าจะดีกว่านะ" 

 

 

"คุยตรงนี้แหละ แค่แปปเดียวเอง"

 

 

"อืมๆ มีอะไรก็ว่ามา"

 

 

"ที่จริงขนมจีนไม่รู้ว่ามันใช่หรือเปล่า คือว่า..."

 

 

"จะมาบอกว่าชอบพี่งั้นหรอ?" จองเบเดาออกไปมั่วๆ 

 

 

"ก็ประมาณนั้นมั้งค่ะ^^"

 

 

"หึ! ถึงเธอจะบอกชอบฉัน แต่ฉันคงชอบเธอไม่ได้หรอก" จองเบแสยะยิ้มออกมา 

 

 

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี้กับฉัน ทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น ถึงฉันจะทำไม่เป็นสนใจเธอก็ตาม ตัวจริงของฉันมันเลวกว่านี้เยอะขนมจีน ฉันหลอกผู้หญิงมานักต่อนักแล้ว แค่เรื่องปั่นหัวเธอนิดหน่อยมันก็ไม่ได้ยากอะไรเลย แล้วอีกอย่างถึงเธอจะตามตื้อฉันยังไงก็ไม่มีวันที่ฉันจะบอกชอบเธอเป็นอันขาด!!"

 

 

ขนมจีนถึงกับหน้าชา เขาล้อเล่นกับความรู้สึกของเธองั้นหรอ เขามันไม่มีหัวใจ

 

 

"ตกใจล่ะสิ อ้อ! เกือบลืมไป ฉันต้องขอบคุณเธอด้วยนะ เธอทำให้แฟนเก่าที่ฉันรักมากยอมกลับมาคบกับฉันอีกครั้งเพราะเขากลัวว่าฉันจะไปคบกับเธอ แต่ถึงยังไงถ้าแฟนเก่าไม่กลับมาคบกับฉัน ฉันก็ไม่มีวันคบกับเธอหรอก"

 

 

จองเบเดินกระแทกไหล่ขนมจีนออกไป เมื่อเขาเดินผ่านตัวเธอไป เธอถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หยดน้ำใสๆค่อยๆพรั่งพรูออกมา ส่วนจองเบที่เดินออกมาหลบตรงหลังตึก เขาต่อยกำแพงไปหลายทีจนเริ่มมีเลือดไหลออกมาอย่างน่ากลัว เขาทำเธอร้องไห้ จองเบคิดในใจอย่างเจ็บปวด

 

 

"ฉันไม่คิดว่านายจะทำจริงๆนะ" ผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากมุมมืด พร้อมกับกล่าวเสียงเยาะเย้ย

 

 

"เธอยังต้องการอะไรอีกหะ!!!!" เพราะผู้หญิงคนนี้เขาเลยต้องทำแบบนั้น ไม่งั้นป่านนี้เขากับขนมจีนคงเป็นแฟนกันไปแล้วล่ะ 

 

 

"เปล่า ฉันแค่มาแสดงความยินดีเฉยๆ แต่ดูนายอารมณ์ไม่ค่อยดี เอาไว้จะพาไปฉลองวันอื่นล่ะกัน งั้นฉันไปล่ะบ๊ายบาย" เธอพูดโดยไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแม่แต่น้อย

 

 

ผู้หญิงคนนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ขู่เขาว่าจะฆ่าขนมจีนถ้าเขาไม่ทำตามที่เธอสั่ง ตอนแรกเขาก็คิดหาทางปกป้องเธออยู่ห่างๆ แต่เหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เขาทำยังไงทำให้ขนมจีนตกอยู่ในอันตรายและเข้าโรงพยาบาลทุกครั้ง จนเขาต้องจำใจทำตามที่ผู้หญิงคนนี้สั่ง เขารู้ดีว่ามันจะทำให้เธอเจ็บปวดแต่เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างจากเธอเหมือนกัน แต่อย่างน้อยขนมจีนก็ยังปลอดภัย

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

"ขนมจีน"จองเบพึมพำเบาๆ พร้อมหันไปมองทางบันได หลังจากที่เธอพูดจบเธอวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องโดยไม่เหลียวแลเขาเลย

 

 

ขนมจีนที่อยู่ในห้องก็นั่งกอดเข่าพิงประตูพร้อมกับไห้ออกมา แค่นี้มันยังเจ็ปไม่พออีกหรอ? 

 

 

"ขนมจีน" จองเบที่ขออนุญาตพ่อบ้านว่าจะขึ้นมาหาจนมจีน เขาคุกเข่าลงที่หน้าประตูก่อนจะลูบบานประตู ถ้ามันไม่มีประตูกั้นไว้ก็เหมือนกับเขากำลังลูบหัวเธออยู่

 

 

"ไม่ว่าขนมจีนจะให้โอกาสพี่หรือไม่ก็ตาม แต่พี่จะรักขนมจีนคนเดียวและจะรักตลอดไป"

 

 

ความรักทำให้เรายิ้มได้ แต่ในบางครั้งก็ทำให้เราร้องไห้ได้เหมือนกัน


 

The End of Part Knomjean

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา