I have loved you for a thousand year ฉันจะรักคุณตลอดไป

8.5

เขียนโดย siscode

วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 20.36 น.

  34 chapter
  144 วิจารณ์
  64.91K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Part Fang

 

 

"วันนี้ฟางรีบกลับหรือป่าว"แก้วถามขึ้น

 

 

ตอนนี้ฟางมาเยี่ยมแก้วที่โรงพยาบาล เธอมาเฝ้าแก้วแต่เช้าเพราะโทโมะมีเรียน แล้วก็ไม่อยากให้แก้วอยู่คนเดียว ตอนนี้ก็ใกล้จะบ่ายโมงแล้ว ตอนนี้โทโมะก็น่าจะเรียนเสร็จแล้ว

 

 

"คงรอให้พี่โทโมะมาก่อนล่ะมั้ง"

 

 

"อืมๆ ช่วงนี้เฟย์ไม่ค่อยมาหาเลยอ่ะ" แก้วบอกพร้อมทำหน้ามุ่ย เพราะเธอสนิทกับเฟย์มากที่สุดในกลุ่ม

 

 

"ฮ่าๆ ช่วงนี้พี่เขื่อนตามจีบยัยเฟย์นะ พี่เขื่อนชอบพาเฟย์ออกไปทานข้าวข้างนอกบ้าน"

 

 

"งั้นหรอ แก้วก็อยากออกไปเที่ยวบ้าง อยู่โรงพยาบาลมาตั้งหลายเดือนแล้ว"

 

 

"เดี๋ยวก็ได้ออกแล้ว ไม่ต้องคิดมาก"ฟางรีบปลอบแก้ว เมื่อเห็นแก้วนั้นจะร้องไห้

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

"แก้วววววว"

 

 

"เฮ้ย!ขนมจีน!ขนมจีนจริงๆด้วย"แก้วที่กำลังเศร้าก็ยิ้มขึ้นมาทันที เมื่อเห็นเพื่อนสนิทอีกคนที่ไปอยู่อังกฤษอยู่นาน

 

 

"มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"ฟางถามขึ้น

 

 

"เมื่อเช้านี้นะ พอมาถึงก็มาหาแก้วก่อนเลย ไม่คิดว่าจะเจอฟางด้วยไหนบอกว่าพี่โทโมะเป็นคนเฝ้ายัยแก้วตลอด24ชม.นิ"

 

 

"พอดีพี่โทโมะเขามีเรียนนะ แล้วคนอื่นรู้หรือยังว่าขนมจีนกลับมาแล้ว"

 

 

"ยังหรอก มาเซอร์ไพส์นะ"

 

 

"งั้นเดี๋ยวฉันโทรตามให้ล่ะกัน"

 

 

"อือๆ แต่ไม่ต้องบอกนะว่าเป็นฉัน"

 

 

"มีของฝากป่ะ"แก้วที่เงียบอยู่นานก็ถามขึ้น

 

 

"มีแน่นอน แต่อยู่ที่บ้านเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอามาให้"

 

 

หลังจากที่ฟางโทรหาสองสาว โดยบอกว่ามีเรื่องจะเซอร์ไพส์ให้รีบๆมาที่ห้องแก้ว เพียงไม่ถึงสิบนาที ทั้งสองคนก็มาถึงพร้อมกับแฟนหนุ่มและว่าที่แฟนหนุ่ม

 

 

"ขนมจีน ฉันคิดถึงแกมากกกกกกกกกก"

 

 

"ฉันก็คิดถึงแกนะ"

 

 

"ขนมจีนกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

 

 

"ที่นั้นอากาศเป็นยังไงบ้าง"

 

 

หลายคำถามถูกระดมใส่ขนมจีน จนทำให้ห้องคนไข้ที่ดูเงียบเหงานั้นครึกครื้นทันใด หลังจากนั้นไม่นานโทโมะก็กลับมาพร้อมกับป๊อปปี้

 

 

"กระต่ายน้อย~ทำไมไม่บอกพี่ว่ามาเฝ้าแก้วหะ"ป๊อปปี้พูดอย่างงอนๆ

 

 

"ก็พี่มีเรียนแต่เช้า จะให้ฟางโทรหาพี่ได้ยังไงกัน"

 

 

"ส่งข้อความมาบอกก็ได้นิ"

 

 

"ไอ้ป๊อปแกจะงอนเป็นเด็กไปล่ะ"

 

 

"เงียบไปเลยไอ้เคนตะ" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับชี้หน้าคาดโทษไว้

 

 

วันต่อมา

 

 

"พี่ฟาง พี่ฟางจะไปเรียนเมืองนอกมั้ย?"เฟย์ถาม ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สวนหลังบ้าน

 

 

"เมืองนอกหรอ?คงจะไปมั้ง"

 

 

"แล้วพี่บอกพี่ป๊อปยัง"

 

 

"ยังเลย แล้วเฟย์ล่ะ"

 

 

"เฟย์ก็ลังเลอยู่ว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี"

 

 

"กลัวเขื่อนล่ะสิ"

 

 

"ก็นิดนึง ช่วงนี้พี่เขาอารมณ์ขึ้นๆลงๆอย่างกับผู้หญิงมีประจำเดืิอนงั้นแหละ"

 

 

"ฮ่าๆๆ"

 

 

ระหว่างที่สองพี่น้องกำลังคุยกันอย่างออกรส แม่บ้านก็เดินออกมาเรียกให้เข้าไปในบ้านเพราะมีแขกมาหา

 

 

"ใครมากันหรอค่ะ?"

 

 

"เป็นผู้ชายสองคนน่ัะค่ะ ป้าก็ไม่รู้จักหรอก แต่ดูท่าทางคุณผู้หญิงจะรู้จักน่ะค่ะ เห็นคุยๆกันเรื่องของคุณหนูทั้งสอง"

 

 

คุณหนูทั้งสองก็หันหน้ามามองกันอัตโนมัติ รู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา