ทำไงได้ ผมหลงรักยัยเพื่อนสนิท

9.0

เขียนโดย love_PF

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 23.27 น.

  12 ตอน
  48 วิจารณ์
  19.36K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ฝัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

บ๊าย บาย ~ จ้า " ฟางโบกมือลาป๊อปปี้


"บาย ~ "


*************************************************

 


ฟางกลิ้งตัวไปมาอยู่บนเตียงพลางกด BB เล่น Facebook กับป๊อปปี้


Fang : ทำอะไรอยู่เหรอ


Poppy : ดูหนัง


Fang : หนังเรื่องอะไรอ่ะ


Poppy : หนังผีน่ะ มาดูด้วยกันไหม


Fang : ไม่เอา ฉันไม่ชอบดูหนังผีอ่ะ ดูแล้วขนหัวลุก ซู่~ >.< !


Poppy : แล้ว...นอนรึยังล่ะ


Fang : ยังไม่นอน เพราะว่ายังไม่ง่วง O.O


Poppy : นอนดึกอีกแล้ว...เดี๋ยวก็นอนตื่นสายอีกหรอก


Fang : ไม่หรอก...ตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้ว


Poppy : ถึงตั้งไว้ก็ไม่ตื่นเหมือนเคย


Fang : พูดงี้แปลว่าไง


Poppy : คิดเอาเองล่ะกันนะ


Fang : ว่าแต่คนอื่น นายก็นอนดึกเหมือนกันนั้นแหละ มัวแต่ดูหนังอยู่ได้


Poppy : อ่ะ ไม่ดูก็ได้ นอนก็นอน


Fang : ไม่พูดด้วยแล้ว นอนดีกว่า


Poppy : ฝันดีนะ ^_^


Fang : ฝันดีเหมือนกัน ^_______^


*************************************************


เช้าวันรุ่งขึ้น


"ฟาง!!!! เสร็จยัง" ป๊อปปี้ร้องตะโกนเรียกฟางที่หน้าบ้านเพราะว่ามัน...สายอีกแล้ว ~ เฮ้อ  =.=


"เสร็จแล้ว!!!" ฟางรีบวิ่งออกมาจากบ้านกำลังจะขึ้นรถ "เอ๊ะ! ทำไมวันนี้..." ฟางยังพูดไม่ทันจบป๊อปปี้ก็พูดแทรกขึ้น "รถมอเตอร์ไซต์ยางรั่วน่ะ ก็เลยได้ขับรถเนี้ยะไปโรงเรียนแทน รีบขึ้นรถสิ สายมากแล้ว" ฟางพยักหน้าเข้าใจแล้วก็รีบขึ้นรถสปอต์สีดำไปโรงเรียน...


"เอ่อ..." ฟางพยายามจะอธิบายที่ตัวเองนอนตื่นสายให้ป๊อปปี้ฟังแต่...ดูเหมือนป๊อปปี้กำลังโมโห เหยียบคันเร่งตั้ง 120 แน่ะ แล้วทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ เงียบมาก... ป๊อปโกรธเราเหรอ? ไม่เข้าใจจริงๆ


"ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า" ป๊อปปี้พูดขึ้นอยู่ในท่ามกลางความเงียบ ทำเอาฟางสะดุ้งตกใจที่อยู่ๆป๊อปปี้ก็พูดขึ้น


"ป่าว...ไม่ได้เป็นอะไร"


"จริงเหรอ เห็นเธอเงียบตั้งนานนึกว่าเป็นอะไรซะอีก"


"เอ่อ...คือ...เอ่อ"


"จะพูดอะไรก็พูดมาสิ"


"เอ่อ...คือว่า...นายโกรธฉันใช่ไหม?" ฟางก้มหน้าพูด


"โกรธ? ฉันโกรธเธอเรื่องอะไรเหรอ" ป๊อปปี้งงกับคำถาม


"โกรธ...เรื่องที่ฉันนอนตื่นสายน่ะ"


"ฉันไม่โกรธเธอหรอก...ฉันก็นอนตื่นสายเหมือนกัน"


"จริงเหรอ! นายเนี้ยะนะนอนตื่นสาย" ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยเห็นป๊อปปี้นอนตื่นสายเลยสักครั้งแหะ


"มีอะไร ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้นด้วย"


"ก็...ฉันไม่เคยเห็นนายนอนตื่นสายเลยนิ ก็เลยตกใจ แล้ว...ทำไมนายถึงได้นอนตื่นสายล่ะ"


"เอ่อ..." ป๊อปปี้พูดแล้วหน้าแดง >///<


"ถามแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดงด้วย"


"ไม่มีอะไรหรอก"


"ทำไม ตอบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"


อยู่ๆป๊อปปี้ก็คิดเรื่องที่ฝันเมื่อคืนนี้


>>>>>>>>>>>>>>Sweet Dream@Poppy<<<<<<<<<<<<<<<


'ป๊อป...นายจูบฉันหน่อยสิ น้าๆ' ฟางที่กำลังอยู่ในชุดนอนเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่กำลังนั่งกอดผ้าห่มอยู่บนเตียง


'มะ...ไม่ได้หรอก' ป๊อปปี้พูดเสียงสั่น


'ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ ก็เราสองคนรักกันไม่ใช่เหยอ'


'เอ่อ...ฟางเธอเป็นผู้หญิง เข้ามาในห้องผู้ชายตอนกลางคืนน่ะ มันไม่ดีนะ' ป๊อปปี้พูดจบฟางก็กระโดดขึ้นนั่งบนเตียงป๊อปปี้ จ้องหน้าป๊อปปี้ตาไม่กะพริบ O.O


'ไม่ดียังไงเหรอ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย'


'เอ่อ...ฟาง เธอรีบกลับบ้านเธอเถอะนะ'


'ไม่เอาง่ะ ป๊อปจูบเค้าก่อนดิ เค้าถึงจะไป' ฟางขยับตัวเข้าไปใกล้ๆป๊อปปี้


'เอ่อ...ฉันทำไม่ได้จริงๆนะ'


'ไม่เอา ไม่ยอมอ่ะ เราสองคนเป็นแฟนกันนะ ทำไมป๊อปทำไม่ได้อ่ะ' ฟางกระโดดเข้ากอดป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยเลย


'เอางี้เลยเหรอ'


'อืม' ป๊อปปี้โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆฟางเพื่อที่จะจูบ แต่ทว่า...


'นี่ป๊อป นายจะทำอะไรอ่ะ' ฟางต่อยหน้าป๊อปปี้เข้าอย่างจัง


'โอ๊ย! ทำไมเป็นงี้ไปได้ล่ะ'


'นี่นายพูดเรื่องอะไรของนายอ่ะ'


'ก็เมื่อกี้...เธอบอกให้ฉันจูบเธอไม่ใช่เหรอ'


'ใครบอกว่าฉันให้นายจูบฉันมิทราบ'


'ก็เธอเป็นคนบอกฉันเอง จริงๆนะ'


'ฉันไม่เชื่อ นายมันบ้าไปแล้ว เราสองคนเป็นเพื่อนกันนะ ฉันจะไปทำแบบนั้นทำไมกัน'


'แต่ว่า...'


'หยุด! นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น' ฟางพูดแล้ววิ่งออกไปจากห้องป๊อปปี้


'ฟาง!! หยุดก่อน' ป๊อปปี้พยายามเรียกฟางแต่ฟางไม่ยอมกลับมาเลย


>>>>>>>>>>>>>>>>END Dream<<<<<<<<<<<<<<<<<<<


"นี่ป๊อป นายตอบฉันมาสิ" ฟางสั่นตัวป๊อปปี้ไปมา ทำเอาป๊อปปี้ถึงกับสะดุ้งตื่นจากความฝันนั้นทันที


"เอ่อ...ไม่มีอะไรจริงๆ เชื่อใจฉันบ้างสิ" ป๊อปปี้พูดแล้วขับรถต่อไป ฟางก็ได้แต่นั่งกอดอกทำท่าไม่พอใจที่ป๊อปปี้ไม่ยอมตอบ >.<! เชอะ


**************************************************


"ถึงแล้ว..." ป๊อปปี้พูดขึ้น


".........." ฟางเงียบ


"ฟางเป็นอะไรเหรอ"


"เชอะ!! ไม่พูดด้วยแล้ว" ฟางพูดแล้วลงจากรถเดินเข้าไปในโรงเรียนไม่สนใจป๊อปปี้เลย


"โกรธอะไรเราอีกละเนี้ยะ" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับขยี้ผม

 

ทันทีที่ฟางเดินเข้ามาถึงหน้าโรงเรียน "มาสายอีกแล้วนะ ธนันต์ธรญ์" ฟางมัวแต่โกรธป๊อปปี้เลยลืมไปว่าตัวเองมาสายเผลอเดินเข้ามาถึงหน้าโรงเรียนจนได้ ซวยแล้วสิเรา "อะ...อาจารย์"


"เธอมาสายเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ธนันต์ธรญ์"


"ค่ะอาจารย์ อาจารย์อย่าทำโทษหนูหนักเลยนะค่ะ"


"ว่าไง ภาณุ มาสายอีกแล้วนะ" ป๊อปปี้เดินออกมาจากรถ เดินไปหาอาจารย์


"ผมขอโทษด้วยครับอาจารย์"


"อาจารย์จะทำโทษพวกเธอสองคนยังไงเนี้ยะ"


"อาจารย์ค่ะ หนูไม่ได้มากับเค้าค่ะ" ฟางยังโกรธป๊อปปี้อยู่ก็เลยพูดออกไปแบบนี้


"เรามาด้วยกันครับ" ป๊อปปี้พูดขึ้น


"ไม่ใช่นะค่ะอาจารย์ หนูมาคนเดียวค่ะ"


"พอได้แล้ว...อาจารย์รู้นะว่าพวกเธอสองคนมาด้วยกัน เธอสองคนโกรธเรื่องอะไรกัน ถึงได้พูดกันแบบนี้"


"เอ่อ...อาจารย์ค่ะ..." ฟางไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับอาจารย์ดี


".........." ป๊อปปี้เงียบ


"เอาล่ะ อาจารย์จะบอกให้นะว่าเธอสองคนจะโกรธเรื่องอะไรกันยังไงก็ตาม ยังไงเธอสองคนก็เป็นเพื่อนกัน อะไรที่ให้อภัยกันได้ ก็ให้อภัยกันซะ โกรธกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรนะ"


"ครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางตอบอาจารย์


"วันนี้อาจารย์จะไม่ทำโทษพวกเธอสองคนก็แล้วกันนะ แต่ถ้ามีวันต่อๆไป อาจารย์จะทำโทษเข้าใจไหม!!"


"ครับ/ค่ะ" ป๊อปปี้กับฟางตอบอาจารย์


"ไปเรียนได้แล้วนะ"


"ขอบคุณมากนะค่ะอาจารย์ที่ไม่ทำโทษพวกเราในวันนี้" ฟางขอบคุณอาจารย์ก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงเรียน


"ขอบคุณครับ" ป๊อปปี้ขอบคุณอาจารย์ แล้วรีบวิ่งไปขับรถตามฟางเข้าไปในโรงเรียน


"ฟาง!!หยุดก่อน" ป๊อปปี้เปิดกระจกรถเรียกฟาง


"ไม่หยุด!" ฟางเดินต่อไปเรื่อยๆไม่สนใจป๊อปปี้


"ฟางถ้าเธอโกรธเรื่องที่ฉันไม่ตอบเธอ ฉันขอโทษนะ" ป๊อปปี้พูดแล้วหยุดรถ ก้มหน้าเข้าพวงมาลัยรถไม่ตามฟางไป


"ฉันจะยกโทษให้นายดีไหมนะ" ฟางพูดกับตัวเองเบาๆ แล้ว จู่ๆ คำพูดของอาจารย์ฝ่ายปกครองก็วิ่งเข้ามาในหัวของฟาง


 'เอาล่ะ อาจารย์จะบอกให้นะว่าเธอสองคนจะโกรธเรื่องอะไรกันยังไงก็ตาม ยังไงเธอสองคนก็เป็นเพื่อนกัน อะไรที่ให้อภัยกันได้ ก็ให้อภัยกันซะ โกรธกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรนะ'


เฮ้อ ~ ฟางเดินกลับไปที่รถป๊อปปี้แล้วก็เปิดประตูขึ้นนั่งรถป๊อปปี้ ป๊อปปี้นึกว่าใครเข้ามานั่งในรถตัวเองเลยหันหน้าไปมอง ก็เห็นฟางนั่งอยู่ข้างๆ


"จะไปกันได้รึยัง" ฟางพูดลอยๆ


"หายโกรธแล้วเหรอ" ป๊อปปี้ถามฟาง


"ถ้าฉันยังโกรธนายอยู่ ฉันจะกลับมานั่งรถกับนายทำไม" ฟางพูดแล้วอมยิ้มส่วนป๊อปปี้ก็ยิ้มให้ฟางที่ฟางหายโกรธ


"เฮ้ย!! สายแล้วนี่" ป๊อปปี้หันหน้ามาพูดกับฟาง "จริงด้วย ซวยแล้วเรา" อ๊ากกกก!! ป๊อปปี้รีบขับรถไปจอดที่ลานจอดรถ แล้วป๊อปปี้ก็จับมือฟางวิ่งไปที่ห้องเรียนด้วยกัน...

 ******************************************************************

โทษทีนะค่ะที่อัพช้าพอดีเน็ตมีปัญหาค่ะต้องขอโทษจริงๆนะค่ะเลยอัพมาให้สองตอนเลยพรุ่งนี้เจอกันอีกนะค่ะยังๆก็ช่วยโหวตให้ด้วยนะค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา