Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

8.5

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.10 น.

  45 ตอน
  986 วิจารณ์
  192.92K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) เป็นอะไรไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่24 เป็นอะไรไป...

 

ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปากเล็กน่ารักที่ตอนนี้บวมเจ่อเพราะการกระทำ

 

ของเขา ซอกคอขาวที่เต็มไปด้วยรอยตีตราของเขา และส่วนอื่นๆของร่างกายของเธอที่เขาไม่รู้ว่ามันบอบ

 

ช้ำมากแค่ไหน... ก็ช่วยไม่ได้เธออยากทำให้เขาโกรธเอง...มีอย่างที่ไหนบอกว่าจะไปหาผู้ชายคนอื่น ทั้ง

 

ที่ยังไม่เลิกกับเขาด้วยซ้ำ คิดแล้วมันน่าโมโห อยากจะจับกดอีกรอบ...ก่อนชายหนุ่มจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

 

ตามร่างเล็กไป วันนี้ชายหนุ่มตื่นนอนแต่เช้า เพื่อไปทำงาน แต่เหตุผลสำคัญคือ...เขาไม่อยากทะเลาะกับ

 

เธอ เขาเดินเข้าไปใกล้ร่างเล็กลูบผมนุ่ม และวางผ้าขนหนูไว้ที่ปลายเตียง ก่อนจะเดินออกไปออกห้อง...

 

หญิงสาวตื่นขึ้นมาตื่นสายๆพร้อมกับอาการมึนหัว และเจ็บปวดกับรอยฟกช้ำตามร่างกาย เธอหยิบผ้าขนหนู

 

ที่วางไว้ปลายเตียงมาห่อตัว ก่อนจะเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ... เธอเดินมาในห้องครัวเพื่อหานม

 

สักแก้วดื่มแก้ท้องว่าง ก่อนจะหายาทาน แต่ระหว่างที่ยกแก้วขึ้นดื่มก็ต้องรีบวางแก้วลงทันทีก่อนจะรีบวิ่ง

 

ไปอาเจียนในห้องน้ำทันที... ร่างเล็กที่ตอนนี้อ่อนแรงเต็มที บวกกับอาการมึนหัวและอาเจียนทำให้เธอที่

 

กำลังเดินไปนั่งที่โซฟาวูบลงทันที ภาพรอบๆตัวค่อยๆพร่าเบลอ ก่อนจะกลายเป็นมืดสนิท....

 

...................................................................................................................................................

 

เพล้ง!!!!!

 

กรอบรูปของสาวหน้าหวานที่ตั้งอยู่ภายในหองรับแขกตกลงสู่พื้น โดยไม่ทราบสาเหตุ คุณหญิงวีณาที่นั่ง

 

คุยอยู่กับสามียกมือทาบอกด้วยความตกใจ...

 

“คุณพระช่วย!!”ก่อนนางจะเดินไปเก็บกรอบรูปขึ้นมา นางรู้สึกใจไม่ดีตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แล้วรูปลูกสาวคน

 

สุดท้องดันมาหล่นแตกแบบนี้แล้ว นาง...

 

“ไม่มีอะไรหรอกมั้งคุณ อย่าคิดมากสิ”คุณชายภีรพลเอ่ยปลอบภรรยา

 

“แต่คุณคะ...แบบนี้โบราณเขาถือนะคะ”นางพูดก่อน น้ำตาจะหยดเผาะลงมา...

 

“โธ่ คุณวีณา...งั้นให้เจ้าเขื่อนแวะไปดูน้องมันหน่อยละกัน”ก่อนจะกดหาเจ้าลูกชายตัวดี รอเพียงครู่หนึ่ง

 

เจ้าตัวก็รับสาย

 

“สวัสดีคร้าบบบบบบ พระบิดา”เขื่อนเอ่ยทักปลายสาบอย่างอารมณ์ดี

 

“เจ้าเขื่อน แกว่างรึเปล่า แวะไปดูน้องที่คอนโดหน่อยสิ”

 

“มีอะไรหรือครับพ่อ”ชายหนุ่มเปลี่ยนโหมดทันทีเมื่อเสียงของบิดาดูจริงจัง

 

“ก็กรอบรูปน้องน่ะสิ อยู่ดีๆก็หล่นลงมาแตก แม่แกเขาใจไม่ดี”

 

“ครับๆ”ก่อนเจ้าตัวจะกดตัดสายไป

 

“ใจเย็นๆนะคุณ เจ้าเขื่อนกำลังไปดูให้”คุณชายภีรพลบอกก่อนจะกอดปลอบภรรยา

 

“ค่ะ”ก่อนสามีจะประคองนางไปนั่งพัก ก่อนจะหายาดม ยาหอมมาประโคม

 

.........................................................................................................................

 

“เฟย์ไปกับพี่หน่อย”ก่อนจะจูงมือบางของเฟย์ออกไป

 

“จะไปไหนคะพี่เขื่อน”เฟย์ถามระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังลากเธอไป

 

“ไปหาฟาง แม่บอกว่ากรอบรูปฟางที่ห้องรับแขกหล่นลงมาแตกน่ะ”

 

“ตายจริง!!!รีบไปเถอะค่ะ”หญิงสาวยกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ ก่อนจะเป็นฝ่ายลากเขื่อนซะเอง เขื่อน

 

ขับรถเร็วชนิดที่เรียกว่า อีกนิดเดียวจะเหาะแล้ว ก่อนสองหนุ่มสาวจะรีบวิ่งไปที่ห้องของป๊อปปี้ ก่อนจะเปิด

 

ประตูเขาไป...แต่ก็ไม่เห็นเงาของน้องสาวเลย ก่อนเฟย์จะยกมือทาบอกแล้วอุทานออกมา

 

“ตายแล้ว!!น้องฟาง”ทำให้เขื่อนหันขวับมาหันที ก่อนจะรีบมาช้อนอุ้มน้องสาวและพาเธอส่งโรงพยาบาล

 

โรงพยาบาลที่เต็มไปด้วยผู้ป่วยที่เข้ารักษาตัวมากมาย เฉกเช่นเดียวกันกับญาติผู้ป่วยที่กำลังเคร่งเครียดอยู่

 

มากมาย แต่คงไม่เท่าสองหนุ่มสาว ณ ตอนนี้

 

“คุณอาหมอช่วยน้องผมด้วยนะครับ”เขื่อนเขาไปเขย่าแขน คุณหมอภีรพัทธ น้องชายของบิดา หรือที่เขา

 

เรียกว่า คุณอาหมอ

 

“ใจเย็นๆ เจ้าเขื่อนน้องไม่เป็นอะไรมากหรอก รออยู่นี่ก่อนเดี๋ยวอาออกมา”คุณหมอพูดก่อนจะเดินเข้าไป

 

ภายใน ที่มีร่างเล็กที่นอนหลับตาพริ้มกำลังนอนรอการรักษาอยู่...

 

“พี่เขื่อนอย่าคิดมากนะคะ”เฟย์เอ่ยอย่างปลอบใจชายหนุ่ม เธอไม่เคยรู้สึกแย่เท่านี่มาก่อน... เธอเห็น

 

น้ำตาลูกผู้ชายหยดลงมาเผาะหนึ่ง ก่อนเธอจะดึงเขาเข้ามากอดปลอบ

 

“น้องฟางต้องไม่เป็นอะไรค่ะ เชื่อเฟย์นะคะ...” ก่อนที่ป๊อปปี้ บิดา มารดา และว่าที่พ่อตาแม่ยายจะเดิน

 

เข้ามาด้วยท่าทีรีบร้อน

 

“ฟางเป็นอะไรไอ้เขื่อน”เป็นป๊อปปี้ที่วิ่งมาถามอาการของฟางคนแรก

 

“คุณอาหมอยังไม่ออกมา...”เขื่อนตอบก่อนจะยกมือกุมขมับ ไม่ต่างจากป๊อปปี้แต่ดูเหมือนป๊อปปี้จะ

 

อาการหนักกว่าเขื่อนหลายเท่า ชายหนุ่มเดินไป-มาหน้าห้อง และมองเข้าไปในห้องราวกับเขาจะสามารถ

 

มองทะลุผ่านผ้าม่านไปได้ยังไงอย่างงั้น เธอสังเกตเห็นน้ำตาของพี่ชายหยดลงมา เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มา

 

ก่อน... ก่อนประตูจะเปิดออก คุณหมอเดินออกมาแจ้งอาการคนไข้

 

“ฟางเป็นยังไงบ้างครับ”แล้วก็เป็นป๊อปปี้อีกที่เขามาถามอาการของสาวหน้าหวานคนแรก

 

“ปลอดภัยแล้ว...หายห่วง”ทุกคนพร้อมใจกันถอนหายใจออกมา ก่อนคุณหมอจะเอ่ยออกมาอีก

 

“เราใช่มั้ยที่เป็นคู่หมั้นยัยฟาง...”คุณอาหมอพูดก่อนจะแตะไหล่ป๊อปปี้

 

“ครับ”

 

“งั้น ตามอามา...”ป๊อปปี้ที่กำลังจะเดินไปกับคุณอาหมอก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงของเขื่อน

 

“ผมไปด้วย ผมอยากรู้อาการน้อง”เขื่อนพูดก่อนจะเดินไปพร้อมป๊อปปี้และคุณอาหมอ ก่อนนางพยาบาล

 

จะออกมาพร้อมกับเตียงที่มีร่างเล็กของฟางนอนหลับตาพริ้มอยู่

 

“คนไข้พักอยู่ห้อง273นะคะ ตามมาเลยค่ะ”ก่อนคนที่เหลือจะเดินตามนางพยาบาลไป

 

.....................................................................................................................................

 

ภายในห้องทำงานของคุณหมอภีรพัทธ ซึ่งชายวัยกลางคนกำลังมองหน้าป๊อปปี้และเขื่อนอย่างชั่งใจและ

 

ตัดสินใจพูดออกมา

 

“น้องเป็นลม เนื่องจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ มีรอยฟกช้ำตามร่างกาย และจากการตรวจของอาพบว่า

 

ช่องคลอดของเธอฉีกขาดเนื่องจากการร่วมเพศอย่างรุนแรง”คุณหมอภีรพัทธพูดก่อนจะหันหน้ามาทาง

 

ป๊อปปี้

 

“ป๊อปรู้ตัวรึเปล่าว่าป๊อปทำอะไรลงไป”คุณหมอภีรพัทธเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

“เอ่อ...เมื่อคืนผมร่วมรักกับฟางแต่ไม่คิดว่า...”

 

“การที่ป๊อปทำอย่างนั้นกับน้องไม่ได้เรียกว่าร่วมรักหรอกนะ...มันเรียกว่าข่มขื่นต่างหาก”คุณหมอภีรพล

 

เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดจะโมโห ผิดกับเขื่อนที่ตอนนี้นั่งนิ่งฟังบทสนทนาของทั้งสองต่อไป...

 

“ผมขอโทษครับ”

 

“อาไม่ใช่คนที่ป๊อปควรขอโทษ... แต่น้องต่างหากที่ป๊อปต้องขอโทษ แล้วสัญญากับอาได้มั้ยว่าอย่าทำ

 

แบบนี้อีก”

 

“ครับ” “ยังมีอีกอาการที่อาไม่แน่ใจ...ต้องส่งฟางตรวจไปโดยละเอียดอีกที”เขื่อนที่นั่งฟังทั้งสองคุยกัน

 

อย่างเงียบๆ ก็เปรียบเสมือนทะเลที่คลื่นสงบเท่าไหร่ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น...

 

ก่อนสองหนุ่มจะเดินออกมาจากห้องทำงานของคุณอาหมอ เขื่อนปล่อยหมัดเข้าที่มุมปากของป๊อปปี้อย่าง

จัง

 

“มึงทำอะไรของมึงวะไอ้เขื่อน!”ป๊อปปี้ที่งงๆที่เขื่อนต่อยหน้าเขา ก่อนจะถูกกระชากคอเสื้อ

 

“ทำอะไรหรอ...แล้วมึงทำระยำอะไรไว้กับน้องกู ไอ้เชี่ยป๊อป!!!”เขื่อนตวาดป๊อปปี้ ก่อนจะปล่อยหมัดเข้า

 

ที่ใบหน้าหล่ออีกที ป๊อปปี้ยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนจะลุกขึ้นมา เขื่อนชี้หน้าเขาก่อนจะพูดออกมา

 

เสียงแข็ง

 

“อย่าให้กูเห็นว่ามึงมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตน้องกูอีก ไม่งั้น...มึงตาย!!”ก่อนเขื่อนจะเดินจากไป

 

หึ มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ เขาไม่ยอมไปจากเธอง่ายๆหรอก ต่อให้ตายก็...ไม่ยอม!!!

 

เขื่อนที่เดินมาที่ห้องพักของน้องสาว เขารู้สึกโกรธป๊อปปี้ ถึงเขากับมันจะเป็นเพื่อนรักกันมานาน แต่ถ้ามัน

 

มาทำกับน้องสาวของเขาแบบนี้ เขาเองก็ทนไม่ไหว!!!เขารักน้อง เขาเฝ้าประคบประหงมเธอมาอย่างดี

 

แต่มันเป็นใครกล้ามาทำกับน้องของเขาอย่างนี้ ถึงตอนนี้มันจะรักฟางขึ้นมา...เขาก็ไม่ยอมให้น้องสาวต้อง

 

เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตมันอีกแล้ว ไม่มีทาง!!!

 

 

 

.......................................................................................

มาอัพให้แล้วนะจ้ะ เรื่องปวดหัววกำลังมาแล้ว...อิอิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา