Timed out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC)

8.5

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.10 น.

  45 ตอน
  986 วิจารณ์
  192.92K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

41) เมียฉันมีคนเดียว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Time out คงสายเกินไป...ถ้าจะบอกว่ารักเธอ ตอนที่41 เมียฉันมีคนเดียว 

 

 

“พี่ป๊อปหัวเราะอะไร”ฟางถามอย่างมีอารมณ์ เขาเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกหรือไงนะ

 

 

“ก็หัวเราะเธอไง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับกุมท้องไปด้วย ทำเอาคนตัวเล็กที่นั่งอยู่น้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่

 

อยู่

 

 

“ฮึก...พี่มันไม่มีหัวใจ...ฟางเกลียดพี่”ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

“ใช่ ฉันมันคนไม่มีหัวใจ...แต่เธอรู้รึเปล่าว่าหัวใจฉันมันอยู่ที่ใคร”คำถามของเขา ทำเอาเธอแทบจะปล่อย

 

โฮ

 

 

เขาก็รู้ทั้งรู้...ทำไมต้องมาตอกย้ำเธอด้วย

 

 

“มันอยู่ที่เธอนะ...ฟาง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับกุมมือเล็กมาทาบไว้ที่ตำแหน่งหัวใจของเขา ทำเอาร่างเล็กตา

 

โต

 

 

แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ทำให้ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

“ถึงเธอจะไม่เชื่อ...แต่ฉันจะทำให้เธอเชื่อเอง”เขาเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น

 

 

“ไม่!พี่มีครอบครัวแล้ว...ฟางไม่อยากเป็นเมียน้อย”ร่างเล็กพูดพร้อมกับสะบัดมือออกจากการเกาะกุม

 

เธอกำลังจะเดินลุกไปจากเตียง แต่เขากลับรั้งเธอไปนั่งบนตักของเขา

 

 

“พี่มีเมียคนเดียว...”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเธอเบาๆ ทำเอาน้ำตาที่เพิ่งจะแห้งเหือด กลับไหลขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

“คือฟางนะ”ประโยคต่อมาที่หลุดออกมาจากปากของเขาทำเอาเธอช็อก

 

 

“แล้วคุณพิม...”เธอถามออกไป และเขาก็สวนกลับมาทันที

 

 

“พิมกับพี่เราไม่เคยมีอะไรกัน...แล้วฟางคิดว่าพิมจะท้องกับพี่ได้รึเปล่า”ประโยคต่อมาทำเอาร่างเล็กหัน

 

ขวับไปมองเขาทันที เธอมองเขาอย่างหาคำตอบจากดวงตาคู่นั้น แล้วเธอก็...พบแต่ความจริง

 

 

“จริงๆนะคะ”ฟางพูดพร้อมกับเขย่าแขนเขารัวๆ

 

 

“ครับ ต่อไปนี่พี่จะดูแลฟางกับลูกเอง”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับดึงร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด

 

 

“ฮึก...ฟางนึกว่าจะไม่มีวันนี้ซะแล้ว”ร่างเล็กพูดพร้อมกับซุกเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

 

 

“แต่...”ร่างเล็กพูดพร้อมกับดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขา

 

 

“แต่อะไร”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับลูบผมนุ่มเบาๆ

 

 

“พี่ต้องพิสูจน์”ก่อนร่างเล็กจะเหยียดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนตัวโตหมั้นเขี้ยวกัดไปที่จมูกรั้นเบาๆ

 

 

ก่อนจะได้รับค้อนวงใหญ่จากคนตัวเล็กกลับมา

 

 

“ได้อยู่แล้ว”

 

 

“งั้นพี่ก็เอาลูกของฟางคืนมะ...อือ”เธอก็พอจะรู้แล้วว่าเพราะอะไรถึงโดนคนตัวโตจูบปิดปาก

 

 

“ของเรา”คนตัวโตพูดหลังจากถอนจูบออกมา ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงก่ำเพราะความเขินอาย

 

 

“ค่ะ...ของเรา”คนตัวเล็กพูดขณะก้มหน้างุด

 

 

“งั้นรอแปป”คนโตตัวพูดก่อนจะผละออกไปกดโทรศัพท์ก่อนจะพูดอะไรสอง สามคำก่อนจะวางสายแล้ว

 

หันมายิ้มแบบมีเลศนัยให้กับเธอ

 

 

“ไปแต่งตัวได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”แต่ก็ต้องชะงักเมื่อร่างเล็กรั้งข้อมือเขาไว้

 

 

“พี่แทนตัวเองว่าพี่ไม่ได้หรอคะ...แบบนั้นน่ารักกว่าเยอะเลย”ฟางพูดก่อนจะก้มหน้างุดเหมือนเดิม

 

 

“ได้สิ”เข้าบอกก่อนจะไปขยี้ผมนุ่มเบาๆ และเดินเข้าห้องน้ำไป เธอแอบยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ                  

 

บางทีความรักของเธออาจจะไม่ได้อาภัพขนาดนั้นก็ได้...

 

 

เธอลุกไปแต่งตัวก่อนจะลงไปทำอาหารข้างล่าง ก่อนที่เพื่อนสาวจะอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้ามาในบ้าน เธอโผเข้า

 

หาลูกด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง

 

 

“ฟร้องซ์ ฟร้องซ์ไปอยู่ไหนมาลูก”ฟางถามขณะกอดเจ้าตัวแสบ

 

 

“นี่ฟาง ฟร้องซ์บอกแล้วไงว่าอย่ากอดฟร้องซ์ ฟร้องซ์โตเป็นหนุ่มแล้วนะ”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะดันร่างเล็ก

 

ของตัวเองออกจากมารดา ทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับหมั่นไส้

 

 

“แล้วไปอยู่ไหนมา”ฟางถามซ้ำอีกรอบพลางมองหน้าเพื่อนสาวอย่างคาดโทษ

 

 

“ฟร้องซ์ก็ไปนอนบ้านน้องมะยมน่ะสิ”พูดก่อนจะดิ้นลงจากคนเป็นแม่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ จนฟางยอมปล่อย

 

ลง

 

 

“หมายความว่าไงยัยแก้ว”ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้สาวร่างบาง

 

 

“เปล่าน้ายัยฟาง ฉันแค่อยากช่วยให้แกสมหวัง”สาวร่างบางตอบก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที

 

 

“ฮึ่ย!ยัยแก้วนะยัยแก้ว”เธอบ่นอุบอิบก่อนจะมองเจ้าตัวแสบที่รีบปีนโซฟาไปเปิดโทรทัศน์ดูรายการโปรด

 

 

ก่อนเธอจะเดินกลับไปทำอาหารอย่างเก่า

 

 

“ว่าไงฟร้องซ์”ป๊อปปี้ที่เพิ่งเดินลงมาก็ไปนั่งบนโซฟาใกล้ๆเจ้าลูกชายที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่

 

 

“อ้าวป๊อป ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”เจ้าตัวแสบถามพลางมองหน้าเขา

 

 

“ก็ป๊อปเป็นแฟนฟางไง ก็เลยย้ายมาอยู่กับฟาง”เขาตอบเจ้าตัวแสบพร้อมกับลูบศีรษะทุยเบาๆ ก่อนมือเล็ก

 

ของเจ้าตัวแสบจะเกาะหมับที่มือเขาก่อนจะดึงออกจากศีรษะทุยของตัวเอง

 

 

“งั้นป๊อปก็เป็นพ่อของฟร้องซ์สิ ใช่มั้ย”เจ้าตัวแสบถามพลางเขย่ามือเขา

 

 

“ครับ”เขาตอบพลางยิ้มให้เจ้าตัวแสบ

 

 

“งั้นฟร้องซ์ขอเรียกป๊อปว่าพ่อได้มั้ย”เจ้าตัวแสบถามก่อนจะรอคำตอบจากเขาอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

“ได้สิครับ”เขาบอก ก่อนจะรั้งร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยของลูกชายมานั่งบนตักของเขา

 

 

“ดีใจจัง ในที่สุดฟร้องซ์ก็มีพ่อแล้ว...อยู่กับฟางน่ะเบื่อจะแย่ ฟางขี้บ่นจะตาย”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะทำหน้า

 

มุ่ย เขาจึงหลุดขำทันที

 

 

“นินทาอะไรฟาง ฟร้องซ์”ฟางพูดขณะที่ยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟบนโต๊ะ ทำเอาเจ้าตัวแสบที่นั่งอยู่บนตักเขา

 

สะดุ้งโหยง ก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้ววิ่งไปช่วยฟางยกอาหารมาเสิร์ฟ

 

 

เขาเลือกแม่ของลูกไม่ผิดจริงๆ...

 

 

“อร่อยมั้ยฟร้องซ์”ฟางถามขณะที่พ่อลูกกำลังป้อนข้าวให้กันอยู่

 

 

น่าแปลก...ก็เจ้าตัวแสบอ้อนให้ป๊อปปี้ป้อนข้าว ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม้เธอจะป้อนก็ยังไม่ค่อยจะชอบใจ

 

 

“อร่อยมากกกก พ่อป้อนข้าวอร่อย”เจ้าตัวแสบพูดขณะเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ ทำเอาคนเป็นพ่อ แม่หลุดขำ

 

 

“พ่อกับฟางหัวเราะอะไรกัน”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะสะกิดให้ป๊อปปี้ป้อนข้าวให้ต่อ

 

 

ก่อนทั้งสามคนจะทานข้าวเสร็จ เธอมองป๊อปปี้ที่กำลังนั่งเล่นกับเจ้าตัวแสบ

 

 

“พ่อครับ ฟร้องซ์อยากได้โมเดลตัวใหม่...ซื้อให้ฟร้องซ์หน่อยนะ ฟร้องซ์ขอฟางตั้งนานแล้ว ฟางไม่ซื้อ

 

ให้    ฟร้องซ์สักที”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะเอาหน้าถูไถไปกับต้นแขนของคนเป็นพ่อเบาๆ

 

 

“ฮ่าๆ ได้สิครับ”

 

 

“ฟางไม่อนุญาต...มันฟุ่มเฟือย ถ้าฟร้องซ์อยากได้ก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง”ฟางพูดก่อนจะเดินมานั่งข้างๆลูก

 

ชาย

 

 

“ฟาง แต่พ่อบอกว่าจะซื้อให้ฟร้องซ์นะ”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

 

 

“เถอะน่าฟาง ลูกอยากสะสมของก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดกกับภรรยาสาว

 

 

“ไม่ได้นะคะทำอย่างนี้เดี๋ยวฟร้องซ์จะเคยตัว” ฟางพูดก่อนจะมองหน้าลูกชาย

 

 

ก่อนเจ้าตัวแสบจะค่อยๆขึ้นมานั่งบนตักของเธอ ก่อนจะหอมแก้มคนเป็นแม่เสียฟอดใหญ่ พร้อมกับกอด

 

ร่างของคนเป็นแม่แน่น

 

 

“น้า แม่ น้า ถ้าฟร้องซ์ได้โมเดล ฟร้องซ์จะช่วยแม่ทำงานบ้านสองอาทิตย์เลยเอ้า”เจ้าตัวแสบที่เรียกเธอ

 

ว่าแม่ เพราะเจ้าตัวอยากได้ของเล่น จึงยื่นข้อเสนอให้คนเป็นแม่ ทำเอาคนเป็นพ่อหลุดขำออกมาทันที

 

 

“งั้นขอฟางหอมแก้มหน่อย”ก่อนเจ้าตัวแสบจะยื่นแก้มมาใกล้เสียจนเกือบจะติดหน้าคนเป็นแม่

 

 

 “ฟางสัญญาแล้วนะ ห้ามผิดสัญญาด้วย”ก่อนเจ้าตัวแสบจะลุกไปจากตักของเธอ แล้วไปเล่นกับคนเป็น

 

พ่ออย่างเดิม

 

 

“ฟร้องซ์มานอนกลางวันได้แล้ว”ฟางพูดพร้อมกับปูฟูกนอนให้เจ้าตัวแสบที่ยังเล่นกับคนเป็นพ่ออย่างไม่

 

รู้จักเหน็ดเหนื่อย

 

 

“ครับผม”เจ้าตัวแสบพูดก่อนจะเก็บของเล่น และลากคนเป็นพ่อมานอนลงข้างๆ ก่อนจะดึงเธอนอนลงอีก

 

ข้าง คนเป็นพ่อวาดแขนโอบกอดคนเป็นแม่และลูกชายไว้ ทำเอาฟางมองเขาตาคว่ำ และเขากลับยักคิ้ว

 

กวนๆให้เธอไป ก่อนใบหน้าหล่อคมจะบูดเบี้ยว เมื่อคนตัวเล็กหยิกเข้าให้ที่หลังมือ

 

 

“ฟาง อย่าหยิกพ่อสิ คงจะเจ็บแย่”เจ้าตัวแสบบอกคนเป็นแม่เบาๆ ก่อนจะหันหลังให้เธอและไปกอดคน

 

เป็นพ่อไว้ เขาคงจะอยากมีพ่อจริงๆ...ถ้าวันนั้นไม่ได้เป็นแบบนี้

 

 

ลูกของเธอคงจะมีพ่อในวันที่เขาลืมตามาดูโลก...คงไม่ต้องทนคำครหาที่ว่า...ลูกไม่มีพ่อ

 

 

 ก่อนทั้งสามคนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆกัน

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา