ขโมยหัวใจนายตำรวจขี้เก๊ก

9.0

เขียนโดย toey

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 14.48 น.

  13 chapter
  889 วิจารณ์
  23.35K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) อนุญาติฝึกวิชาป้องกันตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"แก้วเป็นไงบ้างว่ะ" ป๊อปปี๊ถามในขณะที่ตาก็ยังมองทางอยู่

 

"หลับไปแล้วว่ะ" ก้มลงไปดูแก้วที่อยู่ในอ้อมกอด แล้วก็ตอบโทโมะไป

 

"สาวๆหลับกันหมดเลยครับ" เขื่อนบอกป๊อปปี๊

 

"สวัสดีครับ คุณน้าใช่ไหมครับ" โทโมะโทรไปหาแม่ของแก้ว

 

(ค่ะ คุณเป็นใคร?) แม่แก้วถาม

 

"ผมโทโมะครับ"

 

(ว่าไงพ่อสารวัตร)

 

"พอดีว่าแก้วมาทำงานที่บ้านเฟย์ คือเฟย์เป็นสองสาวผมเองนะครับ ผมเลยจะขออนุญาติให้แก้วนอนที่นี่นะครับ"

 

(อ่อ จ๊ะๆ) แม่แก้วพูดแล้วก็ว่างสายไป

 

"ไอ้โมะ ตกลงจะไปที่ไหนว่ะ" ป๊อปปี๊ถามเพราะตอนนี้ขับไปยังไม่มีจุดมุ่งหมาย

 

"ไปบ้านฉันก็ได้" ป๊อปปี๊ก็ตรงไปที่บ้านของโทโมะ (บ้านนี้เป็นบ้านที่แม่อยู่ ไม่ใช่บ้านที่เกิดเหตุ)

 

 

 

บ้านโทโมะ

 

"เฟย์ฟางตื่นๆ" โทโมะข้ามเบาะไปปลุกน้องสาวทั้งสองคน

 

"ตื่นแล้วค่ะ" พูดอย่างงัวเงียแล้วก็ลืมตาขึ้นมา

 

"แก้วๆ" โทโมะหันมาปลุกแก้วต่อ

 

"ไอ้โมะเร็วๆเถอะ เผื่อพวกนั้นมันแอบสุ่มอยู่ก็ได้" ป๊อปปี๊พูดเพราะถ้ามันเห็นความเคลื่้อนไหวของพวกเรา นอก

 

จากเราที่จะไม่ปลอดภัยแล้ว คนที่อยู่ในบ้านก็จะพลอยโดนไปด้วย

 

"ฉันต้องอุ้มเํธอใช่ไหมเนี่ย" โทโมะพูดออกมาอย่างหัวเสีย แล้วก็อุ้มแก้วลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน

 

"เฟย์ฟางโทโมะมาได้ไงลูก" แม่โทโมะเดินออกมาจากบ้านก็เจอคนหลายคนเลย

 

"พอดีว่าเกิดเรื่องนิดหน่อยนะครับ" โทโมะตอบแต่ก็กลัวแม่อยู่ กลัวแม่จะเข้าใจผิดว่าไปอุ้มลูกสาวใครมา

 

"แล้วสองคนนั้นเป็นใคร?" แม่โทโมะชี้ไปที่เขื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆป๊อปปี๊แล้วก็ชี้แก้วที่โดนโทโมะอุ้มอยู่

 

"ผมเขื่อนครับ เป็นเพื่อนเฟย์เป็นน้องพี่ป๊อปครับ" เขื่อนพูดอย่างสำรวม ภาพที่ดูล้อเลียนขี้เล่นหายไปทันที

 

"ส่วนนั้นแก้วค่ะ เป็นเพื่อนเฟย์เองค่ะ" เฟย์ตอบแทน

 

"แล้วก็เป็นลูกของน้ารังษีเพื่อนของพ่อด้วยครับ" โทโมะพูด

 

"แต่ตอนนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ หนัก!" โทโมะพูดแล้วก็รีบอุ้มแก้วขึ้นไปข้างบนทันที

 

 

 

ห้องว่างภายในบ้าน(โทโมะจะให้แก้วนอนห้องนี้)

 

"หนักจริงๆ" พอเข้ามาถึงห้องได้ โทโมะก็โยนแก้วทันที ก่อนจะบิดตัวไล่ความเมื่อย

 

"อือ.." แก้วครางออกมาแล้วก็ลืมตา

 

"รู้งี้ฉันโยนเธอตั้งนานเล่า!" โทโมะโวยขึ้น ปลุกตั้งนานไม่ตื่น แต่พอโยนลงเตียงกลับตื่นโดยง่ายดาย

 

"ที่ไหนอ่ะ" แก้วเอ๋ยถาม

 

"บ้านฉันเอง" โทโมะำพูดแล้วก็เดินออกไป แก้วก็เดินตาม

 

 

 

ด้านล่างของบ้าน

 

           ทุกคนอยู่ที่โต๊ะอาหารกับพร้อมหน้า ป๊อปปี๊เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให่แม่ของโทโมะฟังหมดแล้ว

 

"มาแล้วหรอลูก" แม่โทโมะถาม

 

"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ตามมารยาท

 

"ผมจะมาขออนุญาติคุณแม่ให้เฟย์ฟางแล้วก็ยัยเด็กกะโปโลฝึกวิชาป้องกันตัวนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็นั่งลง

 

"ทำไมล่ะลูก แม่ไม่อยากให้เฟย์กับฟางเข้าไปยุ่งเรื่องนี้เลย" แม่โทโมะถามเพราะทั่งสองคนนี้เป็นผู้หญิง แม่ไม่

 

อยากให้ลูกสาวของแม่จับปืน มันอันตรายเกิน

 

"ผมว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิครับคุณน้า มีไว้ก็ป้องกันตัวเองได้่" ป๊อปปี๊ช่วยเสนอ

 

"เรื่องที่้เกิดขึ้นเมื่อวานผมยังวางใจไม่ได้ ถ้าวันไหนผมไม่อยู่แล้วพวกนั้นเกิดบุกเข้ามาจะทำยังไงละครับ" โทโมะ

 

พูดเพราะเป็นห่วงคนในบ้าน พวกนั้นที่หมายถึงก็คือพวกรอยสักมังกรนั้นเอง

 

"ก็ได้ลูก แต่ลูกต้องดูแลสาวๆเป็นอย่างดี รวมทั้งหนูแก้วด้วย" แม่โทโมะพูด

 

"ครับ" อยากจะดูแลแค่สองคนนะ ไม่อยากดูแลเด็กกะโปโลเลย

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วนะครับ ฝากๆๆๆ เม้น+โหวตกันหน่อยน๊า ไม่งั้นไม่อัพจริงๆด้วย ตอนนี้เริ่มจะท้อเลย ไม่อยากแต่งแล้ว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา