Rumor เหมือนเป็นข่าวลือ

8.6

เขียนโดย StrawberryTKCuTe

วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.21 น.

  43 ตอน
  2163 วิจารณ์
  108.45K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 22.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) Friend eyes

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

                                                              Friend eyes

 

 

 

 

          การแสดงบนเวทีเป็นไปอย่างสนุกสนาน เหล่าแฟนคลับก็ให้การตอบรับและร่วมสนุกด้วยเป็นอย่างดี เริ่มแรกกับการแสดงของ 5 หนุ่ม k-otic และ 5 kiss me five  ตามด้วยโชว์ของสาวๆFFK  เรียกเสียงฮือฮาไปได้ไม่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

          ไม่บ่อยครั้งที่จะจัดคอนเสิร์ตเพราะฉะนั้นวันนี้ใครมีอะไรก็จัดเต็มกันไปเสียเลย  และปิดท้ายด้วยโชว์เดี่ยวของแต่คน เริ่มแรกด้วย

 

 

ป๊อปปี้ ที่ออกมาพร้อมแซคโซโฟนคู่ใจ ดนตรีแจสคลอเบาๆทำเอาคนทั้งฮอลล์เคลิ้มเคลิ้มไปด้วยดนตรีแสนหวานและเสียงร้องติดหูของเขา

 

 

 

เขื่อน กับการแสดงโชว์สุดอลังการ แวมไพร์เจ้าสเน่ห์ คือคอนเซปของเขาเลยล่ะ

 

ส่วนจองเบมาด้วยการแสดงโชว์มายากลประกอบการร้องเพลงไทยที่คาดว่านะจะชัดที่สุดแล้ว

 

ตามด้วยเคนตะกับการแรพขั้นเทพ หลากภาษา ร้องเรียกให้ผู้คนโยกย้ายสรีระได้อย่างสนุกสนาน

 

และปิดท้ายด้วยเขา...โทโมะ

 

 

 

 

          เขาเดินออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีขาวดูสะอาดตาเรียกความสนใจให้ผู้คนได้เป็นอย่างมาก มาพร้อมกีตาร์โปร่งเพียงตัวเดียว ก่อนจะโชว์โทโมะพูดอะไรปิดท้ายในฐานะที่เขาแสดงเป็นโชว์สุดท้ายเสียหน่อย...

 

 

 

“สวัสดีครับ...โทโมะเองนะ ไหนๆวันนี้ก็จะเป็นโชว์สุดท้ายแล้ว โทโมะก็มีเพลงๆนึงที่อยากให้ทุกคนได้ฟัง มันเป็นเพลงที่โทโมะแต่งให้...ใครคนนึงครับ”

 

 

 

 

           สิ้นคำพูดของเขาก็สิ้นสุดด้วยเสียงกรี๊ดเมื่อทุกคนต่างรู้น่าที่ดี เสียงดนตรีจากกีตาร์ดังแว่วๆ ทันทีที่ได้ยินก็สามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่ามันเป็นท่วงทำนองของเพลงรัก...มันอ่อนหวาน ชวนให้ผู้คนเคลิบเคลิ้ม นิ้วเรียวของเขาช่างเหมาะเหม็งกับการเกาสายกีตาร์เสียเหลือเกิน ....

 

 

 

ก่อนที่เขาจะขับกล่อมเพลงๆนั้นออกมา...หลายๆคนต่างก็ลุ้นเหมือนกันว่าเพลงนี้....เขาแต่งให้ใคร?

 

 

 

                                             ~ Here is a little song I wrote~

                          (นี่เป็นเพลงเล็กๆที่ไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก เพลงนึงที่ฉันได้เขียนขึ้นมา)

 

                                        ~   There is this little song wrote ~  

                                          (เพลงที่ไม่ได้สำคัญอะไร ที่ฉันได้แต่ง)

 

                                       ~   I hope you learn it note for note  ~

                                            (ฉันหวังว่าเธอ จะเข้าใจมันทุกบรรทัด)

 

 

 

 

          เสียงเพลงสากลที่ถูกขับร้องโดยเขาสามารถตรึงหัวใจของคนดูนับร้อยพันได้ไม่ยากเย็น...อากาศเย็นย่ำภายในฮอลล์โถงใหญ่แห่งนี้อบอวลไปด้วยเสียงเพลงหวานๆ  ที่ขับกล่อม มันช่างเป็นใจให้หวนนึกตามเนื้อเพลงไปด้วย ดูเหมืนคนในเพลงกำลังตกหลุมรักใครอยู่สินะ...มันทั้งดูซึ้งและเศร้าไปในคราเดียวกัน

 

 

 

 

          เขายังคงขับร้องไปเรื่อยๆ และหลายคนก็เฝ้าสังเกตถึงอาการของโทโมะ ผู้ชายหน้าหวานที่นั่งขับร้องอยู่กลางเวที กำลังระบายรอยยิ้ม รู้สึกว่าเขาทั้งเขินและมีความสุขไปในที...เป็นภาพที่หาดูได้ยากมาก

 

 

 

 

          เฟย์ ฟาง และแก้ว รวมทั้งเพื่อนๆร่วมวงของเขา ลงมาให้กำลังใจด้านหน้าเวที แววตาเป็นประกายของเขาจับจ้องไปที่ใครคนนึง....

 

 

 

ซึ่งแก้วคิดว่าเป็น...เบลล์

 

 

 

 

                                 มองตาหวานเลยนะนายโทโมะ!

 

 

 

 

ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่มา เพลงนี้...ก็คงไม่มีความหมายสินะ...

 

 

 

“เฮ้..ทุกคนฟังดีๆนะ ดูดิ ว่ามันจะหมายถึงใคร” เขื่อนเอ่ยขึ้นเมื่อดูท่าแล้วคงใกล้จะถึงท่อนฮุกเต็มที เพลงทุกเพลงจะเข้าใจความหายได้ก็ตรงนี้ล่ะ

 

 

 

“โทโมะแต่งให้ใครกันละเนี่ย?”

 

 

 

“เดี๋ยวแกก็รู้น่า..เคนตะ>[]<”

 

 

 

เงียบ....ทุกคนกำลังตั้งใจฟัง

 

 

 

 

                ~   **Oh her eyes, her eyes Make the star look like they’re not shining ~

 

                      (โอ..ดวงตาของเธอ ช่างงดงามเปล่งประกายจนทำให้ดาวทั้งหลายอับแสงไป)

 

             ~ Because… bright her eyes . (เพราะดวงตาที่สดใสของเธอ) I love I love I love…~

 

 

 

 

 

         ดวงตาคู่นั้น....ดวงตาของใครกันที่ทำให้เขาพร่ำเพ้อได้ถึงเพียงนี้? ผู้หญิงคนนั้นควรจะภูมิใจสินะที่เขาอุตส่าห์ทุ่มเทแต่งเพลงนี้เพื่อเธอ....เธอควรภูมิใจ

 

 

 

 

          ถึงกระนั้น ก็ยังไม่มีใครเข้าใจความหมายของเขาได้...โทโมะหมายถึงใครกัน? ท่ามกลางความงุนงงกลับต้องแปรเปลี่ยนเป็นความสงสัย ครุ่นคิด จับผิด และต้องการคำตอบของหลายๆคน เพราะเขา...ขับท่อนๆนั้นออกมา..

 

 

 

                     ~  But…because in reality , it is impossible for us to be together ~

 

           (แต่...เพราะว่าความจริง ไม่มีทางใดเลย ที่ทำให้เราได้รักกัน) We ‘re friend We’re friend…

 

 

                 ~ A Friend..is that as a barrier between us (คำว่าเพื่อน...เป็นกำแพงกั้นระหว่างเราไว้) I cannot cross it.  ~  (ฉันไม่สามารถที่จะข้ามมันไปได้เลย)

 

        ~   Look high , there’s a bright and blue sky Look at my eyes , there’s love inside  ~                      

                          (ในวันที่ฟ้าคราม เธอเห็นความรักในดวงตาของฉันไหม?) Please….!!

 

 

 

    Can I kiss you baby?

 

    My dear friend...

 

 

 

 

 

 

            เมื่อสิ้นสุดเสียงเพลงและเสียงกีตาร์ ก็มาพร้อมเสียงปรบมือและกู่ก้องร้องกันใหญ่ เขาละจากกีตาร์ตัวเก่งก่อนจะเชื้อเชิญเพื่อนๆขึ้นมาบนเวทีตามเดิม แน่นอน คนที่สงสัยและอยากรู้มากที่สุดจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขื่อน

 

 

 

อยากจะรู้นักว่าโทโมะจะตอบคำถามเขายังไง?

 

 

 

“เอาละครับๆ วันนี้ก่อนอื่นเลยก็ต้องขอขอบคุณทุคนมากๆ เขื่อนขอเป็นตัวแทนละกันน้า^^ เอ...มีอยู่เรื่องนึงที่เขื่อนคาดว่า ทุกคนก็น่าจะสงสัย??”

 

 

 

“เรื่องอะไรครับเขื่อน?” ป๊อปปี้รีบสมทบทันที แน่ละ...เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนี่นา

 

 

 

“เมื่อครู่...เพลงของโทโมะคือเพลงอะไรอ่ะ ยังไม่เห็นบอกเลย” จริงสินะ...เขายังไม่ได้บอกชื่อเพลงเลยนี่นา โทโมะอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยตอบไป...

 

 

 

“เอ่อ...Friend eyes ครับ....”

 

 

 

“O___o  Friend eyes!!!??” เขื่อนย้อนคำตอบของเขา ก่อนจะหันไปทางคนคนนึงอย่างอัตโนมัติ  แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกไป ไม่พูดเพราะอะไรนะหรอ?? เขาจะมาซักโทโมะทีหลังนะสิ...

 

 

 

“แต่งให้เพื่อนเหรอค่ะ โทโมะ??”ฟางเอ่ยถามด้วยใบหน้าอมยิ้ม เพียงแต่เขาไม่ได้ตอบเท่านั้นเอง ถามอะไรก็ไม่ตอบสักคำ....

 

 

 

“แหม...แก้วอยากรู้จริงๆเลยว่า ‘เพื่อน’ คนนั้นของโทโมะเป็นใคร ต้องพิเศษแน่ๆ ใช่ไหมค่ะ??” จะว่าเป็นสคริปก็แล้วแต่เถอะนะ...ไอ้การที่เธอต้องแสร้งถามเขาด้วยรอยยิ้มเนี่ยออกจะยากอยู่หน่อย แต่เธอก็ต้องถาม แก้วไม่ใช่คนเงียบ เพราะฉะนั้นเธอรู้อยู่หรอกว่าควรปฏิบัติตัวเช่นไร?

 

 

 

และแน่นอนเพียงคำพูดไม่กี่คำก็สามารถทำให้เหล่าแฟนคลับกรี๊ดกระจายด้วยเช่นกัน...

 

 

 

“อืม...ก็หมายถึงเพื่อนนั้นแหละครับ!” เขาตอบแค่นั้น....ก่อนจะต้องบอกลาแฟนคลับและกล่าวขอบคุณเล็กๆน้อยๆพอเป็นพิธี 

 

 

 

 

          ศิลปินทั้งหมดต่างกลับเข้ามาในหลังเวทีเพื่อเตรียมเก็บข้าวของและเปลี่ยนเสื้อผ้ากันตามอัธยาศัย แต่เขื่อนก็ยังไม่วายอยากรู้เข้าอีกจนได้...ถามเขา เขาก็ไม่ตอบ รู้บ้างไหม?ว่าอาการอยากรู้แล้วไม่ได้รู้ มันทรมานเป็นบ้าเลย!

 

 

 

“โทโมะคร้าบบบ...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? แก้วเหรอ???^[]^”

 

 

 

“-__- ไม่ใช่แกแล้วกัน”

 

 

 

“แก้ว....เขาหมายถึงเธออ่ะ>O<”

 

 

 

“อย่าประสาท...เขื่อน”

 

 

 

“ไม่ต้องรู้หรอก ให้ฉันกับเขารู้แค่ 2 คนก็พอ..” โทโมะพ๔ดทิ้งท้ายก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป แน่นนอนว่าเขื่อนแยกเขี้ยวใส่เขาตามเคย พลางส่งเสียงล้อเลียนเสียยกใหญ่

 

 

 

“แรงบันดาลใจของโทโมะคือดวงตาคู่นั้น! ดวงตาของเพื่อน...เธอ!! เธอใช่ไหม เจ้าของดวงตาคู่นั้น? เธอๆๆๆ>[]<”  คนตัวสูงจับไหล่ของแก้วตรึงไว้แน่นก่อนจะเขย่าอย่างบ้าคลั่งจนแก้วสั่นหัวพรึดไล่ความมึน และตามด้วยเสียงคัดค้าน ไม่เขื่อนอย่างเด็ดขาด!!

 

 

 

“ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ ไม่ใช่ฉัน!!!” แก้วสะบัดตัวหนีแล้ววิ่งออกไปท่ามกลางความงุนงงของทุกคน

 

 

 

“พี่เขื่อน..เล่นแรงไปป่าวพี่?” เสียงใสๆของเกลเอ่ยถาม เขื่อน ตอนนี้เขามีสีหน้าหม่นลงไปนิด รู้สึกผิดขึ้นมาหน่อยๆ แค่หน่อยเดียวจริงๆ ยังไงซะเขื่อนก็ปักใจเชื่อว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้น ...เป็นแก้วอย่างแน่นอน!!

 

 

 

“ไม่แรงหรอก...พี่เดาถูก!! มายเดียร์เฟรนด์ เกลคิดว่าจะเป็นใครล่ะ??”

 

 

 

 

 

 

 

 

“อิเขื่อน...บ้าที่สุด! จะเป็นฉันไปได้ยังไง ไม่มีทาง!!!” ร่างบางเดินตบตีกับความคิดของตัวเองมาตลอดทางเดินมืดๆสลัวๆ เพียงเพราะตรงนี้เปิดไฟไว้เพียงดวงเดียว ทางไปห้องล็อกเกอร์เงียบสงัดเพราะตอนนุ้กคนกำลังงุ่นง่านกับการแสดงความดีอกดีใจกับคอนเสิร์ตรอบแรกที่เสร็จสิ้น

 

 

 

           เสียงดนตรีและเสียงเพลงของเขาลอยกระทบเข้าโสตประสาทของแก้วอีกครั้ง...ไม่สิ มันยังดังก้องอยู่เลยนี่นาท่อนจบของเขาไม่ใช่    Can I kiss you baby? แต่เป็น My dear friend ต่างหาก...

 

 

 

เพื่อนรัก...

 

 

 

 

          ระหว่างที่แก้วกำลังว้าวุ่นกับความคิดของตัวเอง เสียงสองเสียงที่กำลังคุยกันอย่างจอแจดังมาจากห้องล็อกเกอร์ดังขึ้นๆ มันเป็นเสียงผู้ชายและผู้หญิง ที่ค่อยๆแผ่วลงๆ 

 

 

 

เสียงนั้น....

 

 

 

“แต่งให้ใครเหรอ?”

 

 

 

“คนนั้นแหละ”

 

 

 

“คนนั้นนะใคร......”

 

 

 

 

         สองชายหญิงที่กำลังนั่งคุยกัน โดยที่ฝ่ายหญิงนั่งอยู่บนตักของผู้ชายคนนั้น สิ้นคำถามสุดท้ายที่ไร้ซึ่งคำตอบเธอก็โน้มใบหน้าลงมาจนเกือบจะสัมผัสกับริมฝีปากของเขา  โทโมะเบลล์!!

 

 

 

“เอ่อ...ข...ขอโทษจริงๆค่ะ”ร่างบางเปิดประตูพรวดพราดเข้าไป เพียงเพราะคิดว่าเป็นล็อกเกอร์หญิง ภาพที่ไม่ต้องการพบเจอปรากฏต่อหน้าเธอเข้าอย่างจังจนไม่อาจทนดูได้ แก้วรีบกล่าวขอโทษและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว วิ่งไปทางเดิมที่เคยกลับมา เมื่อไหร่เธอจะหยุดวิ่งสักที จริญญา?

 

 

 

เธอจะหนีความจริงไปถึงไหนกัน?

 

 

 

“เบลล์ไปรอข้างนอกแล้วกัน” ร่างสูงพยักหน้าให้เมื่อเห็นว่าลับหลังเบลล์ไปแล้วเขาจึงรีบวิ่งตามผู้หญิงผมสั้นคนนั้นไปทันที ไม่รู้หรอกว่าเธอไปที่ไหน? รู้แต่เพียงต้องอธิบายให้เธอเข้าใจ!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ทางเดินสลัวๆที่แก้วคิดว่าทางมันไกลกว่าเดิม หรือเป็นเพราะเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะเดินมากกว่า ขอบตารู้สึกร้อนผ่าวเหมือนโดนไฟลน ใกล้แล้วที่บางสิ่งบางอย่างกำลังจะไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยที่เขาเรียกกันว่าน้ำตานั้นแหละ!

 

 

 

“แก้ว”เขาตามมาฉวย ขว้าข้อมือของแก้วไว้ได้ทัน อีกฝ่ายหันกลับมาจ้องตาเขม็ง

 

 

 

“ขอโทษนะ..แก้วขอโทษ...”

 

 

 

“ขอโทษเรื่องอะไร?”

 

 

 

“ก็เรื่องที่แก้วเข้าไปขัดจังหวะโทโมะ....โทโมะกำลังจะได้ในสิ่งที่ต้องการ”

 

 

 

“...?”

 

 

 

“ขอโทษอีกครั้ง”

 

 

 

“พูดเรื่องอะไรแก้ว อะไรที่โทโมะต้องการ??”

 

 

 

“ถามโง่ๆ ก็จูบจากผู้หญิงคนนั้นไง!!! ต้องการไม่ใช่หรือ?? แก้วขอโทษที่ขัดจังหวะ” เขาเข้าใจแล้ว นี่แก้วกำลังคิดว่า Can I kiss you baby? นี่....เขาหมายถึงเบลล์อย่างนั้นหรือ?

 

 

 

 

                                       โธ่เอ๊ย...ยัยเด็กบ้า!

 

 

 

 

 

          ยังไม่ทันที่เขาจะได้อธิบายอะไร เขื่อนก็เดินเข้ามาเสียก่อน แต่ไม่ต้องห่วงโทโมะมีเวลาซ่อนตัวทันแน่ๆ เพราะเสียงของเขามักมาก่อนทำให้ผู้อื่นรู้ตัวได้เสมอ....เขาพาแก้วเข้ามาหลบภายในห้องเปลี่ยนเสื้อ ก่อนจะตั้งท่าอธิบาย แน่นอน...แก้วไม่เชื่อ ลองถ้าเธอปักใจกับอะไรแล้ว อย่าอธิบายเสียให้ยากเลย เธอไม่ฟังหรอก!!

 

 

 

“แก้ว คือ....”

 

 

 

“ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ..ปล่อยได้แล้วจะพาเข้ามาในนี้ทำไม?”

 

 

 

“อยากให้ไอ้เขื่อนล้อหรือไง?”

 

 

 

“แค่นี้ใช่ไหม? ถ้าไม่อยากโดนล้อก็ปล่อย...แก้วจะได้รีบๆออกไปซะที”

 

 

 

“นี่...ฟังกันบ้างไม่ได้หรือไง?” เขาเริ่มจะโมโหขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเอไม่ยอมฟังมือหนาตรึงไหล่มนของแก้วเข้ากับกำแพงต้องการเผชิญหน้ากับเธอ..เด็กงี่เง่า!!

 

 

 

“โอ๊ย~ ปล่อยนะ...จะให้ฟังอะไร มันไม่ใช่เรื่องของแก้ว ขอโทษ.....”

 

 

 

 

          เสียงของคนเอาแต่ใจที่กำลังเดือดดาลคนร่างสูงเงียบสนิทเมื่อถูกเขาทาบทับริมฝีปากลงมา นาทีนั้นเธอรู้แต่เพียงว่าโลกทั้งโลกมันหยุดหมุน...ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วจริงๆ

 

 

 

 

          ความรู้สึกที่ถาโถมในนาทีต่อมาเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ....สัมผัสของเขามันทั้งร้อนวูบวาบและย่ำยะเยือกในคราเดียวกัน  เธอแทบจะหลอมละลายไปกองกับพื้นหากเขาไม่ประคองเอวเธอเอาไว้  ปลายลิ้นอุ่นซ่านสอดแทรกโพรงปากของเธออย่างเชี่ยวชำนาญ รัดรึงลิ้นเล็กของเจ้าตัวที่คอยหลบหนีเขา เธอถูกบุกรุกชัดๆ!

 

 

 

 

         คนเอาแต่ใจไม่ยอมปล่อยให้เธอหายใจแม้เสี้ยววินาที  แก้วเหมือนคนที่กำลังจะจมน้ำ ต่างกันตรงที่ว่าเธอไม่ได้สำลักน้ำตาย เธอกำลังจะสำลักความหวานที่เขาส่งมอบให้ต่างหาก!!!

 

 

 

“อื้อ....แฮ่กๆ” ร่างบางพยายามรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดผลักเขาออก ก่อนจะหอบหายใจหนักรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที่ แทนที่เขาจะสำนึกกลับกลายเป็นหัวเราะเธออย่างนั้น

 

 

 

มันน่าขันนักหรือ??

 

 

 

“ทำเกินไปแล้วนะ...โทโมะ ครั้งแรกของฉันนะ ทำไมทำแบบนี้!!!” แก้วตวาดใส่เขาอย่างดังด้วยความโกรธ เขาไม่ให้เกียรติเธอ เขารังแกคนที่ไม่มีทางสู้อย่างเธอ...แก้วเกลียดโทโมะ!!!

 

 

 

“Can I kiss you baby?” ร่างสูงตรงปรี่เข้ามาหาแก้วอีกครั้ง ก่อนจะเชยคางไว้แล้วพร่ำคำๆนั้นออกมา...

 

 

 

“......”

 

 

 

“รู้สึกเหมือนวันนั้นไหม?”

 

 

 

“.....”

 

 

 

“นี่ไม่ใช่จูบแรกของแก้ว....” 

 

 

 

หมายความว่ายังไง?...หรือว่า  วันนั้น...เธอไม่ได้คิดไปเอง...ไม่ได้คิดไปเองว่าโดนจูบ! เป็นเขาเองหรือ?

 

 

 

 

                                       คนฉวยโอกาส!!!

 

 

 

 

“โทโมะ...”

 

 

 

“แล้วรู้หรือยัง...ว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นของโทโมะคือใคร?”

 

 

 

                                                                  แล้วคุณล่ะ..รู้หรือยังว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นคือใคร?


 

คือ..ขอบอกก่อนเลยว่า เพลงในเนื้อเรื่องมันไม่มีอยู่จริงบนโลกกกกกก

คือเค้าแค่เอาประโยคมาเรียบเรียงเจ๋ยๆ-_-;; มั่วบ้างขออภัย^+++^

มาตอบคำถามของตอนที่แล้วครับ^^...หวังว่าตอนนี้คงกระจ่าง??(หรืองงกว่าเดิม--*)

เก๊าไม่รู้แย้วอ่ะ สมองไปให้แค่นี้TToTT อาเมน....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา