รักแท้ยังมีอยู่จริง

ร่างสูงเดินออกมานั่งข้างนอกข้างๆกับที่จัดกิจกรรมรับน้อง

"เป็นไรว่ะ เครียดเรื่องน้ิองแก้วรึไง"

เขื่อนถามโทโมะ ส่วนป๊อปปี้ก็คุมกิจกรรมอยู่ ส่วนเฟย์ฟางก็ร่วมกิจกรรมรับน้องต่อ

"คนอย่างฉันเนี่ยนะจะเครียด"  พูดวางฟอร์มไปงั้นและ

"แกไปดูน้องเขาเถอะว่ะ ปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ไง แก้วไม่สบายอยู่นะเว้ย"  พูดเตือนสติร่างสูง

"เออๆ"  ร่างสูงกำลังจะเดินไปหาร่างบางตอนนี้อยู่หน้าห้องพยาบาลแล้ว

"วิศว"  อาจารย์ของโทโมะเรียก

"ครับ อาจารย์"  ยืนนอบน้อมเหมือนจะรู้ว่าอาจารย์จะมาคุยเรื่องอะไร

"ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ ทำไมถึงมีนักศึกษาเป็นลมห๊ะ!"  อาจารย์พูดถึงแก้ว แล้วก็ว่าร่างสูง

"ผมขอโทษครับ"  ยืนก้มหัวอย่างรู้สึกผิด

ส่วนร่างบางที่ตอนนี้กำลังนอนร้องไห้อยู่ เมื่อได้ยินเสียงของคนบางคนอยู่หน้าห้องพยาบาลก็เลยลุกออกมาดู

"ฉัันผิดหวังในตัวเธอมากน่ะ ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้เธอเป็นประธานแต่ดันเกิดเรื่องซะได้" อาจารย์ต่อว่าโทโมะต่อไป

"ผมขอโทษคับ"

"ปรับปรุงใหม่ด้วยนะ"  แล้วอาจารย์ก็เดินออกไป

ร่างบางได้ยินทุกคำพูดที่อาจารย์กับโทโมะคุยกัน

"ฉันทำให้นายโดนว่าหรอ ฮึก"   ยิ่งคิดก็ร้องไห้หนักคิด รู้สึกผิดที่ทำให้ร่างสูงโดนว่า คิดว่าตัวเองก็ผิดเหมือนกัน

ถ้าตัวเองไม่ไปแกล้งโทโมะเมื่อตอนเช้า เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ร่างบางร้องไห้อย่างหนักจนหลับไป ส่วนร่างสูง

หลังจากที่โดนอาจารย์ว่า ก็โมโห หงุดหงิด โมโหตัวเอง เลยเดินออกมาสงบสติอารมณ์ข้างนอก

"มานั่งทำไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปดูน้องแก้วล่ะ"  เขื่อนถามโทโมะที่นั่งอยู่ข้างนอก

"พึ่งโดนอาจารย์ว่ามาดิ เซ็ง"  ตอบเพื่อนไป

"น้องเป็นไงมั่งว่ะ"

"ไม่รู้ว่ะ ยังไม่ได้เข้าไปดูเลย"

"ไปดูเลยไป แกทำให้น้องเขาเป็นแบบนะเว้ย"  พูดเตือนสติร่างสูง

ร่างสูงก็เดินไปห้องพยาบาลเพื่อไปหาร่างบางพอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นร่างบางหลับอยู่

"หลับแล้วหรอเนี่ย"  พูดกับร่างบางที่หลับไปแล้ว

ร่างสูงเหลือบไปเห็นกระดาษที่อยู่ในมือของร่างบาง แล้วก็เิปิดกระดาษอ่านข้อความ

ฉันขอโทษที่ทำให้นายโดนว่า ฉันผิดเอง...

"ขอโทษฉันทำไม ฉันขะ.."  จะพูดอะไรบางอย่าง แต่...

"อือ.."  ร่างบางตื่นขึ้นมา ร่างสูงรีบเก็บกระดาษที่อยู่ในมือแก้วใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง ส่วนร่างบางก็จำได้ว่าเขียน

กระดาษแล้วใส่มือเอาไว้ แต่พอตื่นกระดาษก็หายไป แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก คิดว่ากระดาษคงปลิวหายไปแล้ว

"เป็นไงมั่งอ่ะ"  ถามร่างบางด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว"  ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ยังปวดหัวอยู่เพราะนั่งตากแดดแล้วก็ร้องไห้หนักไป

"ไม่ต้องนั่ง นอนลงไปเลย"  กดไหล่ร่างบางลงกับเตียง

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว"  ยื้อตัวไว้ ไม่ให้นอนลงบนเตียง

"ไม่นอน หรอ ได้!"  ร่างสูงนอนทับร่างบางเอาไวั

"ไอบ้า ลุกไปน่ะ ฉันหนัก!"   บอกร่างสูงพร้อมกับดิ้นไปมา เพื่อให้ร่างสูงลุกออกไป

"อยู่เฉยๆ แล้วพักผ่อนซะ"บอกร่างบาง แต่ตัวเองก็ยังนอนทับอยู่ ส่วนร่างบางก็หลับไป เพราะไม่สบายแล้วก็เพลีย

"หลับแล้วหรอ"

            ผ่านไปสักพัก ร่างสูงก็รู้สึกว่า ร่างบางนิ่งไป เลยลุกขึ้นแล้วก็นั่งเฝ้าร่างบาง จนหมดเวลาเรียน

------------------------------------------------------------------------------------------------

เม้น + โหวตด้วยนะค่ะ เยอะๆน่ะ แล้วจะมาอัำำำพอีก