Fic harry potter:ความรักในความมืด(TK)

เขียนโดย memi_dramiones

วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 00.02 น.

1 ตอน

7 วิจารณ์

7,160 อ่าน

1) การเริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขณะนี้เวลา 10.45 นาที นั่นแปลว่า อีก15นาที รถไฟจะออก เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ หญิงสาวน่าตาสวยน่ารัก ผมสีน้ำตาลเป็นลอนสวย เธอกำลังยืนรอเพื่อนรักของเธอรอน วิสลีย์และจินนี่ วิสลีย์ นั่นไง เธอเห็นแล้ว ผมสีแดงเพลิงนั่นไม่ผิดแน่ และก็ใช่จริงๆด้วย พวกเขาขึ้นรถไฟกัน นั่งในตู้ประจำ แต่มันมีบางอย่างที่แปลกไป บัดนี้ ห้องนี้มีเพียงแค่สามคนเท่านั้น มีคนๆหนึ่งขาดหายไป แฮร์รี่ พอตเตอร์เพื่อนรักของเธอ และเหมือนทุกคนก็คิดเช่นนั้น

"หน้าร้อนนี้เป็นไงบ้าง"เฮอร์ไมโอนี่ถาม

"ก็ดี"สองพี่น้องวิสลีย์ตอบ

"ฉันคิดถึงเขาจัง"จินนี่พูดขึ้นมา น้ำตาคลอ ใช่จินนี่และแฮร์รี่เพิ่งคบกับเมื่อปีที่แล้ว แต่ก็เกิดเรื่ิองน่าเศร้าใจขึ้น แฮร์รี่ต้องหลบหนี ซ่อนตัว จินนี่และแฮร์รี่ไม่ได้เจอกันเลยตลอดหน้าร้อน

"ไม่เอาน่าจินนี่"เฮอร์ไมโอนี่ปลอบ ทั้งที่เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ร่างสูงโปร่ง ผิวสีซีด ผมบลอนด์

"โอ๊ะ โอ หายไปไหนหนึ่งคนล่ะเนี่ย ไอ้หัวแผลเป็นไปไหนซะล่ะ"เดรโก มัลฟอย(โทโมะ)ถามอย่างเยาะๆ

"แก"รอนคำราม

"รอน!!"เฮฮร์ไมโอนี่(แก้ว)ร้องเสียงหลงพร้อมกับเข้าไปจับรอนไว้

"อ๋อ ใช่มันหลบจอมมารอยู่ไม่ใช่หรอ น่าสมเพชสิ้นดี"

"หุบปากของแกไว้ซะมัลฟอย"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางรั้งรอนไว้

"ยัยเลือดสีโคลนแกควรสำนึกไว้ซะว่าดีเท่าไหร่แล้วที่จอมมารยอมให้พวกสวะอย่าง พวกเลือดสีโคลนอยู่"มัลฟอยมองเธออย่างดูแคลน

"ออกไปนะมัลฟอย ออกไป"ปลายไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่มีแสงสีแดงประทุออกมา มัลฟอยมองมันแล้วหวาดกลัวขึ้นมานิด เขายิ้มเยาะๆก่อนจะจากไป

"เธอจะห้ามฉันทำไม"รอนดูหัวเสีย

"รอน"เธอพูดอย่างอ่อนใจ

"ช่างเถอะ"รอนพูดพร้อมเสยผมสีแดงเพลิง

ปีนี้เริ่มขึ้นแล้วปี่ที่7ในฮอกวอตส์ ปีที่ไม่มีแฮร์รี่