ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

ฉันถือกระเป๋ามานั่งที่โต๊ะใต้ต้นมะม่วงไปพลาง มองไปเห็นสนามฟุตบอล ซึ่งเหล่าบรรดาชายล้วนกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน

“น้องสาว! มาทำอะไรตรงนี้ครับ ^^” ยังไม่ทันได้หายใจเลย คนบ้าที่ไหนไม่รู้มาทักฉันเฉยเลย หรือว่าคนอื่นฟะ? ใครน้องสาวแก ><

“ทำไมพี่ถามไม่ตอบล่ะ” อีตาบ้าหน้าปลวกนั่นถือวิสาสะนั่งข้างๆฉันทันที แถมยังเขยิบเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆอีกด้วย แงๆๆๆ กลัวอ่ะ TOT

“นายเป็นใครอ่ะ! อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ >O<” ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ เข้าใกล้เรื่อยๆ ตอนนี้ฉันกำลังเขยิบไปจนชิดขอบที่นั่งแล้วอ่ะ TOT ช่วยด้วยยยย!!!

“น้องสาวชื่ออะไรครับ ^^” หน้าแกอารมณ์ดีมากเลยนะ ฉันจะบ้าตายแล้ว T^T

“เอ่อ..คือ…” ฉันกลัวววว T^T

“เฮ้ย! ทำไรกันน่ะ” เยส! มีคนมาช่วยเราแล้ว ^O^ แต่เอ๊ะ! นี่มัน อีตาบ้าปากสุนัขคนนั้นนี่ โชคดีหรือซวยเนี่ย!!!

“แกยุ่งอะไรวะ นี่มันเรื่องของแฟนนะเว้ย!!” โห! พูดได้เต็มปากนะยะ ใครแฟนแก ไอ้หน้าปลวก >”<

“ก็ไม่อยากยุ่งครับพี่แต่นี่มันกลางวันแสกๆเลยนะครับ อยากทำอะไรกัน ทำไมไม่ไปทำที่ลับๆล่ะครับ” นายนั่นตอบหน้าตาย อ๊าย!! ไอ้บ้า ปากไม่ดี

“ฉันไม่ใช่แฟนนาย!! อีกอย่างนะ นายมันตัวซวยอยู่ใกล้แล้วซวยๆๆๆ >”< ฉันตะคอกใส่นายนั่นจบก็แบกกระเป๋าเชิดหน้าไปที่อื่นต่อ ไม่อยู่ที่สนามฟุตบอลแล้ว เซ็ง >O< จะกลับบ้านแล้ว TOT ยัยแก้วนะยัยแก้ว จะให้ฉันมาอยู่ด้วย ยังจะหายหัวไปอีก เฮ้ออออออ!!!

ตืดดดดดด ตืดดดดดด

อ๊ะ! โทรศัพท์สั่น

‘Kaew Jai’

“ว่าไง แกอยู่ไหน ฉันหาแกทั่วตึกหอพักสามรอบแล้วนะยะ >”<” ฉันตะคอกใส่โทรศัพท์ทันทีที่ยัยแก้วโทรมาโดยปลายสายไม่ทันจะพูดสักคำ

(อ่ะ ขอโทษๆๆ แก้วไปซื้อของอ่ะนะ ตอนนี้อยู่หน้าสนามฟุตบอลอ่ามาหาที่นี่นะ รู้จักมั้ย?) แก้วตอบมาแบบปัดๆเพราะรู้ว่าฉันอารมณ์เสียสุดๆ

“หน้าสนามฟุตบอลอีกแล้วเหรอ?? พึ่งหนีมาเนี่ย! >O<” ฉันกรอกเสียงโวยวายลงไป

(หา??? หนีใครมาอ่ะฟาง) แก้วทำเสียงตกใจสุดๆ

“โรคจิตน่ะ คนนึงบ้ากาม อีกคนปากหมา” ฉันบอกแก้วอย่างเหลืออด

(โอเคๆ ตอนนี้เธออยู่ไหนฉันจะไปหาเธอที่นั่นแล้วกัน) แก้วพูด

“ฉันอยู่ #$*^*))(&^^%$^@$#%^&”

หลังจากที่วางสายจากแก้วสักประมาณ 10 นาที ยัยแก้วก็มารับฉันแล้วพาไปยังตึกหอพักอีกครั้งและแน่นอนว่าต้องผ่านสนามฟุตบอลอีก -O-

ฉันมองเข้าไปในสนามฟุตบอลก็เห็นอีตาบ้าปากหมาแลมาเหมือนกันแล้วก็หันกลับไป ชิ! อยากมองตายแหละ รีบไปดีกว่า ฉันวิ่งตามหลังยัยแก้วไปทันที

ณ หอพัก ‘’เวียงกาหลวง’’

“แกอยู่ชั้นไหนเนี่ยยัยแก้ว” พอเข้ามาในหอพักฉันก็ถามขึ้น ก็หอนี้มันสูงนี่นาน่าจะราวๆสามสี่ชั้นอ่ะนะ

“ชั้นสี่ ^^” แก้วตอบยิ้มๆ

“อะไรนะ!! แกอยู่ทำไมสูงยะ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงเนี่ย! อยู่ซะสูงเลย” ยังไม่ทันถึงชั้นสองฉันก็เหนื่อยแล้วเนี่ย! (_ _lll

“เอาน่าอย่าบ่น ขาก็ไม่ได้สั้นอะไรมากมายนิฟาง” ยัยแก้วว่า

“เดี๋ยวจะโดนนะแก้ว!!!” ฟางเอ็ดใส่แก้ว

“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่าฟาง เร็วๆอีกชั้นเดียว” แก้วพูดพร้อมเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยโดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลย

“แฮ่กๆ ไม่ไหวแล้วเนี่ย! แฮ่กๆ” ฉันเริ่มหอบแล้วล่ะอีกแค่ชั้นเดียวววว >O<

“อ่ะ! ถึงละ” พอถึงหน้าห้อง ฉันถึงกับทรุดนั่งทันที ส่วนยัยแก้วก็ไขกุญแจ เสร็จแล้วก็ลากฉันเข้าห้องทันที

“อ๊ากกกก!!! ถึงสักที เตียงนุ่มๆๆ” ฉันนอนแผ่หลาลงบนเตียงอย่าสบาย

“อี๋!! อย่าพึ่งนอนไปอาบน้ำเลยนะ เหม็นเหงื่อ!!!” ยัยแก้วพยายามดึงแขนฉันให้ลุงขึ้นแต่ฉันไม่ลุก!!

“ไม่เอาอ่ะแก้ว ขอนอนสักสิบนาทีได้ป่ะ” ฉันพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่

“ไม่ได้!!! ไปอาบน้ำๆๆๆ” แก้วดึงแขนฉันให้ลุกจนในที่สุดฉันก็ลุกได้

“ไปก็ได้!!! ห้องน้ำอยู่ไหน” ฉันหยิบผ้าขนหนูในกระเป๋าตัวเองพลางถามแก้ว

“นู่น! เดินตรงไปที่ระเบียงแล้วเลี้ยวซ้าย” แก้วชี้ไปที่ระเบียง

“โอเคไปอาบล่ะ” ฉันพูดแล้วเดินไป