นายต้องรักฉันคนเดียว

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

ปี้นๆ

แม่มล:แตงไปเปิดประตู้ให้คุณโทโมะหน่อยสิ แก้วลงมาได้แล้วลูกพี่เค้ามารับแล้ว

แก้ว:คะแม่ ฉันกำลังมองผู้หญิงผมตรงยาว ไว้หน้ามาปัด ในชุดกระโป่งวินเทจลายดอกสีสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนจะเดิออกจากห้อง

ป๊อปปี้:โอ้โห น้องสาวพี่สายจริงๆวันนี้ พี่ป๊อปทักทายฉัน

ฟาง:ป๊อป น้องหน้าแดงหมดแล้ว จริงหรอหน้าแดงจริงๆหรอ

มิ้น:อาแก้วสวยที่สุดเลยคะ เนอะคุณแม่

ฟาง:คะ ฟางยิ้มตอบลูกสาว

ฉันเดินมาข้างเห็นแม่กำลังคุยกับชายคนนึ่งอยู่ถ้า เดาไม่ผิดนั้นต้องเป็นโทโมะคนที่ฉันกำลังจะแต่งานด้วยแน่ๆ

ทำไมหล่ออย่างนีนะ หน้าหวานกว่าผู้หญิงอีก เค้าหันมามองฉันแล้วก็ยิ้มให้ ฉันก็ยิ้มทักทายตอบ

แม่มล:อ้าส แก้วมาแล้วหรอลูกสวยจักเลย พี่เค้ามารอตั้งนานแน่ รู้สึกเหมือนเค้าพึ่งมานะแม่

แก้ว:สวัสดีคะ

โทโมะ:สวสัดีครับ ไปกันดีกว่าเลยมั้ยครับน้องแก้ว

แก้ว:แม่ไปด้วยกันมั้ยคะ

แม่มล:ไม่ไปหรอกลูกเลือชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวไม่ใช้เรื่องของแม่

โทโมะ:ไปครับน้องแก้ว

แก้ว:คะ ฉันเดินตามโทโมะลงไป

ในรถ

โทโมะ:ฉันขอโทษนะที่แม่ฉันทำให้เธอต้องมาแต่งงานกับฉันทั้งที่ เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ

แก้ว:ไม่เป็นไรหรอก แม่ฉันก็เป็นต้นเสตุเหมือนกัน ฉันยิ้มให้โทโมะ

โทโมะ:เธอเป็นคนดีจังเลยเนอะ โทโมะยิ้มรับ

แก้ว:นายว่าถ้าเราแต่งงานไปแล้วเราจะรักกันมั้ย

โทโมะ:ไม่รู้สิ เราอาจจะรักกันก็ได้มั้ง ไม่มั้งหรอกโทโมะ ฉันชอบนายเพราะฉนั้นนายต้องรักฉันคนเดียว

ณ ร้านเวดดิ้ง

พนักงาน:เลือกได้เลยนะคะ

แก้ว:โทโมะนายว่าชุดไหนดีอะ ฉันเลือไม่ถูกเลย สวยทั้งนั้นเลย

โทโมะ:ชุดไหนเธอก็ใส่สวยหมดแหละเลือกมาเถอะเรามานานแล้ว ดูเหมือนเค้าจะไม่ใส่ใจเท่าไหร่

แก้ว:งั้นเอาชุดนี้ละกัน ฉันเลือกชุกเกาะอกสีขาว ถ้าฉันใส่ชุดนี้นายต้องอึ้งแน่ๆ