ความลับ ที่บอกนายไม่ได้..

บ้านของแก้ว

*กรี้งๆๆ* เสียงกรี้งบ้านดั้งขึ้น

กิ่งเดินไปเปิดประตู

"โทโมะ!! O.O"กิ่งตกใจ เพราะว่าไม่คิดว่าโทโมะจะมา

"กิ่งแก้วอยู่บ้านไหม?"โทโมะถามแล้วยื้นเข้าไปมองในบ้าน

"เออ...ก..แก้วไม่อยู่หรอก พอดีว่า..แก้วไป....เอออออ..ไปข้างนอกกับเพื่อนนะ"กิ่งตอบโทโมะไปแล้วพยายามมองว่าแก้วนั้นไม่ลงมาข้างล้างจากข้างบน

"อ่าวหรอ?..ฉันก็นึกว่าแก้วจะอยู่บ้านสะอีก เห็นตารางงานของแก้วไม่มีงานวันนี้"โทโมะพูดด้วยเสียงเศร้าใจ เพราะช่วงนี้แก้ชอบทำตัวห่างเหิ่นเขาเกินไป เกินไปมากจริงๆ จนเขาไม่รู้ว่าเขาและเธอยังคบกันเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า

"งั้นวันหลังนายคอยมาละกันนะ"กิ่งบอกโทโมะแล้วยิ้มให้แย่ๆ

"อืม..ถ้าเดียวแก้วกลับมาเธอช่วยบอกแก้วด้วยนะ ว่าฉันมาหา"โทโมะบอกกิ่งก่อนไปแล้วเดินคอตกออกไป

"เห้ออออ ฉันขอโทษนะโทโมะที่ต้องโกหกแบบนี้"กิ่งถอนหายใจออกมาแล้วรีบเดินเข้าบ้านไปหาแก้วที่นั้งเล่นอยู่บนห้องนอน

ห้องแก้ว

"แก้ว"กิ่งเดินเข้ามาในห้อง

"พี่กิ่ง"แก้วหันหน้ามาตามเสียงของกิ่ง

"เมื่อกี้โทโมะมานะ"กิ่งบอกแก้วแล้วเดินมานั้งลงบนเตียงข้างๆแก้ว

"เขาสบายดีไหม? แล้วเขาถามอะไรพี่บ้าง? เขาบอกอะไรพี่บ้าง? ...อึก.."แก้วถามกิ่งด้วยเสียงชาๆสันๆแล้วก็น้ำตาไหลออกมา

"อย่าร้องนะ.."กิ่งลูบหัวของแก้วเบาๆ

"เขาดูสบายดีนะ แต่อาจจะดูเศร้าไปหน่อย..แล้วที่แก้วว่าเขาถามอะไรหรือบอกอะไรพี่บ้างนะ คือเขาถามว่าแก้วอยู่ไหม..แล้วพี่ก็ตอบว่าไม่อยู่ไปเที่ยวกับเพื่อน จากนั้นเขาก็บอกว่า ฮะแฮ่มๆๆ ...ฝากบอกแก้วด้วยนะว่าฉันมาหา..แบบเนีย"กิ่งตอบแก้ว แล้วก็ลอกเลียนแบบเสียงของโทโมะแบบฮ้าๆให้แก้วฟัง จะได้ฟังแล้วยิ้ม

"พี่กิ่งแก้วว่าเสียงโทโมะไม่ใช่แบบนี้เลยนะ ฮ้าๆๆ มั่วแล้วๆ"แก้วบอกกิ่งแล้วขำออกมา

"พี่ว่าไม่นะ ฮ้าๆ"

--------------------------------------

มาแค่นี้ก่อนนะพอดีแม่มากวน ไม่มีสามาธิ -.-