เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

อายขอโทษนะคะที่มาอัพช้า พอดีเพิ่งสอบเสร็จอ่ะ

หวังว่าคงยังไม่ลืมกันนะ

-----------------------------------------

และเเล้วก็ถึงบ้าน

"เอ้ะ??พี่กวินหายไปไหนนะ"ฉันพึมพัมกับตัวเอง

"ห่วงมันมากนักหรือไง"โมะอ่ะ ดราม่าอีกแล้ว-0- เด่ะเเม่จัดกลับซะให้เข็ด

"อื้อ!ห่วงมาก ห่วงที่สุดเลย!!!"

"งั้นก็ไปหามันสิ"

"ไปแน่!แต่ก่อนไป โมะช่วยออกไปจากบ้านเเก้วเลยนะ แก้วไม่อยากเห็นหน้าโมะเเล้ว หาเรื่องแกล้งแก้วตลอดเลย-3-"ฉันทำเสียงเเข็ง

"แก้วอย่ามาประชดนะ"

"แก้วเปล่าประชด แก้วห่วงพี่กวิน ชัดมั้ย?แก้ว ห่วง พี่...อ้ะ!อือ~~"ไม่รู้ว่าเพราะความโกรธของโมะรึเปล่าที่ทำให้ฉันกับโมะต้องจุ๊บกัน รอบที่2 ทำไมเดี๋ยวนี้โมะถึงได้หื่นนักนะ ให้ตายเหอะTOT

"โมะไม่ชอบให้แก้วพูดถึงมัน"โมะกระซิบเบาๆที่ข้างๆหูฉัน อึ๋ยยย@_@เสียวว

"พอเลย โมะใจร้ายโมะขโมยจุ้บเเก้วอีกแล้วอ่ะ แก้วโป้งโมะTYT"

"โอ๋ๆเอ๋ๆโมะขอโทษนะ ต่อไปโมะจะไม่ทำแล้ว หายกันนะคนดี^_^"

"ไม่!- -"

"เง้อออ~ไม่คิดจะให้อภัยเพื่อนคนนี้เลยเหรอครับ*-*"

"ม่ายย-*-"

"จะหายงอนมั้ยยย?"

"ม่ายยยยยย ต่อให้โมะพูดอีกกี่ครั้งแก้วก็ไม่ยอมคืนดีด้วยเเ้ล้ว"ฉันทำแกล้งงอนไปตามประสาผู้หญิง

"เอ้ะ!พูดดีๆไม่ยอมคืนดี อย่างงี้อยากเจอจุ๊บอีกซักรอบมั้ยห้ะ?"อึ่ยยยO_Oยอมค่ะยอม- -

"ยอมเเล้ววว"

"ยอมให้จุ๊บเหรอ^[++]^??"ไอ้...!#%&%*(&(&)*_+&$%@

"- -"ฉันมองหน้าอย่้างเคียดแค้นเเล้วก็เดินขึ้นไปบนห้อง ก่ะจะไปนอนกลางวันซะหน่อย ฮ้าวววว~

ฉันเปิดประตูห้องปุ๊บบ ต้องเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด

.....

....

....

....

....

....

"พี่กวิน!"

"อ่าห้าาา พี่เอง มารอตั้งนานเเน่ะทำอะไรกันอยู่นี่-*-"

"รอทำไมในห้องแก้วนี่ แล้วก็ทำไมไม่ใส่เสื้อด้วย-/////-"เลือดกำเดาจะไหลค่ะ- -

"รอเอาของขวัญมาให้ไง"ฉันไม่ได้เกิดวันนี้นี่นา??

"เนื่องในวันอะไรเหรอคะ?"

"วันที่เราเจอกันครั้งเเรกไง ที่เราไปไล่จับหนูอยู่แถวๆสวนอ่ะ อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้TOT"จำได้แม่นเลยล่ะค่ะ วันนั้นวันที่ฉันรู้จักพี่กวินครั้งเเรก เพราะ ฉันเห็นหนูมันน่าเอาไปปิ้งดีก็เลยไปไล่จับอยู่ข้างๆบ้าน(ช่างน่าสงสารยิ่งนัก-..-) แต่เผอิญใครจะไปรู้เมื่อพี่กวินก็มาวิ่งตามหนูเหมือนกัน เพราะมันกินชีสที่อยู่บนโต้ะของพี่กวินไปน่ะค่ะคงก่ะจะมาผ่าท้องเอากลับไปกินมั้ง(ความคิด?) เราทั้งสองก็ทะเลาะกันเล็กน้อยก่อนทำความรู้จักกันเเล้วก็สนิทกันน่ะค่ะ ความจริงพ่อกับแม่ของเราทั้งสองน่ะสนิทกันนะคะเเต่ว่าพี่กวินน่ะดูนิสัยไม่ค่อยดีซะเท่าไหร่ส่วนมากเวลาพวกบ้านหลังนั้นมาฉันก็จะเอาเเต่หลบอ่ะ ฮ่าๆๆ^O^

"จำได้สิคะ ว่าแต่อะไรอ่ะ?"พี่กวินหยิบสร้อยออกมา เป็นสร้อยที่น่ารักมาก*0* รูปหนูค่ะ มีหนวดมีเเขนมีขาแบบมิกกี้เม้าส์อ่ะแต่ไม่ใช่มิกกี้เม้าส์น่ะ งั้นฉันจะตั้งชื่อว่าไอ้ตัวคล้ายมิกกี้เม้าส์ล่ะกัน(คิดได้แค่นี้สินะ) 

"ของขวัญวันพบกันครั้งเเรกไง :)"

"ขอบคุณนะคะพี่กวิน><"

"หอมแก้มสิ แทนคำขอบคุณ>_<"

"พี่กวินออกไปเถอะค่ะ แก้วอยากพักผ่อนไว้คุยกันทีหลังเถอะค่ะ- -"ฉันพูดเสียงปนเนือยๆ

"เเหะๆล้อเล่นน่ะ งั้นพี่ไปข้างนอกก่อนนะ เดี๋ยวมา"

"อื้อ^_^"

แล้วฉันก็เดินมาทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย แล้วก็เดินไปรับลงชมวิวนอกระเบียง ก่อนที่จะมีบางสิ่งบางอย่างกระโดดลงมาจากต้นไม้ตรงข้ามระเบียงห้องฉัน

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

"ขอโทษที โมะมาเอาแมวน่ะ มันหลงเข้ามาตรงระเบียงห้องเธอ ถ้ามันทำให้เธอตกใจก็ขอโทษนะ^[++]^"โมะนี่เอง ให้ตายสิ ปีนต้นไม่ทำไมทำไมไม่เคาะประตูว้ะ?

"โมะอ่ะ?เล่นอะไรของโมะน่ะ แล้วไหนแมวกัน"ฉันเริ่มรู้สึกตงิดเเปลกๆแฮะ เหมือนมันเคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย-..-

"แก้วลืมเหรอ ไม่ยอมอ่ะไม่ยอมTOT"อะไร?ทำไมวันนี้มีผู้ชายมางอแงบ่อยจังเลย- -

"ใจเย็นๆมีอะไรเนี่ยยยยย?-0-"

"รู้มั้ยวันนี้วันที่เท่าไหร่?"

"20 พฤษภา ทำไมอ่ะ?"ฉันถาม

"เง้อออ~วันนี้คือวันที่เราเจอกันครั้งเเรกไงTTYTT"เออใช่-*-ลืมสนิทเลย

เรื่องมีอยู่ว่า

........

.......

.....

"กรี๊ดดดดด!"เด็กหญิงกรี๊ดดดดเมื่อเจอวัตถุประหลาดหล่นลงมาจากต้นไม้ตรงข้ามบ้านของเธอมาตกตรงระเบียงบริเวณที่เธอกำลังดื่มนมอยู่บนโต้ะ

"ขอโทษที โมะมาเอาเเมวน่ะ มันหลงเข้ามาตรงระเบียงห้องเธอ ถ้ามันทำให้เธอตกใจก็ขอโทษนะ^[++]^"เด็กชายที่กระโดดลงมาอธิบายให้เด็กหญิงที่กรี๊ดสนั่นฟัง พร้อมกับอุ้มเเมวที่อยุ่ใต้โต้ะมา มันเป้นแมวที่จัดได้ว่าน่ารักมาก  และที่เด็กชายคนนี้เเทนตัวเองว่าโมะ คงเป็นชื่อสินะ?

"เอ่อ..ไม่เป็นไร แมวของนายน่ารักจังเลยอ่ะ ชื่ออะไรอ่ะ*0*"เด็กหญิงพูดพร้อมเดินไปลูบเเมวที่เด็กชายอุ้มอยู่

"ฉันเก็บมาเลี้ยงน่ะ ยังไม่ได้ตั้งชื่อเลย-3-"

"โมโม้ เ็ป็นไง??"เด็กสาวเสนอความคิด

"น่ารักดีนะ เอ..ว่าเเต่เธอชื่ออะไรอ่ะ?"เด็กชายถามชื่อเด็กหญิง

"แก้วจ่ะ เเล้วนายล่ะ?"

"โทโมะ เรียกสั้นๆว่าโมะก็ได้ฮะ^^'"

"อื้ออ>_<"

"งั้นยินดีที่ได้รู้จักนะแก้ว :)"

"เช่นกัน :)"

"ไปล่ะ^^"ว่าเเล้วเด็กชายก็อุ้มแมวแล้วก็ปีนต้นไม่กลับลงไปที่บ้านของตัวเอง ต้นไม้นี้เป็นต้นไม้ของบ้านโมะนี่เอง

แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่า หลังจากนั้น2วัน พ่อแม่ของโมะก็มาผูกมิตรกับพ่อแม่ของแก้ว ทำให้ทั้งสองรู้จักกันเเละกลายเป็นเพื่อนกันไปในที่สุด

.....

.......

.....

กลับสู่ปัจจุบัน

"จำได้เเล้ววว^^"หลังจากที่ฉันย้อนนึกอยู่นาน

"ขอมือแก้วหน่อยสิ"มุกเดิมๆ ให้ฉันเห่าอีกล่ะสิ-0-

"ไม่เอา"

"ดื้อจริงๆ~"โมะดึงมือข้างซ้ายของฉันขึ้นมาเเล้วใสแหวนรูปแมวให้ฉัน อ้ะ!นิ้วนางข้างซ้ายด้วย-/////////-

"อะไรอ่ะ ทำไมต้องใส่นิ้วนางข้่างซ้าย ไม่รุ้รึไงว่าเค้าหมายถึงว่าเราแต่งงานกันเเล้ว-///-"

"รู้สิ"

"ทำไมถึงได้..."

"ถ้าแก้วไม่ได้รักโมะเเล้วโมะไม่ได้รักแก้วแบบนั้น ใส่ข้างไหนก็มีค่าเท่ากันนี่^^"จริงสินะ-*-

"มันก็ยัง.."เขินโว้ยยย

"เอาน่าๆๆ~แก้วไม่ได้คิดอะไรซะอย่าง จะห่วงทำไม?เอาล่ะดูเเลโมโม้ดีๆนะ เอ..โมะว่าโมะลงไปทำอาหารดีกว่า อือ..เดี๋ยวเสร็จเเล้วจะขึ้นมาตามนะ :D"

"เอ่ออ...อื้อ^O^"

"โมะ...ถ้าวันนี้แก้วอยากจะบอกโมะว่า บางทีแก้วอาจจะคิดไปไกล

                เกินเพื่อนเเล้ว โมะจะยังอยากเป็นเพื่อนกับแก้วมั้ยนะ??"

-----------------------------------------------------------

อัพเเล้วววววว สนุกรึไม่สนุกก็ขอบคุณนะคะที่อ่านนน แ้ก้วใจของเรากลายเป็นจะไปชอบเพื่อนสนิทแล้วสินะ จะยังไงต่อนี่? อยากรู้ก็เม้น+โหวต ให้อายหน่อยนะ :)