Maid Of Dangerous รักสุดใจยัยแม่บ้านมาเฟีย

9.5

เขียนโดย Funny_Girl

วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.18 น.

  10 ตอน
  148 วิจารณ์
  23.12K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) พ่อแมว-แม่แมว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันนี้ฉันออกมาเดินเล่นข้างล่างคอนโดแต่เช้าตรู่ เพราะ เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับและฉันเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

~เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ~

ฉันหยิบโทรสัพท์ขึ้นมาดูทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้น

-เฮียโมะ-

"ว่าไง" ฉันกดรับแล้วกรอกเสียงลงไป

(เธออยู่ไหนเนี่ย!!)

"อ๋อ ข้างล่างคอนโดน่ะ" ฉันตอบ

(งั้นเธอยืนอยู่ตรงนั้นนะ ฉันจะลงไปหา) ปลายสายพูดแล้วตัดสายไป

"ลงมาสุ่มสี่สุ่มห้า รู้มั้ยลงมาคนเดียวมันอันตราย" ฉันยืนรอซักพัก เสียงคุ้นหูก็บ่นเบาๆจากข้างหลังจนฉันสะดุ้ง

"ก็ไม่รู้นี่ ไม่เห็นต้องบ่นเลยU_U"

"รู้มั้ยพวกสีขาวมันชอบมาป้วนเปี้ยนดักทำร้ายพวกเราแถวนี้ ถ้ายังอยากให้แผลเก่าหายสนิทก็รีบขึ้นคอนโด" เฮียโมะพูดแล้วเตรียมจะลากฉันกลับเข้าคอนโด

"เฮียก็ไม่บอกก่อน"

"นี่แก้ว.." เฮียโมะชะงักแล้วหันมาจับไหล่ฉัน

"อย่าเรียกฉันว่าเฮีย..."

"ทำไมล่ะ" ฉันถาม ก็ฉันเรียกตามเจ้าเด็กธามอะ -*-

"มันดูไม่สนิท กับคนอื่นๆน่ะเธอจะเรียกเฮีย เรียกหัวหน้า เรียกเจ้านาย แต่กับฉันเธอไม่ต้อง เรียกฉันว่าโทโมะหรือโมะก็พอ"

"มันจะดีหรอ - -"

"งั้นเรามาตั้งฉายาไว้เรียกกันสองคนดีกว่า" เขาพูด แต่ยังไม่ทันจะได้บอกฉายา เสียงยัยแฝดสองกับนายหน้าหมีและเฮียเขื่อนก็ดังขึ้น

"แอบมาทำอะไรกันสองคน" ยัยฟางยืนทำตาถมึนทึง

"ต้องบอกก่อนหรอ" ฉันชี้ที่ตัวเองงงๆ

"ชิ!" ยัยฟางเชิดหน้าไปอีกทาง

"ฟาง.."

"ไม่ต้องมาเรียก-*-"

"ฉันไม่ง้อหรอก อยากงอนก็เชิญ- -++"

"แก้วววว ฟางล้อเล่น*-*" ยัยฟางวิ่งมาเกาะแขนฉัน

"อย่ามาเกาะแก้วนะ สมน้ำหน้า" ยัยเฟย์วิ่งมาแกะแขนยัยฟาง

"เชอะ!นังแฝดผู้น้อง"

"อะไรยะนังแฝดผู้พี่"

"พอๆเห็นมั้ยว่าเฮียๆและ...โทโมะยืนมองอยู่" ฉันพูดเพื่อห้ามยัยแฝดสอง

"ใช่ จะไปกันได้หรือยังยัยฟายยย" เฮียเขื่อนพูด

"นี่อย่ามาเรียกฉันว่ายัยฟายต่อหน้าคนอื่นนะ นายเถื่อน!" ยัยเฟย์เดินเข้าไปเอ็ดแล้วลากแขนเฮียเขื่อนออกไป

"แล้วเธอล่ะจะไปกับฉันได้หรือยัง"เฮียป๊อปหันมาถามยัยฟาง

"อืม..."ยัยฟางพยักหน้าเบาๆแล้วเดินตามหลังเฮียป๊อปไป ฉันว่าช่วงนี้ยัยฟางดูซึมๆไปแฮะ แต่คงไม่มีอะไรหรอก (")

"ขึ้นห้องเถอะ ฉันแอบเห็นพวกสีขาว" โทโมะพูดแล้วรีบพาฉันเดินขึ้นคอนโด

ณ ห้องพักส่วนตัวของโทโมะ

21.30น.

ฉันนั่งดูMVเพลงเกาหลีอยู่ตรงโซฟาในห้องของโทโมะ แล้วตอนนี้กำลังเป็นเพลง NeverLand ของ U-Kiss อยุ่

"นี่ดูอะไรอยู่" โทโมะที่เพิ่งเลิกสนใจหนังสือในมือถามขึ้น

"เนี่ย" ฉันชี้ไปที่ทีวี

"นี่เลิกดูมันไปเลยนะ" โทโมะดุแล้วแย่งรีโมทในมือฉันไปย้ายช่อง

ไรว้า - -+

"ถ้าอยากดู อยากเต้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะสอนเอง"

"ยังไม่ได้พูดเลยนะ"

"เอาล่ะฉันคิดฉายาแทนชื่อได้แล้ว" เขาเปลี่ยนเรื่อง

"ว่า?"

"ฉัน คือ พ่อยิ้ม ส่วนเธอ แม่แย้ม"

"ชื่อบ้าอะไรของนายเนี่ย ให้มันดูดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง - -*"

"โอเคเปลี่ยนๆ พ่อแมวกับแม่แมวเป็นไง"

"แต่เราไม่มีแมว- -"

"ใครบอกว่าไม่มี"

"ไหนล่ะ" ฉันถาม ไม่เห็นมีซักตัว - -++

"นั่นไง" เขาชี้ไปที่ตุ๊กตาแมวที่ว่าอยู่หัวเตียง

กวนนนนน - -**

"เออๆก็ได้"

"เรียกสิ"

"- -"

"แม่แมวเรียกกกกก"

"พ่อแมว พอแล้วใช่มั้ย"

"ดีมากต่อไปนี้ แม่แมวจะต้องเรียกพ่อแมวว่าพ่อแมวตลอดไป ถ้าไม่เรียกจะโดนหอมแก้ม"

"อะไร อย่ามามั่วนิ่มนะ นาย...พ่อแมวควรจะวางมาดมาเฟียโหดๆหน่อย ไม่ใช่ติ๊งต๊องแบบนี้" ฉันเตือน

"ก็พ่อแมวทำแบบนี้กับแม่แมวคนเดียวไง^^"

"นี่มากไป แม่แมวไปนอนแล้ว -//-" ฉันพูดแล้วรีบเดินมานอนที่เตียงด้วยใบหน้าร้อนผ่าว

นะโม พุทโธ สังโฆ ยัยแก้วววว

หักห้ามใจหน่อยยัยแม่แมววว>o<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา