i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 

 

23 - What is my position?   

 

 

“อื้มมมมมมมม”

 

นัยน์ตาปรือขึ้นช้าๆ ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด สมองตึ้บจนทนไม่ไหวต้องตื่นขึ้นมากุมขมับ บนตัวมีผ้านวมผืนหนาที่คุ้นเคย เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วสติสัมปชัญญะค่อยๆกลับมาทีละน้อย แม้อาการปวดหัวจะยังคงอยู่ก็ตาม

 

ผมบิดขี้เกียจ ดัดหลังตัวเอง รับรู้ได้ถึงสิ่งมีชีวิตตัวโตนอนข้างกาย

 

เมื่อคืนจำได้ลางๆว่ามันพยุงเข้าห้อง...แค่นั้นแหละ

 

ผมรีบสำรวจตัวเองทันที เสื้อเชิ้ตตัวเก่งหายไปเหลือไว้เพียงแค่ช่วงล่าง...แต่ผมก็รู้สึกอุ่นใจ แอบแตะก้นตัวเองเบาๆ ขยับตัวนิดหน่อย พบว่ามีแค่อาการปวดตามร่างกายเท่านั้น เบื้องหลังยังไม่รู้สึกอะไร

 

ฟู่ววววววววววววว

แสดงว่าไอ้พอสยังมีสติไม่ปล้ำคนเมา ต้องขอบคุณมันไหม?

 

ใบหน้าหล่อเหลาได้รูปหลับตาพริ้ม ไม่ได้รับรู้เลยว่าผมตื่นแล้ว บนตัวมันเปลือยเปล่า มีแต่ผ้านวมผืนเดียวกับผมคลุมอยู่อย่างหมิ่นเหม่

 

นี่มึงนอนแก้ผ้าเร๊อะ!!!!!

 

ผมมองไล่ไปตามกล้ามเนื้อที่เรียงกันสวยงามบ่งบอกถึงสุขภาพดีของเจ้าตัว ไรขนอ่อนตั้งแต่สะดือผลุบหายเข้าไปใต้ผ้าห่ม ชวนค้นหาและน่าสัมผัส

 

ห๊ะ! น่าสัมผัส?????

 

สายตายังคงจับจ้องร่างที่หลับใหลไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่ากำลังโดนใครบางคนแทะโลมด้วยสายตาอยู่ ในหัวผมตีกันอย่างหนัก ขัดแย้งกันเองระหว่างความชั่วและความเลว

 

ความชั่ว : นอนยั่วขนาดนี้จับปล้ำเลย!

ความเลว : จับมัดแล้วขังไว้ในห้องดีกว่านะ

 

แต่แล้วขณะที่คิดหนัก ก็มีอีกความเห็นเข้ามาแทรก

 

ความหื่น : มัดแล้วจับปล้ำ เพราะถ้าไอ้พอสมันตื่น อย่างน้อยมันก็ทำไรมึงไม่ได้นะแกรนด์ จากนั้นค่อยชิ่งหนีออกจากห้อง!

 

โป๊ะเช๊ะ! ความหื่นนี้เด็ดสุด หึหึหึ

 

นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงถลาไปที่ประตูแล้วออกจากห้องนี้อย่างรวดเร็วแล้วละครับ แต่ขอโทษเถอะ ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ในเมื่อมันทำประตูผม บุกเอาๆจนตั้งรับไม่ทัน แล้วทำไมผมไม่บุกมันกลับบ้างล่ะ?

 

อย่างน้อยก็ขอแต้มตีเสมอเถอะ

 

ผมค่อยๆย่องลงจากเตียง หาอุปกรณ์ที่สามารถมัดได้ แล้วก็ไม่พ้นเสื้อของมันเองนั่นแหละ จัดท่าทางโดยการรวบข้อมือไว้ด้วยกันแล้วชูเหนือหัว มัดทบ3ชั้นกันหลุด เท่านี้ก็เรียบร้อย

 

ต่อจากนั้นก็ขึ้นคร่อมมัน ใบหน้าหล่อยังหลับตา ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น หลับลึกจริงๆพ่อคุณ ปลายจมูกโด่งที่ตั้งเป็นสันอดที่จะดึงเล่นไม่ได้ ครั้งแรกที่เจอมันผมยังคิดว่ามันศัลยกรรมอยู่เลย ว่าแล้วก็ขอพิสูจน์หน่อยแล้วกัน

 

“อุบ..ฮ่าๆๆ”

 

ใช้ปลายนิ้วดันขึ้น (เหมือนทำจมูกหมูอะครับ) จมูกย่น ริมฝีปากบนถูกดึงขึ้นไปด้วย ฮามากครับ หมดกันความหล่อที่สั่งสมมา ผมต้องหัวเราะปิดปาก ไม่งั้นเดี๋ยวมันตื่น

 

พอๆ เลิกเล่น เท่านี้ก็รู้แล้วว่าดั้งที่แทบจะตบหน้าผมได้นั้นของแท้แน่นอน

 

“อื้มมม”

 

ผมนิ่ง

ไอ้พอสมันขยับตัวเล็กน้อย

ชิบหายละ อย่าเพิ่งตื่นนะเมิงงงงงงงงงงงงงงงง

 

ผมรีบลงมาจากตัวมัน ยืนแข็งเป็นหินอยู่ข้างเตียง แล้วไอ้คนที่ยังสะลึมสะลืออยู่นั้นก็สงบ มันแค่ขยับตัวเพื่อให้นอนได้สบายขึ้นเท่านั้น แต่อย่าเพิ่งได้ใจไป รอสัก10วินาที ให้ชัวร์ก่อนว่ามันหลับแล้วค่อยปฏิบัติการต่อ

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10!

 

ครบ10วิแล้ว ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ฟังเสียงลมหายใจยังสม่ำเสมอเหมือนเดิม แต่เห็นปากมันแล้วอดไม่ได้ที่จะกดริมฝีปากตัวเองเข้าไปแนบเบาๆ ไล่ไปทั่วโครงหน้าได้รูปและจบที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง

 

นิ้วมือผมสัมผัสกับผิวหยาบแต่ทว่าแฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง ลูบไล้ไปทั่ว ปัดผ่านที่ยอดอกทั้ง2ข้างเป็นการกระตุ้นอารมณ์ แล้วก็ได้ผลปฏิริริยาตอบรับคือตุ่มนั้นเริ่มแข็งเป็นไต ผมไม่รอช้าที่จะนำริมฝีปากไปครอบครอง ลิ้นตวัดรัวเร็วตุ่มนั้นแข็งสู้จนนูนเด่นชัด

 

ผมขึ้นคร่อมมันอีกครั้ง จะได้ทำได้ถนัดขึ้น ชันเข่าไว้ ใบหน้าสาละวนอยู่กับซอกคอและแผงอก คนถูกลักหลับก็ยังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว สมองเพียงแค่พักไป สติยังไม่รับรู้อะไร นอกจากจะคิดซะว่าฝัน ถูกกระตุ้นจนทำให้แก่นกายกลางลำตัวผงาดขึ้นมา

 

มือตวัดขวางสิ่งกีดขวางเพียงชิ้นเดียวออก เท่านี้ ร่างกายมันก็เปลือยหมดชัดเจนในสายตาผม ไม่รู้ว่าสาวกี่คนแล้วที่ได้เห็นร่างกำยำคร่อมตัวเอง แต่ผม...ผมเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมันอยู่ใต้อาณัติแบบไร้อาภรณ์ใดๆปกปิด

 

หลายครั้งที่ผมโดนมันทำประตูแต่ผมก็แทบจะไม่ลืมตาตื่นขึ้นมามองมันเลย (ก็กูอายอะสัด!) แต่คราวนี้ผมสามารถมองสำรวจมันได้อย่างเต็มที่ ท่องแขน ท่อนขา กล้ามเนื้อทุกส่วนโดยเฉพาะกลางลำตัวที่มีไรขนดกดำแต่ทว่าไม่ได้รกรุงรังจนน่าเกลียด

 

ทฤษฎีที่ว่าใครขนเยอะจะเซ็กส์จัด..ท่าจะจริงแหะ แต่ตอนนี้ผมขอให้มันนอนสงบนิ่งแบบนี้ อย่างเพิ่งลุกมาเซ็กส์จัดใส่ผมเลยนะ

 

มังกรผงาดราวกับขู่ฝ่อไม่ให้ผมทำอย่างที่ใจคิด

เจ้านายแกหลับ แล้วจะทำอะไรกูได้วะ หึหึ

 

ผมนั่งทับขามันทั้ง2ข้าง เผื่อมันตื่นขึ้นมาได้ถีบผมตกเตียงพอดี สายตาเคลื่อนไปมองหน้าคนที่โดนนั่งทับ...ยังหลับ หวานหมูละสิงานนี้

 

บัดนี้ท่อนเอ็นอุ่นๆได้อยู่ในมือผมแล้ว ทั้งแดงและร้อนจัดเพราะเลือดคั่งมารวมตัวกันที่ส่วนนี้ ส่วนปลายบานเปิดอย่างเต็มที่ ผมขยับมือขึ้นลง หนังที่ห่อหุ้มก็เคลื่อนตามมือผม

 

“อื้อออออ”

 

ผมหยุดมือทันที

 

แว๊กกกกก อย่าเพิ่งตื่นนะมึง!

 

คอยเงี่ยหูฟัง สายตามองใบหน้ามันราวกับสะกดจิตว่า ‘อย่าลืมตา อย่าลืมตา’ แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมคงคิดมากไป มันคงจะครางออกมาเพราะสิ่งที่ผมกำลังปรนเปรอให้มัน

 

จะมีใครสบายเท่ามันอีกไหม? นอนอยู่เฉยๆนิ่งๆแต่กลับได้รับความสุขแบบนี้ หึหึ...แต่มีความสุขไปก่อนเถอะมึง กูจะทำประตูจนมึงจุกไปเลย

 

เมื่อเหตุการณ์ระทึกใจผ่านพ้นไป ผมก็กลับมาทำหน้าที่เป็นคนบุกอีกครั้ง คราวนี้บุกแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้น แต่อีกฝ่ายก็อึดใช่เล่น ตั้งรับได้ดีซะจนผมเริ่มเมื่อย

 

เมื่อไหร่แม่งจะแตกวะ!

 

ปลายท่อนเนื้อร้อนเริ่มมีน้ำซึมออกมาจนทำให้ลำแท่งตั้งตรงมันปลาบไปทั้งแท่ง

 

หรือบางทีไม่ต้องรอให้มันเสร็จก็ได้รึเปล่าวะ? เผลอๆตอนมันมีอารมณ์เนี้ยแหละจะยิ่งน่าเอา

 

คิดได้ดังนั้นผมเลยปลดมือออก ปล่อยให้เจ้ามังกรค้างเติ่งอยู่แบบนั้น หันไปสนใจกับพวงไข่แฝดทั้ง2แทน หยอกล้อเล่นด้วยสักพักก่อนจะเลื่อนมือลงมาเรื่อยๆ...

 

“แกรนด์ กูค้าง”

 

.

 

.....

 

...........

 

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 

แม่งตื่นแล้วครับ แถมลืมตาตื่นเต็มที่จ้องหน้าผมอยู่ด้วย แต่เอ๊ะ! มือมันโดนมัดนี่หว่า

 

“ถ้าอยากให้กูทำให้เสร็จมึงก็ยกตูดก่อนดิ อ้าขากว้างๆด้วยนะ” ผมยิ้มบอกมันอย่างไม่กลัว เกมนี้ผมคุม!

 

มันหน้านิ่ง สบสายตากับผมราวกับชั่งใจ แล้วพูดว่า

 

“อยากเอากูก็ทำให้กูยกตูดให้ได้สิวะ” มันล้มตัวลงนอนต่อ ผมได้ยินดังนั้นเลยจัดการสอดมือเข้าไปใต้ขาแล้วออกแรงยกขึ้น แต่ทว่ากลับไม่กระดิกเลยสักนิด

 

กล้ามเนื้อมึงทำด้วยเหล็กใช่มั้ย หนักบรรลัย หนักเหี้ยๆ หนักสัด!!!

 

ผมเลยเปลี่ยนมายกขามันขาเดียวด้วยมือทั้ง2ข้างแทน ผลก็เหมือนเดิม ขาทั้ง2ข้างยังแน่นิ่งอยู่บนที่นอน แบบนี้ไม่ได้เล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล

 

“มึงไม่หนาวเหรอ ยกตัวหน่อยดิ กูจะหยิบผ้าห่มให้”

“ไม่อะ”

 

แป่ว

 

เอาไงดีวะ? ผมชั่งใจคิด เหลือบไปมองหน้าคนที่หลับตาพริ้ม มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย โว๊ยยยยย เห็นแล้วหมั่นไส้ เลยยื่นมือไปจับน้องชายมันอีกครั้งที่ตอนนี้เริ่มห่อเหี่ยวแล้ว

 

ไม่ได้ไม่ได้ จะให้มันหมดอารมณ์ไม่ได้

 

ขยับมือไม่นานมังกรน้อยก็กลับมาตั้งสู้มืออีกครั้ง คราวนี้ทำท่าว่าจะพ่นน้ำอีกด้วย ผมใช้โอกาสนี้ยกขามันลอยขึ้นทันที!

 

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย”

 

เหี้ยแล้วววววววววววววววววววว

นั่นมันเสียงผมเองครับ

 

คราวนี้ฉิบหายบังเกิดกับตัวผมแน่ๆ เพราะมือมันยกตัวผมเลยหวือแล้วถูกทาบทับด้วยร่างกายมันทันที มือที่ควรจะถูกมัดกลับจับแขนผมล๊อคไว้แน่น ท่อนขาแกร่งทับขาผมอย่างหมดทนทาง

 

“อ้าว จะเอาตูดกูไม่ใช่เหรอ? ไหงลงมานอนแบบนี้ละ?” มันอย่างอย่างยียวนกวนตีนเป็นที่สุด ทำหน้าทะเล้นใส่

 

ไอ้สาดดดดดดดดดดด เพราะมึงนั่นแหละ!!!

 

 

“หึหึ อ่อนไปนะมึงอะ คิดว่าแค่มัดข้อมือกูแล้วจะง่ายเหรอ? ประเมินพี่ต่ำไปมั้งน้อง”

“สัด ปล่อยกู!” ผมดิ้น แต่ก็ไร้ค่า

“อ๊ะ อ๊ะ พูดคำหยาบไม่สุภาพเลยนะครับ”

“มึงก็พูดเถอะ”

“ตอนไหนครับ?” หน้าด้านสัด คนไรวะ มันยิ้มกวนประสาท “ไม่มีหลักฐาน ใช้ไม่ได้เลยน้า”

 

โว๊ยยยยยยแม่มมมมมมมมมมมมม

 

“ดูทำหน้าเข้า ฮ่าๆๆๆ”

“อะไร”

“น่ารักดี ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“งั้นก็ปล่อยกูดิ” ผมรู้ว่ามันไม่เกี่ยว แต่เผื่อบางทีมันอาจจะโง่ปล่อยก็ได้ใครจะไปรู้

“คนละเรื่องแล้วครับ...นอกจากพูดไม่เพราะแล้วยังขี้โกหกอีกนะ”

 

หืม? คราวนี้ผมงงจริงครับ โกหกไรวะ?

 

“ก็โกหกว่าไม่มีแฟนไง” มันเฉลย แต่ผมก็งงอยู่ดี “ตอนที่แกรนด์ตะโกนก่อนที่พี่จะเข้าไปทักในร้านนั่นไงครับ”

 

ถึงบางอ้อแล้วครับ

 

“ก็ไม่มีจริงๆนี่หว่า”

 

ทำไมไม่รู้แต่ผมรู้สึกเกิดอาการบีบๆที่หัวใจขึ้นมา...น้อยใจละมั้ง?

 

ไอ้พอสมันจ้องหน้าผม จ้องลึกเข้าไปในตา ซึ่งผมหลบแต่มันก็ดันหน้าผมให้มามองมันเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าสายตาที่ผมแสดงออกไปเป็นยังไง ผมไม่กล้าสบตา ผมกลัวว่ามันจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่

 

“ที่กูตะโกนบอกทุกคนในร้านตอนนั้นยังชัดเจนไม่พอรึไง?” มันบอกผมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“อ้อ งั้นกูก็เป็นแค่เมียมึง...ที่ไว้สำหรับระบายความใคร่ใช่มั้ย? อยากเมื่อไหร่ก็เอาตูดกู แค่นั้น?” ผมหันหน้าไปอีกทางทันที “ทุกทีมึงก็มีหญิงไม่ขาดมืออยู่แล้ว เบื่อกูเมื่อไหร่ก็บอกด้วยละกัน กูจะได้ไปจากมึง”

 

พูดเองเจ็บเอง...ผมรู้ซึ้งถึงวลีนี้แล้ว ใช้คำพูดที่มันทำร้ายจิตใจตัวเองมันเจ็บกว่าคนอื่นพูดหลายเท่า

 

“อย่า พูด แบบ นี้ อีก” เสียงไอ้พอสเน้นย้ำทีละคำ ผลักหน้าผมให้มองมันอีกครั้ง “ตราบใดที่กูไม่ไล่ มึงก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น มึงต้องอยู่ข้างๆกู!”

“เหอะ น่าขำ ทั้งๆที่เมื่อก่อนจะชกกันตายห่า ตอนนี้เสือกให้มาอยู่ข้างๆ? อยู่ในฐานะไรวะ?”

“...” มันเงียบ

 

ในใจผมลึกๆหวังจะให้มันตอบ...ตอบอะไรบางอย่างที่ผมอาจจะพร้อมยอมรับ

 

“ในเมื่อมึงเองก็ยังตอบไม่ได้” ผมดันตัวมันออกด้วยมือข้างที่ไม่ได้ถูกล๊อค “งั้นพอเถอะ แค่นี้กูก็เสียศักดิ์ศรีมากพอแล้ว” ร่างหนาหลบให้ผมลงจากเตียง

 

ใช่ มันควรจะหยุดลงได้ตั้งนานแล้ว

แค่เล่นกันสนุกๆ ตามประสาวัยรุ่นอยากรู้อยากลอง...ที่ลองได้ แต่ห้ามติด ห้ามหลง และห้ามเผลอไผล ไม่งั้นอาจเสียใจไปตลอดชีวิต

 

เหตุการณ์ที่พลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น ทำให้ทั้งผมและมันหมดอารมณ์ที่จะสานต่อใดๆ เจ้าของห้องไปหยิบชุดคลุมมาคลุม ส่วนผมตรงไปยังประตูห้อง

 

เสียงประตูที่ปิดตัวลงนั่นทำให้ผมรู้ว่า...มันจบลงจริงๆแล้ว

ไม่มีแบบในละคร ที่พระเอกจะวิ่งมากอดนางเอกจากท้างด้านหลังแล้วพูดความในใจที่หวานหู...ไร้สาระทั้งเพ

 

เดินไปตามทางเดิน ลงลิฟท์ ออกไปหน้าคอนโด โบกเรียกแท็กซี่ แต่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง จนผมขึ้นแท็กซี่มานั่นแหละ สายตามองออกไปยังนอกหน้าต่าง แต่สมองกลับไม่รับรู้เลยว่าผมกำลังมองอะไรอยู่ ถึงหอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไขกุญแจเข้าห้องตามความเคยชิน สะบัดปลายเท้าให้รองเท้าหลุดออก วางกุญแจไว้บนหลังตู้เย็น ล้มตัวลงบนที่นอน

 

ในสมองยังวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องไอเหี้ยพอส จมปลักอยู่กับสิ่งที่ผมพลาดท่าเสียทีให้มัน บางทีมันก็แสดงออกว่าหึงหวงผม แต่บางทีมันก็เหมือนกับเล่นๆไม่ได้คิดอะไร หลายสิ่งหลายอย่างมันยังไม่ชัดเจน เหมือนถูกปั่นหัวและผมไม่ชอบเป็นของเล่นให้ใคร

 

ในเมื่อตัวมันเองยังตอบไม่ได้ว่าทำไมต้องให้ผมคอยอยู่ข้างมัน ห้ามไปไหน มันสั่งทั้งๆที่ไม่รู้เหมือนกันว่าสั่งแบบนั้นทำไมแล้วจะให้ผมทนได้เหรอครับ? ผมไม่ใช่ผู้หญิงในสต๊อกของมันนะ

 

เมื่อก่อนผมเล่นสนุกกับผู้หญิงมาตลอด แต่พักหลังๆอยู่แต่กับมัน แทบไม่ได้ไปไหนเลย ไอ้เพื่อนตัวดีทั้ง2อย่างทัชกับแทนก็เอาแต่ยุเอาแต่คุยเรื่องไอ้เหี้ยพอสกรอกหูผมทุกวัน ยัดเยียดความรู้สึกบ้าๆนี่เข้ามาในหัว

 

ให้กัดกันเหมือนเดิมยังดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

 

ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้ไฟมันลุกลามจนดับไม่ได้

 

ทั้งหมดนี้...ผมเตือนตัวเอง ผมกลัวใจที่จะไม่รับฟังผมอีกต่อไป

 

 

 

Talk

ถึงแม้จะมีคนคอมเม้นต์แค่คนเดียว

แต่แพรก็ยังจะหน้าด้านอัพต่อไป 5555+