รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

8.8

เขียนโดย tanopa

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.06 น.

  50 chapter
  291 วิจารณ์
  72.49K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25) รักฉันเพราะอะไร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เฟย์ - ฟางๆวันนี้พี่เอกบอกแกยังว่าพรุ่งนี้เฮียนัดพวกทีมงานประชุมด่วนเร็วจี๋

ฟาง - อืมๆ ก็ได้ยินมาคราวๆแต่ไม่ได้ระบุเวลากับสถานที่อ่ะ เฟย์มีไรคืบหน้าไม่

เฟย์ - เฟย์เย่ซะอย่าง ........... พรุ่งนี้เริ่มประชุมตอน สิบโมง ที่ห้องประชุมใหญ่

เขื่อน - ที่ร๊ากกกกกกคร๊าบบบบบบบ วันนี้เราไปไหนกันดีหลังบ่ายสาม เช้านี้พี่มีถ่ายแบบ ถึง เที่ยง บ่ายโมงถึงบ่ายสองครึ่ง มีสัมภาษณ์รายการทีวี แล้วก็วางยาว

ป๊อปปี้ - เราไปเที่ยวกันไหมอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา กันแบบนี้

ฟาง - นี่แนะๆๆ หยิกให้ตายเลยดีไหม ดูหน้าตาพี่โทโมะ ไหม ......(ว่าแล้วหมั่นไส้ของตีอีกทีเหอะ) พี่จงเบมินไม่มาหาเหรอวันนี้ ปกติมินนี่ของพี่จงเบต้องมาก่อนทำงานนี่ค่ะ

จงเบ - อ๋อ มินไปถ่ายนิตยสารกับพิม จินนี่ แล้วก็ วง six อ่ะ ยกเว้น........

หวาย - พี่โทโมะขาาาาาา วันนี้ไปทานข้าวเย็นด้วยกันน่ะค่ะ (รีบวิ่งมาเกาะแข้งเกาะขา เอ๊ยแขนเชียว//ไรเตอร์) คือคุณแม่พี่โทโมะบอกพี่ไว้ไหมค่ะว่าเราีบ้านของเรามีนัดด้วยกันเย็นนี้

โทโมะ - พี่ไม่ได้กลับบ้านมาจะเดือนกว่าๆแล้วครับหวาย แล้วคุณแม่พี่ท่านไม่เห็นว่าอะไรนี่ครับ พี่มีนัดเย็นนี้คง.....

หวาย - (แสร้งทำหน้าเศร้าทันที) เสียดายจังเลย พี่น่าจะไปด้วยน่ะค่ะ พวกเราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแบบตอนเด็กๆนานแล้วน่ะค่ะพี่โทโมะ พี่ไม่ไปหวายคงต้องโดนพวกผู้ใหญ่ทิ้งแน่ๆเลย หวายคงจะไม่มีเพื่อนคุยแน่ๆเลยค่ะ

โทโมะ - พี่....ขอตัวน่ะ พี่นึกได้ว่ามีธุระ

   ชายหนุ่มรีบก้าวออกจากห้องซ้อมทันที เมื่อออกมาอยู่ลำพังได้สักระยะหนึ่ง มือหนารีบกดค้นหาเบอร์โทรของพี่สาวตนทันที 

มากิ - งั้นเจ้าน้องชาย ลมอะไรทำให้โทรหาพี่ก่อนได้ ปกติไม่เคยโทรมาแบบนี้ ต้องมีอะไรหรือทำอะไรไม่ดีไว้แน่ๆ

โทโมะ - พูดมากน๊า พี่ โมะจะโทรมาหาเจ๊ว่าเย็นนี้บ้านเรานัดกินข้าวเย็นกับบ้านหวายเหรอ ..... หวา่ยมาบอกเมื่อกี๊นี่เอง ว่าไง

มากิ - เดี๋ยวๆน่ะ แม่ค่ะ เย็นนี้แม่ไปไหนรึเปล่าค่ะ (เมื่อได้คำตอบก็รีบบอกน้องชายตนทันที) แม่บอกว่าจู่ๆน้องหวายชวนไปทานข้าว อ๋อ แม่ถามว่าเย็นนี้แกวะ..........

โทโมะ - ผมไม่ว่าง บอกแม่ได้น่ะว่าผมไม่ไป ผมจะนอนคอนโดน่ะ 

มากิ - ไม่ได้งานนี้แกคงต้องไปล่ะแก แม่บอกว่าจะคุยกับแกสองคนเรื่อง ข่าวที่ลงเมื่ออาทิตย์ก่อนที่แกไปงานเปิดตัวนาฬิกาด้วยกันอ่ะ

โทโมะ - เข้าใจแล้ว.......

ด้านในห้องพัก

เฟย์ - นี่น้องหวายค่ะ ตอนนี้พี่โทโมะเขาไม่อยู่แล้วน้องจะมานั่งเลิศ เชิด คอเป็นเอ็นแบบนี้ทำไมค่ะ พวกพี่อึดอัด

หวาย - ของๆพี่โทโมะยังอยู่ หวายนั่งรอ พี่เฟย์มาสนใจทำไม เพราะหวายไม่ได้สนใจไรพี่อยู่ถ้าสนใจคงไม่อยู่แล้วเพราะเสียงพี่มันน่ารำคราญชมัด

เฟย์ - น้องหวายมันจะมากไปแล้วน่ะค่ะ น้องเป็นเด็กแล้วมายืนเถียงฉอดๆแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน พ่อแม่สอนแล้วไม่จำใส่กะโหลกกะลา หรือไงค่ะ สมบัติผู้ดีตะแคงตีนเดินแบบ ............(ฟางรีบปิกปางเฟย์ทันที)

ฟาง - หยุด!!!!! พอได้แล้ว ฟางหนวกหู เฟย์จะไปบอกน้องหวายเขาทำไม บอกอะไรก็ไม่ได้เพราะบอกไปเหนื่อยเองป่าวๆ (พูดยังไม่ทันจบหวายก็พูดขึ้นมาแทรกทันที)

หวาย - เพื่อนของพี่เฟย์ ยังดูฉลาดกว่าพี่เฟย์อีก เข้าใจอะไรง่ายๆดี

ฟาง - ป่าวเพราะพี่กำลังจะพูดต่อไปว่า เพราะน้องหวายวันๆไม่ทำอะไรหรอกนอกจากจ้องจับโทโมะ กับไล่กัดชาวบ้าน สมองเลยไม่ค่อยได้ใช้งานเท่าไหร่ ไปเหอะเฟย์บรรยากาศมันเริ่มเสียแล้ว(รีบดึงมือเฟย์แล้วเดินออกจากห้องไปทันที เมื่อสองสาวไปสามหนุ่มที่เหลือก็เผ่นตามไปทันที)

หวาย - ยัยปากปลาร้า หน๊อย กรี๊ดดดดดดดดดดด

 

 

เมื่อถึงเวลาเย็น ณ บ้านหวาย

หวาย - แม่ค่ะ เมื่อไหร่บ้านพี่โทโมะจะมาสักที หวายรอคอจะยาวไปถึงประตูบ้านแล้ว

แม่หวาย - นั้นไงมากันแล้ว ตายยากจริงๆเชียว

แม่โทโมะ - ไงยัยฤทัย สบายดีไหมเกือบปีแล้วสิน่ะ ที่ไม่ได้เจอกัน สวยอยู่เลยน่ะเธอน่ะ อ้าวหนูหวายแต่งตัวน่ารักเชียววันนี้ ทำงานวันนี้เป็นไงบ้าง โทโมะ มากิเข้ามาเร็วๆสิ

หวาย - หวัดดีค่ะพี่มากิ พี่โทโมะ หวายดีใจจังพี่มาด้วย (รีบเกาะแขนทันทีเหมือนกลัวโทโมะจะหนีไป)

มากิ - แม่ค่ะ คุณฤทัยค่ะ มากิว่าเราเข้าไปในบ้านดีกว่าน่ะค่ะ 

  จากนั้นพวกเขาก็เริ่มทานอาหารและเมื่อทานเสร็จคุณแม่ทั้งสองคนคุยกันอย่างออกรส ตามประสาเพื่อนสนิท มากิเองก็นั่งเล่นเกมส์ในมือบ้างตอบคำถามหวายบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนหวายนั่งเกาะติดโทโมะยิ่งกว่ากาวตุ๊กแก 

หวาย - พี่โทโมะขาทานผลไม้นี่น่ะค่ะ เดี๋ยวหวายป้อน

โทโมะ - ไม่เป็นไรครับหวายพี่อิ่มแล้วเมื่อกี๊ทานข้าวมาเยอะ หวายกินเองเลยครับพี่ไม่ไหวจริงๆ (พยายามข่มตอบด้วยน้ำเสียงให้เป็นปกติ) 

หวาย - น๊าน่ะๆๆ อ้ามมมค่ะอ้ามมมมม

โทโมะ - โธ่เว๊ย พี่บอกว่าอิ่มก็อิ่มสิ ฟังไม่ภาษาไม่ออกเหรอไง (ขึ้นเสียงด้วยความรำคราญทันทีและเมื่อรู้สึกตัวโทโมะกลับมาหน้านิ่งทันที ) เอิ่มพี่ขอโทษ พี่คงเหนื่อย หวายพี่มีเรื่องจะคุยกับหวาย ออกไปที่สวนหน้ากับพี่หน่อย

หวาย - ได้ค่ะ งั้นเราไปกันเลยแล้วกันน่ะค่ะ 

  จากนั้นหวายกับโทโมะ ก็มาถึงเก้านั่งที่สวนหน้าบ้านหวายทันที เมื่อมาถึงโทโมะไม่รอให้เสียเวลาก็เริ่มต้นคุยกับหวายทันที

โทโมะ - หวายพี่ถามอะไรหวายอย่างหนึ่งน่ะ หวายพี่รู้ว่าหวายชอบพี่มานานแล้ว แต่พี่อยากถามเราว่า เราชอบพี่รักพี่ตรงไหน เพราะอะไร หรือ มีเหตุผลอื่น

หวาย - ทำไมพี่โทโมะถามหวาย แบบนี้ล่ะค่ะ หวายรักพี่อยู่แล้ว รักมานานแล้วด้วยทำไมพี่ยังสงสัยแบบนี้ล่ะมันไม่ดีเลยน่ะค่ะ 

โทโมะ - พี่ว่า หวายแต่ต้องการเอาชนะเนย รึเปล่า เพราะในวันนั้นคนที่พี่เลือกคือเนยไม่ใช่เราไงหวาย เราลองนึกดูดีๆว่าเรารักพี่หรือว่าต้องการเอาชนะเนย อย่าพึ่งพูด และถึงแม้พี่กับเนยเราจะเลือก กัน พี่จะบอกว่าพี่ ณ ในตอนนี้และตลอดไป พี่รัก ได้แค่แก้วคนเดียว เท่านั้น

หวาย - ........................................อึ้งกับคำพูดของโทโมะจนพูดอะไรไม่ออก

โทโมะ - กลับเอาคำพูดของพี่ไปคิดๆให้ดี ว่าเป็นอย่างไงกันแน่

 

 

...... - โทโมะ ระรัก แก้ว เหรอ ยัยแก้วกลับมาแล้วเหรอทำไมไม่เห็นรู้เลย ไปเรียนที่เมืองนอกนึกดีใจว่าไปแล้วไปลับไม่กลับมาแล้วสะอีก แบบนี้คงต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้ว โ์ทโมะจะได้ไม่หลงไปหายัยแก้วได้

 

 

 

เอาล่ะค๊าาาาาาาา ไรเตอร์ง่วงนอนฉุดดดดดด ไปนอนก่อนน่ะค๊า

ใครกันน๊าจะเป็นคนขัดขวางโทโมะกับแก้ว เอาหูมาๆเดี๋ยวกระซิบบอก

"ติดตามต่อไปน่ะค่ะ" รักรีดเดอร์น่ะคร๊าาาาาา ม๊วฟฟฟฟฟ>x<

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา