รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ตอนนี้แก้วออกมาสูดอากาศทะเลตอนกลางคืน อากาศดีมากๆเลย ไม่ได้มาทะเลนานมากตั้งแต่ออกจากพัทยามาแก้วยังไม่ได้กลับบ้านเลย เพราะมัวแต่ห่วงเที่ยว ฮ่าๆๆ ว่าไปแก้วก็เป็นเด็กดีเนอะ อิอิ รักกรุงเทพมากกว่าพัทยาอีก สดชื่นจางงงงง

...... - แก้วทำอะไรอยู่คนเดียวมืดตรงนี้จ๊ะ มันอันตรายมาที่เปลี่ยวๆแบบนี้ไม่กลัวหรือไง

แก้ว - อ๊ะ อ้าว ตกใจหมดนึกว่าใคร แล้วคุณป้ามีอะไรรึเปล่า คือ...คือว่าแก้วแค่อยากมาสูดอากาศนิดหน่อยน่ะค่ะแก้วเอิ่มเห็นว่ามันเงียบๆดีเลยเดินเพลินไปหน่อย

แม่โทโมะ - เอ่อ แก้วจ๊ะป้ามีเรื่องอยากคุยและก็......ป้า......มีเรื่องขอร้อง......คือว่า.......

แก้ว - คุณป้ามีอะไรรึเปล่าค่ะ ถ้าคุณป้ายังไม่พร้อมแก้วว่าเราค่อยคุยกันดีกว่าค่ะ หรือว่าแก้วทำอะไรให้คุณป้าลำบากใจอะไรยังไงบอกได้เลยน่ะค่ะ อ้าาาาสดชื่นจังเลย

แม่โทโมะ - คือป้าอยาก.....อยากขอโทษที่ป้่าเอ๊ยไม่ใช่สิ แม่อยากให้แก้วยกโทษให้แม่ด้วยที่เมื่อก่อนแม่เคยดูถูกแล้วพูดกับหนูแบบไม่ดี ไม่ถนอมน้ำใจหนูแม่ขอโทษหนูจริงๆน่ะลูก ยกโทษให้แม่ได้ไหมจ๊ะ

แก้ว - อ๊ะ.......แก้ว.....แก้วไม่เคยโกรธคุณป้าเลยค่ะแก้วเข้าใจว่าหัวอกคนเป็นแม่ย่อมต้องการให้ลูกได้ในสิ่งที่ดีๆสิ่งที่เหมาะสมกับลูกมากที่สุดแก้วเชื่อว่าคุณป้าไม่คิดร้ายหรอกค่ะ แก้วเชื่อว่าเพราะคุณป้า รักพี่โทโมะ มาก คุณป้าเลยต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้พี่เขาไงค่ะ 

แม่โทโมะ - แม่ขอบใจแก้วมากน่ะลูกที่ไม่ถือโทษโกรธแม่ หนูเป็นเด็กดีจริงๆ โทโมะเขาเลือกคนไม่ผิดจริงๆ (จากนั้นแม่โทโมะเดินเข้าไปกอดแก้วทันทีหลังพูดเสร็จ) อ่ะจริงด้วย หนูแก้วต้องแม่ว่าแม่สิ ไม่เอาอย่าเรียกป้าเลยลูก

แก้ว - อ๊ะแก้วว่าคุณป้า

แม่โทโมะ - ไม่เอาต้องแม่สิ เรียกแม่ ไม่งั้นแม่โกรธหนูจริงๆด้วย แม่สิค่ะลูกแก้วลูกสาวของแม่หนูเป็นลูกแม่แล้วน่ะดึกแล้วแม่ว่าเราไปนอนกันก่อนดีกว่าไหมลูก

แก้ว - แก้วยังไม่ง่วงค่ะ ถ้าคุณป้าเอ๊ยคุณแม่ง่วงไปนอนก่อนเลยน่ะค่ะ แก้วอยากนั่งดูดาวอีกสักแป้บเดี๋ยวแก้วก็ไปนอนแล้วค่ะ คุณปะ..แม่เรื่องในอดีตที่ผ่านมาคุณแม่ไม่ต้องไปคิดถึงมันอีกน่ะค่ะ เพราะแก้วถือว่ามันเป็นอดีตที่เราไม่สามารถเอากลับมาได้ แต่เรามีปัจจุบันที่ต้องดำเนินต่อและวางแผนต่อในอนาคต แก้วว่าทิ้งอดีตแล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ เชื่อแก้วน่ะค่ะคุณแม่

แม่โทโมะ - จ๊ะ แม่จะลืมในสิ่งที่แย่ๆแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่น่ะค่ะลูกสาว งั้นแม่ไปนอนก่อนน่ะอย่าดึกมากน่ะลูกเดี๋ยวไม่สบายเอาได้

แก้ว - ค่ะ (หลังจากนั้นแก้วก็ยืนมองแม่โทโมะเดินเข้าบ้านเพื่อพักผ่อน แก้วรู้สึกคลายความอึกอัดไปได้บ้างแก้วยื่นมองทะเลและฟังเสียงคลื่นลมได้สักพักก็ต้องตกใจ.......)

 ตอนนี้ผมตามหาแก้วจนทั่วบ้าน ไม่เข้าใจจริงๆว่าตัวเล็กของผมแอบไปอยู่ส่วนไหนของบ้านผมไปเคาะห้องพี่กิ่งว่าแก้วอยู่กับพี่กิ่งหรือยัง พี่กิ่งก็ตอบว่านึกว่ายังอยู่กับผม งง สิคร้าบบตัวเล็กผมหายไปไหน ผมเดินไปหาพี่มากิเจ๊ก็มัวนั่งคุยกับพี่กะพี่เคน อ้าวตัวเล็กหายไปไหนนี่ เดินไปในห้องครัวก็ไม่เจอ เดินไปห้องน้ำชั้นล่างก็ไม่มี ชั้นบนก็หาจนทั่ว ตัวเล็กอย่าหนีพี่ไปแบบนี้สิครับ พอเดินไปได้สักพัก......

แม่โทโมะ - อ้าวตาโมะเดินไปเดินมา หาอะไรจ๊ะ แม่ช่วยไหมลูกเอ้าถามไม่ตอบ ตาโมะ

โทโมะ - คะครับแม่ แม่ว่าไงครับ 

แม่โทโมะ - แม่ถามว่าหาอะไรอยู่ของหายเหรอ แม่ช่วยหาเอาไหม

โทโมะ - ผม....หาแก้วอยู่แก้วหายไปไหนไม่รู้ครับแม่เห็นแก้วไหมครับ

แม่โทโมะ - อ๋อ .... แก้วเหรอในครัวเยอะแยะเลยจะเอากี่ใบ ใบเล็กใบใหญ่ล่ะ....อย่าทำหน้าบูดแบบนั้นสิแม่ล้อเล่นหนูแก้วใช่ไหม นู้นอยู่ข้างนอกนู้นยื่นที่สวนข้างหาดนู้่นไปหาน้องสิมืดๆแบบนั้นอยู่คนเดียวมันอันตราย อ๊ะอ้าวลูกคนนี้ไปสะล่ะ สงสัยจะรักมากเลยน่ะคนนี้ (พูดไปก็ยิ้มไป)

  ผมฟังแม่เล่าว่าแก้วอยู่ไหน พอรู้ผมก็วิ่งออกไปตามเป้าหมายของผมทันที ตอนนี้ผมเจอแล้วครับตัวเล็กของผมยืนก้างแขนรับลมทะเลแบบนี้ไม่ไหวจริงทำไมไม่ระวังตัวบ้างแกล้งหน่อยแล้วกัน ผมรีบเดินเข้าไปทางด้านหลังเงียบๆยัยตัวเล็กของผมก็ไม่ระวังตัวจริงๆ ขอหน่อยแล้วกันน่ะเด็กน้อยของพี่ ผมเดินเข้าไปคว้าเอาบางกอดหมับหอมเป็นบ้าตัวเล็กของผมว่าแล้วขอหอมสักฟอดแล้วกัน

แก้ว - อ๊ะ อ๋อยย นี่แนะพี่โทโมะมากอด อ๊ายย หอมแก้มแก้วแบบนี้ทำไม ปล่อยๆๆๆๆปล่อยแก้วเลยน่ะ

โทโมะ - ดิ้นมากๆเดี๋ยวมากว่าหอมเลย รู้ไหมดิ้นมากพี่ชอบพี่จะได้กอดแน่นๆหอมนานๆ ฟอดดดดดดดด

แก้ว - อ๊ายยยยยยยยยย ................ 0//////////////0 (ใจเต้นตุ๊บๆอย่าแรงมากน่ะลูกเดียวเขารู้ว่าเรากำลังเขิน)พี่แก้วหายใจไม่ออกแก้วไม่ดิ้นแล้วปล่อยได้แล้ว

โทโมะ - อ๊ะพี่กอดหลวมๆดีกว่า แต่ขอยืนแบบนี้สักพักน่ะพี่อยากอยู่แบบนี้อีกหน่อยอยากฟังเสียงคลื่นพร้อมกันกับแก้วบ้าง ฟังแบบนี้กับพี่หน่อยน่ะครับคนดี

จะเอ๋ ............ ทำไมช่วงนี้ไรเตอร์รู้สึกแต่งโทโมะเลี๊ยนเลี่ยนแบบนี้หนอ ..... รู้สึกหวานไปเนอะ ฮ่าๆๆๆ 

ทั้งๆที่ชีวิตรักไรเตอร์มันช่างขมขื่นเสียกระไร ไม่รู้ว่าทำไมแต่งไปๆรู้สึก รัก โทโมะแบบถอนไม่ขึ้นสะล่ะ

ใครว่าโทโมะน่ารักบ้างขอเสียงหน่อยหรือใครไม่ชอบโทโมะที่หวานเลี่ยนแบบนี้บอกได้น่ะค่ะ ไรเตอร์จะได้พยายาม สร้างโทโมะแบบใหม่ อิอิ 

คืนนี้ฝันหวานกันน่ะค่ะ ไรเตอร์ไปเคลิ้มกับโทโมะล่ะ รักรีดเดอร์น่ะค่ะ(ประจำใครรักแกยัยไรเตอร์-รีดเดอร์) ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ>x,<